คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 2
Part 2
“ ชะ...ชดใช้อะไร ผมไม่รู้เรื่องอะไรนะ ”
“ หึ ไม่รู้แหละ ยังไงนายก็ต้องชดใช้ ”
“ ปล่อยผมไปเถอะ ” ผมจะร้องไห้อยู่แล้ว หมอนี่เป็นใครแล้วจะให้ผมไปชดใช้อะไรเนี่ยย ฮึก
“ อย่ามาสำออย ”
“ ปล่อยผมเถอะ ผมเจ็บ ฮึก ” หมอนี่บีบแขนผมจนเจ็บหมดแล้ว น้ำตาผมซึมออกมา ทั้งที่เพิ่งจะเจอกันแต่นายทำอย่างงี้กับชั้นเหรอ ฮึก ไอ้คนใจร้าย
“ สำออยจริงนะ ”
“ จะเอาไงต่อดีครับคุณชาย ” มีผู้ชายอีกคนโผล่ออกมาจากรถ
“ เอาตัวหมอนี่ไป ” หมอนี่โยนผมเข้าไปในรถสปอตคันหรู เจ็บนะเฟ้ยโยนลงมาได้
“ นั่นมันอะไรน่ะ !!! ” ผมชี้ไปที่ท้องฟ้า ทั้งหมอนั่นแล้วก็ลูกน้องหันไปมอง ผมอาศัยโอกาสนี้วิ่งลงมาจากรถแล้วกลับเข้าไปในร้านอาหาร
“ หมอนั่นหนีไปแล้วครับคุณชาย เดี๋ยวผมไปตามนะครับ ”
“ ไม่ต้อง ยังไงเราก็ได้เจอกันอีกอยู่แล้ว ”
...
แฮ่กๆ ผมมาถึงโต๊ะก็มานั่งหอบ ดงเฮกับเรียวอุคเลยช่วยพัดให้
“ นายไปไหนมาน่ะ ชั้นกลับมาอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว ”
“ ไปเอาของน่ะ ^^;; ”
“ นายไปไหนมาคยูฮยอน ” ผมหันไปมองนายแก้มแตกหน้าตาดี
“ ไปเอาของที่รถน่ะคิบอม พี่เยซองฮะอาหารเป็นไงบ้าง ”
“ อร่อยดี ขอบใจที่พาพี่มานะคยูฮยอน ”
“ ครับพี่ ” นายคยูฮยอนนั่งลงที่เก้าอี้แล้วหันมายักคิ้วให้ผม อ๊ากกกกกกกก ผมอยากจะบ้าตายยย TT
“ ชื่อ เยซอง เหรอ ” เสียงของเรียวอุคพูดอะไรไม่รู้เบาๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งพวกเราทานอาหารเสร็จ
“ ผมไปก่อนนะฮะ ” เรียวอุคโบกมือให้แล้วเดินไปขึ้นรถ ส่วนผมกับดงเฮก็ไปขึ้นรถ ระหว่างที่ขับอยู่
“ ถามจริง นายไม่ได้ไปเอาของใช่ไหม ถ้านายไปเอาของทำไมต้องกลับมานั่งหอบเหมือนวิ่งหนีอะไรสักอย่าง ” ดงเฮพูดขึ้นทำเอาผมสะดุ้งเลย
“ ชั้นวิ่งหนีหมาน่ะ ”
“ โกหก ”
“ ไรอ่ะ ไม่เชื่อกันเลย ”
“ ก็มันไม่น่าเชื่อยังไงล่ะ ”
“ ... ”
“ เออๆ ชั้นไม่อยากรู้แล้ว ”
ผมมองออกไปนอกรถ แล้วนึกไปถึงคำพูดของคยูฮยอน
‘ มาชดใช้ยังไงล่ะ ’
ชดใช้...ชดใช้อะไรกัน ชั้นไปทำอะไรให้นาย ทำไมต้องชดใช้ด้วย ทำไมผมคิด มากอย่างนี้เนี่ย โอ๊ยยย อยากจะบ้า
“ ไปเดินห้างกันเหอะ เบื่ออ่ะ ” ดงเฮพูดขึ้นมา ไอ้หมอนี่ทำให้ตกใจอีกแล้ว
“ ตามใจเหอะ ”
...
“ นายว่าสวยไหม เสื้อตัวเนี่ยอ่า ”
“ ก็ดีนะ ดงเฮ เอาดิ ซื้อเลย ”
“ โห แลจะยุให้ชั้นซื้อจังนะ ”
ผมมองดงเฮที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ แถมยังให้ผมช่วยเลือกอีก เฮ้อ ผมเดินออกมานอกร้านเสื้อผ้าร้านหรู แล้วมองไปรอบๆ จะไปไหนดีนะ ผมเดินไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้จะไปไหน จนเดินชนใครไม่รู้
“ โอ๋ะ ขอโทษครับ ” ผมก้มลงขอโทษชายตรงหน้า พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจ นะ...นายคยูฮยอน ผมเลยรีบผละออกจากเขาแล้วเดินหนี แต่หมอนั่นก็ยังเดินตามผมมาเรื่อยๆ ผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล๊อกประตูห้องน้ำห้องหนึ่ง
“ แฮ่กๆ ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ย ” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ
“ ซองมิน นายอยู่ไหน !!! ” เสียงหมอนั่นนี่นา ผมเอามือปิดปาก ผมได้ยินเสียงเขาเปิดประตูห้องน้ำทีละห้อง แย่แล้ว ผมก้มลงไปมองที่พื้นก็เห็นเท้าเขาหยุดที่หน้าประตูห้องที่ผมเข้าอยู่
“ จะออกมาไหม ”
“ ... ”
“ ชั้นจะนับ 1-3 ถ้ายังไม่ออกมาชั้นจะพังประตูนะ ”
“ 1 ”
“ ... ”
“ 2 ”
“ ... ” จะ 3 แล้ว ทำไงดี ผมต้องตาแน่เลย
แอด ~~
ผมตัดสินใจเปิดประตูออก หมอนั่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำแถมยังล๊อกประตูอีก เฮือก ความซวยมาเยือนแล้ววว
“ อย่าทำอะไรผมเลยนะ ขอร้องล่ะ ” ผมทำท่าเหมือนจะร้องไห้ กลัวอ่า ฮึก TT
“ ... ” แง จ้องอยู่นั่นแหละ ชั้นกลัวนะไอ้บ้านี่
“ ... ” เงียบบ้างดีกว่า
“ เงียบทำไมล่ะ หืม ” ผมเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง >///< ทำให้จมูกเราชนกัน ผมหลับตาปี๋เลยเพราะเขาเขยิบเข้ามาเรื่อย ริมฝีปากของเขาประกบลงมาที่ริมฝีปากผม อ๊าก อยากจะตายอยู่แล้ว ไม่ขอบรรยาย T///T
ไรเตอร์บรรยาย
ริมฝีปากของคยูฮยอนประกบริมฝีปากสีเชอรี่ของซองมิน ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหลับตาปี๋ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างเร้าร้อน เขาละเลียดความหวานจากปากหวานไม่หยุดหย่อนทำให้ซองมินถึงกับล้มพับลงกับพื้น แต่ดีที่คยูฮยอนพยุงเอาไว้ เขาค่อยๆผละออกอย่างเสียดาย แล้วมองหน้าซองมินอย่างเจ้าเล่ห์ คนตัวเล็กหน้าแดงอย่างกับตำลึงสุก เขาค่อยๆพยุงให้คนตัวเล็กลุกขึ้น แล้วประกบปากจูบอีกครั้ง ซองมินถึงกับตกใจ มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตแล้วลูบร่างบาง มือเล็กทุบอกคนตัวสูง คยูฮยอนจึงผละออกมาช้าๆอย่างอ้อยอิ่งแล้วชักมือกลับอย่างช้าๆ
Sungmin say
“ คนบ้า นายทำอะไรน่ะ TT ” ผมทุบอกคยูฮยอน
“ ทำไมล่ะ ” คยูฮยอนใช้มือจับคางผมขึ้นให้สบตากับเขาก่อนจะบีบคางผม
“ โอ๊ยย ผมเจ็บนะ ”
“ เจ็บเหรอ หึ ”
“ ฮึก ปล่อยผมเถอะนะ ”
“ ไม่ !!! ชั้นไม่ปล่อยนายหรอก นายต้องไปกับชั้น ” เขากระชากแขนผมแล้วลากออกจากห้องน้ำไปเลย
“ อ้าว ซองมินจะไปไหนน่ะ ” ดงเฮเห็นผมจึงตะโกนถามแล้วเดินแกมวิ่งตามผม
“ ดงเฮ ช่วยชั้นด้วย ”
“ ไม่ต้องตามหรอก ” ดงเฮโดนนายแก้มแตกจับแขนเอาไว้
ความคิดเห็น