เหมือนเดิมได้ไหม

ลำดับตอนที่ #2 : ตอน 2

              “อร” ศิธาพูดเพียงเท่านี้แล้วเดินเข้าห้องไป เขาดูเย็นชากับเทอมาก แต่จะมีใครรู้ไหมว่า ศิรู้สึกเหมือนเดิมทุกอย่าง และเขา

                      ทำเพื่อประชดเทอเท่านั้น แต่ตอนนี้ ไม่มีใครรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร เมื่อทั้ง2ต่างสร้างกำแพงทิฐิขึ้นมา จึงไม่ยอมพูดและ

                      มองหน้ากัน แต่ทั้ง2เจ็บปวดมากที่ทำแบบนี้ แต่ต้องฝืนใจตัวเองไว้ เพราะว่าต้องการเอาชนะเพียงเท่านั้น วันต่อมา อรพา

                      เชนทร์มาที่บ้าน “เชนทร์คะ วันนี้เพื่อนอรเค้าจะไป Dinner กับแฟนน่ะค่ะ วันนี้เชนทร์พาอรไปหาพี่อินหน่อยสิคะ” อร

                      กระแทกแดกดันศิ “ได้สิครับคุณอร” “เราไปกันเถอะค่ะ อรไม่อยากอยู่แถวนี้นานๆ เบื่อ” แล้วทั้งสองก็เดินจากไป ศิก้อยัง

                      อึ้งๆอยู่แต่ว่าก้อเดินจากไป อย่างช้าๆ

                      ในรถ

                      “ขอบคุนมากนะครับที่ยอมออกมากับผม เราไปบ้านพี่อินกันครับ” “เอ่อ...ค...ค่ะ ก้อได้ค่ะ เราไปบ้านพี่อินกัน”  “น้องอร

                      เป็นรายปายคับ” “อ๋อเปล่าค่ะ อรแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ผมรักคุณนะอร” “ค...ค่ะ...อรก้อ...รักคุ...

                      เอ่อ...คุณ” ถึงบ้านอินทิราพอดี “อร อ้าว เชนทร์ มากับเค้าด้วยหรอ” เมธาเดินมาพอดี “อ้าวอร โห มาทำไมไม่บอกก่อน ดูซิ

                      ไม่ได้เตรียมตัวเลย ถ้างั้นก้อมาทานข้าวที่นี่เลยละกัน”  “เชนทร์กับอรก็ว่าจะมาทานที่นี่เหมือนกันครับพี่เมธ” “

                     เสียงโทรศัพท์ของอรดังขึ้น “ยัยวันวลี (รับโทรศัพท์) โทรมา

                     ทำไมไม่ทราบ (เสียงจากปลายสายดังมาว่า ตอนนี้ศิอยู่กับชั้น เค้ากำลังทานเค้กรูปหัวใจอยู่ เค้าป้อนชั้นด้วย) เออแค่นี้     

                      ใช่มั้ย...” แล้วอรก้อวางไปเลย ถึงภายนอกจะไม่รู้สึกอะไรแต่ในส่วนลึกๆๆๆๆๆๆของหัวใจก้อแอบหึงอยู่นะ “มีไร       

                      หรือจ๊ะ” “เรื่องไร้สาระน่ะค่ะ ไม่มีอะไร”

                       แล้วทุกคนก้อลงมือทานข้าว

โปรดติดตามตอนต่อไป