คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 3 คิดมาก
3 ิมา
ูมาม: วันนี้เป็นวันเสาร์รับผมเลยวน แอมป์ นท แส้ม ไปเที่ยวแ่็ลัวว่านทะูไม่ีเป็นผู้หินเียวเลย็เลยวน พี่น้ำาล พี่้าบ้านไป้วยรับ
"ไอ้ามูลับ่อนนะ" แส้มมันบอผมสีหน้าเรียๆ เอิ่ม..................มันเรียไรว่ะรับ
"อ้าวะรีบลับไปไหนล่ะ" ไม่ใ่ผมแ่เป็นนทรับที่ถาม
"มีเรื่ออะไรนิหน่อยหน่ะ" ไอ้แอบสีหน้าเรียบๆ่อนะเินออไปเลย นี่็เพิ่มาถึันเอทำไม้อมีเรื่อเิึ้น้วยเนี่ยผมล่ะเ็
"ป่ะไปร้อาราโอเะัน" แอมป์มอามแส้มไป่อนะหันมาเรียพวผม
าราโอเะ
"อยาะร้อััพูให้ใร่อใรไ้รู้ทั่วัน"
"เห้ยพี่าลพี่ร้อไปหลายเพลแล้วนะหยุๆ" นทบ่น่อนะเินไปแย่ไม์าพี่น้ำาล ูสินาบ่นยัน่ารัเลยผมล่ะรั
"เป็นไรมามั้ยนท?" แอมป์สะิถามนทอย่าหวาๆ เอื่ม-.- มันลัวไรว่ะรับ
"อยามีรัแบบไม่้อแอบรั..............."
และนท็ร้อไปอีหลายเพลเลยล่ะรับเล่นเอาพวผมไม่้อทำอะไรฟันทร้อเพลอย่าเียว "นทพอเถอะๆไปหาไรินัน" ผมวนนทไปหาอะไรินเพราะผมเริ่มะหิวะแล้ว
"วนแ่นทเหรอย่ะ!!/แหน่ะๆวนนทนเียวเลยนะ" พี่น้ำาลับแอมป์แวะผมพร้อมัน
"ามป่ะไปันเถอะ" นทหยุร้อเพลแล้วหันมาวนผมพร้อมับเินนำออไปเลย เอ๊ะ!!
แ่สีหน้านทมันหมอๆแปลๆนะเธอเป็นอะไร ไม่รอ้าผมเลยรีบามไปทันที
ทา้านแส้ม
"สมาย์พี่มาแล้ว" แส้มมาถึที่บ้านหลัหนึ่่อนะเินเ้าไปในบ้านพร้อมับะโนเรียื่อนนหนึ่ ึ่็ือ สมาย์
"..........." ไร้เสียอบรับ แส้มึัสินใเินึ้นไปบนบ้านและเ้าไปในห้อนอนอสมาย์ "สมาย์เป็นอะไรมามั้ย" แส้มเ้าไปประอหิสาวให้ลุึ้น่อนะถามอย่าเป็นห่ว "พี่แส้มพี่มาไ้ยัไ" สมาย์ปรือาถามนที่มาหา่อนะพยายามยันัวเอให้ลุึ้นนั่ "ถ้ามาย์ไม่ไหว็นอนเถอะ" แส้มยัประอสมาย์ไว้ในอ้อมออเ้า
"พี่มาทำีับมาย์แบบนี้แล้วนอื่นๆที่พี่ีบเ้าะไม่ว่าเหรอ" สมาย์ถามออไปแม้ใริเธอะอยาให้เ้าอยู่ับเธอนานๆ็าม แ่็นะแส้มเนี่ยเ้าู้ัวพ่อใรๆ็รู้
"แ่อนนี้พี่อยาอยู่ับมาย์" แส้มอบสมาย์อย่าเป็นห่ว่อนะ่อยลายอ้อมอออาสมาย์ "ไ้ึ้นสูเลยนะเนี่ยแม่ไปไหนล่ะ" แส้มเอามือแะที่หน้าผาสมาย์เบาๆ่อนะถาม้วยวามเป็นห่ว "แม่ไม่อยู่่ะ" สมาย์อบแบบฝืนยิ้มเพราะพิษไ้
"เรา็น้าอนโทรมาหาพี่ทำไมไม่บอว่าเป็นไ้พี่ะไ้ื้ออะไรมาให้ิน" แส้มบ่นๆใส่สมาย์่อนะมอหายาแ้ไ้ "สมาย์ยาแ้ไ้อยู่ไหนอ่ะ"
"ไม่มี่ะ" สมาย์อบเบาๆ่อนะหลับาลเพราะอนนี้เธอปวหัวแบบแทบะระเบิแ่เธอะไม่พยายามทำให้แส้มเป็นห่วเธอเธอึพยายามเ็บอาารให้ไ้มาที่สุ
"ั้นพี่ะพาไปโรพยาบาล" แส้มไม่พูอย่าเียวแ่อุ้มสมาย์ึ้นมา่อนะเินลไปและึ้นรถเพื่อพาสมาย์ไปโรพยาบาล
ถึสมาย์ะรู้ว่าเ้าแ่มาีบเธอเล่นๆแ่เธอ็พร้อมที่ะเป็นอเล่นอเ้าเสมอและอนนี้ถึเธอะเป็นไ้หนัแ่ไหนแ่ารที่มีเ้ามาูแลสำหรับเธอแล้วมันถือว่าุ้มะยิ่ว่าุ้ม
ทา้านนทับูมาม
"นทะินอะไร" ูมามหันมาถามนท่อนะเินไปเรื่อยๆ
"นทินไม่ลาม" นทอบ้าๆอย่านสิ้นหวั
"นทเป็นอะไร" ูมามถามอย่าเป็นห่วพลาึนทให้เ้ามานั่ที่ร้านอาหารแห่หนึ่
"นทเป็นอะไร" ูมามถามนทอีรั้
"นทฝันฝันไม่ีเลยาม" นทเอ่ย้วยเสียเนื่อยๆและสีหน้าเศร้าๆึ่นั่นมันทำใหู้มามเป็นห่วอยู่ไม่น้อย "นทฝันอะไร" ูมามถามนท้วยวามัวลเพราะสำหรับเ้าแล้วนทเหมือนอะไรทุอย่าในีวิอเ้า
"ามนทฝันว่าามน้ำาย" นทอบพลาสีหน้าัวลึ้นอย่าเห็นไ้ั แ่นั่น็ทำใหู้มามยิ้มบาออมา "ถ้าวันนั้นะมีริๆามะออะไรนทหน่อยไ้มั้ย?"
"อะไราม"
"เป็นแฟนับามนะ"
"อ๊ะ........อืม"
อนที่3
แปลๆอยู่นะ
แ่ไรท์็อบมา
อนนี้พี่ามใล้าอ่ะ^^
ปล.พี่น้ำาลับแอมป์เหมือนเป็นัวประอบเลย่ะ
ความคิดเห็น