ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
Forget and Forgive

ลำดับตอนที่ #1 : คยูฮยอน ในวันนี้

  • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ย. 51


Part 1

Laxus  IS 300 สีดำ กระจกติดฟิลม์มืดสนิทขับผ่านรั้วมหาวิทยาลัยเข้ามา

ในขณะที่นักศึกษาคนอื่นๆกำลังนั่งอยู่ในชั้นเรียนพลางคิดว่าหลังเสียงออดที่กำลังจะดังขึ้นอีกสิบห้านาทีนี้จะไปกินอะไรดี หนึ่งในนั้นมีนักศึกษาหนุ่มรูปหล่อขวัญใจพี่สาว น้องสาวร่วมสถาบัน

กำลังพยายามตั้งใจจดเลคเชอร์แต่เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรสั่นอยู่ที่กระเป๋ากางเกงด้านขวาก็รีบมุดลงใต้โต๊ะ

เพื่อเปิดดูว่าใครกันที่กล้าโทรมารบกวนการจดเลคเชอร์วิชาของ

อาจารย์แสนโหดคนนี้ได้ เมื่อเห็นชื่อปรากฏบนหน้าจอก็ยิ่งมุดลงไปต่ำกว่าเดิม

แล้วค่อยๆกรอกเสียงลงไปเบา

ที่สุดเท่าที่จะเบาได้ ขอให้แค่คนปลายสายได้ยินคนเดียวก็พอ ไอ้จะไม่รับก็ทำไม่ลง

ที่วันนี้ไม่มาเข้าเรียนคงมีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าตัวแน่

แต่ถ้ารับก็ต้องทำให้เนียนอย่าให้โดนจับได้ เพราะกลัวว่าถ้าเกิดอาจารย์จอมโหดนี่

ได้ยิน กลางวันนี้เค้าคงไม่ต้องได้กินข้าวแถมได้โดนเพื่อนทั้งห้องรุมประณามเพราะทำให้คนทั้งห้องโดนหักคะแนนไปด้วย

“เออ ว่าไง ทำไมโทรมาตอนนี้วะ อย่าบอกนะว่าเพิ่งมาถึงมหาลัยตอนเนี้ย วันนี้มีเรียนตั้งแต่ 9 โมง บ่ายก็ไม่

มีแล้วมึงจะมาทำไมเนี่ย  แล้วนี่ทำไมเสียงเป็นแบบเนี้ย อย่าบอกนะว่าตั้งแต่เมื่อวาน.....”

“นี่!! ข้างหลังนั่นน่ะ ใครส่งเสียงอะไร อีกไม่ถึงห้านาทีก็จะเลิกอยู่แล้ว จะทนต่ออีกหน่อยไม่ได้เลยหรือไง

หรือว่าอยากจะเรียนต่อไปอีกซักชั่วโมงนึง ชั้นไม่มีปัญหานะ สอนต่อได้สบายอยู่แล้ว!

ท่ามกลางเสียงอื้ออึงของเพื่อนนักศึกษาทั้งห้อง ต่างโบกไม้โบกมือ ปฎิเสธกันยกใหญ่

เพราะที่อุตส่าห์นั่งเงียบตั้งใจมาทั้งชั่วโมง แล้วตอนนี้ก็คิดออกแล้วด้วยว่าจะไปกินอะไร แต่หากต้องทนนั่งต่ออีกชั่วโมง พวกเค้ายอมตายดีกว่า

 

“เฮ้ย แค่นี้นะ แล้วเดี๋ยวไปเจอที่โรงอาหาร”

สายตาหลายสิบคู่จ้องมองมาที่นักศึกษาหนุ่มรูปหล่อหลังห้อง ถึงแม้จะเป็นขวัญใจของสาวๆเพื่อนร่วมห้อง

แต่ถ้าเป็นต้นเหตุให้พวกเธอต้องอดข้าว จะให้หล่อแค่ไหนก็เถอะ .....

แต่พอคนหล่อยืดตัวขึ้นจากใต้โต๊ะมาเจอสายตาเพื่อนร่วมห้อง นึกเหรอว่าคนหล่อจะสนใจ

กลับทำตาเฉยๆไม่แสดงอารมณ์ จ้องกลับไปที่สายตาพวกนั้น เหล่าสาวๆ

ที่ตอนแรกกะจะเอาเรื่องกับตัวต้นเหตุให้ได้ พอได้สบสายเข้าจากหน้าหาเรื่องกลายเป็นหน้าแดงเขิน

เพราะโดนคนหล่อจ้องตา ต้องรีบหันกลับไปมองสมุดจดเลคเชอร์ตัวเองกันเป็นแถว

คนอะไรขนาดแผ่รัศมีความเย็นชาไปทั่วห้อง กลับทำให้สาวๆหลงรักหัวปักหัวปำ

ถ้าเกิดวันไหนโชคดีเดินผ่านไปแถวโรงอาหารแล้วได้เห็นช่วงที่คุณชายแกยิ้ม

ขอบคุณบรรดาแม่ยกขึ้นมาพอดี วันนั้นเหล่าบรรดาพี่สาว น้องสาวร่วมสถาบันก็เป็นอันไม่ต้องทำอะไร

นั่งฝันหวานกันไปทั้งวัน

หลังจากอดทนกันมานาน เสียงที่ทุกคนรอคอยก็ดังขึ้น ต่างคนต่างรีบลุกออกจากโต๊ะ

มุ่งหน้าสู่โรงอาหารมีแต่คุณชายคนนี้ที่ดูจะไม่รีบร้อนไปเข้าคิวซื้อข้าวเหมือนคนอื่นเค้า

ก็ทำไมจะต้องรีบด้วยในเมื่อทุกๆวันพอเดินไปถึงโต๊ะกินข้าที่นั่งเป็นประจำ

มาตั้งแต่สมัยเข้าเรียนปีหนึ่ง จนตอนนี้เป็นที่รู้กันทั่วว่าโต๊ะนี้ห้ามนั่ง

มีไว้สำหรับคุณชายและเพื่อนๆมีดีกรีความหล่อไม่แพ้กันจะมานั่งกินข้าวเป็นประจำ

ก็จะพบกับอาหารมากมายหลากหลายชนิด จัดวางรอให้คุณชายมาชิมแล้วแจกยิ้มเป็นคำขอบคุณ

วันนี้ก็เช่นกัน มีอาหารหลายอย่างหลากเชื้อชาติ วางเรียงพร้อมเจ้าของคนทำยืนคอยรับรอยยิ้ม

จากคุณชายอยู่ข้างๆโต๊ะ แต่มันจะมีที่แปลกประหลาดไปจากทุกวันอย่างเดียวก็คือ

 

ไอ้คุณเพื่อนรูปหล่อมันมานอนฟุบอยู่ที่เก้าอี้ยาวโต๊ะเนี่ยแหละ

 

“ เฮ้ย ไอ้คยู มึงมานอนทำไรตรงนี้เนี่ย เสียฟอร์มหมดมึง ลุกๆ เลย กินข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน”

“...........”

 

แน่ะ มึง ไม่ตอบ เออ เดี๋ยวนะ เดี๋ยว ให้กูจัดการตามหน้าที่ก่อน เดี๋ยวกูมาจัดการมึงต่อ

จากนั้นคุณชายก็จัดการใช้ตะเกียบคืบอาหารตรงหน้าเข้าปากอย่างละชิ้น สองชิ้น

แล้วก็จัดยิ้มตาหยีเป็นการขอบคุณสำหรับอาหารมื้อกลางวัน ให้สาวๆที่ยืนรอ

ถ้าไม่ทำอย่างงี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีข้าวอร่อยๆ ฟรี แถมไม่ต้องไปเข้าคิวแย่งให้เหนื่อยเหมือนคนอื่นเค้า

แล้วสาวๆพวกนี้ต่างก็รู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดี ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นที่คุณชายขีดไว้

ขืนลองล้ำเส้นมาตอแยกับคุณชาย ก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะต้องเจออะไรมั่ง ทางที่ดีอยู่ในเส้นในกรอบ

ที่คุณชายเค้าวางไว้ให้ก็จะได้แต่รอยยิ้มที่ไม่ใช่ว่าใครจะได้เห็นกันพร่ำเพรื่อ แค่นี้ก็เกินพอ

หลังจากที่พวกสาวๆได้รับการขอบคุณแล้วแยกย้ายกันไปแล้ว

เค้าก็ต้องกลับมาจัดการกับไอ้เพื่อนรักหน้าหล่อแต่ตอนนี้มันหมดสภาพอย่างแรง

เค้าคงต้องหาตัวช่วยมาจัดการพาเพื่อนรักไปนอนที่ห้องพยาบาล

ก่อนที่มันจะเสียภาพพจน์คุณชายไปมากกว่านี้

“ฮัลโหล  พี่คังอินเหรอฮะ อยู่ไหนอ่ะพี่ มาช่วยพาไอ้คยูไปนอนห้องพยาบาลหน่อยดิพี่

มันมานอนหมดสภาพอยู่โรงอาหารเนี่ย  นะ พี่นะ เดี๋ยวผมเลี้ยงข้าว มาเลยนะพี่”

 

ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที .....

“ไหน ไหน ไอ้คยูตัวแสบอยู่ไหน แล้วนี่ไปทำไรมาเนี่ย อย่าบอกนะ

ว่าตั้งแต่เมื่อวานเย็นที่ไปดื่มด้วยกันแล้วมันลุกพรวดพราดออกจากร้านไปก่อน

แล้วกลับมาสภาพเนี้ย แล้วมันขับรถมามหาลัยไหวได้ไงวะ”

“เอาเหอะพี่ อย่าเพิ่งไปถามมันเลย เดี๋ยวพี่พามันไปนอนที่ห้องพยาบาลก่อน

ตื่นมาแล้วค่อยว่ากัน”

“ป่ะ ชินดง แกยกขามัน เดี๋ยวชั้นยกแขน แล้วตกลงที่จะเลี้ยงข้าวเนี่ย ที่อยู่บนโต๊ะนี้ใช่มะ

เฮ้ยไอ้เย่ ยกไปสนามบาส เดี๋ยวตามไป”

แล้วทุกอย่างก็ดำเนินไปตามที่พี่คังอินบัญชาการ อ้าวพี่

แล้วจะไม่ถามผมซักคำเลยเหรอว่าผมกินข้าวรึยัง ไรวะเนี่ย คนหล่อเซ็ง

นี่ถ้าไม่ได้พี่เยเย่คนดี ที่ยังมีแก่ใจเหลือข้าวไว้ให้กล่องนึง ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่มีแรงไปต่อสู้กับไอ่เพื่อนรัก

ตอนมันตื่นมาแน่  ว่าแต่คุณๆสังเกตุมั้ยๆ ว่าพี่เย่เนี่ยทำไมวันนี้ใจดีผิดปกติ

ทั้งๆที่ทุกทีก็มักจะเข้ามาแกล้ง

มาแหย่ให้ผมได้โมโหตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่ได้โกรธเค้าจริงๆหรอกนะ

ผมเองก็ชอบแกล้งโกรธให้เค้ามาง้อผมเหมือนกันแหละ

แล้วพอเค้ามาง้อผมก็จะแกล้งสะบัดมือเค้า เหวี่ยงแขนเค้าไปแรงๆ  แค่ 2-3 ที

ก็ได้เรื่อง เค้าก็จะโกรธผมต่ออีกที แล้วทีนี้ก็ถึงตาผม วิธีง้อพี่เยเย่ของผมมีอยู่วิธีเดียว คือเข้าไปกอด

กอดจากทางด้านหลังนี่แหละ ได้ผลชะงัดนัก เห็นทำตัวแมนๆเนี่ย พอโดนผมกอด ตัวอ่อนปวกเปียกเลย

ว่าแต่พี่เยเย่เค้าคิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย ชักจะยังไงๆ ซะแล้ว แต่ผมก็ชอบนะ พี่เค้าน่ารักดี.....

 

~~~~~~~~~~~~~   Help me I wanna forget all about you~~~~~~~

“เฮ้ย คยู คยูฮยอน โจ คยูฮยอน  มึงจะตื่นได้ยังเนี่ย มึงนอนมาห้าชั่วโมงแล้วนะครับ

กูนั่งเฝ้าจนอ่านหนังสือหมดกระเป๋า ลุกลามไปหนังสือการรักษาโรคต่างๆในห้องพยาบาล

จนกูคิดว่าจะลองไปเอ็นท์ใหม่เข้าคณะแพทย์แล้วนะมึง ตื่นซะที มีไรก็พูดมา เป็นไรของมึงเนี่ย”

 

“บอม..... คิบอม.....คิบอมมมมมม”

 

“เออ เออ กูก็อยู่นี่แล้วไง มึงเป็นไร พูดมาดิ”

 

ผมรู้ว่าไอ้เพื่อนรักของผมมันต้องมีเรื่องอะไรในใจแน่ๆ

ธรรมดา คนเพลย์บอยอย่างมัน ไม่เคยสนใจกับเรื่องอะไรทั้งนั้น

ชีวิตของมันนอกจากเที่ยว กินเหล้า จีบหญิง ฟันแล้วทิ้ง ไม่เคยจริงจังอะไรกับใคร

ไม่มีใครทำให้มันเสียใจ เพราะมันไม่เคยรักใครจริงๆ ต่อจะให้ดีเลิศ สวยหวาน

เพียบพร้อมมาจากไหน หากมาตกหลุมรักมันแล้วละก็เป็นอันจะต้องโดนฟันแล้วทิ้งเสมอไป

แต่ก็ใช่ว่าพวกผู้หญิงจะเข็ด ก็ยังวนเวียนกันมาให้มันได้สำเริงสำราญอยู่ทุกวี่วัน

ผมเองก็เพราะเป็นเพื่อนกับมันมานานแต่ถึงจะมีผู้หญิงเข้ามาให้เลือกวันละไม่รู้กี่คน

ผมก็ไม่สน ผมคิดว่าถ้าผมตกลงใจคบกับใครคนนึงมันจะไม่ยุติธรรมกับผู้หญิงคนอื่นๆ

ที่เหลือในโลกนี้ ผมเลยขีดเส้นไว้ไม่ให้ผู้หญิงพวกนั้นเดินข้าม ผมว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว

 ไม่ใช่ว่าผมจะไม่อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่ผมก็ยังไม่เจอคนที่จะทำให้ผมเปลี่ยนความคิดนี้ได้

ยิ่งผมเห็นพวกผู้หญิงที่ไอ้คยูมันจัดการอยู่ทุกวี่ทุกวันผมก็ยิ่งคิดว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันดีกับผมแล้ว

 

“คิบอม......คิบอมมมมมมม................กู............กู..............เจ็บ”

 

“ห๊ะ! มึงเจ็บ  ตรงไหน คยู ตรงไหน แล้วทำไมมึงพึ่งจะมาบอก

แล้วมึงนอนหลับไปทั้งๆที่มึงเจ็บเนี่ยนะ บ้าหรือเพี้ยนเนี่ยมึง ไหน ไหน เจ็บตรงไหน บอกกู”

 

“กูเจ็บ........ข้างในนี้”

นิ้วมือยาวเรียวของมันชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้าย แล้วมันก็นิ่งไปอีก

“ไอ้คยู อย่าบอกนะมึง ว่ามึงอกหัก คนอย่างมึงเนี่ยนะ”

 

แต่จากอาการของมันดูท่าครั้งนี้คงจะเป็นเรื่องจริง เพราะที่ผ่านๆมา

ถึงแม้มันจะไม่เคยใส่ใจกับใครก็ตาม แต่นานๆทีผมจะเห็นแววตาของมัน

เวลามันเผลอนั่งคิดอะไรคนเดียว นัยต์ตามันดูเศร้าและเจ็บปวด แต่ถึงผมจะสนิทกับมันแค่ไหน

มันก็ไม่เคยเล่าให้ผมฟัง บางทีผมก็รู้สึกว่าผมไม่รู้จักมันดีพอ

ที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของมันหรือเป็นคนที่มันไว้ใจที่สุด อย่างที่ทุกคนเข้าใจ

แล้วนี่ผมจะทำยังไงกับมันดี อยากจะถามมันให้รู้แล้วรู้รอดว่ามันเรื่องอะไรกัน

ใครที่ทำมันเจ็บได้ขนาดนี้ แล้วมันเจ็บแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว แต่ด้วยนิสัยของผม

ผมรอให้มันเต็มใจเปิดบากเล่าเองดีกว่าที่จะไปคาดคั้นมัน นิสัยแบบนั้นไม่ใช่สไตล์ของผม

“ไอ้คยู มึงหายเมาแล้วก็ลุกซะที กูแบกมึงไม่ไหวหรอกนะ แล้วพวกพี่คังอินเค้าก็กลับไปหมดแล้วด้วย

มึงรีบลุกแล้วไปที่รถ เดี๋ยวกูขับไปส่งมึงที่บ้าน ดีนะที่วันนี้กูไม่ได้เอารถมา

มึงนะมึง วันๆนึงกูไม่เคยพูดมากขนาดนี้เลย มึงนะทำให้กูเสียภาพพจน์คุณชายพูดน้อย

และแสนจะเย็นชาหมด เพราะมึงคนเดียวเลยเนี่ย”

โจ คยูฮยอนที่ทุกคนรู้จักในวันนี้ มีกิตติศัพท์เรื่องลือที่นอกจาก จะมีหน้าตาหล่อขั้นเทพแล้ว

 รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์ดังๆจากยุโรป ขับรถหรู อีกทั้งความฉลาดขั้นอัจฉริยะ

ที่แทบไม่ต้องเข้าเรียนแต่ก็สามารถคว้าอันดับต้นๆในการสอบของคณะได้อยู่เสมอ

อีกทั้งความรวยที่พ่อเป็นถึงผู้บริหารบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของประเทศ แต่ที่ดังที่สุดไม่พ้นเรื่องความเจ้าชู้ของมัน เค้าว่ากันว่าในรถ Lexus ของมัน มีดาบอยู่หลายด้าม เพราะมันชอบฟันแล้วทิ้ง

TBC  

 

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture