ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - เรื่องที่ยากจะแก้ไข - 40%
ตั้งแต่เริ่มบทนำมาฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นะ..
ฉันชื่อเล่นว่า โมเม เพื่อนจะชอบเรียกว่า โม ไม่ก็ เม ฉันมีพ่อที่รวยมากแต่มีแม่ที่เรียกว่ายาจกได้.. พ่อผลักไสแม่ทุกวันว่าให้เลิกเกาะพ่อกินซะ ทุก ๆ วันพ่อจะพาผู้หญิงโสเภณีเข้าบ้านเสมอ จนแม่ทนไม่ได้และส่งฉันมาอยู่คอนโดย่าน คลองตอง (= =") ด้วยการใช้เงินของพ่อ และฉันจะกลับบ้านบ้างเป็นครั้งคราวฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ทำไมแม่ต้องทนพ่อด้วย ฉันเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แรงน้อย น่ารัก (=,,, =") คนนึง ซึ่งกำลังสืบประวัติของรหัสลับ I-YA แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ฉันไม่คาดฝันซะนี่ ฉันเลยต้องเลิกสืบไปโดยปริยาย และปล่อยเงินล้านให้หลุดลอยไป แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ถ้าไม่มีคนสั่ง เขาชื่อ คริสโตเฟอร์ เป็นสายสืบมาจากอิตาลีเขาไหว้วานฉันให้ช่วยสืบรหัสลับ I-YA แทนเขาและจะให้เงินตอบแทนฉัน 10 ล้านถ้าฉันทำได้ ซึ่งฉันก็ตาเป็นเงินทันที ฉันจึงตกลง และสิ่งที่ฉันกำลังเครียดอยู่นี่ก็คือ จะบอกคุณคริสโตเฟอร์ยังไงในเมื่อฉันไม่อยากทำงานนี้แล้ว ฉันจะทำยังไงดีนะ..
ฮัลโหล คุณคริสโตเฟอร์หรอคะ ? คือโมมีอะไรจะบอกอะคะ
(ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เธอทำงานสำเร็จแล้วเรื่องอื่นฉันก็ไม่อยากฟัง..)
เอ่อ.. คือโมไม่อยากทำงานนี้แล้ว
(ว่าไงนะ!! ไม่ได้ถ้าเธอล้มเลิกกลางคันแบบนี้ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ)
ไม่นะ.. คือโมขอโทษ โมทำไม่ได้แล้วจริง ๆ
(เพราะอะไร ?)
คือ.. โมบอกไม่ได้จริง ๆ
(งั้นเธอก็ทำต่อไป!!)
ข้างบนเป็นการสนทนาระหว่างฉันกับคุณคริสโตเฟอร์ เนี่ยแหละน้า.. ปากพล่อยจริงเลยเรา สัญญาอะไรกับใครไว้ไม่เคยทำได้เลย ถ้าฉันบอกว่าทำไมฉันก็โดน I-YA เล่นงานสินะ แต่ถ้าฉันไม่ยอมบอกแล้ว I-YA รู้ว่าฉันยังไม่เลิกงานนี้แล้วล่ะก็ ฉันเสร็จแน่เลย แล้วถ้าฉันโดนคุณคริสโตเฟอร์ฆ่าล่ะ.. ไม่นะ ทำไมต้องกดดันกันด้วย TOT
เวลาผ่านไปจะครบเดือนแล้วคุณคริสโตเฟอร์โทรมาตลอดแต่ฉันได้แต่โกหกไปว่ากำลังสืบให้อยู่ ฉันจะทำไงดี ๆๆๆ วุ่นวายมาก ๆ ไม่น่าเห็นแก่เงินแล้วมาวุ่นวายกับเรื่องแบบนี้เลย TTOTT
แถมช่วงนี้ฉันยังกินข้าวไม่ค่อยได้ นอนไม่ค่อยจะหลับอีกด้วย.. เวลาแบบนี้น่าจะไปเที่ยวนะ
โกหกคุณน้าคนขับรถแล้วขโมยรถขับไปเที่ยวน้ำตกดีกว่า ..
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่ที่น้ำตก เหวสุวรรณ แล้วน้ำตกที่นี่ดังสู้น้ำตก เหวสุวัต ไม่ได้เลยแต่ฉันชอบเพราะมันไม่ค่อยมีคน น้ำก็ใสแจ๋วแถมยังอากาศดีอีกต่างหาก แต่ฉันจะไปพักที่ไหนดีล่ะ ? รู้งี้ซื้อบ้านพักตากอากาศไว้แถว ๆ นี้ก็ดีอยู่หรอก .. 6 โมงแล้วด้วยแถมยังเป็นช่วงวันหยุดอีกที่พักต้องเต็มหมดแน่ ๆ ไม่ได้เตรียมตัวเลยฉัน เอ๋.. O.O ตรงนั้นมีบ้านพักนี่นา ขอไปพักสักคืนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
“ขอโทษที่มารบกวนนะคะ มีใครอยู่ในบ้านรึปล่าว ?”
“...” ทำไมเงียบล่ะ ?
“ขอโทษนะคะ มีคะ..”
“มี .. คนอยู่” ภาพที่ฉันเห็นคือ I-YA ทุกคนกำลังยืนออกันอยู่หน้าประตูและที่ยิ่งกว่านั้นฉันเห็นวายยูเปลือยท่อนบนแล้วนุ่งผ้าขนหนูสีขาวอยู่เพื่อปิดบังส่วนล่าง.. กรี๊ดดดดด !! เลือดกำเดาจะพุ่ง
“เธอเองหรอ ? ยัยตัวแสบ” เสียงของไอจี
“เอ่อ.. ขอโทษนะ พวกนายพอจะมีที่ให้ฉันอยู่ด้วยหรือเปล่า ?” ฉันไม่สนใจไอจีแล้วหันไปถามเพียวผู้หญิงเพียงคนเดียวของแก๊งค์นี้
“สำหรับเธอพวกเรามี” เพียวตอบแบบไม่ยินดีนัก เหมือนเธอจะไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่ด้วยล่ะ
ฉันขอบคุณพวกเขายกใหญ่ แล้วพวกเขาก็พาฉันไปที่ชั้น 3 ของบ้านแล้วให้ฉันพักห้องๆ หนึ่งที่ทั้งห้องแทบจะเป็นสีเขียวและน้ำตาลทั้งหมด สวยมากเลย..
ฉันชื่อเล่นว่า โมเม เพื่อนจะชอบเรียกว่า โม ไม่ก็ เม ฉันมีพ่อที่รวยมากแต่มีแม่ที่เรียกว่ายาจกได้.. พ่อผลักไสแม่ทุกวันว่าให้เลิกเกาะพ่อกินซะ ทุก ๆ วันพ่อจะพาผู้หญิงโสเภณีเข้าบ้านเสมอ จนแม่ทนไม่ได้และส่งฉันมาอยู่คอนโดย่าน คลองตอง (= =") ด้วยการใช้เงินของพ่อ และฉันจะกลับบ้านบ้างเป็นครั้งคราวฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ทำไมแม่ต้องทนพ่อด้วย ฉันเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แรงน้อย น่ารัก (=,,, =") คนนึง ซึ่งกำลังสืบประวัติของรหัสลับ I-YA แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ฉันไม่คาดฝันซะนี่ ฉันเลยต้องเลิกสืบไปโดยปริยาย และปล่อยเงินล้านให้หลุดลอยไป แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ถ้าไม่มีคนสั่ง เขาชื่อ คริสโตเฟอร์ เป็นสายสืบมาจากอิตาลีเขาไหว้วานฉันให้ช่วยสืบรหัสลับ I-YA แทนเขาและจะให้เงินตอบแทนฉัน 10 ล้านถ้าฉันทำได้ ซึ่งฉันก็ตาเป็นเงินทันที ฉันจึงตกลง และสิ่งที่ฉันกำลังเครียดอยู่นี่ก็คือ จะบอกคุณคริสโตเฟอร์ยังไงในเมื่อฉันไม่อยากทำงานนี้แล้ว ฉันจะทำยังไงดีนะ..
ฮัลโหล คุณคริสโตเฟอร์หรอคะ ? คือโมมีอะไรจะบอกอะคะ
(ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เธอทำงานสำเร็จแล้วเรื่องอื่นฉันก็ไม่อยากฟัง..)
เอ่อ.. คือโมไม่อยากทำงานนี้แล้ว
(ว่าไงนะ!! ไม่ได้ถ้าเธอล้มเลิกกลางคันแบบนี้ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ)
ไม่นะ.. คือโมขอโทษ โมทำไม่ได้แล้วจริง ๆ
(เพราะอะไร ?)
คือ.. โมบอกไม่ได้จริง ๆ
(งั้นเธอก็ทำต่อไป!!)
ข้างบนเป็นการสนทนาระหว่างฉันกับคุณคริสโตเฟอร์ เนี่ยแหละน้า.. ปากพล่อยจริงเลยเรา สัญญาอะไรกับใครไว้ไม่เคยทำได้เลย ถ้าฉันบอกว่าทำไมฉันก็โดน I-YA เล่นงานสินะ แต่ถ้าฉันไม่ยอมบอกแล้ว I-YA รู้ว่าฉันยังไม่เลิกงานนี้แล้วล่ะก็ ฉันเสร็จแน่เลย แล้วถ้าฉันโดนคุณคริสโตเฟอร์ฆ่าล่ะ.. ไม่นะ ทำไมต้องกดดันกันด้วย TOT
เวลาผ่านไปจะครบเดือนแล้วคุณคริสโตเฟอร์โทรมาตลอดแต่ฉันได้แต่โกหกไปว่ากำลังสืบให้อยู่ ฉันจะทำไงดี ๆๆๆ วุ่นวายมาก ๆ ไม่น่าเห็นแก่เงินแล้วมาวุ่นวายกับเรื่องแบบนี้เลย TTOTT
แถมช่วงนี้ฉันยังกินข้าวไม่ค่อยได้ นอนไม่ค่อยจะหลับอีกด้วย.. เวลาแบบนี้น่าจะไปเที่ยวนะ
โกหกคุณน้าคนขับรถแล้วขโมยรถขับไปเที่ยวน้ำตกดีกว่า ..
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่ที่น้ำตก เหวสุวรรณ แล้วน้ำตกที่นี่ดังสู้น้ำตก เหวสุวัต ไม่ได้เลยแต่ฉันชอบเพราะมันไม่ค่อยมีคน น้ำก็ใสแจ๋วแถมยังอากาศดีอีกต่างหาก แต่ฉันจะไปพักที่ไหนดีล่ะ ? รู้งี้ซื้อบ้านพักตากอากาศไว้แถว ๆ นี้ก็ดีอยู่หรอก .. 6 โมงแล้วด้วยแถมยังเป็นช่วงวันหยุดอีกที่พักต้องเต็มหมดแน่ ๆ ไม่ได้เตรียมตัวเลยฉัน เอ๋.. O.O ตรงนั้นมีบ้านพักนี่นา ขอไปพักสักคืนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
“ขอโทษที่มารบกวนนะคะ มีใครอยู่ในบ้านรึปล่าว ?”
“...” ทำไมเงียบล่ะ ?
“ขอโทษนะคะ มีคะ..”
“มี .. คนอยู่” ภาพที่ฉันเห็นคือ I-YA ทุกคนกำลังยืนออกันอยู่หน้าประตูและที่ยิ่งกว่านั้นฉันเห็นวายยูเปลือยท่อนบนแล้วนุ่งผ้าขนหนูสีขาวอยู่เพื่อปิดบังส่วนล่าง.. กรี๊ดดดดด !! เลือดกำเดาจะพุ่ง
“เธอเองหรอ ? ยัยตัวแสบ” เสียงของไอจี
“เอ่อ.. ขอโทษนะ พวกนายพอจะมีที่ให้ฉันอยู่ด้วยหรือเปล่า ?” ฉันไม่สนใจไอจีแล้วหันไปถามเพียวผู้หญิงเพียงคนเดียวของแก๊งค์นี้
“สำหรับเธอพวกเรามี” เพียวตอบแบบไม่ยินดีนัก เหมือนเธอจะไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่ด้วยล่ะ
ฉันขอบคุณพวกเขายกใหญ่ แล้วพวกเขาก็พาฉันไปที่ชั้น 3 ของบ้านแล้วให้ฉันพักห้องๆ หนึ่งที่ทั้งห้องแทบจะเป็นสีเขียวและน้ำตาลทั้งหมด สวยมากเลย..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น