ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บยอนคนขี้อวด Chapter two -แบคแผลงฤทธิ์ ♡
เพล้!
ไม่ใ่เสียอะไรหรอรับ อยาให้มันมีเยๆ อิ____อิ
แ่่อนแผลฤทธิ์ ผมอราม่าแปบรับ
ฮือออ แม่ไอ้หูหา ไอ้โยา ไอ้าโ่ ไอ้สู ไอ้หล่อ อ่อสออัน้าหลัเริ่มไม่ใ่ล่ะ
เออ แ่แบบเว้ย ิูิแบบ ผม็อยาแผลฤทธิ์ นะ แ่พอมาิอีที เอ้าไอ้ห่า ผมับมันไม่ไ้เป็นไรันนี่หว่า เออ
หรือว่าผม้อถอยทัพ
แล้วลับไปหาผู้ายในอลเล็ั่น
โห เลวเลย
แ่ผมอบไอ้ปาร์ริๆนะ อบริๆไม่ินันะเออ แบบพ่ออลููเลย เ้าอมลู วามริือผมไม่มีเออ
เออ อนนี้ผมนั้นิน้าวโ๊ะ้าๆมันเว้ย
แบบ ะเ้าไปุย้วยมัน็ยัไๆอยู่ ผมพยายามเรียร้อวามสนใสุๆเลยนะ
"แร๊ ื้อ้าวใหู้้วย เี๋ยวูเฝ้าโ๊ะให้" ผมพูัมานะบอเลย ือไม่หันใ่มั้ยยยยยยย
รั้ยยยยยย.
เี๋ยวมึเ้อออออออออออออออ
เออะไร ว่ะ
เออ นั่นิเออะไร
ทำไม้อเอว่ะ
เอ้า หรรม
เอ้ยยยยยย รรมพอไ้ปร้าาาาาาาา
โน้ะะะะ น้อแบไสยนะ่ะ
แม่ือ เรียร้อวามสนใยัไมัน็ไม่หัน
เออ ะไม่สนใันทั้ๆที่เราบออบไปเนี่ยนะ
มัน็้อมีเศร้าบ้าป่ะว่ะ แบบ เราเพิ่บออบไปแล้วถูเมินอ่ะ ไม่อบไม่ปิเสธ ไม่สนใัน ปิเสธันั้แ่แรเลยิว่ะ
ผมเินไปามทาะไปล็อเอร์
เห้อ ระหว่าทา ผม็ิไรเพลินๆนะว่า
ถ้าผมเลิอบไอ้ปาร์ไ้ผมะเป็นไ ผม็หาอ่อยนอื่นไปทั่ว ยัุยับมันเหมือนเิม ยัเป็นเพื่อนันเหมือนเิม ทำไมว่ะ ทำไมผมถึ้ออบมัน้วย ทำไม ึมอ่ะึม
แล้วยิ่วันนี้ผมเห็นมันนั่ิน้าวับสาวสวย วามรู้สึผมโรำิ่ลสู่้นบึ้อห่วแห่มาม่า
เศร้าเนอะ เศร้ามาๆอ่ะ อนนี้
เออ อนนี้เินมาถึล็อเอร์ล่ะ ใรแม่มายืนรที่ผมว่ะ ร้ายยยยยยยย
อ่ออ ฮยอนอานี่เอ ยัยนี่ะมาทำไมนะ ฮึ่ยย
"นาย ว่าุยับันมั้ย"
"....." ูไม่อบ้า
"นี่ นาย ันถามว่าุยับันมั้ย"
"...." โทที ไอแอมแบฮยอนนาา
โอ้ววววว เหี้ยยยย
แม่นาระาผมอผม ผมยัไม่อยาผมบาแบบไอ้ปาร์นะ ผู้หิพวนี้อบใ้วามรุนแรั
"นี่ นาย หยิ่ัันถามทำไมไม่อบ"
ือเพื่อนนาออมาาไหนไม่รู้เป็นฝู ือ???
เปรี้ยะ
"ันถามไม่ไ้ยินหรือไ"
ไอ้สัส เ็บริไม่ินันาา
"โทษที เราื่อแบฮยอน บยอนแบฮยอน ไม่ไ้ื่อนาย"
เปรี้ยะ!!! เปรี้ยะ!!! เปรี้ยะ!!!
"เห้ย นี่็บเอาๆเ็บมาป่ะเธอ"
เห้ย เพื่อนนามาล็อผมไว้ โหนี่มันในหนััๆ
"ันรู้ว่านายิยัไับานยอล เพราะั้นันเลยมาบอให้แหยุวามิบ้าๆพวนั้น เพราะันเป็นแฟนานยอล หึ"
นั่น นามี หึ บท้ายประโย แ่เห้ย เี๋ยวๆ นาบอว่านาเป็นแฟนานยอลหรอ
อล่ะ น้ำาอย่าเพิ่ไหลอนนี้เลย อย่า ไ้โปร
เหมือนน้ำาะไม่เป็นใันับผม มันร่วหล่นามแรโน้มถ่วอโล
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ทำไมถึเป็นแบบนี้
"โอ๊ะ เธอูสิ แบฮยอนร้อไห้้วยล่ะ ละมั" ลมาเลยหรอ ผมเป็นัวลไปแล้วหรอ
และแล้ว็มีเสียนึแทรึ้นมา
"ฮยอนอา านยอลมา"
ผมรู้เลยว่าหลัานี่ะเิอะไรึ้น ผมอ่านฟิมาเยอะ ูหนัมาเยอะ หนัานี้เธอใส่ร้ายผมแน่นอน น้ำา็ยัไม่หายไปาใบหน้าอผม
ฮยอนอา ยมือึ้นมาบหน้าอัวเอ ปัผมเผ้าให้ยุ่เหย ึผมเ้าไปล่อมัวเธอ
ไหนๆ โอาสมาอยู่้าหน้าแล้ว ไหน็ะ้อถูเ้าใผิ อผมสัทีสอที
เปรี้ยะ!!! เปรี้ยะ!!!
บไปแล้วนาาา
1
2
3
"แบฮยอน!!!!!!"
านยอลเ้ามาระาผมออาฮยอนอา ไม่แม้แ่ะมอหน้าผม ใ่สิ ฮยอนอานั่นแฟนนายนี่นา
านยอลผลัผม ทำให้ผมไประแทับล็อเอร์
านยอลไปพยุ ฮยอนอาึ้น ทำไมนะ ทำไมนที่อยู่ในอ้อมอานยอลถึไม่ใ่ผม น้ำาที่เพิ่แห้ไป ลับไหลรินลมาอ่รั้ ผมเินไปหน้าฮยอนอา
เปรี้ยะ!
"หายันแล้วนะ ฮยอนอา"
ไหนๆานยอล็เียที่ผมไปทำร้าย แฟนอานยอลแล้ว อผมบหน้าฮยอนอาอีัที เพื่อวามเสมอภา วามยุิธรรมอโล อิ____อิ
ผมไม่รอให้ใรพูอะไร ผม็วิ่ออมาที่รนั้น ทำไม ผมถึไม่ไ้เป็นเ้าอหัวใอานยอล ทำไม
-ChanYeol Part-
วามริที่ผมะบอทุนือ
ผมไม่ไ้รัฮยอนอา แ่เธอเล่นอเป็นแฟนลาโรอาหาระนานั้น ้วยวามเป็สุภาพบุรุษ ผม็ไม่ล้าหัหน้าเธอ ึยอมล
ผมยอมรับว่ะผมหลบหน้าไอ้เี้ยเพราะผมยัไม่แน่ใ
เมื่อลาวันฮยอนอาวนผมมานั่ิน้าว้วย ทำไมผมะไม่รู้ว่าเธออยาอวนอื่น ็เธอเล่น เลือนั่ลาโรอาหาระนานี้
อ้าว ไอ้ามานั่โ๊ะ้าๆผม ผมไม่อยาะเ้า้าัวเอนะ ผมิว่ามันำลัเรียร้อวามสนใาผม
ผมนั่ยิ้มให้ลับสิลารเรียร้อวามสนใอแบมัน
แ่นรอบ้าเ้าใผิ ิว่าผมยิ้มให้ฮนอนอาล่ะมั้รับ
อนนี้ผมำลัเินไปที่ล็อเอร์รับ
สิ่ที่ผมเห็นือผมเห็นฮยอนอาบแบฮยอนในระยะ 500 เมร สำหรับแบฮยอน่อให้อยู่ไลแ่ไหนผม็ูออมาเป็นแบฮยอน ผมรีบเร่ฝีเท้าให้ไวึ้น
แ่ภาพที่ผมมาเห็นนั่นือ แบฮยอนำลับฮยอนอา ยอมรับว่าโล่ใที่แบยัสู้น
ผมเินเ้าไปพยุแบ แ่ลืมไปผมเป็นแฟนฮยอนอานี่หว่า แบูอโทษ เพื่อวามสมริผมเลยผลัมันไปอีทาแล้ว ไปพะยุฮยอนอาให้ลุึ้น
เหี้ยย แม่มมมม
ไอ้าร้อไห้แล้วทำไมมันสวยนานี้ หูยยย ใสั่นอ่ะ
ฮยอนอาใส่ร้ายแบฮยอนสารพั ผม็ไ้แ่เออออ ไปาม
แ่ผม็ิถึแ่ใบหน้าสวยอแบฮยอนยามร้อไห้ ถึะสวยนใสั่น แ่มันูทำให้นมอหมอหม่นไป้วยเ่นัน
-End ChanYeol part-
ผมวิ่ออมาามทา ผมะโแม่ล่ะ ไม่เรียนแม่ล่ะวันนี้ ผมโทรไปบอเินว่า วันนี้ะโ ฝาเอาอลับบ้านให้้วย แถมเินยับออีว่า พรุ่นี้หยุสามวัน
อบุพระเ้าที่ให้แบฮยอนนนี้ไ้พัทำใบ้า
-Chen part-
ฮูเร่ ผมมีpart เป็นอัวเอาสัที เออ แบมันโทรมาบอเมื่อเรียนาบแรอภาบ่ายว่ามันะโ เห้ออ ผมยัไม่อยาถามมันหรอ เี๋ยว่อยลับไปุยับมันที่บ้านล่ะัน เพราะยัไผม็้อเอาเป๋าไปให้มันที่บ้าน
"เิน มึรู้ับ้านไอ้ามั้ย" ไอ้ปาร์มันถามหาไมว่ะ
"ไม่รู้ั ูยัไม่เยไปบ้านมันเลย" ผมไม่รู้ว่าแบมันเสียใเพราะอะไร ผมเลือที่ยะโหไป
"แล้วแบไปไหน"
"ูไม่รู้"
"พวมึเป็นเพื่อนันไม่ใ่หรอ แล้วทำไมถึไม่รู้"
"ูึ้นมาเรียน่อน"
"มึถามทำไม"
"..."
"มึอบไม่ไ้หรอ"
"....."
"ูว่า.....มึเอาเวลาไปสนใฮยอนอาแฟนมึเหอะ"
อาารย์าบ่อไป็เ้ามาพอี
เย็นผมเมื่อเลิเรียนผม ็เ็บระเป๋าให้แบ เพื่อเอาารบ้านไปให้มัน ามาน้วย
ือ พาทอูะมีแ่เรื่ออานแบใ่มั้ย ไรท์ เินน่าสสารมาไหมล่ะสัม
-End Part-
ผมลับมาบ้าน ป๊าม๊าออไปธุระ ผมร้อไห้สัพั็หลับไป รู้ัวอีที็ไ้เวลาเลิเรียน
สัพัเิน็มาหาผม
ผม็เล่าเรื่อทุอย่าให้ฟั
เิน็ปลอบใแล้วลับบ้านไป
เ้าวันถัมา
ามที่เินบอว่า โรเรียนให้หยุ ผม็ื่นมาอีทีบ่ายสอแล้ว ลไปฟาอะไรทานที่ห้อรัว นั่เล่นัพั็ 4 โมแล้ว อีัั่วโมสอั่วโมป๊าับม๊า็ะลับมาแล้ว
2 ม. ผ่านไป ป๊าม๊ามาพร้อมับแ เพราะเห็นบอว่าเพื่อนอป๊าม๊าะมาเยี่ยม แล้วอยู่้าัสอถึสามวัน
เพื่อนอป๊าับม๊า บอว่าเี๋ยวลูายอพวท่านะามว่า ผู้ให่นัุ่ยันอีสัพั ็มีนเ้ามา และนๆนั้นทำให้ผมแทบทำอะไรไม่ถู
ปาร์ านยอล เอหรอ
อาหารมื้อเย็นผ่านไปโยที่ผู้ใหุ่ยันไม่าสายเนื่อาวามสนิทสนมัน
านยอลนอนห้อร้ามผม...
ผมไ้ยินเสีนนเาะประู ้วยวามที่ลืมไปว่าที่บ้านมีแ
ผมึใส่แุ่ลุมอาบน้ำไปเปิประู
ลืมส่อาแมว้วย
ไอ้ปาร์ มาทำอะไร ไม่ทะนที่ผมะปิประูมัน็แทรัวเ้ามา
-ChanYeol Part-
ผมอยาอโทษแบ อยาุย้วยเลย ไปเาะประูมัน แ่อะไรือารที่มันใสุ่ลุมออมา เหี้ยย เลือำเาูะออ
มันทำท่าะปิประู ผม็เลยรีบแทรัวเ้าไป
มะนเินหนีผมเ้าไปในห้อหนั่ ผมิว่ามันเป็นห้อเปลี่ยนเสื้อผ้า
้วยวามที่อยาุย ผมเลยเินามมันไป แ่แบบือ ผมเินเ้าไปเออนที่มันำลัถอเสื้อลุม ือัวาวมา เอวอ แ่มันใส่าเแล้ว แ่แม่าสั้นมาไ าว้วย เรียว้วย โอ้ยยย ปาร์ยอมใ
"บะ...แบ"
"เหี้ยย มึามมาทำไม"
"ือ ูมีเรื่อะพู้วย"
"มึออไป่อนเี๋ยวูามไป"
ระหว่าทาเินภาพ็ิา แ่ผม็้อเรียบเรียำพูที่ะพูับมัน
แบมันเินออมาพร้อมวรีม ุนอนมันแบบ หืมม น่าเอามา ไม่ใ่และ พอออ
มันมานั่ทารีมบนที่นอน ึ่นผมนั่บนโฟาือ หันหน้าหาัน แบบ แบมันทารีมที่า แล้วันาึ้นแล้วแบบ าาเ็ว้า ไปิ่อเอาเอนะรับว่าผมะเห็นอะไร
"แบูมีเรื่อะพู้วย"
"ไร" ห้วนมา
"อโทษ"
"เรื่อ?"
"ฮยอนอา"
"เออ ่าแม่เหอะ"
"หมธุระแล้วใ่มั้ย"
"..."
"ั้นออไปูะนอน"
มันเินออมาฟมือนะให้ผมออไป เี๋ยวมันเปิประูให้ ผมไ้แ่เินามไป
ัวหอมมา...
เมื่อมันไปถึประู ผม็อเอวมัน เอื้อมมือไปล็อประู
มัน็ิ้นนิหน่อยอ่ะรับ บ้านมึเส่ะไรท์ นึหน่อย หึ ผม็ไร้หลั้นอไปรับ ยิ่อยู่ใล้ยิ่หอม ผม้มไปุ้บแ้มมัน ไุ้้บแ้มแล้ว็อยาูบ ไู้บธรรมา ็อยาแลลิ้น ไ้แลลิ้น ผม็อยาทำให้มันเป็นอผม
"ะ.....านยอล....อ๊ะ...อ๊ะะ" นั่นแหละรับ
CUTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
หลัาร่วมรัผ้านึับมันมา็หลายน้ำอ่ะรับ
ผมุ้บหลัอมัน ผมยัไม่เอาออ และิว่าะไม่เอาออ้วย
"แบรัมึนะ"
"อืออ"
"มึเป็นอูล่ะนะ"
"อือ"
"เป็นเมียูแล้วนะ"
"อือ"
"ูออีรอบนะ"
"อือ"
รอไรรับ แบอนุาแล้ว ัไปสิรับ
"ะ...าน...ยอลล....บะ...เบาห....หน่อย..อ๊ะ..อ๊าๆๆๆ.....อ๊าาาา" เสร็ไปอีน้ามมม
ิว่าหมแล้วหรอ อิอิ ยัรับ ผมมีแรแล้วออีันิล่ะันนะ เมีย๋าาา
-End ChanYeol Part-
เ้าออีวัน
ผมื่นึ้นมาเพราะแมันส่อา เมื่อผมเยหน้าึ้นไป็เห็นไอ้ปาร์ ้อมอผมอยู่ เห็นหน้ามันแล้ว เรื่อเมื่อืน ็เ้าหัวมาเป็นาๆ
"ปล่อย ูะไปอาบน้ำ" ผมำลัะลุยับัวไ้นินึ ไอ้ปาร์็อเอวผมไว้
"เี๋ยว"
อะไรอมันว่ะ
มันระแทเ้ามาสอที ็เอาอมันออ
"อ๊ะ..อ๊ะะ...อ๊าาาาาาา" น้ำบาส่วนผสมับเลือ็ไหลย้อนมา
"ไปอาบน้ำไป"
"อะ....อืม"
"โอ้ยยย" แ่ผมยับัวันึ้น ็รู้สึร้าวไปทั้่วล่า
"ไหวมั้ย"
"มะ...ไม่"
"มาเี๋ยวพาไปอาบน้ำนะ"
"อะ...อืม"
-ห้อน้ำ-
ผม้ออาบน้ำประปาิเหวย ทำไมไ้มาอาบน้ำลานยอลล่ะ โหยยย ไม่มีแรอะริๆ
เออ สุท้ายูไ้อาบน้ำริๆ านยอล็ใส่เสื้อผ้าให้ ผมไม่มีแรเินอ่ะ
๊อ
อ๋อยย เสียท้อร้อ
"มาลไปแ้าว้าล่าัน
มัน็อุ้มผมไปท่าเหมือนอุ้มเ็อ่ะ ไม่ใ่ท่าเ้าสาวอ่ะ แบบท่าาวผมเี่ยวเอว แล้วหันหน้าเ้าหา มันอ่ะ
ือมือมัน็ไม่อยู่นิ่ไ เลื้อยอ่ะ
"อ้าว านยอล แบฮยอน"
"เมื่อืนหนัันหรอลู"
เห้ยย ทำไมผู้ให่พูับแบบนี้ แล้วไหนะสายาริ่มๆแบบนี้ โอ้ยยยย ผมเินมาเลยบที่ออไอ้ปาร์ แ่ปาร์มันยัไปอบอ่ะ ิูวว
"นิหน่อยรับ"
หลัาทาน้าวเสร็็ึ้นมาบนห้อ ็นั่นแหละ อยู่้วยันสอน ทำไรล่ะ เป่ายิุ้บมั้
"โอ้ยยย ะเอาูทั้วันเลยหรอ"
"ไ้หรอ"
"รั้แรอู มึเล่นหนัมานะ"
"อืมมมม"
"านยอล แล้วฮยอนอาล่ะ"
"อยู่ับูไม่้อพูถึนอื่น"
"มึเป็นเมียูแล้วนะ"
"อืออ"
"ารัมึนะ"
"อืม ู็รัมึ"
ผมีในะ แ่มันหน่วๆ เรื่อฮยอนอาอ่ะ
เปิเรียนหลัาหยุ ไอ้ปาร์ไปส่พ่อแม่ลับา่าัหวั
ผมเพิ่รู้มันพัอยู่อนโใล้โรเรียน
พ่อแม่มัน ป๊าม๊าผม ็แวๆเล่นเยๆ ผมนี่ิิไปไล เฮ้อออ ผมมาโรียนปิ เมื่อืน็เพิ่เย ันไป รอยเ็มัวอ่ะ เศร้า า็ถ่า แม่เอ้ยยย
มันบอผมว่าเี๋ยวมันะัารทุอย่าให้เรียบร้อย
แ่
ผมเห็นมันเินมาัน ฮยอนอา
แ่ผมะมอโลในแ่ีล เพราะผมเป็นเมียมันน โอ้ยยยยย พูแล้ว็เิน
--------------------------------
12-10-15 บไปอีแป เรามาให้เ็มร้อยเลย อนหน้า็บล่ะ 5555 มาไวบไว สั้นไปนิ แปนี้ เออ าเ้าเยันไม่มีนะ เราไม่ไ้แ่ เราทำไมไ้ เราว่าถ้าเราเอาล้อแป๊แน่ๆ เพราะั้น็นะ เราว่าไม่แ่ีว่า แ่เ้า็เยันนะ เรามาอัพ้ามา อภัยให้เรา้วย น้าาาา รันอ่าน่ะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น