คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วุ่นวาย กลั่นแกล้ง
ตอนที่ 1 วุ่นวาย กลั่นแกล้ง
เช้าวันใหม่ ในบ้านพักของเหล่า SUPER JUNIOR
“ เฮ้ออ ~~~ เช้าแล้วหรือเนี่ย น่าเบื่อจัง กำลังหลับสบายเลย หึ่ย ”
“ อย่าบ่นได้ไหมเยซอง ชั้นรำคาญ ” ไรฟระ บ่นนิดบ่นหน่อยก็ไม่ได้ หึ่ยๆๆๆๆ
“ นี่แน่ะ !!! ”
“ เห้ยยย !!! ” อยู่ดีๆ เรียวอุคก็ฟาดหมอนมาเต็มหน้าผม จนผม...หล่นจากเตียง อะไรกัน
“ มาทำชั้นทำไมเนี่ย ”
“ ก็หมั่นไส้อ่ะ จะทำไม ” โห ดูมันตอบ
“ เออ ไปอาบน้ำดีกว่า ” ผมใช้มือนวดตรงลำคอแล้วลุกขึ้น เรียวอุค หมอนั่นรีบวิ่งตัดหน้าผมเข้าห้องน้ำไปแล้ว =_=^^^ ผมชักจะหมดความอดทนกับนายตัวร้ายคนนี้แล้วนะเนี่ย ( เย่จ้า ใจเย็นๆนะ – คนแต่ง / จะเย็นไม่ไหวแล้ว หึ่ยๆๆ =*= - เยเย่ )
...
...
“ นี่พี่ ผมจะทำไงดี เรียวอุคน่ะ หมอนั่นเอาแต่ป่วนผมจนปวดหัวไปหมดแล้ว ” ผมกำลังถามลีดเดอร์ของวงอย่างพี่อีทึก ผมคิดว่าพี่เขาจะต้องมีคำแนะนำดีๆอย่างแน่นอนเลย
“ อืมม ” พี่อีทึกทำท่าทางใช้ความคิด
“ ... ”
“ พี่ว่านะเยซอง ถึงหมอนั่นจะวุ่นวาย เป็นตัวป่วนก็เถอะ แต่ยังไงเรียวอุคน่ะก็เป็นน้องนะ ”
“ =_=;;; ”
“ พี่ก็ไม่รู้สิ ก่อนที่พี่กับคังอินจะ...เอ่อ =_=;; ขอข้าม คังอินเองก็เป็นแบบเรียวอุคนี่แหละ วุ่นวาย ตัวป่วน ชอบแกล้ง ”
“ มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย =_= ”
“ พี่ไม่รู้ แต่ยังไงนะเยซอง เรียวอุคมันก็น้องอย่าไปอะไรกะมันเลย ”
“ ครับพี่ ” ผมเดินออกมาจากห้องพี่อีทึกแล้วตรงไปยังประตูห้องตัวเอง เรียวอุคเดินมาหาผม
“ นี่ๆ เข้าไปคุยไรกะพี่อีทึกเหรอ ? ”
“ เรื่องทั่วๆไป ”
“ แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ ”
“ ก็เรื่อง...วันเสาร์นี้ที่เราจะไปจัดรายการวิทยุกันน่ะ ”
“ อ๋อๆ หึหึ ” หมอนี้หัวเราะอย่างนี้อีกแล้ว ลางร้ายเริ่มมาเยือนผมแล้วสินะ
ตูม !!!
นั่นคือ เสียงน้ำที่หล่นลงบนหัวของผม ว่าแล้วไง น้ำอะไรเนี่ย...อืม...น้ำที่ใช้ล้างผ้าถูพื้น เรียวอุค นายนี่มัน =*=
“ เสียงอะไรน่ะ เยซอง !!! ” เสียงของคังอิน ทำไมมันดังจังฟระ คนอื่นพากันวิ่งมาดูผม ส่วนไอ้ตัวก่อเรื่องน่ะเหรอ ยืนหัวเราะชอบใจอยู่นั่นแหละ ทำไมเรียวอุค ทำไมนาย วุ่นวาย กลั่นแกล้งเก่งจังนะ คอยดูเถอะ !!!
ระหว่างที่ผมไปอาบน้ำ
“ ทำไมนายทำอย่างนี้ เรียวอุค ” พี่อีทึกกำลังต่อว่า ตักเตือน เรียวอุค
“ ผมก็แค่... ”
“ อยากแกล้ง ”
“ ครับ ”
“ เฮ้อ พี่ควรจะลงโทษนายยังไงดีเนี่ย กักบริเวณดีไหม ”
“ ง่ะ พี่อีทึกครับ ”
“ ชั่งมันเถอะครับพี่ ผมไม่เป็นไรหรอก ” พอผมอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมเดินไปบอกพี่อีทึก อยู่ดีๆสมองมันก็สั่งให้พูดอย่างนั้น ไม่รู้เพราะอะไร
“ แต่ว่านะเยซอง... ”
“ ครับ ไม่เป็นไร ”
“ อืม เอางั้นก็ได้ นายรอดตัวไปนะเรียวอุค ”
“ ขอบคุณฮะ ” เรียวอุคเดินไปกล่าวขอบคุณกับพี่อีทึก ส่วนผมก็เดินออกมานอกห้อง เรียวอุควิ่งมากอดคอผม แล้วพูดคำที่ผมคิดว่าไม่น่าจะได้ยินจากหมอนี้
“ ขอบใจนะที่ช่วยชั้น ^^ ”
ความคิดเห็น