คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มิตรภาพครั้งใหม่
หลังจากที่มีนาได้รับเลือกให้เป็นประธานชั้นเรียน สิ่งแรกที่เธอต้องทำก็คือ เข้าประชุม
สิ่งที่เธอคิดหลังจากการเข้าประชุม คือ ประธานชั้นเรียนเป็นสิ่งที่น่าเบื่อมาก (ทำไมหล่ะ??? น่าเบื่ออะไรนักหนา มันน่าจะมีเรื่องสนุกบ้างนะ) (ทำไมนะเหรอ ก็ทุกเย็นฉันต้องตรวจตราชั้นเรียนนะสิ แล้วก็ต้องไปบันทึกผลการตรวจตราด้วย น่าเบื่อที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด)
“สวัสดีจ๊ะนักเรียนทุกคน ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วนะ ตั้งแต่เปิดเทอมมา” เสียงทักทายของครูวิชาพละดังขึ้น วิชาที่น่าเบื่อที่สุดของมีนา (ทำไมหล่ะ??? พละออกจะสนุก) (ก็วิชานี้ ฉันได้คะแนนน้อยที่สุดนะสิ ฉันไม่ถนัดเรื่องกีฬา อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!)
“เอาละ วันนี้ครูมีข่าวดีจะบอกพวกเธอด้วย”
“มะรืนนี้ พวกเธอต้องสอบก่อนเรียน และกีฬาที่เธอต้องสอบ คือกีฬาแสนง่าย วิ่งมาราธอน”
“เย้ๆๆๆๆๆ!!!” เสียงเด็กๆร้องดีใจกันใหญ่ (ดีใจทำไมเนี่ย สอบนะเฟ้ย สอบนะ) (ก็วิ่งมาราธอน หมายความว่า เราจะไม่ต้องเรียนตลอดทั้งวันไง เพราะวิ่งมาราธอนที่นี่ วิ่งทั้งชั้นเรียน ทั้งวัน)
“เอาละ วันนี้ครูจะปล่อยพวกเธอให้ฝีกกันเอง แยกย้ายได้” สิ้นเสียงครูวิชาพละ เด็กๆต่างแยกย้ายไปฝึกซ้อมกัน จนหมดเวลา
และแล้ววิชาที่เรียนก็หมด อันหมายถึง กลับบ้านได้แล้ว (อย่างที่คุณรู้ ที่นี่ ขั้วโลกใต้ เพราะอย่างนั้น เด็กนักเรียน จึงต้องพักที่บ้าน แต่ใช่ว่า จะเป็นบ้านที่ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตานะ นักเรียนจะอยู่ร่วมกัน ตามแต่ขนาดของบ้าน แต่ที่นี่ไม่ได้มีแค่ตึกเรียน กับบ้านพักนะ เราเรียกที่นี่ว่าเมืองยังได้เลย มีทั้งโรงหนัง ห้างสรรพสินค้า สระว่ายน้ำ หอสมุด โรงพยาบาล ฯลฯ )
แต่สำหรับมีนา เธอยังกลับบ้านไม่ได้ เธอยังต้องตรวจตราชั้นเรียนอีก วันนี้ไม่เหมือนปกติ เพราะปกติแล้ว เคิร์ทจะช่วยเธอตรวจตราชั้นเรียน แต่วันนี้เคิร์ทต้องไปโรงพยาบาล ทำให้เธอต้องตรวจตราคนเดียว
เมื่อเธอตรวจตราเสร็จ เธอก็ต้องไปบันทึกผลการตรวจตราชั้นเรียนอีกด้วย
“เฮ้อออ!!!” เสียงถอนหายใจของมีนาดังขึ้น ทำให้มีคนสองคนหันมาสนใจ
“ประธานเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งถาม
“อ๊ะ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก “ลูเซีย”” ลูเซีย เป็นเด็กผู้หญิง จากห้อง B/2
“ลื๊อมีอะไรปรึกษาพวกอั๊วได้นะ”
“ขอบคุณนะ “หลิง-หลิง”” หลิง-หลิงเด็กผู้หญิง จากห้อง C/2
“คือจริงๆแล้ว มะรืนนี้พวกเราต้องสอบวิ่งมาราธอนกันใช่มั๊ย” มีนาเริ่มระบาย
“อืม” เสียงตอบจากทั้งลุเซีย และหลิง-หลิง
“ฉันวิ่งไม่เก่ง ฉันกลัวสอบตกน่ะ” มีนากล่าว
“งั้นทำไมลื้อไม่ฝึกวิ่งหล่ะ?”
“แต่ว่าการวิ่งมาราธอนของโรงเรียนเรานะ คือวิ่งให้นานที่สุดนะค่ะ”
“นั่นสินะ อั๊วลืมไป”
“ถ้าเป็นอย่างนั่น ฉันคิดว่าประธานน่าจะฝึกร่างกายมากกว่านะค่ะ”
“แต่ว่ามันเหลือเวลาไม่กี่วันแล้วนะ จะฝึกทันเหรอ”
“ไม่ต้องห่วงอั๊วมีเคล็ดลับ”
“???”
“ขั้นแรก พวกลื๊อต้องอบอุ่นร่างกายก่อนนะ การอบอุ่นร่างกายจะทำให้จะช่วยกระตุ้นหัวใจ และหลอดเลือดก่อนที่จะออกกำลังกาย และจะช่วยเพิ่มการหายใจให้พวกลื๊อด้วย”
“อืม”
“ต่อไป พวกลื๊อต้องยึดกล้ามเนื้อส่วนที่จะใช้ออกกำลังกาย พวกลื๊อจะวิ่งมาราธอน ก็ต้องยึดกล้ามเนื้อขา”
“เยอะจังเลยนะค่ะ”
“อันดับต่อไปนะ พวกลื้อก็ออกกำลังกายได้แล้ว”
“ตั้งนานแนะ กว่าจะได้ออก”
“นั่นสิค่ะ”
“ถ้าพวกลื๊อออกกำลังกายกันเสร็จแล้ว พวกลื้อต้องผ่อนคลายกล้ามเนื้อด้วย ถ้าภาษาอังกฤษ ก็เรียก คลูดาวน์ (Cool Down) การผ่อนคลายกล้ามเนื้อนจะช่วยให้หัวใจค่อยทำงานน้อยลง จนกลับมาเหมือนปกติ”
“ขั้นตอนเยอะจังเลยค่ะ”
“นั่นสิ”
“ถ้าพวกลื๊อทำได้ ยังไงซะร่างกายลื๊อก็ไม่อันตราย ถ้าพวกลื๊อไม่ประมาทอ่ะนะ”
“แต่เดี๋ยวก่อนนะหลิง-หลิง ในเธอบอกว่ามีเคล็ดลับไง นี่มันแค่วิธีเตรียมความพร้อมก่อนออกกำลังกายเองนะ”
“ก็เคล็ดลับของอั๊วนะ คือ ฝึกฝนไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เก่งเองแหละ”
“โธ่ เราก้นึกว่ามีอะไรที่ดีกว่านี้”
“นั่นสิค่ะ”
“เอาน่า อั๊วนะไม่ค่อยเชื่อเคล็ดลับหรอก ยังไงซะมันก็ไม่ถาวร เหมือนการปฏิบัติสม่ำเสมอ”
“อืม”
ตอนเย็นหลังจากการสอบวิ่งมาราธอนจบลง
“เป็นยังไงบ้างค่ะประธาน”
“นี่ลูเซีย ไม่ต้องเรียงฉันว่าประธานหรอก เรียกว่า มีนา ก็พอแล้ว”
“ค่ะ”
“ว่าแต่ผลการสอบพวกลื๊อเป็นไงบ้าง”
“ฉันได้เต็ม”
“ฉันก็ด้วยค่ะ”
“อั๊วก็ได้”
“ตอนแรกนะ ฉันกังวลแทบแย่”
“แล้วลื๊อทำไงอ่ะ”
“ฉันก็แค่คิดว่า พยายามให้เต็มที่ ถ้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ยัไงซะผลก็จะออกมาดี”
“เป็นข้อคิดที่ดีจังนะค่ะ”
“นั่นสิ อั๊วก็คิดยังงั้น”
บรรยากาศภายในห้องพักของประธานชั้นเรียน เริ่มแปรเปลี่ยนไปจากเดิม จากบรรยากาศที่เคยเงียบเหงา ตอนนี้เริ่มคละคลุ้งด้วยกลิ่นอายแห่งความสุข และมิตรภาพแล้ว
ความคิดเห็น