ห้องนั่งเล่นของเเพร์รี่

ลำดับตอนที่ #7 : คำสาปกุหลาบสีรุ้ง2

Shira kuma

 สวัดดีค่า~ ท่านผู้อ่านทุกๆท่าน
เมื่อวานไรต์พยายามอัพบทนี้ แต่ทว่า
เน็ตหลุดค่า!!!!!อยากจะบ้าตาย
แต่ยังไงก็จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดนะคะ
อ้อ!ลืมบอกไป ถ้าทุกท่านไม่อยากงง
จะไม่อ่านตอนนี้ก็ได้นะคะ เพราะไม่เกี่ยว
กับเนื้อเรื่องจริงซักเท่าไหร่
แต่ที่เอามาลงนั้นเพื่อเพิ่มความเลือดสาด
ของเรื่องค่ะ หุหุหุ
ตั้งแต่ตอนต่อไปจะเริ่มซีรีย์แรกของเรื่องนะคะ

รักผู้อ่านทุกคนค่ะ
และรักผู้เมนท์มากๆๆ
-----------------------------------------------------------------

สุนัขรับใช้ของแม่มด

มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่กลางป่าลึก
หมู่บ้านแห่งนี้มีความสงบสุขเสมอมา

ทุกๆคนในหมู่บ้านต่างก็ศรัทธาในตัวแม่มด
ซึ่งมีนามว่า
' เมลวิส ดี. ไพรด์ '

เนื่องจากทุกคนเชื่อว่า
แม่มดคอยป้องกันภัยให้หมู่บ้าน

ทุกๆวันอาทิตย์ จึงมีการนำของเซ่นไหว้ไปทำพิธี
ที่รูปปั้นแม่มด ณ ใจกลางของหมู่บ้าน

และคนส่วนใหญ่
มักจะขอพรกับรูปปั้นแม่มดอันศักดิ์สิทธิ์
-----------------------------------------------------------------

วันเวลาผ่านพ้นไป
มีคนมาขอพรกับรูปปั้นอันศักสิทธิ์มากมาย
และแน่นอน ว่ามีคนไม่สมหวังในสิงที่ตนปราถนา
เลยทำให้เลิกศรัทธาในแม่มดไปตามๆกัน

บ้างก็เลิกเชื่อมั่นในปาฏิหารย์
บ้างก็เลิกยุ่งกับคาถามนต์ดำ
บ้างก็ไม่นำของมาเซ่นไหว้อีกต่อไป

และสุดท้าย....ลบหลู่ว่าแม่มดเป็นเพียง'ภาพลวงตา'
-------------------------------------------------------------
จดหมายสีม่วงปริศนา
ได้ถูกส่งมาที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน
หัวหน้าหมู่บ้านได้เปิดจดหมายแล้วอ่าน
ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะ " หึ หึ หึ "
แล้วจึงพูดว่า
'' มันจะเป็นจริงได้หรือ ''
และทิ้งจดหมายไว้บนโต๊ะโดยมิได้สนใจ
เนื่องจาก ในจดหมายมีเนื้อความว่า

'จงศรัทธาในตัวตนของข้า
มิฉะนั้น จะสังเวยชีวีของคนในหมู่บ้าน
ราตรีละ 1 ชีวี
เมลวิส ดี. ไพร์ด
แม่มดแห่งอัตตา '
-----------------------------------------------------------------

กาลเวลาผ่านไปหลายราตรี
คนในหมู่บ่านได้ถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม
และจากไปราตรีละ 1 ชีวิต

บ้างก็ถูกรัดคอ
บ้างก็ถูกชำแหละที่อก
บ้างก็ถูกแทงที่หัว
บ้างก็ถูกจับถ่วงน้ำ

แต่ืุทุกคนก็เชื่อว่าเป็นฝีมือของฆาตกรโรคจิต...
-----------------------------------------------------------------
ในยามราตรี
หญิงสาวคนหนึ่ง
ได้วิ่งไล่ตามแมวตัวหนึ่ง
ซึ่งได้ขโมยปลาตัวสุดท้ายที่เป็นอาหารของเธอไป
หญิงสาววิ่งไล่พร้อมกับเอาไม้ไล่ตีแมว

แต่ทว่า...แมวขโมยได้หายเข้าไปในป่า
สุดท้ายหล่อนจึงเดินกลับบ้านด้วยโทสะ
แต่กระนั้น หล่อนก็ทำอะไรไม่ได้

ระหว่างทางกลับบ้าน
หล่อนได้กลิ่น กลิ่นหนึ่ง
มันเป็นกลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก

แต่หล่อนก็มิได้สนใจ
จนกระทั่ง หล่อนได้เดินสะดุดกับสิ่งหนึ่ง

ทันใดนั้น หล่อนก็กรีดร้อง
เพราสิ่งที่หล่อนสะดุดนั้น...มันคือ ' ศพ '
-----------------------------------------------------------------
หญิงสาวได้ถูกจับขัง ในฐานะ
' ฆาตกรโรคจิต '
หลักฐานก็คือ 'ไม้' ซึ่งใช้เป็นอาวุธต่อสู้กับเหยื่อ
และเสียงกรีดร้องของ ' เหยื่อ ' ที่เรียกคนในหมู่บ้าน
ให้มาจับฆาตกร
ไม่ว่าหญิงสาวจะแก้ต่างอย่างไร
ก็ไม่มีใครเชื่อ
มีเพียงเด็กหญิงอายุ 12 ปี น้องสาวของหัวหน้าหมู่บ้าน
ที่บอกว่าหล่อนไม่ใช่ฆาตกร
เพราะฆาตกรตัวจริงคือ...แม่มด

เหตุใด....เธอถึงได้มั่นใจว่าฆาตกรคือแม่มด
-----------------------------------------------------------------
อา...วันนี้แล้วสินะ
ที่ฆาตกรโรคจิตจะถูกประหาร

หล่อน ได้ถูกนำตัวไปที่ลานประหาร
เชือก..ที่ใช้ประหารก็เตรียมพร้อมแล้ว

คนในหมู่บ้าน ที่เหลือเพียง 10 กว่าคน
ต่างรุมกันด่อทอสาปแช่งหญิงสาว

วินาทีสุดท้ายหล่อนก็ยังยืนยันว่า
ตนไม่ใช่ฆาตกร
แต่ทว่า..ในตอนนี้หล่อนได้ถูกแขวนคอเรียบร้อย

คนทั้งหมู่บ้านต่างตะโกนกู่ร้องด้วยความยินดี
มีเพียงหัวหน้าหมู่บ้าน
ที่นึกเคลือบแคลงใจในคำพูดของน้องสาว
แต่ก็มิได้ใส่ใจอะไร
-----------------------------------------------------------------
อีกราตรีได้ผ่านพ้นไป
มีคนพบศพถูก 'คว้านท้อง' อย่างโหดเหี้ยม
ในเมื่อฆาตกรได้ตายไปแล้ว
แต่เหตุใดยังมีผู้ถูกสังเวยชีวิตอีก
"ก็บอกแล้วไง ว่าฆาตกรคือแม่มด
เธอคนนั้นเป็นเพียงแค่ ' แพะรับบาป ' เท่านั้นแหละ
คิก คิก คิก "
-----------------------------------------------------------------
ชาวบ้านต่างก็เริ่มหวาดกลัว
เด็กหญิงจึงบอกให้ชาวบ้านทุกคน
ทำพิธีขอขมาแม่มด

ชาวบ้านทุกคนทำตามที่เด็กหญิงบอก
เนื่องจากทุกคนคิดว่าฆาตกรคือแม่มด

แต่ว่าหัวหน้าหมู่บ้าน
กลับไม่ทำตามคำบอกของน้องสาวตน
กลับนิ่งเฉยและพูดว่า
" การฆาตกรรมครั้งนี้ใครจะเป็นฆาตกรก็ได้
ไม่ใช่รึไง ทำไมถึงคิดว่าแม่มดเป็นฆาตกร
ไร้สาระจริงๆ "

" แล้วทำไมพี่ถึงไม่เชื่อล่ะคะ ทั้งๆที่เมลวิสน่าจะเป็นฆาตกรมากที่สุด"
เด็กหญิงเอ่ยถามพี่ชายของตน

" ก็เพราะว่า แม่มดมันเป็นแค่จินตนาการไงเล่า!!!! "


ครืน  ครืน ครืน เปรี้ยง!!!!!!!!!!!
เสียงฟ้าผ่าดังลั่น
" ว้า~ แย่แล้วล่ะสิ เมลวิสบอกว่า
จะไม่ให้อภัยใครหน้าไหนทั้งนั้น
การสังเวยชีพยังคงต้องมีต่อไป
เป็นเพราะพี่คนเดียวเลยนะคะ ที่ทำให้คนทั้งหมู่บ้านเดือดร้อน! ''
-----------------------------------------------------------------
การสังเวยชีวิตได้เกิดขึ้นต่อไป
ชาวบ้านได้พยายามทำพิธีขอขมาแม่มด
แต่ทว่าพิธีกลับจะถูกบางสิ่งขัดขวางทุกครั้ง
ชาวบ้านต่างด่าทอหัวหน้าหมู่บ้านด้วยโทสะ
ที่ทำให้แม่มดโกรธเกรี้ยว
แต่หัวหน้าหมู่บ้านมิได้ใส่ใจ
กลับตามหาฆาตกรที่แท้จริงแต่เพียงผู้เดียว
----------------------------------------------------------------
กาลเวลาผ่านไป
เหลือผู้รอดชีวิตเพียง 3 คน
หนึ่งคือ....หัวหน้าหมู่บ้่าน
สองคือ....ภรรยาหัวหน้าหมู่บ้าน
และสามคือ....น้องสาวหัวหน้าหมู่บ้าน

ราตรีนี้ต้องมีผู้ถูกสังเวยอีกเป็นแน่แท้
----------------------------------------------------------------
หัวหน้าหมู่บ้านได้ตื่นขึ้นในยามราตรี
และพบว่าภรรยาของตนได้หายตัวไป

เขาจึงออกตามหา
โดยได้แต่ภาวนาขอให้เธอปลอดภัย
แต่ทว่า...เธอได้กลายเป็น ' ศพ '
ไปเสียแล้ว

เขาตะโกนด่าทอด้วยความเจ็บแค้น
" ขอให้ไอ้ฆาตกรมันไม่ได้ไปผุดไปเกิด!!!!!!
ต้องตายด้วยความทรมาณ
เหมือนกับที่มันทำไว้!!!!!!!!!!!! "

ทันใดนั้น เขาก็สังเกตว่ามีคนคนหนึ่ง
กำลังจ้องมองเขาพร้อมกับหัวเราะเยาะเขาอยู่

" ออกมานะ! ใครที่อยู่ตรงนั้นน่ะ "
เขาตะโกน

" ว้่า!... โดนจับได้ซะแล้วสิ
พี่นี่เก่งจริงเลยนะเนี่ย~"
เสียงนั้นพูด แล้วเดินออกมา

ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือน้องสาวของหัวหน้าหมู่บ้าน
ตัวของหล่อนนั้นเต็มไปด้วยเลือด
กลิ่นอายอันน่าสะอิดสะเอียน
ได้ลอยฟุ้งเข้าไปในจมูกของหัวหน้าหมู่บ้าน

" เธอ...ไม่จริง!!!
น้องสาวของฉันไม่มีทางเป็นฆาตกร "

'' แต่ก็เป็นไปแล้วนี่คะ
ก็เพราะที่นี่จริงๆ ก็เป็นแค่
หมู่บ้าน ' สวะ 'เท่านั้นแหละ
พอเมลวิสให้ผลประโยชน์ ก็บูชาสรรเสริญ
แต่พอเมลวิสไม่สามารถให้ผลประโยชน์
ก็ลบหลู่เมลวิส หมู่บ้านนี้น่ะ ควรจะถูกทำลายไปซะ!!!!!!!"
เธอพูด
" จริงๆแล้ว หนูน่ะให้โอกาสทุกคนไปแล้วครั้งหนึ่ง
แต่เพราะพี่คนเดียว เพราะพี่คนเดียว
จริงๆแล้วหนูกะจะ ฆ่าพี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าพี่รู้แล้วล่ะก็

ไปตายซะ!!!!!!!!!!!  "

--------------------------------------------------------
ละอองสีม่วงได้ส่องประกายไปรอบตัวเด็กหญิง
ท่ามกลางละอองเหล่านั้น ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

'' เป็นอย่างไรบ้าง เด็กน้อยของฉัน "
เธอถามเด็กหญิง

" เมลวิส~ หนูจัดการให้แล้วนะ
จะไม่มีหมู่บ้านเศษสวะอีกต่อไป "
เด็กหญิงพูด

" ขอบคุณ เด็กน้อยของฉันที่จัดการให้
ต่อไปนี้จะได้ไม่มีผู้หลบหลู่ฉันอีก "
หญิงสาวพูด

" อืม~ ถ้ามีคนลบหลู่เมลวิสอีก หนูจะจัดการทุกคนเลย "
เด็กหญิงพูด

" ขอบคุณจริงๆ เด็กน้อยของฉัน "
หญิงสาวพูดพลางคิดว่า
' สมแล้ว ที่เป็นสุนัขรับใช้ของฉัน หึ หึ หึ '

----------------------------------------------------------

  วู้! จบไปอีกหนึ่งตอน
ทุกท่านกรุณาท่องให้ขึ้นใจ ว่าไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องจริง
และน้องสาวในเรื่องนี้ มิใช่หนูแองจี้
โอเค้ ! ตอนต่อไป จะเริ่มซีรี่ย์แรกของเรื่องแล้วนะเคอะ
ขอบคุณค่ะ
รักผู้อ่าน
และรักผู้เมนท์ยิ่งกว่า