คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Broken Heart~
"ถูกต้องแล้ว อีทึกเพื่อนรัก ชั้นกับนายองเป็นแฟนกัน"
เหมือนประโยคนี้ดังก้องกลับไปกลับมาในโสตประสาทของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมมองคังอินกับนายองที่กำลังจับมือกันตรงหน้าด้วยความปวดร้าวใจราวกับมันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งที่คังอินไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ที่ผ่านมาเค้าคบผู้หญิงแค่เล่นๆเท่านั้น แต่คราวนี้เค้ากลับพูดอย่างเต็มปากว่านายองคือแฟน
ความรักของผมที่เก้บไว้ในใจนานเกือบเจ็ดปีกำลังจะสูญหายไปอย่างนั้นหรือ..
"นายองไม่อยากคุยกับพี่คังอินแล้ว พี่อีทึกคะ พี่น่ารักกว่าที่ชั้นคิดไว้เยอะเลยค่ะ ไม่เห็นเหมือนที่พี่คังอินบอกซักนิด ชั้นอยากตาหวานๆโตๆแบบพี่บ้างจัง ทั้งๆที่พี่เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ตาพี่สวยกว่าผู้หญิงซะอีก"
นายองหันมาคุยกับผมแทน แต่คังอินก็พูดสวนขึ้นมาทันทีว่า
"โธ่! ถึงตาของนายองจะไม่หวานนนเป็นน้ำเชื่อมแบบนายนี่ก็เหอะ แต่เธอน่ารักกว่าอีกทึกเป็นพันเท่าเลยน้าจะบอกให้ นี่ๆ หันมาคุยกับพี่ดีกว่า ไหนตอนโทรไปบอกว่ามีขนมให้พี่กินไง"
"อย่าว่าพี่อีทึกงั้นสิ ตาของพี่อีทึกสวยจะตาย"
"ไม่สวยหรอก นายนี่ตาโตเกินไป พี่ไม่ชอบ เวลามันโกรธทีไรน่ากลัวเป็นบ้า พี่ชอบตาของนายองมากกว่า -_-"
นายองยิ้มเขินๆกับคำชมและลูอ้อนของคังอิน ฝ่ามือเล็กๆฟาดไปที่แขนของเค้าเบาๆเหมือนลงโทษว่าไม่จริงจัง ผมประหลาดใจตัวเองเหลือเกินที่ยังสามารถหัวเราะออกมาได้ทั้งๆที่ดวงตาพร่ามัวจนแทบจะมองไม่เห็นอยู่แล้ว ผมแอบเช็ดน้ำตาที่จวนจะไหลออกมา
ผมมันไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรอคังอิน..
ผมเป็นแค่ตัวตลกที่ให้นายไว้เปรียบเทียบกับคนอื่นใช่มั้ย...
"พี่อีทึกทานด้วยกันะคะ"
นายองยื่นคุกกี้หน้าตาน่ากินซึ่งบรรจุอยุ่ในกล่องสีสวยน่ารักให้ผม มันช่างต่างจากคุกกี้โกโรโกโสในกล่องพลาสติกโทรมๆของผมเหลือเกิน คุกกี้ของผมก็คงไม่ต่างอะไรกับหัวใจที่กำลังจะแตกพังมากนัก มันสิ้นหวัง ดูไร้ค่า ไม่มีใครต้องการ...
ผมแอบดันคุกกี้ของตัวเองให้เข้าไปอยู่ในส่วนลึกสุดของกระเป๋าทันที ไม่อยากให้มันถูกเอาออกมาใช้เป็นข้อเปรียบเทียบให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกอีกครั้ง คุกกี้แบบนี้.. หัวใจดวงนี้.. ใครล่ะจะต้องการ
ความคิดเห็น