คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 4
Part 4
“ เอ้า กินเข้าไปซะ ” ง่ะ นี่อะไรเนี่ย ทำไมมันดูแหยะๆยังไงไม่รู้
“ ทำไม กินไม่ได้เหรอ อ๋อ ลืมไปว่านายแบบสุดฮอตอย่างนายไม่กินของแหยะๆอย่างนี้นี่นา ”
“ กะ...กินได้สิ ” ผมค่อยๆตักมันขึ้นมาแล้วเอาใส่ปาก =_=;; รู้สึกอยากจะอ้วกจังเลยครับ
“ หึ ดีกินเข้าไปซะ ” คยูฮยอนนั่งลงตรงข้ามผม
“ พรุ่งนี้ ผมขอไปทำงานได้ไหม ” ผมตัดสินใจพูดออกไป จะโดนตะคอกกลับมาไหมเนี่ย
“ หือ ทำงานเหรอ ”
“ ชะ...ใช่ ”
“ ได้ แต่ว่าต้องให้ชั้นไปเฝ้านายตลอด ”
“ ตะ...แต่ว่านะ... ”
“ หุบปาก !!! ”
“ ... ”
ผมนั่งกินอะไรก็ไม่รู้ที่รสชาติแย่มาก นั่งเงียบๆแล้วมันอึดัดจัง แต่ผมไม่พูดหรอก พูดไปเดี๋ยวก็โดนตะคอก คนบ้าอะไรฟระ ใจร้าย ใจดำ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เอาไงแน่
“ เลิกบ่นชั้นในใจได้หรือยัง ” ผมสะดุ้งทันที รู้ได้ไงอ่า ว่ากำลังบ่นอยู่
“ ... ” ผมเงยหน้ามองเขาอย่างหวั่นไหว คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ ผมเลยรีบก้มหน้าต่อ
Kyuhyun say
“ เลิกบ่นชั้นในใจได้หรือยัง ” ผมสังเกตมานานแล้ว ท่าทางมันฟ้องว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หมอนั่นถึงกับสะดุ้งทันทีเลย
“ ... ”
~ Oh 난 그 누가 누가 뭐래도 나는 상관 없다고 Oh นัน คือ นู กา นู กา มวอ เร โด นา นึน ซัง กวัน ออบ ตา โก ~
ผมกดรับโทรศัพท์
“ ว่าไง ”
“ ... ”
“ งั้นเหรอ ”
“ ... ”
“ แล้วเป็นไงล่ะ ”
“ ... ”
“ อืมๆ โอเค ”
“ ... ”
“ อืม ”
พอผมกดวางเสร็จก็หันไปมองอีกคนที่นั่งก้มหน้าอยู่
“ เงยหน้า ”
“ อะ...อืม ” ซองมินค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“ เป็นไง อร่อยไหม ”
“ กะ...ก็ดี ”
“ อืม มานี่ ” ผมลุกจากเก้าอี้แล้วไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้น แล้วลากไปยังห้องนอน ( ไปทำไรน่ะ –ไรเตอร์ / คิดไรอยู่ไม่ทราบ - คยูฮยอน )
“ เบาๆหน่อยไม่ได้หรือไง ผมเจ็บ ”
“ นายมีสิทธิมาโวยวายเหรอ ”
“ ... ”
“ เข้าไป๊ !!! ” ผมโยนเขาเข้าไปในห้อง
ปัง !!!
ผมเดินขึ้นห้องอย่างสบายพลางโยนกุญแจเล่นไปด้วย ผมหวังว่าหมอนั่นคงจะเห็นนะ ที่ผมวางเอาไว้น่ะ
ปัง !!!
ผมปิดประตูห้องแล้วไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ผมนั่งมองรูปแม่ของผม มือกำแน่น ผมจะต้องแก้แค้นให้ได้ คอยดูเถอะ !!! ( พวกอารมณ์แปรปรวนน่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย )
Sungmin say
ผมถูกคยูฮยอนลากจากโต๊ะมาโยนที่ห้อง เห็นผมเป็นตัวไรเนี่ย เอะอะไรก็ตะคอก ดึงแขน ผมก็คนนะ TT
“ เจ็บจัง ” ผมจับแขนตัวเอง มันแดงรอย ช้ำไปหมดแล้ว เจ็บๆ ผมเดินไปค้นยาในกล่องยาที่ถูกวางไว้โดยใครไม่รู้ แล้วเอามาทาที่แขน แล้วว่าแต่ใครเอากล่องยามาวางไว้นะ
ผมล้มตัวนอนบนเตียง พลางคิดอะไรไปเรื่อย
“ พ่อฮะ แม่ฮะ ผมคิดถึงพ่อกับแม่จังฮะ ” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ก่อนที่ผมจะหลับ...
เช้าวันรุ่งขึ้น...
ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวแต่เช้า แล้วนั่งเล่นอยู่บนเตียงไปพลางๆ ไปค้น
หนังสือที่วางอยู่มาอ่านเล่นไปเรื่อยๆ
แอด ~~
ผมละสายตาจากหนังสือ แล้วเงยหน้ามอง ก็เห็นคยูฮยอนยืนอยู่
“ ตื่นเช้าจังนะ ”
“ อะ...อืม ”
“ ไปสิ ไม่ทำงานหรือไงฮะ !! ”
“ ปะ...ไปสิ ” ผมลุกจากเตียงแล้วเดินตามเขาออกไป playSound(); showPoll();
ความคิดเห็น