ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มาเฟียมาดร้ายกับนายแบบสุดฮอต (KyuMin)

    ลำดับตอนที่ #3 : Part 2

    • อัปเดตล่าสุด 24 ม.ค. 53


    Part 2

     

    ชะ...ชดใช้อะไร ผมไม่รู้เรื่องอะไรนะ

    หึ ไม่รู้แหละ ยังไงนายก็ต้องชดใช้

    ปล่อยผมไปเถอะ  ผมจะร้องไห้อยู่แล้ว หมอนี่เป็นใครแล้วจะให้ผมไปชดใช้อะไรเนี่ยย ฮึก

    อย่ามาสำออย

    ปล่อยผมเถอะ ผมเจ็บ ฮึก   หมอนี่บีบแขนผมจนเจ็บหมดแล้ว น้ำตาผมซึมออกมา ทั้งที่เพิ่งจะเจอกันแต่นายทำอย่างงี้กับชั้นเหรอ ฮึก ไอ้คนใจร้าย 

    สำออยจริงนะ

    จะเอาไงต่อดีครับคุณชาย  มีผู้ชายอีกคนโผล่ออกมาจากรถ

    เอาตัวหมอนี่ไป  หมอนี่โยนผมเข้าไปในรถสปอตคันหรู เจ็บนะเฟ้ยโยนลงมาได้

    นั่นมันอะไรน่ะ !!! ”  ผมชี้ไปที่ท้องฟ้า ทั้งหมอนั่นแล้วก็ลูกน้องหันไปมอง ผมอาศัยโอกาสนี้วิ่งลงมาจากรถแล้วกลับเข้าไปในร้านอาหาร

    หมอนั่นหนีไปแล้วครับคุณชาย  เดี๋ยวผมไปตามนะครับ

    ไม่ต้อง ยังไงเราก็ได้เจอกันอีกอยู่แล้ว

    ...

    แฮ่กๆ ผมมาถึงโต๊ะก็มานั่งหอบ ดงเฮกับเรียวอุคเลยช่วยพัดให้

    นายไปไหนมาน่ะ ชั้นกลับมาอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว

    ไปเอาของน่ะ ^^;; 

    นายไปไหนมาคยูฮยอน   ผมหันไปมองนายแก้มแตกหน้าตาดี

    ไปเอาของที่รถน่ะคิบอม พี่เยซองฮะอาหารเป็นไงบ้าง

    อร่อยดี ขอบใจที่พาพี่มานะคยูฮยอน

    ครับพี่  นายคยูฮยอนนั่งลงที่เก้าอี้แล้วหันมายักคิ้วให้ผม อ๊ากกกกกกกก ผมอยากจะบ้าตายยย TT 

    ชื่อ เยซอง เหรอ  เสียงของเรียวอุคพูดอะไรไม่รู้เบาๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งพวกเราทานอาหารเสร็จ

    ผมไปก่อนนะฮะ  เรียวอุคโบกมือให้แล้วเดินไปขึ้นรถ ส่วนผมกับดงเฮก็ไปขึ้นรถ ระหว่างที่ขับอยู่

    ถามจริง นายไม่ได้ไปเอาของใช่ไหม ถ้านายไปเอาของทำไมต้องกลับมานั่งหอบเหมือนวิ่งหนีอะไรสักอย่าง  ดงเฮพูดขึ้นทำเอาผมสะดุ้งเลย

    ชั้นวิ่งหนีหมาน่ะ

    โกหก

    ไรอ่ะ ไม่เชื่อกันเลย

    ก็มันไม่น่าเชื่อยังไงล่ะ

    ...

    เออๆ ชั้นไม่อยากรู้แล้ว

    ผมมองออกไปนอกรถ แล้วนึกไปถึงคำพูดของคยูฮยอน

    มาชดใช้ยังไงล่ะ

    ชดใช้...ชดใช้อะไรกัน ชั้นไปทำอะไรให้นาย ทำไมต้องชดใช้ด้วย ทำไมผมคิด มากอย่างนี้เนี่ย โอ๊ยยย อยากจะบ้า

    ไปเดินห้างกันเหอะ เบื่ออ่ะ  ดงเฮพูดขึ้นมา ไอ้หมอนี่ทำให้ตกใจอีกแล้ว

    ตามใจเหอะ  

    ...

    นายว่าสวยไหม เสื้อตัวเนี่ยอ่า

    ก็ดีนะ ดงเฮ เอาดิ ซื้อเลย

    โห แลจะยุให้ชั้นซื้อจังนะ  

    ผมมองดงเฮที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ แถมยังให้ผมช่วยเลือกอีก เฮ้อ ผมเดินออกมานอกร้านเสื้อผ้าร้านหรู แล้วมองไปรอบๆ จะไปไหนดีนะ ผมเดินไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้จะไปไหน จนเดินชนใครไม่รู้

    โอ๋ะ ขอโทษครับ  ผมก้มลงขอโทษชายตรงหน้า พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจ นะ...นายคยูฮยอน ผมเลยรีบผละออกจากเขาแล้วเดินหนี แต่หมอนั่นก็ยังเดินตามผมมาเรื่อยๆ ผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล๊อกประตูห้องน้ำห้องหนึ่ง

    แฮ่กๆ ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ย   ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ

    ซองมิน นายอยู่ไหน !!! ”  เสียงหมอนั่นนี่นา ผมเอามือปิดปาก ผมได้ยินเสียงเขาเปิดประตูห้องน้ำทีละห้อง แย่แล้ว ผมก้มลงไปมองที่พื้นก็เห็นเท้าเขาหยุดที่หน้าประตูห้องที่ผมเข้าอยู่

    จะออกมาไหม

    ...

    ชั้นจะนับ 1-3 ถ้ายังไม่ออกมาชั้นจะพังประตูนะ

    “ 1 ”

    ...

    “ 2 ”

    ...   จะ 3  แล้ว ทำไงดี ผมต้องตาแน่เลย

    แอด ~~

    ผมตัดสินใจเปิดประตูออก หมอนั่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำแถมยังล๊อกประตูอีก เฮือก ความซวยมาเยือนแล้ววว

    อย่าทำอะไรผมเลยนะ ขอร้องล่ะ  ผมทำท่าเหมือนจะร้องไห้ กลัวอ่า ฮึก TT

    ...  แง จ้องอยู่นั่นแหละ ชั้นกลัวนะไอ้บ้านี่

    ...  เงียบบ้างดีกว่า

    เงียบทำไมล่ะ หืม  ผมเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง >///< ทำให้จมูกเราชนกัน ผมหลับตาปี๋เลยเพราะเขาเขยิบเข้ามาเรื่อย ริมฝีปากของเขาประกบลงมาที่ริมฝีปากผม  อ๊าก อยากจะตายอยู่แล้ว ไม่ขอบรรยาย T///T

    ไรเตอร์บรรยาย

    ริมฝีปากของคยูฮยอนประกบริมฝีปากสีเชอรี่ของซองมิน ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหลับตาปี๋ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างเร้าร้อน เขาละเลียดความหวานจากปากหวานไม่หยุดหย่อนทำให้ซองมินถึงกับล้มพับลงกับพื้น แต่ดีที่คยูฮยอนพยุงเอาไว้ เขาค่อยๆผละออกอย่างเสียดาย แล้วมองหน้าซองมินอย่างเจ้าเล่ห์ คนตัวเล็กหน้าแดงอย่างกับตำลึงสุก เขาค่อยๆพยุงให้คนตัวเล็กลุกขึ้น แล้วประกบปากจูบอีกครั้ง ซองมินถึงกับตกใจ มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตแล้วลูบร่างบาง มือเล็กทุบอกคนตัวสูง คยูฮยอนจึงผละออกมาช้าๆอย่างอ้อยอิ่งแล้วชักมือกลับอย่างช้าๆ

    Sungmin say

    คนบ้า นายทำอะไรน่ะ TT ”  ผมทุบอกคยูฮยอน

    ทำไมล่ะ  คยูฮยอนใช้มือจับคางผมขึ้นให้สบตากับเขาก่อนจะบีบคางผม

    โอ๊ยย ผมเจ็บนะ

    เจ็บเหรอ หึ

    ฮึก ปล่อยผมเถอะนะ

    ไม่ !!! ชั้นไม่ปล่อยนายหรอก นายต้องไปกับชั้น  เขากระชากแขนผมแล้วลากออกจากห้องน้ำไปเลย

    อ้าว ซองมินจะไปไหนน่ะ   ดงเฮเห็นผมจึงตะโกนถามแล้วเดินแกมวิ่งตามผม

    ดงเฮ ช่วยชั้นด้วย

    ไม่ต้องตามหรอก   ดงเฮโดนนายแก้มแตกจับแขนเอาไว้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×