คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter7
ตอนที่7
กริ้งงง กริ้งงง
เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันมาไว้ข้างเตียงดังขึ้น โอ้ยย เมื่อคืนฉันฝันร้ายมากก ฉันฝันว่าพี่มาร์คอยู่คอนโดห้องข้างๆฉัน
เอี๊ยดด
เสียงเปิดประตูของฉันกับห้องข้างๆดังพร้อมๆกัน ฉันยังไม่สนใจคนตรงหน้าห้องข้างๆฉัน แต่พอฉันจะหันไปมองว่าห้องบ้านคนใหม่ของฉันเป็นใครฉันถึงกับอึ้ง ฝันร้ายที่สุดดดด TOT
“ พี่มาร์ค!! “ มันคือเรื่องจริงหรอเนี่ยหรือว่าฉันฝันซ้อนฝันตอนนี่ฉันยังอยู่ในความฝันอยู่ใช่มั้ย ใครก็ได้บอกฉันทีว่าฉันยังฝันอยู่
“ ก็พี่เอง เมื่อคืนก็เจอกัน ตกใจอะไรล่ะ ^^ “ ก็ไม่ได้ตกใจหรอก จริงงๆ TT
“ เปล่า เปล่าค่ะ ไม่ได้ตกใจค่ะ แหะๆ ^^ “ ฉันยิ้นแห้งๆให้พี่มาร์ค
“ ไปมหาลัยพร้อมกันเลยมั้ย ยังไงก็เจอกันแล้วแถมรู้แล้วด้วยว่าบ้านอยู่ไหนกัน “
“ คือ… คือว่า “ เอาอีกแล้ว ลากตลอด อะไรๆก็ลาก ไม่ถงไม่ถามฉันสักคำถึงจะถามแล้วก็เถอะฉันก็ไม่เคยได้ตอบสักที เห้ออออ -3-
“ อ่ะ ขึ้นรถสิ แมวน้อย ^^ “ ใครแมวกันฟร่ะ - -
“ ฉันยังไม่ได้บอกพี่เลยน่ะว่าจะไปด้วย รถฉันก็มี “
“ ก็ง่ายๆ ถ้าแบมไม่ไปกับพี่พี่จะหอมแก้มแมวน้อยแสนน่ารักของพี่ตรงนี้แหล่ะ ^^ “
“ ไปค่ะๆ -///- “ ฉันรีบขึ้นรถทันทีเลย พูดบ้าอะไรว่ะ ใครเป็นแมวน้อย แล้วหมายความว่าไงที่บอกว่า ‘ของพี่’ มันหมายความว่าอะรายยย
“ ดีมากต้องเชื่อฟังแบบนี้สิ น่ารักจริงๆ “ พูดจบก็เอื่อมมือมาหยีหัวฉันสองสามรอบ มันจะมากไปมั้ยค่ะคุณพี่รหัส - -
“ ออกรถสิค่ะ เดี๋ยวก็เข้าเรียนสายแบมมีเรียนแต่เช้า (. .) “ ฉันพูดแบบก้มหน้าก้มตาก็จริงๆก็อยากเหงยแหล่ะแต่ฉันรู้ตัวว่าหน้าฉันแดงยังไม่หายตั้งแต่พี่มาร์คหยอกฉันแล้ว
“ คร้าบบๆ “
ครืนน ครืนน
ทั้งรถตอนนี้มีแต่เสียงของแอร์แต่ไม่เสียงของฉันกับพี่มาร์คเลยสักคำตั้งแต่ออกมาจากคอนโด อึดอัดแหะ - -;;;
“ แล้วยังโกรธพี่อยู่หรอที่พี่พูดแบบนั้นเมื่อกี้ “ พี่มาร์คเริ่มเปิดประเด็นคุย
“ แล้วทำไมพี่ต้องคิดว่าฉันโกรธล่ะ “ ความจริงมันก็ไม่ได้โกรธหรอกน่ะแต่มันเขิน เข้าใจมั้ยว่ามันเขินนนน >< โอ้ยย ผู้ชายไม่เข้าใจอะไรเลยยย
“ ก็แล้วทำไมแบมต้องนั่งก้มหน้าล่ะ “
“ ก็แล้วทำไมแบมต้องนั่งเหงยหน้าด้วยล่ะ “
“ ก็แล้วทำไมล่ะ พี่ก็แค่อยากเห็นหน้าน่ารักๆของแบมอ่ะ “
“ (.///.) “ โอ้ยย จะหยอดอะไรนักหนา มันเขินน่ะเว้ยยย เข้าใจบ้างได้มั้ยเนี่ย
“ แบม “ อะไรอีก
“ เหงยหน่อยสิน่ะ “ ถึงฉันจะก้มหน้า แต่ก็รู้ว่ารถจอดแล้ว ฉันลองแอบมองพี่มาร์ค -//- ยังมาทำหน้าอ้อนใส่อีก โอ้ยย พี่เข้าใจฉันหน่อยสิว่าฉันเขินนนน!!!
“ ไม่ “ ฉันกำลังจะเปิดประตูแต่ประตู… ล็อค O[]O
“ น่ะค่ะ “ โอ้ยยจะอ้อนอะไรนักหนา
“ 555 “ ไม่ได้ขำเพราะอะไรฉันเป็นคนบ้าจี้แล้วเมื่อกี้พี่มาร์คก็เอานิ้วของพี่เขามาจิ้มที่คอของฉัน โอ้ยย ถ้าฉันไม่เห็นว่าพี่มีประโยชน์น่ะ ฉันจะฆ่าหั่นศพพี่เลยคอยดู!
“ น่ะค่ะ ^^ “
“ 555 โอเคๆหยุดจี้ได้แล้ว “ ถ้าฉันหัวเราะจนขาดอากาศหายใจแล้วตายขึ้นมาน่ะ ฉันจะมาตามฆ่าพี่คนแรกเลย
“ ดีมาก ต้องอย่างงี้สิ แมวน้อยที่น่ารักของพี่ “ พี่มาร์คลงไปจากรถแล้วมาเปิดประตูให้ฉัน จะสุภาพบุรุษไปมั้ย?
“ พี่มาร์ค “ ฉันเรียกชื่อพี่เขาก่อนแล้วถามคำถามของฉัน “ พี่อย่าเรียกฉันแบบนั้นได้มั้ย “
“ ทำไมอ่ะ “ ยังมาทำหน้าซื่ออีก ไม่รู้อะไรสักอย่างรึไง
“ ก็…ก็แบมเขิน “ คำสุดท้ายฉันได้แต่พูดเบาๆเหมือนพูดในลำคอ
“ อะไรน่ะ แบมพูดใหม่ดิ พี่ไม่ได้ยิน “ คนมันมันเขินน่ะเว้ย ไอ้บ้า
“ แบมบอกว่าแบมเขิน “
“ เขิน? เขินทำไม? “ - -*** ฉันควรจะตอบดีๆหรือจะด่าก่อนดี ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใครทำใส่ซื่อขนาดนี้ “ ไม่เห็นจำเป็นต้องเขินเลยหนิ ที่รัก ^^ “
“ พี่มาร์ค! “ ใครมีมีดบ้างมั้ย - - แหม่แกล้งทำใสซื่อจริงๆแท้แล้วก็รู้อยู่แก่ใจ
“ 555 พี่ล้อเล่นๆ ไปเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง “ ฉันเรียกพี่มาร์๕หลายแบบน่ะมี พี่มาร์คค่ะ / พี่มาร์ค / คุณมาร์ค / ไอ้มาร์ค ก็ใช่ต่างสถานการณ์อ่ะน่ะ อย่างเมื่อกี้นี่ใช่พูดเฉพาะเวลาพี่เขาพูดแบบประมานว่า ที่รัก อะไรงี้ แต่ถ้าพี่เขาเริ่มพูดลามกฉันก็ไม่เว้นหน้าอ่ะก็เรียก ไอ้มาร์คเลย
“ ไม่ต้องก็ได้ พี่รู้รึไงว่าแบมเรียนที่ไหน “ จะรู้ได้ไงตารางเรียนมันคนล่ะอันหนิ
“ คนอย่างพี่เรื่องแค่นี้ ง่ายนิดเดียว “ พี่มาร์คพูดแล้วก็ลากฉันไปมา เดินผ่านใครก็มีแต่คนมอง ไม่ได้มองดีด้วยน่ะมองแบบอิจฉาอะไรงี้ แน่ล่ะเดือนคณะจับมือนักศึกษาปี1 ที่พึ่งเข้าใหม่แถมยังเป็นคนหน้าตาดี สวย น่ารัก อีกต่างหาก ( หลงตัวเองอย่างแรง ) 555
“ ไง ถูกที่มั้ย “
ตอนที่8
“ ไง ถูกที่มั้ย “ พี่มาร์คหยุดอยู่หน้าห้องเรียนของฉัน?
กลับมาแล้วค่าทุกคนนนน ไรต์หายไปนานเลยแต่งตอนนี้ให้ยาวหน่อย(หรืออาจจะยาวไม่พอ) ไรต์ต้องช่วยงานแม่ในช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้เล่นคอมแต่ก็จะพยายามแต่งเรื่อยๆน่ะ รักน่ะรีดทุดคน >3<
ความคิดเห็น