ดุจห้วงทิวาวาร

หอมกลิ่นกลีบจำปา สีเหลืองนวลชวนถวิล กำจายทั่วแดนดิน รวยระรินกลิ่นจำปา

        สายลมพัดโชยมาเอื่อยๆให้ได้กลิ่นดอกจำปาในมือ แววตาที่บุรุษจับจ้องแม่หญิงตรงหน้านั้นพราวระยับเล่นเอาเจ้าหล่อนถึงกับแสร้งหลบตาหันไปมองซุ้มดอกไม้ข้างเรือนแทน ปกติมือของนักรบนั้นคุ้นชินกับการถือดาบหากแต่เพลานี้มือคู่นั้นกลับประคองจำปาดอกน้อยเอาไว้อย่างทะนุถนอม พลันวงแก้มนวลซับสีชมพูระเรื่อราวกับจะหยอกเย้าให้คนมองต้องยกยิ้มบางๆอย่างพึงใจ ขณะคนตัวเล็กยังไม่ทันตั้งตัวอีกฝ่ายจึงชิงขยับกายเข้าไปใกล้ๆบรรจงปักดอกไม้ลงประดับมวยผมอย่างเบามือ

“ข้าให้ หายเจ็บหายไข้ ขวัญมาหนาเจ้า”

คำพูดนี้ราวกับกำลังตอกย้ำความทรงจำที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ในห้วงคำนึงให้ค่อยๆฉายภาพตอนเขาเคยมอบดอกจำปาดอกแรกคราอยู่อุทยานให้เธอ แววตาแลคำพูดดูออกว่าจริงใจทำให้บัวแก้วเอาแต่ก่นร้องถามตัวเองในใจว่า แท้จริงแล้วเขาควรเป็นคนที่เธอควรเกลียดไม่ใช่หรอกหรือ ไยเพลานี้ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกวาบไหวขึ้นมาพิกล จะปล่อยความรู้สึกเช่นนี้มาครอบงำหัวใจไม่ได้เด็ดขาด!

เมื่อรักของชายหญิงต่างเมืองถูกขวางกั้นด้วยกำแพงแห่งทิฐิและม่านแห่งศักดินา เขาคือนายทหารกล้าแห่งกรุงสยาม ส่วนเธอคือเชลยทาสที่เข้ามาเป็นเชลยหัวใจของเขา..ออกขุนรณยุทธสงครามและเธอคือรักแรกและรักสุดท้ายตราบสิ้นลมหายใจ

ท้ายที่สุดบทสรุปของความรักระหว่างแม่หญิงเวียงเชียงแก้วและหนุ่มชายสยามจะมีบทสรุปเช่นไรติดตามได้ในดุจห้วงทิวาวาร กันนะคะ 

Talk
 

สวัสดีค่ะนักอ่านที่รัก
 

นิยายเรื่องดุจห้วงทิวาวารเนตรธาราได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงลาวดวงเดือนและเพลงอสงไขย พอได้ฟังแล้วพลอตเรื่องก็ลอยเข้ามาในหัวจึงแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา โดยแบ่งเป็นสองบรรพ สองภพ (จบในเล่มเดียว)ซึ่งนิยายเรื่องนี้ไรท์ได้เซทฉาก ช่วงเวลาในภพปัจจุบันของตัวละครเป็นสมัยรัชกาลที่ ๕ ในการดำเนินเรื่องค่ะ

ดุจห้วงทิวาวารเป็นนิยายที่เนตรธาราตั้งใจแต่งขึ้นมาต่อจากมธุรสคำหวาน อโยธยา ซึงเป็นนิยายที่กล่าวถึงเรื่องเครื่องหวานของกรุงสยาม ตามที่ได้ตั้งใจเอาไว้แต่แรกและเรื่องดุจห้วงทิวาวารก็ได้อิงถึงเครื่องหอมของกรุงสยาม โดยหยิบยกเอาเมืองเวียงเชียงแก้วและเวียงเชียงคำซึ่งเป็นเมืองสมมุติมีอาณาเขตติดกับเมืองล้านช้างขึ้นมาประกอบเพื่อให้ง่ายต่อการแต่งและใช้จินตนาการอีกทั้งยังลดข้อจำกัดด้านประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนในบางมุมมอง

ในภพแรก ปฐมบรรพ (ห้วงทิวาวาร) เป็นการดำเนินเรื่องในยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์ กล่าวถึงความรักภพแรกของขุนรณยุทธสงครามและแม่หญิงบัวแก้ว ความรักที่มีม่านทิฐิและศักดินาขวางกั้นในช่วงสุดท้ายทำให้คุณพี่กับน้องบัวแก้วต้องเสียน้ำตาหยดติ๋งๆแต่ไรท์จะขอชดเชยให้ในภพปัจจุบันนะเจ้าคะ(แอบสงสารทั้งคู่มากๆเลยค่ะ)

ในภพปัจจุบัน ปัจฉิมบรรพ(ห้วงทิวาหวนรัก) ยุค.ร๕ เป็นภพที่ทั้งคู่ได้หวนกลับมาพบกันตามคำสัญญาและมาเติมความหวานให้กันและกัน กล่าวถึงความรักของวิศวกรหนุ่มผู้ควบคุมรถจักรไอน้ำกับสาวนักปรุงเครื่องหอมแห่งตำหนักพระสุคนธ์ เพราะความรักความผูกพันข้ามภพข้ามชาติจึงนำพาให้น้ำปรุง กลิ่นดุจห้วงทิวาวารถือกำเนิดขึ้นเพื่อเป็นตัวแทนความรักที่บัวส่งมอบให้ชายผู้เป็นที่รักและทำให้เราได้อวลกลิ่นแห่งรักไปกับเค้าทั้งคู่ด้วยค่ะ

สุดท้ายนี้เนตรธาราของฝากนิยายเรื่องดุจห้วงทิวาวารไว้ให้นักอ่านที่รักติดตามและเอาใจช่วยความรักของคนทั้งคูู่ด้วยหนาเจ้าคะ หวังว่าดุจห้วงทิวาวารจะมอบความสุขและรอยยิ้มให้คุณรีดเดอร์ที่น่ารักไม่มากก็น้อยนะคะ

ด้วยรักและขอบพระคุณค่ะ

เนตรธารา

ขออนุญาตแจ้งการอัฟนิยายนะคะ

นิยายเรื่องนี้แต่งจบแล้ว ไรท์จะทยอยอัฟให้อ่านเรื่อยๆ หากท่านใดอยากอ่านรวดเดียวจบ สามารถโหลดซื้อเป็น อีบุ๊คได้ (ในอีบุ๊ค จะมีตอนพิเศษเพิ่มให้ด้วยค่า) ไรท์จะขออนุญาตแจ้งวันที่วางจำหน่ายอีกรอบนะคะ ตอนนี้กำลังอยู่ขั้นตอนพิสูจน์อักษรและจัดรูปเล่มจ้า

และเช่นเคยค่ะ หลังจากอัฟถึงตอนจบแล้วจะเปิดให้อ่านฟรีต่ออีก24ชม. จะขออนุญาตปิดตอนนะเจ้าคะ

ขอขอบพระคุณคุณรีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่านที่เมตตาและสนับสนุนผลงานของนักเขียนตัวเล็กๆ คนนี้ด้วยดีเสมอมา ขอบคุณมากๆ ค่ะ ^-^

๐๑/๐๙/๒๕๖๗