คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1
Part 1
“ ขยับซ้ายหน่อยครับ ”
“ ครับ ”
“ โอเคครับ 1 2 3... ”
แชะ !!!
ผม ลีซองมิน ผมมีอาชีพเป็นนายแบบชื่อดัง ( เอ๊ะ ผมหลงตัวเองหรือเปล่าเนี่ย ) ผมมีเพื่อนสนิทชื่อว่า ดงเฮ
“ ซองมิน ” นั่นไง พอพูดถึงก็โผล่หัวมาพอดีเลย
“ ว่าไงดงเฮ ”
“ ไปกินข้าวกันเถอะ ชั้นหิวจนไส้กิ่วหมดแล้ว ” ดงเฮเอามือไปกุมไว้ที่ท้อง
“ อืม ไปกันเถอะ ” ผมกับดงเฮเดินลงที่ร้านอาหารร้านหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้ๆสตูดิโอ
“ หรูอ่ะเพื่อน นายจ่ายน่ะ ”
“ เออ จ่ายก็จ่าย ” ปกติผมก็จ่ายเป็นประจำอยู่แล้วนี่ หึ
“ นายนี่ใจดีจริงๆอ่ะเพื่อน ”
“ เออๆ เข้าไปกันเถอะ ”
ผมกับดงเฮเดินเข้าไปในร้าน เราเลือกที่นั่งที่อยู่ชั้นสอง ผมมองไปทั่วบริเวณชั้นสองแล้วไปหยุดอยู่ที่ผู้ชายสามคนซึ่งนั่งอยู่ ผมนึกว่าจะมีแค่ผมกับดงเฮซะอีกที่มานั่งข้างบน
“ พี่ฮะ ”
“ อ้าว เรียวอุค ”
เรียวอุค น้องชายของผม หมอนี่มาได้ไงเนี่ย
“ มาได้ไงเนี่ย เรียวอุค ” ดงเฮถามขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน
“ ขึ้นรถมาฮะ ผ่านมาแถวนี้ เห็นรถพี่ซองมินจอดอยู่เลยลองเข้ามาดู ”
“ งั้นมานั่งก่อน เร็วๆ ” ดงเฮดึงมือเรียวอุคไปนั่งข้างโต๊ะที่มีผู้ชายสามคนนั่งอยู่
“ รับอะไรดีคะ ” พนักงานเดินเข้ามาถามพร้อมกับยื่นเมนูให้ ผมนั่งเปิดเมนูไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่ามีหนึ่งในผู้ชายสามคนกำลังจ้องผมอยู่
“ เอ่อ เอาสปาเกตตี้กุ้งหนึ่ง ขนมปังกระเทียม เฟรนฟราย นายจะกินอะไรซองมิน เรียวอุคด้วย ”
“ ผมเอาลาซานญ่าหนึ่งครับ ^^ ”
“ เอ่อ ผมเอาลาซานญ่าเหมือนกันครับ ” ผมสั่งพนักงาน เธอพยักหน้าแล้วถามต่อว่าจะรับน้ำอะไร ผมบอกกับดงเฮว่าน้ำอะไรก็ได้ หมอนั่นก็สั่งน้ำส้มออกไป
“ นี่พี่ฮะ ทำงานเป็นไงบ้างอ่ะ ” เรียวอุคสะกิดถามผม ผมหันไปยิ้มให้ แล้วเอามือลูบผมหมอนั่นเบาๆ
“ ไม่เท่าไหร่หรอกเรียวอุค ”
“ ... ”
“ เรียวอุค ”
“ ... ”
“ นี่ เรียวอุค ” ผมสะกิดน้องชายแต่ก็ยังไม่หันซะที ผมเลยมองตามว่าหมอนี่กำลังมองอะไรอยู่...เอ่อ...หมอนี่กำลังมองผู้ชายที่หน้ากลมเหมือนซาลาเปา ( หวังว่าคงรู้นะว่าใคร อิอิ ) แถมหน้าของหมอนี่ยังแดงอีก
ผมจงใจหยิบเมนูที่วางอยู่ทุบเบาๆบนหัวของน้องชายตัวเอง เรียวอุคหันกลับแล้วนั่งก้มหน้าก้มตาไปสนใจใคร ดงเฮที่นั่งอยู่ทำท่าสงสัยทำท่าจะถามแต่ก็ยังเงียบอยู่
“ ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะฮะ ” เรียวอุคบอกจบก็รีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย ดงเฮมองหน้าผม
“ น้องนายเป็นอะไรไปน่ะ ”
“ ไม่รู้สิ ” ผมยักไหล่ให้ แล้วนั่งเล่นไอพอตไปเรื่อยๆ
“ ขอโทษนะครับ ”
“ คะ...ครับ ”
เสียงของดงเฮทำให้ผมต้องเงยหน้ามอง มีชายคนหนึ่งหน้าตาเจ้าเล่ห์ ตาคม หน้าขาวขับกับผมดีดำ ละ...หล่ออ่ะ เฮ้ยๆๆ เข้าเรื่องต่อ เขากำลังยืนยิ้มหวานให้ดงเฮที่หน้าแดงอยู่
“ ดงเฮ =*= ” ผมเรียกชื่อเพื่อนตัวเอง
“ ฮะๆ อะไรเหรอ ” ดงเฮหันกลับมาทางผม
“ มีธุระอะไรเหรอฮะ ” ผมหันกลับไปถามผู้ชายคนนั้นที่ยืนยิ้มอยู่
“ คุณใช่ คุณลีซองมินหรือเปล่าครับ ”
“ ครับ มีธุระอะไรกับผมเหรอ ”
“ ชั้นไปตามน้องนายดีกว่านะซองมิน ” ดงเฮลุกขึ้นแล้วทิ้งผมให้อยู่กับใครก็ไม่รู้อ่ะ ไอ้เพื่อนบ้า
“ ผมชื่อ คยูฮยอน นะครับ ”
“ ครับ ^^ ”
“ ช่วยไปกับผมหน่อยได้ไหมครับ ”
“ ปะ...ไปไหนครับ ” ผมรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีเลย หมอนี่ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ด้วยอ่า ดงเฮ เรียวอุคอยู่ไหนเนี่ย ผมค่อยๆเขยิบออกมา
“ ผมดูไม่น่าไว้ใจหรือไงครับ ”
“ ปะ...เปล่าครับ ผมขอไปตามน้องกับเพื่อนนะครับ ”
“ ไม่ดีมั้งครับ ^^+ ”
“ งั้นก็ไปกับผมดีกว่านะ ” นายคยูฮยอนถือวิสาสะจับมือผมแล้วลากลงไปออกจากร้านท่ามกลางสายตาผู้คน ส่วนผู้ชายอีกสองคนก็นั่งมองอยู่เฉยๆไม่ทำอะไร
“ ปล่อยผมนะ !!! ”
“ อยู่นิ่งๆเถอะน่า ” เขาเหวี่ยงผมจนติดรถ โอยยย เจ็บ T_T
“ คุณจะเอาตัวผมมาทำอะไรเนี่ย ”
“ มาชดใช้ยังไงล่ะ ”
ความคิดเห็น