คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter3
ตอนที่3
--- วันรับน้อง ---
ฉันกับยัยเอมนับกันว่าจะมามหาลัยตั้งแต่เช้าก้น่ะก็คนมันตื่นเต้นอ่ะ จะให้ทำไง อยากรู้จังว่าใครเป็นพี่รหัสของฉัน
ครืนนน ปังงง!
ฉันถอยรถจอดตรงที่เดิมแล้วลงจากรถ เดินตรงไปที่ที่นัดหมายกับเอมไว้ อยู่ไหนน้าา สงสัยยังไม่มา ฉันเลยเดินไปอยู่ที่โต๊ะใต้ตนไม้ใหญ่แถวๆนั้นรอยัยเอม
“ เมื่อไหร่จะมาน้าาา “ แนบ่นพึมพำอยู่คนเดียว นั่งรอมาตั้งสิบนาทีแล้วยังไม่มาอีก
ตู๊ดดด ตู๊ดดด ตู๊ดดด
[ ฮัลโหล ว่าไง ถึงแล้วหรอ ]
“ แกอยู่ไหนแล้วเนี้ย ฉันนั่งรอตั้งนานแล้วน่ะหนิ ถึงไหนแล้ว “
[ แกก้มองมาทางซ้ายมือของแกสิ ] ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือที่นั่งอ่านรอ แล้วทำตามที่เอมบอก… อ่าวว เห้ยย มาตอนไหนว่ะ -O-
“ มาตอนไหน “ ฉันถามคนที่ทำให้ฉันตกใจไปเมื่อกี้ว่า ‘มาตอนไหนว่ะ‘
“ ก็ตั้งแต่แกโทรแล้ว มัวแต่อ่านหนังสือ ไม่ตื่นเต้นรึไงว่าพี่รหัสจะเป็นใคร “
“ ก้ตื่นเต้นอ่ะ “ ตอนนี้ในใจฉันคิดอย่างเดียวเลยว่าพี่ชายคนนั้นเขาจะเป้นพี่รหัสใครน่ะ? แล้วฉันได้พี่รหัสเป็นใครน่ะ?
“ งั้นไปกันเถอะ “
--- รับน้องเสร็จ ---
“ โอ๊ยยย ฉันว่ามันจะสนุกกว่านี้เยอะเลยถ้ามันไม่ต้องโดนแต้มสีจนเลอะแบบนี้ “ ฉันบ่นพึมพัมกับยัยเอมเพราะตอนนี้สภาพฉันบอกตรงๆก็คือ… ‘ศพชัดๆ’
“ นี่แกจะบ่นอะไรนักหนา แกโดนคนเดียวที่ไหนมันก็โดนกันหมดเนี้ย ฉันก็เลอะเหมือนกันแหล่ะ โดนเยอะกว่าแกด้วยซ้ำ ไม่ต้องบ่นยาวเลยแกอ่ะ “ - - คือแกบ่นยาวกว่าฉันอีก
“ - - ว่าแต่คนอื่นบ่นยาวไม่ดูตัวเองเลยน่ะแก “ ฉันทำปากแบะใส่เอมแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าเอาคาบสีออก
“ นี่ แล้วแกรู้รึยังว่าพี่รหัสของเราคือใคร “ ฉันเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน
“ ยังอ่ะ เห็นเพื่อนบอกว่าเดี๋ยวพี่เขาก็จะมาหาเราเอง “
“ หรอ “ ฉันถามเสียงกวนๆใส่ยัยเอม
“ จ่ะ “ ยัยเอมตอบสั้นๆ แล้วล้างหน้าต่อจนเสร็จเราเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ นี่แล้วเราจะไหนต่อรึ…โอ๊ยยย!” คำพูดของฉันได้ถูกตัดออกเพราะฉันเดินชนคนอีก ( เดินชนคนทั้งงชาติ - - )
“ ขอโทษครับ เป็นอะรึเปล่า “ เสียงที่คุ้นๆนี่อีกแล้ว ฉันมองหน้าคนที่เดินชนแล้วหรี่มาตามองใหม่เพราะแสงแดดเข้า แต่พอมองไปมองมา พี่ชายคนี้อีกแล้วหรอ!
“ อ้าวว เธออีกแล้วหรอ “ พี่เขาถามฉันทั้งที่ยังไม่ลุกขึ้นจากพื้น
“ ขอโทษน่ะค่ะพี่ใช่ พี่มาร์ครึเปล่าค่ะ “ ยัยเอมจู่ก้เดินเข้าหาพี่คนนั้นแล้วถามคำถามบางอย่างกับพี่เขา
“ ครับ พี่ชื่อมาร์คเอง มีอะไรรึเปล่า “ พอพี่คนที่บอกว่าตัวเองชื่อมาร์คตอบกลับมาแค่นั้นแหล่ะยัยเอมถึงกับกรี๊ดลั่นเลย
“ อ๊ายยยย! พี่มาร์คจริงๆด้วย! >< “ ฉันที่ลุกขึ้นพร้อมกับพี่มาร์คแล้วก็เอาแต่ยื่นทำหน้าเอ๋อ เพราะไม่รู้ว่ายัยเอมเป็นอะไร
“ เอ่ออ คือ เบาๆก็ได้ครับ คนมองหมด - - “ พี่เขาบอกยัยเอมเบาๆ ถึงหยุด
“ คือฉันได้ยินคนที่นี้พูดถึงมาหลายรอบแล้ว ไม่นึกว่าตัวจริงจะหล่อขนาดนี้ “
“ เอ่อ ขอบคุณครับที่ชม “
“ คือ ฉันขอโทษน่ะที่เดินชนพี่มาสองสามรอบแล้ว “ ฉันพูดตัดบทระหว่างพี่มาร์คกับยัยเอมแล้วก้มหัวให้พี่เขารอบหนึ่งแสดงการขอโทษ
“ เอาเถอะ ถึงฉันจะบอกเธอไปเมื่อวานแล้วก็เถอะแต่สงสัยก็คงต้องเจอกันอยู่ดีก็เธอเป็นน้องรหัสฉันนี่ “ ยัยเอมยืนอึ้งเลยแต่ฉันก้อึ้งไม่แพ้กัน นี่ ฉันได้เจอกับพี่รหัสของตัวเองมาหลายรอบแล้วหรอเนี้ย
“ เดี๋ยวนะๆ เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรน่ะ พี่รหัส? “ พี่เขาพยักหน้าให้ฉันประมาณว่าจะบอก ‘ใช่ ฉันพูดอย่างนั้น‘
“ ทำไมล่ะ “ พี่เขาทำหน้าใสซื่อใส่ฉัน
“ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก “
“ เห้ยยยยย! ไอ้มาร์คคค! แกเจอน้องเขารึยังงง! “ มีเสียงใครสักคนดังมาจากด้านฉันกับเอม ฉันเลยหันไปมองว่าใครคือเจ้าของเสียงแล้วฉันก็ได้รู้ว่า… ฉันไม่รู้จัก - -;;; แล้วเขาก็มายืนอยู่ข้างๆพี่มาร์คแล้วทำหน้างง แล้วก็ยิ้มหน้าบาน คือในใจฉันคิดขึ้นมาทันทีเลยว่า ‘โรคจิตรึเปล่าว่ะ’
“ ก็ยืนอยู่หน้าแกนี้แหล่ะแล้วก็น้องรหัสแกด้วย “ ยัยเอมถึงกับอึ้งแล้วมองหน้าฉันประมาณจะสื่อว่า ‘พี่รหัสฉันคนนี้หรอ’ พี่คนที่มาใหม่ก็มองสลับไปมาระหว่างฉันกับยัยเอมประมาณว่า ‘แล้วคนไหนน้องรหัสฉันล่ะ’
“ สวัสดีครับ พี่ชื่ออามน่ะ อยู่ปีสอง เป็นเพื่อนกับมาร์คนี่แหล่ะ “ ฉันกับยัยเอมมองหน้ากันแล้วหันไปยิ้มแห้งๆให้พี่อามทีหนึ่ง
“ อ้อ ลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อมาร์คน่ะ เป็นพี่รหัสของเธอน่ะแบมแบม ^^ “ พี่มาร์คแนะนำตัวแล้วยื่นมือมาให้ฉัน ฉันก็เลยยื่นมือจับมือพี่เขาตอบ
“ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ “ ฉันสกิดยัยเอมเบาๆระมาณว่า ‘แนะนำตัวไปสิ’ มันก็พยักหน้าเหมือนกับจะบอกว่าตกลง
“ สวัสดีค่ะฉันชื่อเอมมี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักพี่มาร์คกับพี่อาม “
“ งั้นน้องก็เป็นน้องรหัสพี่สิ ดีจังเลยหาตั้งนาน เจอสักที ยินดีที่ได้รู้จักน้ะคร้าบบ “ พี่อามยื่นมือมาให้ยัยเอม
“ ค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีอะไรก็แนะนำกันด้วยน่ะ “ เอมยิ้มให้พี่อามแล้วแยกตัวออกไปนั้งคุยกันตรงโต๊ะใกล้ๆ
“ แล้วเธอมีเรียนต่อรึเปล่า “ พี่มาร์คสะกิดฉันแล้วถาม “ พอดีฉันไม่มีคาบเรียนต่อแล้วเลยจะชวนเธอกับเพื่อนไปหาอะไรกิน “
“ ฉันไม่มีเรียนแล้วเหมือนกันค่ะ “ ฉันตอบตามความจริงไปให้พี่มาร์ค
“ งั้นดีเลยไปชวนเพื่อนเธอกันเถอะ “ พูดเสร็จฉันไม่ได้ตอบตกลงพี่เขาเลยด้วยซ้ำว่าจะไปกินข้าวด้วยพี่เขาก็ลากฉันไปหายัยเอมกับพี่อามแล้วถามเองเออเองเลยว่าฉันก็จะไป ยัยเอมเลยตกลงมาด้วยไม่ได้ไปแค่นั้นพี่อามก็ไป
“ งั้นไปรถฉันก็แล้วกันจะได้ไม่ต้องแยกกัน ตกลงน้ะ ขึ้นรถเลย “ พี่อามพูดเองเออเองเหมือนพี่มาร์คเลย “ แกนั้งด้านหลังกับน้องแบมแบมแล้วกันเดี๋ยวฉันขับเองน้องเอมนั้งหน้ากับพี่น่ะ ^^ “ ฉันก็คงขัดขืนไม่ได้อ่ะน้ะเลยขึ้นรถตามที่พี่เขาบอกออกรถมาได้สักพักแต่ก็ยังไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากฉันกับพี่มาร์คเลยมีก็แต่เสียงพี่อามกับยัยเอมสองคน
เอี๊ยดดด!!
555 ไรต์ค้างไว้แค่นี้น่ะ อยากให้รีดทายว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังเสียง 'เอี๊ยดดด!!' ลุ้นหน่อยๆ รับลองว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของความหวานของ 'มาร์ค' กับ 'แบมแบม' และแน่นอนว่าจะหวานเพิ่มไปเรื่อย รักรีดเดอร์ทุกคนน่ะค้าาาา
ความคิดเห็น