คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER ! 1 สวัสดี 60 per
CHAPTER ! – 1
‘ สวัสดี ’
‘สวัสดี J’
‘…………’
ความเงียบเข้าครอบงำพื้นที่บนเบาะรถเมล์ไปเรียบร้อยแล้ว…
อะไรกันเนี่ย พอเห็นหน้าชัดๆแล้วหมอนี่หล่อชะมัดยาดเลย… เครื่องหน้าที่เพอร์เฟค ไม่ว่าจะเป็นหูตาจมูกปากทุกอย่างรับกันอย่างพอดีไปหมด แถมยังหุ่นดีและสูงมากอีกด้วยแหนะ…ทำไมพระเจ้าถึงให้ส่วนสูงหมอนี่มาเป็นเสาร์ไฟ ส่วนผมมาเป็นไม้จิ้มฟันแบบนี้นะ… ไม่ยุติธรรมเลยอะ
…เดี๋ยวนะ นี่ผมกำลังชมผู้ชายด้วยกันอยู่เหรอ -_-
“ อ้าว นิ่งไปเลย เฮ้ๆ -*- ”
“ห้ะ..อ่อ..อ เอ่อ..สวัสดี”
ผมกล่าวทักกลับไปแบบงงๆ แล้วทำไมหมอนี่ถึงทักผมล่ะ? จะว่าไปก็ไม่เคยเห็นหน้าเลยนี่หน่า นักเรียนใหม่ รึเปล่า? แต่ย้ายเข้ามาเทอมม.6เนี่ยนะ? งั้นผมก็ควรจะถามชื่อ…
“งืมๆ ฉันชื่อจงอิน คิมจงอิน เพิ่งย้ายมาใหม่ ฝากตัวด้วย”
คงไม่ต้องถามแล้วล่ะ = =
“อ่า…”
“แล้วนายชื่อไรอะ”
“คยองซู โดคยองซู”
“เยี่ยม! งั้นเราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนะ อ้ะ ถึงโรงเรียนพอดีเลย ไว้เจอกันใหม่ J”
พูดไม่ทันขาดคำผู้ชายดำสุดหล่อ (?) ที่เพิ่งแนะนำตัวกับเขาเมื่อกี้ว่าชื่อจงอินก็ก้าวลงจากรถไปเฉย ทิ้งให้คนตัวเล็กนั่งงงกับบทสนทนาสั้นๆเมื่อครู่…
แล้วผมไปเป็นเพื่อนกับหมอนั่นตอนหนายยยยยยย !
“..ห เห้ย จงอิน! ”
“บ๊ายบายย”
-_-!!
ผมเดินเข้ามาในตึกเรียนอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย หลังจากวีรกรรมอันว้าวุ่นเมื่อเช้าจบไปผมก็คิดว่าอาจจะไม่ได้เจอคิมจงอินอีกแล้วล่ะมั้ง โรงเรียนก็ตั้งกว้าง เด็กมีเป็นพันๆคน แค่ธรรมดาคนในห้องเดียวกันผมยังรู้จักไม่หมดเลย… แถมหมอนั่นดูแล้วเหมือนจะเป็นเด็กรุ่นน้องรึเปล่า ถ้ารุ่นเดียวกันปีนี้ผมก็ม.6 แล้วนะ จะย้ายมาได้ยังไงล่ะ จริงไหม?
แต่ก็ช่างเรื่องหมอนั่นเถอะ เนอะ
มัธยม 6 ห้อง A
“นั่นไงๆ คยองซูของเรามาแล้ว สวัสดีวันเปิดเทอมใหม่นะคยองซูอา J”
ทันทีที่ผมยังก้าวขาเข้าห้องเรียนไม่ครบสองข้าง เสียงนั้นก็แว่วมาทักทายแล้ว…
...เสียงอันน่ารำคาญ -_-
ร่างบางในชุดนักเรียนถูกระเบียบนั่งอยู่บนโต๊ะประจำริมหน้าต่างพร้อมเพื่อนคนอื่นรายล้อมมากมายทั้งชายหญิง...ผู้ชายหน้าหวานจ้องมองมาทางผมพร้อมกรีดยิ้มหวาน… ใช่ กรีดยิ้ม มันเป็นยิ้มที่โคตรจะเฟคเลย
“สวัสดี แบคฮยอน”
“มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะ แต่น่าเสียดาย พอดีวันนี้ฉันมาเช้ากว่า J”
“เรื่องของนาย”
“เอ๊ะ ดีโอ!!...”
ออดดดดด เข้าเรียน
“เฮอะ..”
แบคฮยอนปรายตามองผมอย่างเสียไม่ได้พร้อมถอนหายใจดังมากพอย่างจงใจให้ผมได้ยิน ออดเข้าเรียนดังช่วยชีวิตหูผมพอดีเลย ไม่งั้นเมื่อกี้คงโดนแกล้งอีกแน่ๆ… เรื่องของแบคฮยอน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงเกลียดผมนักหนา หน้าตาเขาก็ไม่ได้แย่ ฐานะเขาก็ดี เพื่อนเขามีเยอะแยะ ผู้หญิงในห้องก็กรี๊ดเขาจะตาย แตกต่างจากผมที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเงียบและความหม่น มีตัวตนในห้องบ้างรึเปล่ายังไม่รู้…
ช่างเถอะ ผมไม่แคร์เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
แค่อย่ามาวุ่นวายเสียงดังน่ารำคาญใส่ผมก็พอ
“นักเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ครูมีเพื่อนใหม่จะมาแนะนำให้รู้จัก….เข้ามาสิ”
นักเรียนใหม่งั้นเหรอ ยังจะมีเข้ามาอีกเหรอเนี่ย…ทั้งห้องก็เต็มหมดแล้ว
ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นที่ว่างข้างๆเขาก็จะมีคนมานั่งแล้วน่ะสิ..
เข้าใจถูกแล้วล่ะ ผมมันไม่มีเพื่อนคบ
จะมีก็แต่เพื่อนต่างห้องสองคนที่โตมาด้วยกัน นี่แหละที่ผมกินข้าวด้วยทุกวัน
“สวัสดี คิมจงอินครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
งั้นผมก็ควรเก็บกระเป๋าขึ้นจากที่ว่างข้างๆ…
.
ห้ะ!!
เดี๋ยวนะ!!
คิม จง อิน!!
O___O
“อร๊ายยยยยยยยย จงอินนน”
เสียงผู้หญิงในห้องโหยหวนถึงความหล่อของผู้มาเยือนคนใหม่ เป็นสัญญาณได้ดีเลยว่าผมฟังไม่ผิดหรือหูไม่ได้เพี้ยนแน่ๆ สรุปหมอนี่อยู่ชั้นเดียวกับผมจริงๆเหรอ ไม่ใช่รุ่นน้องหรอกเหรอ เอาจริงดิ? เห้ยยยยย
“เอาล่ะๆพวกเธอ เป็นกุลสตรีกันหน่อย คุณคิม งั้นเธอก็ไปนั่งข้างๆคยองซูแล้วกันนะ เหลืออยู่ที่เดียวแล้ว”
คุณครูประจำชั้นชี้มาทางผมเพื่อบอกทางให้ว่าคยองซูคือคนไหน แต่เอาจริงๆแล้วไม่ต้องบอกก็ได้ ผมคิดว่าเขาน่าจะรู้… ก็ในเมื่อที่ว่างในห้องมันมีแค่ข้างๆผมแค่โต๊ะเดียวนี่นา =_=
“ครับ”
ร่างสูงเดินมาทางผมอย่างช้าๆและไม่รีบร้อน…เหมือนเขาจะจำผมได้ด้วยอีก ดูหน้ามันมองมาสิ…โอ้ยยยทำไมหล่ออย่างนี้ ตายละๆคยองซู ตั้งสติ! ไม่รู้จัก! แค่ชนกันเมื่อเช้า!...
“เจอกันอีกแล้วนะ โดคยองซู J”
“…”
เอ๊ะ! แล้วทำไมเราต้องสติแตกเพราะหมอนี่ด้วย เป็นอะไรอี๊กกกกกกกก ตอบเขาไปสิ แล้วตอบว่าอะไรดีอะ…
“หวัดดีอเกน”
ตอบแบบนี้ไปเลยแล้วกัน... -*-
“เอ้า พูดไม่ติดขัดแล้วหรอ”
“ …=_= ”
“เอาล่ะ! นักเรียน ไว้ค่อยทำความรู้จักกันทีหลังนะ เรียนกันก่อน วันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง…..”
ความเงียบปกคลุมทั่วห้องอีกครั้งหลังจากจบการแนะนำตัวเด็กใหม่ วิชาแรกของวันเป็นวิชาวรรณคดีเกาหลี คงไม่ต้องบอกนะว่าทำไมห้องถึงเงียบ…
“Zzzz”
ทุกคนหลับ -_-
“นี่นาย ยืมดูหนังสือมั่งดิ”
ตอนนี้ทั้งห้องมีแบคฮยอน ผม และไอเด็กใหม่ที่นั่งสะกิดผมยิกๆข้างๆผมนี่แหละที่ยังเหลือวิญญาณนั่งฟังอาจารย์หน้าห้องอยู่
ผมยื่นหนังสือไปให้คนข้างๆดูด้วยเงียบๆเพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังรบกวนเพื่อนคนอื่น (ที่กำลังหลับสบาย) ในห้อง บรรยากาศในห้องตอนนี้เงียบมากกกกก แต่ครูท่านก็ยังคงเขียนไวท์บอร์ดสอนต่อไปโดยไม่หันกลับมามองนักเรียนเลย (น่าจะคิดว่าทุกคนกำลังตั้งใจฟัง - -) มาคุเหลือเกิน ผมควรจะพูดอะไรกับคนข้างๆผมมั้ย ชวนคุย? เอาอะไรดีล่ะ มาเรียนวันแรกคงไม่มีหนังสือสักวิชาแน่ๆเลยสินะ
ถ้างั้น…
“จงอิน แล้วนายซื้อหนังสือบ้างรึยัง”
“ยังอะ ขี้เกียจ ว่าจะมาซื้อวันนี้แหละ”
“อ..อ่อเหรอ..”
“นี่นายติดอ่างป่ะเนี่ย - -.”
“ก็เปล่านะ =_=”
“ช่างเหอะๆ วันนี้ฉันไปกินข้าวด้วยนะ”
“อ…เอ่อ..ฉัน..”
“ถือว่าตกลง J”
-_-!!!!
หมอนี่มันเป็นจอมเผด็จการรึยังไงกัน!
60 per
รอนานม้ายยย (ใครรอ U_U)
เราติดเรียนเลยดองไว้นานมากกก
ย้ำอีกทีว่ามือใหม่หัดแต่ง เรื่องนี้เรื่องแรก นิวบีกินนิ่งสุดๆ
เม้นติเม้นชมกันด้วยน่อ เราจะได้รู้ว่าควรแก้ไขตรงไหน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเน้ออ
O W E N TM.
ความคิดเห็น