คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 3
Part 3
Donghae say
“ ไม่ต้องตามหรอก ” ผมโดนนายแก้มแตกจับเอาไว้
“ ทำไมล่ะ ” ผมถามกลับไป ทำไมล่ะ ซองมินเป็นเพื่อนผมนะ
“ เขาอยู่กับคยูฮยอน ไม่เป็นไรหรอก ”
“ คยูฮยอนเหรอ คยูฮยอนที่เป็นลูกชายมาเฟียใหญ่ที่สุดในเกาหลีเหรอ ”
“ ใช่ ” อย่างนี้ซองมินก็แย่น่ะสิ เขาจะรู้ไหมว่าคยูฮยอนแค้นครอบครัวเขามากแค่ไหนน่ะ
“ ไม่ต้องกังวลไปหรอก ไปทางนี้กันเถอะ ”
“ เดี๋ยวสิ นายชื่ออะไรน่ะ ”
“ คิมคิบอม ”
“ ละ...ลูกชายเจ้าของธุรกิจใหญ่ที่สุดในเกาหลี ” คิมคิบอมตัวจริงเหรอเนี่ย เพิ่งจะเคยเห็น ปกติมีแต่ได้ยินคนเขาคุยกันว่าหน้าตาดี แต่ว่าเย็นชา
“ คิดอะไรอยู่ล่ะ ”
“ ปะ...เปล่า ปล่อยมือเถอะ ชั้นเดินเองได้ ”
“ นั่นใช่นายแบบที่ชื่อดงเฮกับคุณคิบอมหรือเปล่าน่ะ ” ผมหันไปตามเสียง ก็เห็นผู้หญิงสามคนชี้มาทางผมกับนายคิบอม แถมยังเอากล้องมาถ่ายอีก
“ จะไปไหนน่ะ ”
“ ไปให้ไกลจากตรงนี้ไงเล่า ” ผมวิ่งหนีมา ตอนนี้มาหยุดที่ร้านขายสร้อย แฮ่กๆ เหนื่อยจัง
“ ทำไมต้องหนีล่ะ ”
“ ชั้นไม่ชอบนะที่ให้มาถ่ายรูปชั้นเวลาส่วนตัวน่ะ แถมนายยังจับมือชั้นไว้อีก ถ้าถ่ายไป แล้วในสายตาคนอื่นชั้นไม่โดนยัดเยียดให้เป็นเกย์เหรอ ” ผมอธิบายออกไป คิบอมพยักหน้า
“ เดี๋ยวชั้นมานะ รออยู่นี่ละดงเฮ ”
“ อ้าว จะไปไหนล่ะ ”
“ เออ รออยู่ตรงนี้แหละ ”
Ryeowook say
“ เฮ้อ ” ผม เรียวอุคฮะ เป็นน้องชายของพี่ซองมิน ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆ ผมนึกใบหน้าของพี่ชายคนหนึ่งที่เจอกันที่ร้านอาหารตอนเที่ยง >///<
“ โอ๋ะ ขอโทษครับ ” ผมเนี่ยนะ ผมไม่ดูเลย ชนใครละเนี่ย ผมเงยหน้ามอง พะ...พี่ชายคนนั้นที่ชื่อ...เยซอง ใช่ไหมนะ
“ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ”
“ มะ...ไม่ครับ นี่ครับ ของพี่ ” ผมยื่นหนังสือสองเล่มให้กับเขา
“ อ่า ขอบคุณครับ ”
“ พี่ครับ เราเคยเจอกันที่ร้านอาหารใช่ไหมฮะ ”
“ อ๋อ พี่จำได้แล้วครับ น้องเป็นน้องชายของนายแบบที่ชื่อซองมินใช่ไหม ”
“ ฮะ ” ผมกับพี่เยซอง เราเดินตามทางเรื่อยๆ
“ พี่ชื่อ เยซองนะครับ แล้วน้องล่ะครับ ”
“ ระ...เรียวอุคครับ >///< ”
“ เอ๋ ไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงๆนะ ” พี่เยซองยื่นมือมาแตะหน้าผากผมเบาๆ
“ เปล่าครับ พี่เป็นลูกคนโตของเจ้าของธุรกิจใหญ่ที่สุดของเกาหลีเหรอฮะ ”
“ ครับ น้องพี่ชื่อ คิมคิบอม ”
“ คะ...ครับ ” ผมใจเต้นแรงมากเลยฮะ >///<
“ คุณผู้ชายครับ ไปกันเถอะครับ ” มีชายใส่ชุดสีดำเหมือนกันบอดี้การ์ด
“ อ่า แปบหนึ่งนะ ” พี่เยซองหันหน้ามาทางผมแล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ แล้วยื่นหน้ามาใกล้แล้วกระซิบว่า
“ พี่ไปก่อนนะครับเรียวอุค หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะครับ ถ้ามีอะไรไปหาพี่ได้ที่นี่นะ ” พี่เยซองวางนามบัตรบนมือของผม
“ ฮะ ^///^ ” พี่เยซองยิ้มให้ผมแล้วเดินไปที่รถ
ผมเดินกลับบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอดทาง ผมเป็นไรไปเนี่ย ผมก้มลงดูนามบัตรของพี่เยซอง >///< เอ๋ มีเบอร์โทรศัพท์ด้วย O///o ผมคิดไรอยู่เนี่ย ผมส่ายหัวเบาๆแล้วมุ่งหน้ากลับไปที่รถ
“ กลับเลยใช่ไหมครับคุณชาย ” คนขับรถของผมหันมาถาม ผมพยักหน้า เขาเลยขับรถออกไป มุ่งหน้ากลับบ้าน
Sungmin say
“ ปล่อยผมนะ ”
“ อยู่นิ่งๆเถอะน่า ” คยูฮยอนกระชากตัวเข้าไปใกล้ๆ อึดอัดชะมัดเลย
“ ปล่อยผมนะ TT ”
“ ไม่ แล้วก็อยู่นิ่งๆ ”
“ ... ” ผมเลยต้องเงียบไปตลอดทาง ผมรู้สึกจะละลายอยู่แล้ว มือของคยูฮยอนมันมือปลาหมึกชัดๆ แง TT ลูบเอวผมอยู่นั่นแหละ
“ เอามือออกไปนะ ” ผมดันมือของเขาออก
“ ทำไม ”
“ ... ” ผมเบือนหน้าหนีเขา ไม่อยากคุยด้วยแล้ว
...
“ ตื่นได้แล้วซองมิน ”
“ หืม เอ๊ะ ที่นี่ที่ไหนน่ะ ” ผมตื่นขึ้นมาก็เห็นสถานที่ที่ผมไม่รู้จัก
“ บ้านพักชั้นเองแหละ ”
“ บ้านพักเหรอ ” ผมมองไปรอบๆบ้าน
“ ใช่ เข้าไปข้างใน เร็ว !!! ” คยูฮยอนกระชากแขนผม จนเซไปชนอกของเขา
“ ไม่เห็นต้องตะคอกเลยนี่ TT ” ผมไม่ชอบเลย เวลามีใครมาตะคอกใส่ คนใจร้าย ชั้นไปทำอะไรให้ นายถึงทำกับชั้นอย่างนี้ น้ำตาของผมค่อยๆไหลออก
“ เฮ้ ร้องไห้ทำไมน่ะ ” เขาดูตกใจมากที่เห็นผมร้องไห้ออกมา มือของเขาค่อยๆซับน้ำตาให้ผม TT
“ ฮึกๆ ผมอยากกลับแล้ว ”
“ คิดว่าแค่น้ำตาของนายจะทำให้ชั้นใจอ่อนเหรอ หึ ฝันไปเถอะ ไป เข้าไปได้แล้ว !!! ” เขาดันหลังผมให้เข้าบ้าน ภายในบ้านนั่นหรูมากๆพอๆกับบ้านผมเลย
“ นายน่ะ นอนห้องนี้ไปละกันนะ ” ผมเหวี่ยงผมเข้าไปห้องแคบๆเล็กๆที่มีแค่เตียงหนึ่งตัว โต๊ะหนึ่งชุด แค่นี้แหละ
“ ... ”
“ หึ เป็นไง อยู่ได้ไหมล่ะ ”
“ ได้สิ ออกไปได้แล้ว ” ผมดันคยูฮยอนให้ออกไปแล้วปิดประตู ก่อนจะล้มตัวลง
พิงประตู น้ำตาลูกผู้ชายค่อยๆไหลออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ
แกรก ~~
“ อ่ะ ขะ...เข้ามาได้ไงน่ะ ” ผมที่กำลังแต่งตัวอยู่ตกใจทันทีที่เห็นคยูฮยอนเดินเข้ามาในห้อง
“ นี่ไง ” เขายกกุญแจให้ดู
“ ออกไปก่อนได้ไหม ”
“ ทำไม อายชั้นเหรอ ”
“ -///- อือ ออกไปก่อน ”
“ ก็ได้ แต่แค่ 5 เท่านั้น ถ้านานกว่านั้น ชั้นเข้ามาแต่งให้แน่ ”
“ อืม ”
ปัง !!!
ผมรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่อย่างรีบเร่ง เพราะกลัวว่ามีคนมาช่วยใส่
“ สะ...เสร็จแล้ว ” ผมตะโกนบอกออกไป เขาเลยเข้ามา ผมเลือกที่จะไปนั่งที่เตียง
“ เร็วดีนี่ ”
“ อะ...อืม ” นายจะเดินเข้ามาทำไมเนี่ย ผมรู้สึกหวั่นๆแล้วสิ
“ ไปสิ ไม่กินข้าวหรือไงฮะ !!! ” ตะคอกอีกแล้ว TT
ความคิดเห็น