คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter2
ตอนที่2
ฉันล่ะตื่นเต้นวันนี้จะได้เรียนวันแรก >< ( ดีใจอะไรขนาดนั้น ) ฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก้ขับรถออกมามหาลัยเลย
“ !@#$%^&*()_+ “ ใครโทรมาเนี้ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมาแล้วรับสาย
“ ฮัลโหล แกอยู่ไหนอ่ะ “
[ ฉันอยู่มหาลัยแกอยู่ไหนแล้ว ฉันอยู่คนเดียวเนี้ย ]
“ ใกล้ถึงแล้วแกอยู่ไหนล่ะ “
[ อยู่ตรงบอร์ดหน้าตึก4 ]
“ อ่าๆ เดี๋ยวฉันไปหา ถึงหน้ามหาลัยแล้วเนี้ย “ ฉันกดตัดสายแล้วหาที่จอดรถที่ใกล้ตึ4 ที่สุด
ฉันเดินลงจากรถแล้ววิ่งไปหายัยเอมทันทีกลัวมันจะเหงาเดี๋ยวด่าฉันอีก
ปังง!
“ โอ้ยยย! “ อีกแล้วฉันชนคนอีกแล้วเวลารีบเนี้ยแล้ววิ่งไม่ชนคนสักครั้งจะป้นไรมากมั้ยหนิ แบมแบม!
“ ขอโทษครับๆ เป้นไรรึเปล่า “ เสียงผู้ชาย คุ้นๆแหะ เหมือนเคยได้ยิน
“ ไม่เป้นไร ฉันขอตัวน่ะ ต้องรีบไปหาเพื่อน “ ฉันลุกขึ้นแล้วขอโทษเขาอีกทีแต่ลืมดูหน้าเขาเลยว่าเป้นใคร แต่เสียงคุ้นมากจริงๆ
ตึกๆๆๆ
“ มาแล้วๆ แฮ่กๆ รอนานมั้ย แฮ่กๆ “ ในที่สุดฉันก้เจอเอมจนได้ โอ้ยย เหนื่อย
“ นาน นามาก แกไปทำอะไรอีกล่ะหน้ามหาลัยกับตึก4 มันก้ไม่ได้ห่างอะไรขนาดนั้นเลยน้ะ “
“ ก้อุบัติเหตุนิดหน่อย “
“ อีกล่ะ แกนี้อุบัติเหตุตลอด “
“ ก้ใครล่ะบอกให้ฉันรีบมา “ ฉันทำหน้างิกใส่เอม ก้บอกให้รีบมาก้รีบแล้วนี้แลยชนเขา
“ โอเคๆ ฉันผิดก้ผิด 555 “
“ ขอโทษน้ะ เธอทำของตกหน่ะ “ เสียงคุ้นๆนั้นอีกแล้ว ฉันหันหลังไปตามต้นเสียง
“ อ้าว นายที่ฉันเดินชนเมื่อกี้หนิ “ ฉันก้มีแปลกใจนิดๆที่ทำไมยัยเอมต้องทำตาโตขนาดนั้น
“ เธอทำโทรศัพท์ตกหน่ะ “ เขายื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
“ อ้าวว จริงหรอ ขอบคุณน้ะ “ ฉันมองในกระเป๋าก่อนจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์
“ คาวหลังก้เดินระวังๆหน่อยชนฉันสองวันแล้วน่ะ “ เขาเดินมาข้างฉันแล้วกระซิบฉันที่ข้างหู ทำเอาฉันตกใจไม่น้อย
“ o///o “
“ แก แกรู้จักพี่เขาด้วยหรอ “
“ ก้ ไม่หรอกฉันแค่เดินพี่เขาหน่ะ “ ฉันพูดเหมือนคนเหมอลอยนิดๆ
“ ไปเถอะๆ ไปเรียนได้แล้ว “ ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะฉันรู้สึกได้ถึงรังสีความอิจฉาของยัยเอม ( เจนสัมผัสได้ /// ไม่ใช่ล่ะ )
“ ก้ได้ๆ แกต้องเรื่องนี้ให้ฉันฟังด้วย “ ฉันลากยัยเอมขึ้นตึกไปเรียนโดยเร้ว มันเป้นความบังเอิญแน่ๆที่ฉันเดินชนพี่เขาทุกวันคงไม่มีอะไรหรอกน่ะ
ไรต์รีบแต่งเลยอาจจะสั้นหน่อย (รึเปล่า ) แต่ก้น่าจะสนุกน้ะ ตอนหน้าจะแต่งให้ยาวกว่านี้น้ะ รักรีดเดอร์ทุกคนน้ะ
ความคิดเห็น