คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : My maid chapter4 ... เรื่องราวในอดีต
"ไอ้ยุน โตขึ้นแกอยากเป็นไรวะ"
"ชั้นหรอ โตขึ้นชั้นอยากเป็น... มาเฟียว่ะ"
"เฮ้ย! จริงดิ ทำไมวะ"
"เป็นมาเฟียน่ะ เท่จะตาย เวลาแกเดือดร้อน ชั้นจะได้ช่วยแกได้ไงวะ ไอ้คัง"
"เออ ก็ดีเนอะ"
"แล้วแกล่ะ ไอ้คัง โตขี้นแกอยากเป็นไร"
"ชั้นยังไม่รู้เลยว่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้จริงๆ ชั้นอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง จะได้มีเงินไปขอหญิงไง ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้าเอ๊ยย ฮ่าๆๆ"
หลายปีผ่านไป
"คังอินๆ วันนี้อย่าลืมเอาน้ำแข็งไปส่งที่ร้านชั้นนะเว้ย"
"คร๊าบๆ "
"ฮ่าๆๆๆ ไอ้คัง ไหนแกบอกว่า แกอยากมีกิจการเป็นของตัวเองไงวะ แล้วนี่อะไร เด็กส่งน้ำแข็ง ฮ่าๆๆๆ"
"โถ่ ไอ้ยุน ตอนนี้ชั้นก็ต้องเริ่มจากการเป็นลูกน้องเค้าก่อนดิว่ะ เวลาชั้นเป็นนายคนจะได้เข้าใจ ความรู้สึกของลูกน้อง"
"เหอๆๆ"
"ไอ้คังอิน มัวแต่คุยอยู่นั่นแหละ งานน่ะจะทำมั้ย เด๋วปั๊ดก็ไล่ออกซะเลย"
"คร๊าบๆ เฮีย"
"เฮ้ย ไอ้ยุน ชั้นไปส่งน้ำแข็งก่อนนะเว้ย แล้ววันหลังค่อยคุยกันใหม่"
"อืมๆ"
แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปทำงานของตน
"เจ๊คร๊าบ ผมเอาน้ำแข็งมาส่งคร๊าบบบ"
"อื้มๆ ใส่ในถังตรงนู้นเลย"
"ครับเจ๊"
"ลีทึกเอ๊ยย มาเฝ้าร้านแทนแม่แปบนึงสิลูก แม่ปวดขี้!"
"จ๊ะ แม่"
แล้วร่างบางก็เดินออกมาจากครัวเพื่อมาช่วยแม่ของตนเฝ้าร้าน
'อุว้าวว นี่คนหรือนางฟ้าวะเนี่ย สวยชิบ อยากได้มาเป็นเมีย กรั่กๆๆๆ'
(หมีมันบ้าไปแล้วค่ะ ท่านผู้อ่าน -*-)
"นี่นาย มองไรยะ ไม่เคยเห็นคนหรอ" ร่างบางถามอย่างรำคาญ เพราะไม่ชอบให้คนมองหน้า
"คนน่ะเคยจ๊ะ แค่ไม่เคยเห็นนางฟ้าที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย"
(ขอไว้อาลัยให้กับมุขเสี่ยวของคัง 5 วินาที อาเมนน~)
"ไอ้บ้า!!"
"อุ้ย เค้าว่ากันว่า ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก ถ้างั้นแสดงว่า น้องนางฟ้ากำลังตกหลุมรักพี่เข้าแล้ว โฮะๆๆ"
"ชั้นไม่อยากคุยกับคนบ้าอย่างนายแล้ว ส่งน้ำแข็งเสร็จก็ไปซะทีสิ เกะกะลูกค้า"
"ถ้าพี่ไปแล้ว น้องอย่ามาคิดถึงพี่ก็แล้วกัน"
"ใครเค้าจะคิดถึงนายกัน ออกไปจากร้านชั้นเลย ไป๊!!"
"ไปก็ได้ งอนแล้ว ง้อด้วย"
(เฮ้อ กลุ้มใจแทนทึกจัง มีหมีติงต๊องมาจีบ คงจะหนักใจน่าดู เฮ้ออ~ แฟนคลับหมี มาง้อหมีหน่อยเร้ววว)
หลังจากนั้น คังอินก็หมั่นไปส่งน้ำแข็งที่ร้านของแม่ลีทึกเป็นประจำ เพราะอยากเจอหน้าลูกสาวคนสวยของเจ้าของร้าน
ตัวลีทึกเองก็เริ่มหวั่นไหวไปกับคังอิน เพราะทนลูกตื้อกับมุขเสี่ยวๆไม่ไหว สุดท้ายทั้งคู่ก็ตกลงว่าจะลองคบกันดู
(อ๊างง คังทึกๆๆ)
คังอินรักลีทึกจริงๆ และก็อยากจะไปสู่ขอลีทึก ติดอยู่ตรงที่ว่า เค้าไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น ตอนนี้เค้าเป็นเพียงแค่เด็กส่งน้ำแข็งกระจอกๆคนนึง จะเอาปัญญาที่ไหนไปสู่ขอลูกสาวร้านขายของชำได้ และเค้าก็นึกถึงเพื่อนรักขึ้นมา
'ไปขอความช่วยเหลือจากไอ้ยุนดีกว่า' ร่างสูงคิดในใจ แล้วก็เดินทางไปหาเพื่อนรักของตน
.
.
.
"มาหาใคร" ชายชุดดำ ท่าทางน่ากลัวคนหนึ่งถามคังอิน หลังจากที่เค้ายืนด้อมๆมองๆข้างในบ้านอยู่นานแล้ว
"เอ่อ.. ผมมาหาไอ้ยุนครับ"
"แกกล้าเรียกลูกพี่ของเราว่า 'ไอ้' หรอ แกตายแน่!!! "
"เดี๋ยวก่อน ยูชอน ผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนของชั้นเอง พาเค้าเข้ามา"
"ครับนาย"
"ผมขอโทษด้วยนะครับ ที่เสียมารยาทกับคุณ"
"ไม่เป็นไรครับๆ แหะๆ"
"ตามผมมาเลยครับ" แล้วชายชุดดำคนนั้นก็พาคังอินเข้าไปในบ้าน
"แกนึกไงถึงมาหาชั้นวะ ไอ้คัง นึกว่าแกจะติดหญิงจนลืมเพื่อนไปแล้วซะอีก "
"โถ่ ที่รัก อย่างงอนสิจ๊ะ >3<"
คังอินพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหายุนโฮ
"ไอ้คัง แกบ้าไปแล้วหรอวะ ออกไปไกลๆตีนเลยป๊ายย"
ยุนโฮพยายามผลักหน้าของเพื่อนรักออกไป
"บรึ๋ยยย ขนลุกเป็นบ้าเลยว่ะ เล่นอะไรก็ไม่รู้" ยุนโฮพูดพร้อมกับทำท่าขนลุก
"ฮ่าๆๆๆ ตลกเป็นบ้าเลยว่ะ กร๊ากๆๆ" คังอินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
'ตุ๊บบ!!!'
"ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า ไอ้คังหัวเราะจนตกเก้าอี้เลย"
ความคิดเห็น