ความรักใช่ไมนะ

ฉันยังคงไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตนเองว่าถ้าฉันพูดไปมันจะไม่ทำให้รู้สึกเคืองหรือโกรธ

แต่พอฉันรวบรวมความกล้าเข้าไปบอกเธอกับทำเหมือนกับไม่รู้สึกอะไร

ประโยคที่ฉันพูดไปมันยังคงดังก้องอยู่ในใจจนพระอาทิตย์ตกดิน

ฉันกลัวกับประโยคที่ฉันได้รับมือของฉันวางลงเปียโนบรรเลงเพลง

เศร้าต่อหน้าผู้คนต่างๆมันเคยเป็รเรื่องปกติที่จะถูกผู้อื่นจับตามองและ

นำเอาฉันมาพูดคุยกันแต่คืนนี้มันไม่เหมือนเดิมใจฉันมันหวั่นจนทำให้ฉัน

สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นต่อหน้าผู้อื่นสองมือที่กดเปียโนพร้อมกับน้าตา

แต่ฝนดันตกลงมาพอดี ผู้คนเหล่านั้นจึงคิดว่ามันคือฝนที่อยู่บนหน้าฉัน

ผู้คนมากมายวิ่งเข้าที่ร่ม ฉันเอาแต่นิ่งคิดถึงเรื่องเธอและทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ

มันดังก้องไปทั่วสมองของฉัน ฉันพยายามลืมเรื่องของเธอที่เก็บเอาไว้และ

เดินเข้ามายังบ้านพักฉันทิ้งตัวลงบนที่นอน หยิบกระดาษมาเขียนคำขอโทษ

เพราะฉันรู้คำตอบว่ามันคืออะไร ฉันกลัวการต้องเสียใจ

แสงที่เข้ามาจากระเบียงห้องนอนทำให้ฉันรู้ว่าเช้าวันนี้ยามพระอาทิตย์ขึ้น

ทุกอย่างคงจบด้วยดีกับสิ่งที่ฉันเตรียมมา

พอเจอหน้าเธอครั้งแรกฉันรวบรวมจิตใจไปพูดให้เธอลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

แต่พอเวลาเริ่มนานไปจดหมายที่ฉันส่งไปเธอส่งมันมาพร้อมกับ

คำพูดที่ถูกเขียนว่า ขอโทษนะ ขอโทษ ขอโทษที่คิดว่าเธอไม่เข้าใจฉันมาตลอด

ขอโทษที่คิดว่าเธอไม่ห่วงเรา แต่จะให้เราเลิกเป็นห่วงเธอคง

ไม่ได้หรอกนะเพราะฉันเริ่มสงสัยและอยากรู้เธอบอกว่าจะบอกแต่ขอเวลาเตรียมใจ

ระหว่างนั้นฉันก็ทำใจและรู้ว่ามันจะต้องเป็นคำว่าเพื่อน แต่คำตอบที่ฉันได้มามันทำให้ฉัน

รู้สึกตกใจฉันไม่อยากแสดงอาการออกไปมากจึงพูดสิ่งที่ตรงกันข้ามกันที่ใจคิดออกไป

พระอาทิตย์ตกเย็น วันที่ก็ยังคงเหมือนเดิม มีเสียงของเธอดังก้องอยู่ในใจ

แต่มันก็ไม่เหมือนกับเมื่อวาน เพราะวันนี้มีแต่คำว่า เรา รัก เธอ คำพูดของเธอทำให้ฉัน

กับไปเล่นเปียโนอย่างมีชีวิต ชีวา เหมือนตอนนั้นได้อีกครั้ง

ฉันอยากบอกกับเธอว่า ฉัน ก็ รัก เธอ แต่ยังไม่กล้าพอ

ที่จะจับมือเธอเดินไปด้วยกันเพราะแค่บอกความรู้สึกกัยเธอฉันก็พอแล้ว

                                                                           หยุดหรือไปต่อ

                                                                                      มันคือคำตอบสุดท้าย                                                                                           ฉันอยากถามเธอแต่คง

                                                                                            ไม่มีอีกเเล้ว