คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Maid chapter2 ... เรื่องสำคัญ
"อ๊ากก!!! คนสวยอยากตายโว้ย! ทำไมชั้นถึงไม่เชื่อนังปลามันนะ ที่มันบอกว่า รถคันนั้นอาจจะไม่ใช่รถของชั้น โฮกก อายเป็นบ้าเลย ป่านนี้ไอ้พวกนั้นมันคงหัวเราะเยาะเราแย่แล้วเนี่ย" ฮีชอลยืนทึ้งหัวตัวเองอยู่ตรงเสาต้นหนึ่งอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็เอาหัวตัวเองโขกกับเสาต้นนั้น
"กว่าจะหาเจอนะ คุณคนสวย"
"แกตามชั้นมาทำม๊ายย" ชั้นอุส่าห์หนีมันมาไกลขนาดนี้แล้วแท้ๆ ทำไมมันยังตามมาเจออีกนะ T^T
"เรื่องอะไรผมจะปล่อยให้คนร้ายที่จะพังรถผมลอยนวลไปได้ล่ะคร๊าบ" ร่างสูงพูดพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ ปกติเค้าไม่ค่อยยิ้มนักหรอก ตั้งแต่ที่แม่จากเขาไป แต่ผู้หญิงที่ท่าทางแปลกๆคนนี้ เป็นคนแรกที่ทำให้เค้ากลับมายิ้มได้อีกครั้ง
"นายต้องการค่าเสียหายเท่าไหร่ บอกมา" ที่ตามมาอย่างนี้คงจะเรียกค่าเสียหายสินะ
"รถคันนี้ไม่ใช่ถูกๆซะด้วย เป็นรถนำเข้า ค่าซ่อมคงจะสูงน่าดู"
"ไม่ต้องพูดมาก บอกมาตรงๆเลยดีกว่าว่าเท่าไหร่ "
"100 ล้านวอน"
"ห๊ะ เว่อร์ไปป่าวคู๊ณ แค่ค่าซ่อมรถทำไมมันแพงจังล่ะ"
"ก็ผมบอกคุณไปแล้วไงครับ ว่ารถผมเป็นรถนำเข้า"
"รถมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากมาย กะอีแค่ ตัวถังรถบุบ กระจกร้าว ก็แค่เนี้ย"
(นี่เค้าเรียกว่าไม่ได้เสียหายมากหรอเจ๊ -*- )
"แต่ยังไงผมก็ต้องเอารถไปซ่อมนะครับ ให้ขับไปในสภาพนี้ไม่ไหวแน่ๆ"
"เรื่องมากจังว่ะ" ร่างบางแอบบ่นเบาๆ
"คุณพูดว่าอะไรนะ?"
"อ๋อๆ เปล่า ฉันบอกว่ารถคุณเหมือนรถชั้นมาก"
"แต่ผมว่าเมื่อกี้ผมได้ยินอีกแบบหนิ"
"จะอะไรนักหนาเล่า!!!" ร่างบางตวาดคนข้างหน้าอย่างเหลืออด
ร่างสูงถึงกับชะงัก เพราะไม่เคยมีใครกล้าตวาดใส่หน้าเค้าแบบนี้เลย
"อะ...เอ่อ ชั้นขอโทษ พอดีเมนส์ชั้นมาน่ะ เลยอารมณ์ไม่ค่อยดี"
(ห๊ะ เจ๊มีเมนส์??? =[]= )
"อ่อๆ ครับๆ"
"เฮ้ย! หมาบินได้ๆๆ" ฮีชอลีร้องออกมาอย่างตกใจพร้อมกับชี้ไปที่ด้านหลังของฮันกยอง
"ไหนๆ" ร่างสูงหันหลังกลับไปมอง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นหมาบินได้เลย
(เค้าก็ยังไม่เคย -*- )
ฟิ้ววว~
ร่างบางรีบเผ่นทันทีที่ฮันกยองเผลอ เรื่องอะไรจะจ่ายล่ะ เงินไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ถึงชั้นจะรวยก็เหอะ โฮะๆ
พอร่างสูงรู้ตัวว่าโดนหลอกก็รีบหันกลับมา
"อ้าว ยัยตัวแสบหายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย คิดจะหลอกชั้นหรอ เธอรู้จักหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำน้อยไปซะแล้ว อิยะฮะฮ่า"
(เอ่ออ.. ป๋าก็เป็นไปกะเค้าด้วยหรอเนี่ย เสียภาพพจน์มาเฟียหมดเลยอ่ะป๋า - -")
.
.
.
ขณะที่ฮีชอลกำลังวิ่งหนีอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือเจ้ากรรมก็ดังขึ้น
'sorry sorry sorry sorry เนกา เนกา เนกา มอนจอ เนเก เนเก เนเก ปาจยอ ปาจยอ ปาจยอ บอรยอ baby'
"ใครโทรมาตอนนี้วะเนี่ย เดี๋ยวไอ้ตี๋นั่นก็ได้ยินกันพอดี"
'ออมม่า' (เป็นภาษาเกาหลี แปลว่า แม่)
"มีอะไรคะแม่"
"ฮีชอล รีบกลับบ้านเราด่วนเลยลูก แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"
"แม่ หนูยุ่งอยู่อ่ะ ค่อยคุยวันหลังไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้! เรื่องนี้มันสำคัญมากจริงๆ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!"
"ก็ได้ๆค่ะ เดี๋ยวหนูไป"
เฮ้ออ~ เรื่องอะไรวะเนี่ย มันสำคัญมากนักหรือไง แต่ถ้าชั้นจะขัดคำสั่งแม่ มันคงไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่ๆ ฮีชอลคิดอย่างปลงๆ
(ท่าทางแม่เจ๊จะน่ากลัวนะเนี่ย)
ด้านของซองมิน คิบอม คยูฮยอน
"ลูกพี่ไปไหนของเขานะ ป่านนี้ยังไม่กลับมาสักที ไม่รู้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มร่างเล็กที่ดูเหมือนกับผู้หญิงที่ชื่อซองมินพูดขึ้นมาอย่างกังวล
.
.
.
ณ. คฤหาสน์ของบ้านตระกูลคิม
"มาแล้วหรอ ฮีชอล มานั่งใกล้ๆแม่สิลูก"
"ค่ะ แม่"
"เรื่องที่แม่จะบอกลูกก็คือ..."
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ๊ากกก จบไปอีกหนึ่งตอน เหนื่อยเป็นบ้าเลย ไม่รู้ว่าเรื่องสำคัญของแม่ฮีชอลคืออะไรนะ
ติดตามกันต่อไปจ้า
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ด้วยนะคะ ^^
-b g-
moO whAn
ความคิดเห็น