คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4:Good morning แคสเกม
ตอนที่4: good morning แคสเกมมิ่ง
“กริ้งๆๆ” เสียงนาฬิกาปลุกดิจิตอลที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบอกว่านี่คือเวลาที่เขาจะต้องตื่นนอนได้แล้ว
8:00 AM นี่คือเวลาที่ปกติในวันหยุดแล้วคนอย่างเบสคงไม่แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาจากเตียงหรอก แต่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่พิเศษกว่าทุกๆวัน เพราะเขามีนัดไปแคสเกมกับแฟนหมาดๆของเขา หรือเอกฮาร์ทร้อคเกอร์ ซึ่งไอการที่เขามานั่งพากย์เสียงเกมเป็นเพื่อนเอกเนี่ย ถือเป็นภารกิจสำคัญขนานใหญ่ ถ้าอยากรู้ว่าทำไมถึงยิ่งใหญ่ก็ลองดูสิว่าเวลามีเสียงของเอกที่กับเสียงของเขาโต้วาทีกันในคลิปไหนพวกคุณจะฟินถล่มทลายแล้วเอาไปตีโพยตีพายโพสนู่นโพสนั่นแชร์กันจาละหวั่นแล้วเอาเรื่องมาแต่งฟิคกันขนาดไหน เรื่องใหญ่ไม้ละ?
ความจริงแล้วที่ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีคลิปที่แคสด้วยกันก็เพราะผมเองนั่นแหละที่ไม่ว่าง เอกมันก็พยายามชวนผมไปแคสแกมด้วยกันเกือบจะทุกวัน แต่ผมเองก็มาไม่ได้จริงๆ เพราะเวลาแคสทีนึงมันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง แต่ที่คุณเห็นว่าคลิปที่ผมกับมันแคสด้วยกันมันสั้นๆเนี่ย เพราะเอกมันตัดบางส่วนออกไป(เยอะเลยหละ)เพราะบางทีก็มีการหลุดปากออกไปบ้าง อะไรที่ไม่เหมาะสมออกไปบ้าง มันก็เลยทำให้เอกมันต้องตัดออกจนเหลือแค่สิบกว่านาทีนั่นเอง
“เฮ้ออออ โคตรง่วงเลย” เบสบ่นพึมพำกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะลากสังขารตัวเองจากเตียงไปที่ห้องน้ำ
เพราะไอบ้าเอก ไอยโสธี ไอหมี่ผัด ไอ… เฮ้ออ ถ้ามึงไม่ชวนกูคุยนานขนาดนี้กูอาจจะได้นอนมากขึ้นก็ได้
ถึงเบสจะก่นด่าในใจออกมาแบบนั้น ความจริงเขาก็รู้อยู่แก่ใจแหละว่าถ้าเขาหยุดคุยไปเองเขาก็ไม่ต้องนอนดึกแบบนี้ แต่ทำไงได้ เพราะคิดว่าถ้าเริ่มคุยตอนห้าทุ่มครึ่งก็หน้าจะคุยเสร็จไม่เกินเที่ยงคืน เขาก็คงได้นอนสักเจ็ดแปดชั่วโมงตามที่ดีต่อสุขภาพของเด็กดีอย่างเขา แต่ว่าพอคุยจบปุ๊ปก็ปาเข้าไปตั้งตีหนึ่งครึ่งแล้ว เขาก็เลยได้นอนแค่หกชั่วโมงกว่าในวันหยุดพักผ่อนของตัวเอง
หลังจากเบสทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาเก้าโมงเช้า เขาเปิดคอมและออนสไกป์รอเอกก่อนเวลา แต่เจ้าตัวคนนัดนั้นยังไม่ตื่นขึ้นมาสักที
‘ทำไรรอมันดีว้า หรือว่ามันยังไม่ตื่น?’ เบสคิดได้ดังนั้น เขาจึงโทรไปปลุกเอกทันที
………………………………………………………………………………………………………………
“ก็ใจมันช้าดาดาดี้ดาดา….” เสียงโทรศัพท์ของคนที่นอนงัวเงียอยู่บนเตียงดังขึ้น
‘ใครโทรมาป่านนี้วะ’ เอกคิด
“สวัสดีคร้าบ จะคุยกาบครายคร้าบ” เอกยังคงมีมารยาทในการรับโทรศัพท์เพราะไม่ได้ดูว่าใครเป็นคนโทรมาหาเขา
“เฮ้ออ ป่านนี้มึงยังไม่ตื่นอีกหรอวะ นี่มันเก้าโมงแล้วนะเว่ย ไหนมึงบอกว่าจะแคสเกมกับกูตอนสิบโมงไง”
“น่าๆ เพิ่งจะเก้าโมงเอ้งง ขอกูนอนต่ออีกสักนิดนึงได้ป่าวว”
“ไม่อะ กูไม่เชื่อว่ามึงจะนอนต่ออีกนิดอะ มึงคงปิดเครื่องหนีแล้วนอนยาวมากกว่า”
“เออๆ ก็ได้คร้าบคุณแม่เบส ผมจะไปอาบน้ำแปรงฟันกินข้าวให้ตรงเวลาให้สมกับเป็นเด็กดีของแม่คร้าบบบ”
“ดีมากลูกแม่….บ้านปี้คุณสิครับ รีบๆไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วออนสไกป์เดี๋ยวนี้ ถ้าอีกครึงชั่วโมงกูโทรไปเช็คแล้วมึงยังไม่เสร็จ กูจะ…”
“จะอะไร”
“เอ่อออออ กูจะ”
“จะ”
“จะ….. จะงอน”
‘โอ้วพระคุณเจ้าผักชี เดี๋ยวนี้เบสหัดทำตัวเยี่ยงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน’ เอกคิดในใจ
“น่า เอกไม่ทำให้เบสงอนเอกหรอกนะ เอกจะเป็นเด็กดีค้าบบ”
‘เอ้า มันแบ๊วมาเราก็แบ๊วกลับสิครับ’
“ดีมาก แค่นี้นะ”
สิ้นคำพูดของเบส สายก็ถูกตัดไปในทันที
‘นอนต่ออีกสักพักดีกว่า’ เอกคิดแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียง
‘ถ้าอีกครึ่งชั่วโมงโทรไปแช็คแล้วมึงยังไม่จัดการตัวเองแล้วจะงอน’ เสียงของคนที่เพิ่งวางสายมาหมาดๆดังขึ้นมาเตือนสติเขา ทำให้เอกลุกขึ้นมาทำกิจวัตรที่เขาควรจะทำ
ความจริงจะโกหกมึงตอนที่โทรมาอีกรอบก็ได้
ความจริงถึงจะนอนต่อไปก็ไม่รู้หรอก
แต่ความจริงอีกอย่างก็คือ ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่อยากจะโกหกเบส
หลังจากที่จัดการตัวเองเสร็จแล้ว เขาก็เข้ามานั่งเหนือหน้าจอคอมที่ประจำของเขาแล้วออนสไกป์ทันที เอกเลื่อนหน้าจอเข้าไปในกลุ่มเพื่อนสนิทและเห็นคนที่รอเขาอยู่ออนอยู่แล้ว เขาทำท่าครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง แล้วเจ้าลูกศรบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เลื่อนไปลากชื่อเบสออกมาจากกลุ่มเพื่อนสนิท มาหยุดอยู่ที่ ‘กลุ่มครอบครัว’
………………………………………………………………………………………………………………………………………
9:30 AM
“ก็ใจมัน…” เอกรับสายแทบจะทันทีที่เสียงโทรศัพท์ของเอกดังขึ้น
“คร้าบๆๆ จัดการตัวเองเสร็จแล้วคร้าบ” เอกชิงตัดหน้าพูดก่อนคนที่โทรมาเสียอีก
“ดีมาก ออนสไกป์ยังวะ”
“ดูบนหน้าจอคอมสิครับ”
“กวนตีน อุส่าถามดีๆ”
“เอ่อน่า งั้นเรามาเริ่มแคสกันเลยละกัน”
.
….. ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เอกก็หยุดแคสเกมกับเบสเพราะถึงเวลาที่เขาต้องไปช่วยที่บ้านทำงานแล้ว แต่ว่าถึงเอกจะเลิกเล่นแล้ว คนอีกคนหนึ่งยังคงนั่งเล่นเกมต่อไปอย่างเคร่งเครียด
‘เฮ้อ จะต้องปั๊มอีกสักกี่เวลถึงจะพอให้ชนะคนที่เหลือวะเนี่ย’ ถึงปากจะบอกว่าไม่อยากได้เสื้อของเอก แต่เบสก็นั่งเล่นเกมนี้ต่อไปเรื่อยๆจนเวลาผ่านไปถึงเย็นแล้วเขาก็ยังคงเล่นต่อไป
‘ทำไมไม่เห็นมีคนเล่นแบบปั๊มเวลเวอร์ๆเหมือนเราเลย อย่างนี้ก็ทางสบายนะสิ’ เบสเล่นต่อไปอย่างอารมณ์ดีโดยไม่ได้สนใจเวลาให้สมกับเป็นคนที่โทรไปปลุกเอกเมื่อเช้า โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขายังไม่ได้ให้เริ่มเก็บเวลตอนนี้
เอกที่นั่งตัดต่อคลิปวีดีโอที่เขาถ่ายกับเบสจนใกล้จะเสร็จแล้วรู้สึกเบื่อขึ้นมา เขาจึงเปิดเฟสเปิดสไกป์เพื่อนั่งอ่านดูอะไรเล่นๆ แล้วก็เจอคนรักหมาดๆของเขาออนไลน์อยู่ เขาจึงเหลือบไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงของเขา
3:01AM
‘ตีสามแล้วมันยังออนทำอะไรอยู่อีกเนี่ย’ เอกคิด ก่อนจะกดโทรไปหาเบสโดยที่ไม่ลืมอัดเสียงเอาไว้ด้วย
“เฮ้ยป่านนี้มึงทำอะไรอยู่วะเนี่ย”
“กะ…กูกำลังดูหนังอยู่”
“หนังอะไรวะ”
“ทรานซฟอร์เมอร์เนี่ย ตอนนี้ เอ่ออ จอนนี่ แด็ป กำลังลุยมันส์ๆอยู่เลยเนี่ยย”
“อ่อหรอครับ ได้ครับ แปปนะเว่ย”
“อะไรวะ”
“กูเปิดเกมอยู่”
“เกมอะไรวะ”
“เกม…. เฮ้ยย ป่านนี้มึงยังเล่นอีกหรอวะ ปั๊มเวลมันส์เลยนะมึง”
“ก็…ก็กูอยากได้เสื้อนี่”
“มันยังไม่ได้เริ่มวันนี้ มันเริ่มวันที่สี่เว่ยยย”
“อ่าว แล้วไมมึงไม่บอกกรู้”
“กูบอกจนไม่รู้จะบอกยังไงแล้ววววว”
“555 ” ถึงการสนทนาในคลิปจะจบลงอยู่แค่นั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว เอก และ เบส ยังคงคุยต่อไปเรื่อยๆ
“โด่ๆ ถ้าอยากได้เสื้อก็บอกกูก็ได้ เดี๋ยวกูเอาให้มึง”
“มันไม่เหมือนกันนี่”
“ไม่เหมือนกันยังไงวะ มันก็เหมือนกันนี่ เสื้อทุกตัวมันเหมือนกันหมด”
“ก็… ถ้าได้มันมาฟรีกับพยายามได้เองมันไม่เหมือนกันนี่ ในเรื่องคุณค่าอะ”
“อ่ออ ลึกซึ้งจัง”
“เอ่ออน่า แค่นี้นะกูจะนอนนะ แมร่งเสียเวลามากอะ”
“อย่างมึงอะไม่ต้องชิงหรอกแค่เสื้อกูอะ ตอนนี้หัวใจทั้งดวงกูมึงก็เอาไปแล้ว”
“ฮะอะไรนะ”
“ก็ไม่รู้สินะ”
“หัวใจของกูก็อยู่กับมึงแล้วทั้งดวงเหมือนกันวะ”
“ฮะอะไรนะ”
“ก็ไม่รู้สินะ”
“แหม่ๆ เดี๋ยวนี้มีการย้อนน”
“เออน่า แค่นี้นะเว่ยกูง่วงจะตายอยู่แล้ว”
“คร้าบๆ”
..........................................................................................................................................................................................................
ไรต์หายไปหลายวันเลย ขอโทษด้วยนะคะ ส่วนสาเหตุก็ตามที่ตอนที่แล้วได้ชี้แจงเอาไว้เลยค่ะ ตอนนี้จบแบบเนิบๆเหมือนเคยไม่ติดไม่ค้างอะไรกัน 555
ขอบคุณทุกๆวิวเลยนะคับที่ช่วยเข้ามาอ่านและให้ความสนใจนิยายของเรา เราดีใจมากๆและก็คงจะมีเรื่องต่อๆไปมาอีกเรื่อยๆค่ะ แต่จะเป็นคู่ไหนนั้นไรต์ยังไม่แน่ใจ เพราะโน่ริทก็เจ็บมาแล้ว เต๋าคชาก็ไม่กล้าติดเยอะ กลัวจะเจ็บอีก ส่วนเอกเบสก็แบบ เจ็บอยู่ ณ ตอนนี้ค่ะ สมองมันไม่ไหลเลย 5555
ถึงนักอ่านทุกคน
ผักต้มสุก
ความคิดเห็น