[Fan Fic Digimon] : The Chosen Children [ Yaoi ]

ลำดับตอนที่ #14 : Picture : Fic Digimon

มาอีกครั้งกับภาพรอบที่สอง...แหมสายตาน่ากลัวจังเลย...
สงสัย จะเบื่อเค้าอ่ะดิ กระซิกๆ(อย่ามานอกเรื่อง..)แล้วก้อย่างว่า? ไม่ใช่! หมายถึงรูปอาจจะไม่ถูกหลักสถานการณ์จริงๆ กรุณาใช้วิจารณญาณในการรับชนอย่างสูง

รีนิดหน่อยเพราะคนเขียนเบลอถึงขีดสุด.



รูปหลังที่พวกเขาได้รับสัญลักษณ์คงจะประมาณนี้ล่ะมั้ง
ทาคุยะ : แต่ที่ฉันไม่เข้าใจคือทำไมต้องรูปชั้นขึ้นอีกวะ..
Crystalfenix :นิดหน่อยนี่ขี้บ่นจังน้องยะ
ทาคุยะ :- -*



ไดสุเกะ : ทำไมต้องฉากนี้?
Crystalfenix : สะใจของตูอ่ะ
ทาเครุ : (ยืนกุมแก้มเงียบๆ)
ไดสุเกะ : เห็นแล้วคันไม้คันมือเจ้าทาเครุมาให้ต่อยอีกซักทีซิ
ทาเครุ : (ไรวะ...)
ไดสุเกะ : ทำไมเงียบ
ทาเครุ : ก็เข้ามาสิ..
ไดสุเกะ : (ทำไมดูเป็นคำเชิญชวนที่ชวนหนาวแปลกๆ)



ไดสุเกะ : ฉันเคยพูดเหรอ?
ทาเครุ : ...(ไอ่นี่ความจำปลาทองแท้ๆ)
Crystalfenix : คิดเอาเอง...
ไดสุเกะ : รู้สึกว่าไม่เคยพูดนะ..เอ ช่างเหอะ
ทาเครุ : ได้่ไงฟระ..



Crystalfenix :อุ้ยเฮดชอต  ความสะใจส่วนตัวของคนวาดน่ะอย่าใส่ใจ
ทาเครุ : ไอ่...ฮึ่ย(ฮึดฮัดไ้ว้ในใจ)
ไดสุเกะ : ท่าทางจะสะใจจริงๆแหละ หึหึ
ฮิคาริ : ทาเครุคุงชั้นขอโทษนะ
ทาเครุ : อื้ม...(คาดโทษไว้ก่อน..)



ไดสุเกะ : ชั้นเคยทำจริงดิ??
Crystalfenix :เคยวุ้ย ความจำสั้นเรอะ
ไดสุเกะ : ความจำสั้นแต่รักผมยาวนะ เหอๆ
Crystalfenix : เออๆอ้วก!!!ถุ้ย รักใครล่ะ?
ไดสุเกะ : ง่ะ....ขอผ่าน!
ทาเครุ : (เหล่ตามอง)
ฮิคาริ : (แชะๆ)ว่าแต่แบบนี้พี่ไทจิเค้าไม่อิจฉาแย่เหรอคะ?
Crystalfenix : เรื่องอารายอ่ะ?
ฮิคาริ : ก็ไม่เห็นมีบทพี่เค้าเลย(รูปน่ะ)
ไทจิ : จิ้ว!! ใครทักเนี่ย..
ยามาโตะ : สำลักฝุ่นซะล่ะมั้งหาวซะกว้างเชียว
ไทจิ : เออสิ !!(ตบหน้ายามาโตะสองที)



Crystalfenix : วนกลับมาที่04อีกแล้วแหละ
โคอิจิ : ท่าทางสยองพันธ์นั่นมันอ่ะไรน่ะ..(ชี้ที่รูปของตัวเอง)
โทโมคิ : พี่โคอิจิ?
โคอิจิ : เออตรูยอม!(เล่นแบบนี้เรอะไอ่คนแต่ง)
Crystalfenix : (ผิวปาก...)
ทาคุยะ : โดนแย่งข้าวทุกทีสิน่าเรา
โคจิ : ใครแย่งนายนายต่างหากแย่งชั้น
ทาคุยะ : จะหาเรื่องเหรอ!
โคจิ : ก็เอาซิ!!
Crystalfenix : หยุดทะเลาะโว้ยยยยยยยยยยย



Crystalfenix : คามือเลยน้องยะ
ทาคุยะ : (ซ่อนแก้ว) อ่ะ อ่ะไรป่าวนะ
โคจิ : โคอิจิ?
โคอิจิ : (หงึก ไม่ฟื้นเสียแล้ว)
ทาคุยะ : นู๋ไม่ีู้รู้เรื่อง...
โทโมคิ : งั้นผมขอกลับห้องนะ
ทาคุยะ : เอ๋แต่ว่า..
Crystalfenix : เอาไปเลยลูกไปโลด
โทโมคิ : แต้งค์มากฮะ(วิ่งจากไปพร้อมโคอิจิ)
ทาคุยะ : (จะพูดขัดกไม่ทันแล้ว) O[]o''
โคจิ : พี่คร๊าบบบ

Crystalfenix : อ่าว..ส่วนของ02ไม่ได้วาดแฮะ..
ทุกคน : ดีแล้วโว้ย!(ฆ่ามันๆ)

นอกกรอบ
โคอิจิ : ผมมั่นใจว่าไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นนะ
Crystalfenix : แบบไหนเหรอ??
โคอิจิ : ....
โคจิ : ....
ทาคุยะ : ....
โทโมคิ : ผมว่าก็เห็นแบบนั้นนี่...
โคอิจิ โคจิ ทาคุยะ : ....(เรอะ...)
Crystalfenix : ไม่เถียงแล้วซินะงั้นไปดีกว่า

ปิดกล้อง

ฮิคาริ : น่าจะเยอะกว่านี้หน่อยนะ
อิซึมิ : ใช้หน้าบทความให้คุ้มค่าซิยะ!
มิยาโกะ : พวกเธอทำอ่ะไีรกันเนี่ย
Crystalfenix : มันเมื่อยง่วงแล้ว
อิซึมิ : คราวหน้าให้คุ้มค่านะยะ!
Crystalfenix : อืมอื้ม จัดห้ายนอนล่ะ..
ฮิคาริ อิซึมิ มิยาโกะ : พวกนาย?
โคอิจิ โคจิ ทาคุยะ ไดสุเกะ ทาเครุ : จุ๊ๆ อย่าให้มันตื่นนะ
Crystalfenix : ZzZZzZ
โคอิจิ โคจิ ทาคุยะ ไดสุเกะ ทาเครุ : กะทืบแม้งเลย!!

ผลัวะ!! ผลั่ก++ ป๊าป!!! อี๊ดดดด << เสียงอ่ะไรซักอย่างโดนเชือด

..........................................................................................................
ถัดจากนี้ไป03กับ05จะโผล่ออกมาแล้ว แต่มาในฐานะคนเพิ่งพบกันหมาดๆอาจจะใช้คำพูดที่ดูเป็นทางการเลือกน้อย
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นฉะนั้นอ่ะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด จะเกิดก็ได้ไม่เกิดก็ได้อ่ะนะ