[HAN x CIN] My maid สาวใช้ตัวร้ายกับคุณชายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #7 : My maid chapter6 ... I hate U !!!

"เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละลูก" 




"ทำไมคุณพ่อกับคุณลุงดูปัญญาอ่อนจังคะแม่"





"อันนี้แม่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันน่ะ - -"






"สรุปว่า นี่หนูต้องแต่งงานกับลูกของเพื่อนพ่อหรอเนี่ย"





"อื้ม ใช่แล้วจ๊ะ"





"แล้วถ้าเกิดว่าลูกของเพื่อนพ่อเป็นผู้หญิงหนูจะทำไงเนี่ย"






"พ่อแกกับตายุนยิ่งคิดอะไรไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเค้าอยู่ด้วย เฮ้อ~ ชั้นล่ะกลุ้มใจจริงๆ"





.



.



.












เช้าวันต่อมา






ติ๊งหน่องๆ





"ฮ้าว~ ใครฟระ มากดกริ่งแต่เช้าเลย ไม่เกรงใจชาวบ้าน คนกำลังนอนหลับสบายเลย พ่อแม่ไม่สอนมั่งหรือไงวะ มารยาทน่ะ" ร่างบางบ่นกระปอดกระแปด





"คุณหนูคะ คุณนายให้มาตามไปพบข้างล่างค่ะ ท่านบอกว่ามีแขกมาหา"






"แขกหรอ คงจะมาขายโรตี หรือไม่ก็ถั่วล่ะมั้ง"





(กร๊ากกก เจ๊คิดได้ไงวะ)








สักพักฮีชอลก็เริ่มนึกขึ้นมาได้





"ห๊ะ! แขก... พวกมาเฟีย... เพื่อนพ่อ... แต่งงาน... อ๊ากกก ม่ายยย~" ฮีชอลร้องออกมาพร้อมกับดิ้นไปมาอยู่บนเตียง





'คุณหนูพูดอะไรก็ไม่รู้ งงจัง' สาวใช้ร่างเล็กที่ชื่อว่า เรียวอุคคิดในใจ









"นังเรียว ชั้นใช้ให้แกไปตามคุณหนู ทำไมแกไปนานจัง" 





"อิชั้นก็ไปตามคุณหนูแล้วนะคะ แต่พอคุณหนูได้ยินว่ามีแขกมา คุณหนูก็พูดอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ร้องว่า อ๊ากกก ม่ายยย แล้วก็ดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงอ่ะคุณนาย"





"สงสัยชั้นคงต้องไปตามเองซะแล้ว คุณฮันกยองคะ รอก่อนนะคะ"




"เอ่อ จะเป็นอะไรมั้ยครับ ถ้าผมจะขอไปตามน้องด้วยตัวเอง"





"อ่า.. ได้สิคะ ห้องน้องอยู่ริมสุดนะคะ"





"ครับๆ"







แล้วร่างสูงก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่ง ตรงประตูมีป้ายเขียนไว้ว่า





'ห้องนอนของซินเดอเรลลาสุดสวย'




ร่างสูงถึงกับหลุดขำออกมา ผู้หญิงคนนี้พิลึกดีแฮะ





ก๊อกๆๆ





"ใคร!"





"..."




"เรียวหรอ บอกคุณแม่ด้วยว่า ชั้นไม่ลง ชั้นไม่อยากเจอหน้ามาเฟียพวกนั้น"





"..."




ก๊อกๆๆ





"เอ๊ะ! แกจะเคาะประตูทำสากกระเบืออะไรนักหนาวะ"





ร่างบางเริ่มหมดความอดทนกับสาวใช้ จึงลุกขึ้นจากเตียง แล้วก็เดินไปหมุนลูกบิดประตู พร้อมกับกระชากประตูอย่างแรง





ผลคือ ร่างสูงที่กำลังยืนพิงประตูอยู่ เสียหลักล้มลงไปทับร่างของฮีชอลดังพลั่ก!




"โอ๊ยย! ออกไปจากตัวชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ กระดูกจะหักมั้ยเนี่ย!"




"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"




"นาย!!!"




"เธอ!!!"





พอทั้งคู่เห็นหน้าฝ่ายตรงข้ามชัดๆ จึงได้รู้ว่าคนตรงหน้าคือศัตรู





"นายเข้ามาในบ้านชั้นได้ไงเนี่ย"





"ผมมาตามน้องฮีชอล แล้วคุณล่ะ ทำไมถึงอยู่ในบ้านนี้ได้"




"ฮึๆ"




"คุณขำอะไรของคุณไม่ทราบ"





"นี่! ชั้นจะบอกอะไรให้นะ ชั้นเนี่ยแหละ ฮีชอล และที่มันก็บ้านของชั้น หายโง่ยังยะ"





"=[]= ไม่จริงใช่มั้ย คุณหลอกผมหรือเปล่า"





"ชั้นจะหลอกนายทำพระแสงของ้าวอะไรฟร่ะ"




"เฮ้อออ~"





"นายถอนหายใจอะไร"




"ผมรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก"




"ผิดหวังอะไรยะ"




"น้องฮีชอลที่ผมคิดไว้ ไม่เห็นจะเหมือนคุณสักกะติ๊ด ผมก็นึกว่าคุณจะเรียบร้อย สุภาพ อ่อนหวาน เป็นกุลสตรี ที่ไหนได้..." ร่างสูงส่ายหน้าไปมาอย่างผิดหวัง



"อ๊ากกก นี่นายจะด่าชั้นทางอ้อมใช่มั้ยเนี่ย ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้นะเว้ย!" 




"ผมกลับแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้"




"ฮึ่ย!!" ร่างบางสะบัดหน้าอย่างแรง แล้วก็เดินเข้าห้องไปอย่างหัวเสีย




'ปังง!!!'





"อ๊ากก ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ กวนประสาทเป็นบ้า ชั้นเกลียดนายยยย!"