ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ★ ค ลั ง เ ก็ บ ข อ ง จิ ★

    ลำดับตอนที่ #8 : ✿ตัวอย่าง✿

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 59
      0
      9 เม.ย. 57

    "โอ้ย!!" ฉันร้องเสียงหลงแบบไม่สนใจใคร มันเจ็บเข้ากระดูกเลยเอ้าะ T______T ทำไมมันเจ็บขนาดเน้
    ฉันเพิ่งสังเกตผู้ชายผมสีทองตรงหน้า เขาทำอะไรน่ะ? ปฐมพยาบาลงั้นหรอ?

    "นายทำเป็นหรอ?" ฉันพูดพลางจ้องหน้าเขาอย่างไม่ลดละ เจ้าตัวที่ง่วนกับการดูแผลฉันค่อยๆเงยหน้า

    "ไม่เป็นหรอก" หมอนั่นยิ้มจนตาหยี ทำหน้าอย่างนั้นแล้วคิดว่าฉันจะให้อภัยเรอะ!!

    "จ้ากกก !! เอามือนายออกไปไกลขาฉันเลยนะ ออกป๊ายยยย !! อุ๊บส์ ><" ฉันเผลอร้องออกมาอย่างตกใจ ก็เมื่อมือที่ปัดป่ายแขนเขาไม่ให้เข้าใกล้ดันไปปัดโดนแผลเข้าให้เต็มๆเลยน่ะสิ โชคร้ายอีกแล้วยัยเบจิต้า!! เพราะนายตัวซวยนี่อีกแล้ว!!

    "เป็นอะไรมากป่ะ?"

    "เป็นคนโว้ย !!!" หลังจากที่ฉันตวาดออกไปหมอนั่นก็ทำหน้าจ๋อย เหมือนญาติเสียซะอย่างนั้น แน่ะ!! ทำอย่างคนจะร้องไห้อีก ไอ้หมอนี่มันวอนจริงๆ

    "..."

    "นี่.. นาย"

    "เรียกฉันหรอ?" กลับมายิ้มได้เหมือนเดิมแล้วแฮะ ให้ตายสิ! ฉันน่าจะทำให้เขาเงียบไปซักชั่วโมงเลยนะ

    "อื้อ คือ.. ฉันอยากกลับบ้านแล้วน่ะ -_____-"

    "ป่ะ กลับบ้านกัน"

    "นี่นายเห็นขาฉันมั้ย? -____-"

    "อ้อ จริงด้วยแฮะ ขอโทษทีๆ ฉันนี่บื้อจริงๆ"

    "ถ้างั้นนายช่วยเรียกแท็ก-"

    "ฮึบ!" เสียงของฉันกลืนหายไปทันที เมื่อนายหัวทองยกฉันขึ้นมาอย่างง่ายๆ(เรื่องนี้ทำให้รู้ว่าตัวฉันเบา คริคริ =v=)

    "จะดีหรอ..?"

    "งั้นวางนะ!"

    "ม่ายยยย ไอ้คนบ้า!"

    "ฮ่าๆๆๆ หน้าเธอตอนด่าฉันนี่ตลกจริงๆ"

    "ตลกมากรึไงฮะ -______-"

    "แต่ตลกไม่เท่าหน้าเธอตอนนี้นะ เหมือนอมตูดลิงเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" นี่เขาคิดอะไรให้เหมาะกับหนังหน้าสวยๆของฉันหน่อยไม่ได้รึไงฟะ -____-

    และตอนนี้ฉันก็อยู่ในสภาพที่โดนเขาอุ้มไปโดยปริยาย(คือได้ข่าวว่าตอนมาเพิ่งทะเลาะกันเน้าะ =.=)



    ตัวอักษรสีแดงคือตรงที่ให้วาดนะคะ ยังไม่ได้ลงนะคะ เลยลงพิเศษมาให้ก่อนจ้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×