คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Maid chapter1 ... พบเจอโดยบังเอิญ
"แกกล้าหือกับแก๊งค์ปีศาจของเราเรอะ แกตายแน่ " แล้วชายหนุ่มที่ดูท่าทางน่ากลัวก็ชักปืนขึ้นมา
ปังๆๆๆๆ
สิ้นเสียงปืน ชายหนุ่มที่กล้าหือกับแก๊งค์ปีศาจก็ล้มลง พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายที่หมดไป
.
.
.
"กรี๊ดด ทาเคชิเท่เป็นบ้าเลยอ่ะ พ่อมาเฟียยอดร๊ากกของชั้น >.<" ทงเฮพูดพร้อมกับบิดตัวไปมาด้วยความเขิน
"แหวะ ชั้นไม่เห็นจะชอบเลย พวกมาเฟียน่ะป่าเถื่อนจะตาย เกลียดเป็นบ้า!" ฮีชอลทำท่าขยะแขยงราวกับว่า พวกมาเฟียเป็นหนอน ไส้เดือน หรือไม่ก็กิ้งกือ
"พวกมาเฟียเค้าไปทำอะไรให้แกยะ ทำไมแกต้องเกลียดด้วย" ทงเฮถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย
"ไม่รู้ล่ะ แต่ชั้นน่ะ เกลียดๆๆๆๆ ที่สุดไอ้พวกชอบใช้กำลังข่มขู่คนที่ไม่มีทางสู้"
.
.
.
อีกด้านหนึ่งของโรงหนัง
"ลูกพี่ครับ เล่นมันเลยดีมั้ยเนี่ย ดูมันว่าพวกเราสิ" ร่างสูงพูดพร้อมกับทำท่าจะเข้าไปหาเรื่องผู้หญิงสองคนที่ยืนด่าพวกเขาอยู่ตรงนั้น
"ใจเย็นๆน่า เยซอง ถึงยังไงพวกนั้นก็เป็นผู้หญิงน้าา" ชายหนุ่มร่างเล็กพูดขึ้นมา
"อื้มๆ ใช่ อย่าไปถือสายัยพวกนั้นเลย" คยูฮยอนพูดอย่างเห็นด้วยกับซองมิน
"หุบปาก ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ!" หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำพูดขึ้นมา ทุกคนจึงหยุดแสดงความคิดเห็นทันที
"ครับลูกพี่" ทั้งหมดพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน
.
.
.
กลับมาที่ด้านของฮีชอลกะทงเฮ
"พอแล้วๆ ชั้นขึ้เกียดเถียงกะแกแล้ว ชั้นว่าเรากลับกันเถอะ" ฮีชอลพูดขึ้นมาหลังจากเห็นว่าการที่เธอและเพื่อนยืนเถียงกันเพราะเรื่อง "มาเฟีย" มันเป็นอะไรที่ไร้สาระมาก
"อื้มๆ ชั้นก็ว่างั้นแหละ"
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปยังที่ที่ได้จอดรถเอาไว้
ฮีชอลหยิบรีโมตรถยนต์ออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับกดปุ่มเพื่อที่จะเปิดประตูรถ
แต่ไม่ว่าจะกดสักกี่ครั้งก็ตาม รถก็ยังไม่ปลดล็อกสักที
"อะไรเนี่ย รีโมตเจ๊งหรือไง - -* "
ฮีชอลพยายามกดรีโมตอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่ติด
"นังบ้า แกกดรีโมตผิดด้านย่ะ!" ทงเฮตวาดเพื่อนสาวอย่างหงุดหงิด หลังจากยืนดูอยู่นาน
"อ้าวหรอ แหะๆ ไม่น่าล่ะถึงกดไม่ได้สักที" ฮีชอลพูดพร้อมกับเกาหัวแกรกๆด้วยความอาย
"อี๋~ นังฮีชอล หัวแกมีรังแคด้วยอ่ะ ตอนแกเกาหัว มันร่วงลงมาหยั่งกับหิมะตกแน่ะ" ทงเฮพูดอย่างรังเกียจ พร้อมกับถอยตัวออกห่างจากฮีชอล
"นังเพื่อนบ้าเอ๊ย! เป็นรังแคผิดด้วยเรอะ ใครๆเค้าก็มีทั้งนั้นแหละว๊า"
ฮีชอลพยายามพูดแก้ตัวให้ตัวเองดูดีขึ้น
แต่หลังจากกลับด้านรีโมตแล้ว ประตูรถก็ยังไม่เปิดสักที
"ฮึ่ย สงสัยต้องใช้กำลังซะแล้วล่ะ"
ปังๆๆๆ (เสียงทุบกระจกรถ)
"เปิดสิโว้ยย ไอ้ประตูบ้า" ฮีชอลทุบกระจกรถ พร้อมกับหันหน้ามาหาเพื่อนสาว
"นังด๊อง ยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ มาช่วยกันหน่อยเซ่"
"ชั้นว่า รถคันนั้นอาจจะไม่ใช่รถของแกก็ได้นะ"
"เป็นไปไม่ได้ รถแบบนี้ สีแดงแบบนี้ มีแต่รถชั้นคนเดียวแหละน่า เอ๊ะ! หรือว่าชั้นต้องใช้ท่าไม้ตาย ย๊ากกก"
ฮีชอลถอยห่างจากรถ แล้วก็ตั้งท่าจะวิ่งมาถึบประตูรถ
.
.
.
ด้านของฮันกยอง
"ดูนู่นสิ นั่นใครจะมาพังรถพวกเราอ่ะ" คิบอมชี้ไปทางรถของพวกเขา
"ชั้นว่าเรารีบไปดูดีกว่า ก่อนที่รถจะเละไม่เหลือซาก" ฮันกยองพูดพร้อมกับวิ่งนำหน้าไป
"นั่นมันผู้หญิงสองคนนั้นนี่หว่า ที่ยืนด่าพวกมาเฟียอย่างเราๆอยู่หน้าโรงหนังอ่ะ"
"เฮ้ย! เธอจะทำอะไรกับรถน่ะ" ฮันกยองถามร่างบางที่ทำท่าจะกระโดดถีบรถของเขา
(ก็รู้ว่าเค้าจะกระโดดถีบรถ แล้วยังจะไปถามเค้าอีกนะป๋า)
"ดูไม่ออกหรือไง ว่าชั้นกำลังจะถีบประตูรถอ่ะ"
'ผู้หญิงอะไรวะเนี่ย หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดี ท่าทางที่บ้านน่าจะมีฐานะ แต่ทำไมไม่มีความเป็นกุลสตรีเอาซะเล๊ยย แถมยังจะมาถีบรถของชาวบ้านอีก - -" ' ฮันกยองคิดในใจ
"แต่รถที่คุณกำลังจะถีบอ่ะ มันเป็นรถของผมนะครับ"
"ต๊ายย เสียดายหน้าตาก็ดี ไม่น่าขี้ตู่หาว่ารถชาวบ้านเป็นรถตัวเองเลยอ่ะ"
"ซีวอน คำว่า 'ขี้ตู่' มันแปลว่าอะไรวะ " เนื่องจากฮันกยองเป็นชาวจีน จึงไม่เข้าใจคำว่า 'ขี้ตู่'
"ก็ประมาณว่า ขี้โม้ แอบอ้างอ่ะมั้งครับลูกพี่"
"อ้อ แปลว่าอย่างนี้นี่เอง"
"นี่คุณ ผมไม่ได้แอบอ้างนะครับ รถคันนี้เป็นของผมจริงๆ ไม่เชื่อถามลูกน้องผมได้"
"ใช่ๆๆ รถคันนั้นเป็นของลูกพี่เรา ไม่ใช่รถคุณสักหน่อย"
"แล้วพวกนายมีหลักฐานยืนยันมั้ยล่ะ ว่ารถคันนี้เป็นของนาย" ร่างบางพูดอย่างไม่เกรงกลัวใคร
"มีสิครับ นี่ไง" ฮันกยองชูรีโมตพร้อมกับกดปุ่มเปิดประตูรถ
'ปิ๊บบบ~ แกร๊ก~'
"..."
ฮีชอลหน้าแตกดังเพล้ง (ให้เค้าช่วยเก็บหน้ามั้ยเจ๊ 55+)
"เป็นไงล่ะครับ ถึงกับอึ้งไปเลยนะ คุณคนสวย"
"ม่าย จิ๊งงง" ฮีชอลกรีดร้องพร้อมกับวิ่งหนีไป ทิ้งปัญหาอันใหญ่หลวงไว้กับทงเฮผู้น่าสงสารรับชะตากรรมไป
"ฮ่าๆๆๆ ผู้หญิงคนนั้นตลกเป็นบ้าเลยว่ะ" เยซองพูดพร้อมกับเอามือกุมท้อง เพราะเจ้าตัวหัวเราะจนท้องแข็งไปหมดแล้ว
"ฮ่าๆๆๆ" เยซองยังคงหัวเราะอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง
"ฮะ...ฮะ"
"เป็นอะไรอ่ะไอ้เปา อย่าบอกนะ ว่าขากรรไกรแกค้าง" ซีวอนหันมาถาม หลังจากที่จู่ๆเพื่อนของเขาก็หยุดขำเอาซะดื้อๆ
"( _ _ ) ( - - ) ( _ _ )" หนุ่มหน้ากลมทำได้แค่เพียงพยักหน้า
"ไอ้บ้าเอ๊ยย!! ลูกพี่ครับ ผมขออนุญาตพาไอ้เปานี่ไปโรง'บาลนะครับ มันหัวเราะจนขากรรไกรค้างอ่ะ" ประโยคหลัง ซีวอนหันไปขออนุญาตลูกพี่ของตน หลังจากที่เห็นว่าลูกพี่ทำท่าบุ้ยใบ้เป็นเชิงอนุญาตแล้ว ก็รีบลากไอ้เปาเพื่อนรักไปโรงพยาบาลทันที
"..." ทงเฮพยายามทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วก็ค่อยๆย่องหนีไป แต่ก็ไม่พ้นสายตาของคิบอมไปได้หรอก
'หมับ' ร่างสูงรีบคว้าข้อมือที่แสนจะบอบบางของทงเฮเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอหนีไปได้
"จะไปไหนครับคุณ"
"อะ...เอ่อ ชั้นก็จะไปตามเพื่อนชั้นน่ะสิ"
"คุณคิดจะชิ่งตามเพื่อนคุณไปใช่มั้ยล่ะ"
"ปะ...ป่าวนะ (ถึงแม้ในใจจะคิดอย่างนั้นจริงๆก็เหอะ - -" ) "
"พวกแกรอชั้นอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวชั้นมา" ร่างสูงหันไปสั่งลูกน้อง แล้วก็วิ่งไปทางที่ผู้หญิงเพี้ยนๆคนนั้นวิ่งหนีไปเมื่อกี้
---------------------------------------------------------------------------------
เป็นยังไงบ้างคะ กับตอนแรก สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็บอกด้วยละกัน ไรท์เตอร์จะได้นำความคิดเห็นของทุกคนไปปรับปรุงในการแต่งฟิค ^^
-b g-
moO whAn
ความคิดเห็น