>:ใบไม้รวมมิตรพิชิตหัวใจ:<

ลำดับตอนที่ #4 : วางแผนก่องเดะ

เวลาพักกลางวันของการเรียนวันแรกในสัปดาห์

ซุบซิบ ซุบซิบ ชอกๆ จุ๊กๆจิ๊กๆจุ๊ๆ จ๊อกแจ๊ก นู้นนี่โน้นนุ้งงง.. เสียงคนคุยที่

น่ารำคาญในโรงอาหารตามปกติ

“โอ๊ยย..! วันๆกินไปกินมาต้องฟังแต่เสียงคนพวกนั้นคุยกันเหรอไง น่ารำคาญ!”

ส้มพูดอย่างอารมณ์เสีย

“นั่นสิเราก็ว่านะ เบื่อมากๆ พวกเราฟังแทบทุกวันละ อยากไปกินข้างนอกบ้างจัง อาหารก็ไม่ใช่จะอร่อยมากมาย เนอะ! ใช่ม่ะ..?” ใบไหมพูดแบบเซงและทำสีหน้าไม่อยากกินข้าวมากจนทำให้ทุกคนเริ่มไปเป็นด้วย - -“

“เอางี้มั้ย..!? เด๋วก็จะสงกรานต์แล้วด้วย เราคิดว่าไปนัดเที่ยว/ดูหนัง หรือไปสยามกันดีม่ะ อยากลองไปแบบเพื่อนฝูงอย่างนี้ดูอ่ะ” บัวถามความคิดเห็น

และเผื่อแก้เซงในช่วงนั้นได้บ้าง

“ก็ดีนะ อยู่บ้านก็เบื่อไม่มีไรทำ แถม..คอมยังเสียอีก เซงสุดๆ”ปอระบายออกมา

“อื้ม..ความคิดดีนะ เราก็อยากไปบ้าง แต่ว่าพ่อ-แม่เราจะให้หรือเปล่าอ่าสิ” หม่อนพูดอย่างเริ่มหมดหวัง และหม่อนก็บ้านไกลกว่าคนอื่นๆด้วย

“ก็จริงด้วยนะ เรากลัวพ่อกับแม่ไม่ให้ไปอ่ะ แค่ไปร.ร.ยังไม่ให้เลย แล้วถ้าไปกับพวกเธอไม่รู้ว่าจะให้เปล่า..” เฟริน์ก็เริ่มท้อแท้ และไม่มั่นใจว่าได้ไปหรือเปล่า

“ว่าแต่บัวเหอะ..พ่อ-แม่ให้ไปเหรอไง..!?“ เฟริน์ถาม

“ให้อยู่แล้วล่ะ แล้วเราก็กล้าไปด้วย ไม่เห็นเป็นไรเลย เดินทางปลอดภัยสะดวก” บัวพูดด้วยความยิ้มแย้มสดใส <หุหุ>

“นี่ๆ..อย่าเพิ่งเศร้ากันหมดดิ อย่างน้อยเราก็ไปนะ พ่อ-แม่ให้ไปอยู่แล้ว” ส้มพูดอย่างอารมณ์ดี ด้วยเสียงใสๆของเค้า ทำให้กลุ่มเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย

“เอาอย่างนี้ไหมล่ะ ให้พ่อเราขับรถไปรับกันดีมั้ย พ่อ-แม่เธอจะได้สบายใจ และก็อาจจะให้ไปก็ได้นะ ” ไหมพูด

“เอ่อ..ก็ดีนะ แต่เราอยากลองไปกันแบบมีแต่เพื่อนๆกันมากกว่าอ่ะ” บัวพูด

“แต่เราว่านะ ให้พ่อของไหมมาก็ดีนะ เผื่อพ่อกับแม่เราอาจจะให้ไปเพราะมีผู้ใหญ่ไปด้วยไง ดีม่ะล่ะ” หม่อนเห็นด้วยอย่างมาก

“อื้ม..ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่แน่พ่อเราอาจจะให้ไปก็ได้” เฟริน์บอก

 “แล้วแต่พวกเธอละกันนะ แต่..จะไปกันวันไหนล่ะ” ส้มสงสัย

“เอาวันศุกร์นี้เลยไง เพราะร.ร.ก็หยุดด้วยแหละนะ ดีมั้ยๆ?” บัวถาม

“อื้ม ก็ดีเหมือนกัน” ปอเห็นด้วย

สรุป ทุกคนเห็นด้วยว่าจะไปกันวันศุกร์นี้

“แต่ว่าจะไปกันที่ไหนล่ะ ยังไม่รู้เลย” ปอสงสัยอย่างมาก

“ไปดูหนังกันม่ะล่ะ หุหุ แล้วก็ไปเดินเที่ยวต่อที่สยาม ไม่ได้ไปตั้งนานแนะอยากไปอ่านะ แล้วเพื่อนๆคิดว่าไงบ้างเหรอ..?” ส้มแนะนำ แล้วพูดด้วยความยิ้มแย้ม กับนั่งคิดภาพดีๆที่จะไปเที่ยวในครั้งนี้

“โอเคๆเห็นด้วยมากๆ ตอนนี้ก็อยากดูหนังเหมือนกันอ่านะ ไปๆ” บัวเห็นด้วย

“เหมือนกันๆ” ปอกับไหมพูด

“แล้วตกลงพ่อไหมจะมารับ-ส่งหรือเป่าเนี้ย..?” หม่อนถาม

“ก็ได้ไง พ่อเราว่าอยู่แล้ว+ใจดีอีกด้วย พาไปแน่ๆ” ไหมพูดอย่างชื่นชมพ่อเค้า

“แล้วจะไปเจอกันที่ไหนล่ะ เพราะถ้าเราออกมาเจอข้างนอกไม่ได้นะ” เฟริน์ยังสงสัยและมีคำถามคาใจดวงน้อยๆอยู่เรย

“ก็เอางี้ไหมล่ะ เวลาเรามามันก็ต้องผ่านบ้านของเธอด้วย เราก็ให้พ่อไปรับที่บ้านแค่เธอเขียนซอยบ้านก็เท่านั้นแหละ สบายๆไม่ต้องกังวล” ไหมบอก

“อื้อๆถ้าอย่างงั้นก็น่าจะไปได้นะ” เฟริน์พูดและสีหน้าจากการเคร่งเครียดก็หายไป ^^

“อ๋อ..รู้แล้วล่ะ เราจะบอกแม่ว่าเราจะไปกับเพื่อนและพ่อของไหม แล้วให้เราไปเจอที่โรฯดีม่ะ ” หม่อนถาม  แล้วก็ “พอถึงก็ไปเจอที่บ้านปอกันที่นั่นทุกคนเลย”

“อื้มๆได้ ก็ดีเหมือนกันนะ” ทุกคนเห็นด้วย

“เราเห็นทุกคนคุยอย่างเครียดน่าดูเลยอ่ะ นึกว่าไม่ได้ไปซะแล้ว” ส้มบอก

“โอเค ถ้าอย่างงั้น ศุกร์นี้เราก็ทำตามแบบแผนที่จัดกันในวันนี้เลยนะ” บัวพูดด้วยความดีใจ ที่เพื่อนๆไปเที่ยวด้วยกัลล์