Justin Bieber's girl - นิยาย Justin Bieber's girl : Dek-D.com - Writer
×

    Justin Bieber's girl

    โดย pearlyymalik

    กับอีตาผีบ้าจัสตินที่ชอบแกล้งฉันตลอดเวลาฉันต้องหาทางเอาคืนบ้างและ ชะนีไทยสู้ไม่ถอยค่ะ ???? ยัยบ๊องเนี้ยหรอจะทำอะไรผมได้ เตี้ยก็เตี้ย ฉันจะแกล้งให้เธออยู่ไมาเป็นสุขเลยและ 555555

    ผู้เข้าชมรวม

    275

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    275

    ความคิดเห็น


    24

    คนติดตาม


    21
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 พ.ค. 59 / 00:55 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Justin bieber's girl บทนำ
     เอาแล้วไงฉันทำหูฟังของจัสหายตายแน่นยัย..ชื่อคุณ.. “ฉันร้นรานหาหูฟังที่ใช้ในการขึ้นร้องเพลงของเขา 
    “ บอสอย่าไล่หนูออกเลยนะ งือออออ???? แต่ฉันจำได้นะว่าฉันวางไว้ตรงนี้อ้ะ ออกมาเดี๋ยวนี้ไอ้หูฟังบ้า ไม่งั้นฉันตายคามืออีบ้าจัสตินแน่นนอน” 
    “ …ชื่อคุณ… หาเจอหรือยังใกล้ได้เวลาอัดรายการแล้วนะ “
    ฉันสะดุ้งโหย่งเหมือนกุ้งเต้นเมื่อได้ยินเสียงางอดัม 
    “นายจะรู้ไหมอดัมว่าฉันทำมันหายย!!!” ฉันได้แค่คิดในใจพลางมือก็หาของสิ่งนั้นไปเรื่อยๆๆ
    “ เธอมัวทำอะไรอยู่ ทำไมช้าจังสรุปหาเจอหรือป่าว ชื่อคุณ ?! “ อดัมถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของฉันที่ดูเหมือนจะไม่ปกติ
    “เอ้ออ คืออดัม ฉัน… คือฉัน….. “มาถึงจัดนี้ถึงกับพูดไม่ออก ตายแน่นฉันไม่เหลือซากแน่น 
    “ คืออะไร?!! เธอกำลังจะบอกอะไรฉัน?!” อดัมมองด้วยความสงสัยที่เพิ่มขึ้น 
    “ ฉัน……ฉันทำหูฟังที่จะต้องใช้ในการถ่ายราบการหายอ้ะ “สุดท้ายฉันก็ต้องพูดความจริงจนได้ หมดกันอนาคตฉัน ????
    “ห้ะ!!! หาย เธอรู้ไหมว่ามันมีราคาเท่าไหร่ ควารนี้เธอตายแน่นยัยบ๊อง” อดัมพูดด้วยความตกใจที่รู้ถึงปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น 
    “นายจะพูดเสียงดังทำไมอยากให้ฉันโดนไล่ออกหรอ “ ฉันรีบเอามือปิดปากดอัมกลับจะมีคนมาได้ยิน
    “งั้นรีบช่วยกันหาสิ “ เขาดึงมือฉันออกแล้วพูดขึ้น ฉันพบักหน้ารับเป็นการตอบรับ 
    “ ทุกคนทุกอย่างพร้อมแล้วประจำที่เราจะเริ่มการถ่ายทำกันในอีก5 นาที!!!” ห้ะ..เสียงนั้นเสียงบอสนี้ เสียงสวรรค์ โอ้ยพ่อแก้ว แม่แก้ว 
    “อดัมนายได้ยินไหม พร้อมถ่ายแล้ว!!! รีบไปสิ ฉันรอดตายแล้ว “ ฉันผลักอดัมที่ยังยืนงงไม่ต่างจากฉันไปประจำที่เพื่อเริ่มงาน 
    “ ขอบคุณพ่อแก้ว แม่แก้วที่ช่วยลูกไว้นะค่ะ” ฉันยืนบ่นพรึมพร่ำคนเดียว แต่จู่ๆก็มีคนมาพูดข้างหลังฉันว่า “เธอควรจะขอบใจฉันมากกว่านะที่ทำให้เธอไม่ตกงาน” 
    เสียงนั้นคุ้นๆๆแฮ่ะ ฉันจึงหันไปทางต้นเสียงแล้วก็ใช่ เขาจริงๆๆ จัสติน อีบ้าจัสส!! “นี้อย่าบอกนะว่านายเป็นคนเอาหูฟังนั้นไปซ่อน?!” 
    จัสทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด “นายมันบ้าดีจริงๆ” ฉันพูดไปด้วยความโกธรที่เขาเล่นอะไรไร้สาระขนาดนี้ 
    “นี้ยัยเตี้ย นอกจากจะไม่ขอบคุณแล้วยังจะมาว่าฉันอ่กหรอ ฉันน่าจะเอาไปทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด ???’” เขาพูดหน้าตาเฉยแต่กลับทำให้ฉันโกธรมากขึ้นกว่าเดิม “ไอ้โรคจิตแกล้งฉันแล้วยังจะอยากได้คำขอบคุณอีก ประสาทนายกลับแล้วหรือไง แล้วอีกอย่างนะ นายก็ไม่ได้สูงมากไปกว่าฉันนักหรอก ????” 
    ฉันล่ะอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเลยได้ยิ่งดีคนอะไรกวนประสาทชะมัด “ก็ช่วยไม่ได้อยากวางของไม่เป็นที่เอง 5555” เขาหัวเราะดังลั่นเหมือนคนบ้า ไม่สิเขามันบ้าตั้งนานแล้วไม่รู้ว่าฉันไปรักคนแบบนี้ได้ยังไง โอ้ยยชะนีปวดจิต ????

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น