ตามเบ็คแฮมมาเรียนอังกฤษ

ลำดับตอนที่ #3 : 2 nd Step: วินาทีแรกที่เท้าเหยียบบนเกาะอังกฤษ

                ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยไปประเทศแถบยุโรปเลยซักครั้ง เรารู้แต่ว่ายุโรปมันหนาว…หนาวมากกว่าบ้านเรามากมาย การมาอังกฤษครั้งนี้ของเราเป็นการมาครั้งแรก และก็โชคดีที่เรามาในช่วงหน้าร้อนของที่นี่ (แต่ขนาดร้อนแล้ว เรายังต้องใส่เสื้อผ้าสามชั้นไปเรียน เพราะอากาศประมาณ 10กว่าองศา เกือบ 20 …ซึ่งในตอนนั้นอาจจะดูประหลาดตาสำหรับคนท้องถิ่น เพราะช่วงหน้าร้อนเค้าจะแต่งตัวกันสบายๆ ยิ่งผู้หญิงนีใส่ขาสั้นกันเลยทีเดียว…แต่เราไม่ไหวค่ะ ขอบาย….หนูมาจากประเทศเขตร้อน ไม่ชินจริงๆค่าทุกท่าน)

                วินาทีแรกที่ลงจากเครื่องบินมา เรารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก และเมื่อเท้าได้สัมผัสพื้นดินครั้งแรกนั้น เรารู้สึกตื้นตันใจ เหมือนว่าMission complete ละ แบบในที่สุดชั้นก็ได้มาที่นี่จนได้ และเนื่องจากมหาลัยของเรา อยู่คนละเมืองกับสนามบิน ทำให้เราต้องนั่งTrain ต่อไปยังเมืองที่เราต้องอยู่ ซึ่งก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ได้นั่งTrain ของที่นี่ ซึ่งสะดวกมากๆค่ะ ออกจากสนามบินปุ๊ป ก็เจอสถานีรถไฟเลย อยากให้เมืองไทยเป็นแบบนี้จัง เมื่อเดินทางมาถึงเมืองที่เราจะอยู่ ทีนี้ก็ต้องต่อTaxi เพื่อไปยังหอพักของมหาลัย Taxi ที่นี่ ถ้าเราไม่ได้โทรไปจองล่วงหน้า เค้าจะChart เราเพิ่มค่ะ ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้ มารู้อีกทีตอนจ่ายเงิน หอพักที่เราอยู่เป็นหอของมหาลัย (แต่อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวมหาลัย วันแรกที่ไปมหาลัยเราลองเดินไปค่ะ ใช้เวลาประมาณ 40 นาที ….ถึงว่าทำไมมันเหนื่อยจังเลย….แต่เห็นไกลแบบนี้ Flat mate เราที่เป็นคนจีน เค้าเดินไปเดินกลับทุกวันค่ะ…สุดยอดมากกกก) ลักษณะจะเป็น ตึกสามชั้น แบ่งเป็น Block A,B,C,…,etc. แต่ละชั้นในแต่ละBlock จะแบ่งย่อยเป็นอีก 4 Flat ค่ะ และ 1 Flat จะให้นักศึกษาอยู่กัน5 คน ก็จะมีห้องนอน 5 คน แต่Share ครัว และ Share ห้องน้ำ(ที่มีอยู่ห้องเดียว)ค่ะ

               เนื่องจากการที่เราต้องshareครัวกับห้องน้ำด้วยกันนั้น ถ้าใครได้Flat mate ไม่ดีก็โชคร้ายมาก อย่างตัวเราเองตอนแรกๆนั้นรู้สึกแย่มาก เพราะห้องน้ำมีห้องเดียว และต้องใช้ร่วมกับFlat Mate จากแผ่นดินใหญ่ (ซึ่งค่อนข้างขึ้นชื่อในเรื่องตรงข้ามกับความสะอาด) แต่หลังจากที่อยู่ด้วยกันมาซักพักก็เริ่มปรับตัวกันได้ค่ะ คือมีอะไรไม่ชอบใจกันก็บอกกันตรงๆไปเลย จากที่ไม่ชอบหอนี้ ตอนนี้รักเลยค่ะ เพราะบรรยากาศดีมาก มองไปก็ต้นไม้ ดอกไม้ เขียวๆหมด ธรรมชาติรายล้อม แบบว่ามีกระรอกวิ่งไปวิ่งมา และบางวันก็เจอหมาป่าด้วยค่ะ แล้วเพื่อนๆก็เยอะมาก แบบนานาชาติ บางวันเพื่อนไต้หวันก็อบเค้กมาให้กิน บางวันเพื่อนคนจีนกับญี่ปุ่นก็มาชวนไปปาตี้ ปาตี้ในหอนี่แหละค่ะ ช่วยกันทำกับข้าว แล้วก็ซื้อขนม น้ำ มากินด้วยกัน อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง แต่หลายๆคนก็ติดใจอาหารไทยกันทั้งน้นเลย

                ย้อนกลับไปยังวันแรกนั้น หลังจากที่เอาของไปเก็บที่หอเรียบร้อยแล้ว ทีนี้เราก็ต้องออกมาซื้อของที่จำเป็นในCity Center กันค่ะ เราเลยได้นั่งBus ที่นี่เป็นครั้งแรก พอขึ้นไปก็ไปบอกคนขับว่าจะไปลงตรงจุดไหน เพราะเค้าจะคิดราคาตามระยะทางค่ะ (อ่อ ที่นี้ไม่มีกระเป๋ารถเมล์เก็บเงินเหมือนบ้านเราน้าค้า) ราคาอยู่ที่ 2 ปอนด์ (ซึ่งแต่ละเมืองก็ไม่เท่ากันอีก) แต่ถ้าต้องเดินทางหลายครั้งในวันเดียว ซื้อแบบ day ride จะถูกกว่าค่ะ 3.8 ปอนด์ ที่นี่คนขับ ขับรถไม่เร็วค่ะ และก็ขับตามกฎจราจร ไม่ได้ปาดซ้ายปาดขวา หรือว่าจอดให้คนลงกลางถนนเหมือนบางประเทศ อิอิ และที่รู้สึกว่าดีมากๆคือ Bus ทุกคันสามารถโหลดต่ำเพื่อให้รถเข็นคนพิการ หรือรถเข็นเด็กอ่อน ขึ้นมาได้ค่ะ ที่นี่คนพิการกับแม่ลูกอ่อนใช้Bus กันเยอะเลย เพราะขึ้นมาก็มีที่ให้จอดรถเข็นด้วย เวลาเรานั่งรถไปเรียน เราชอบนั่งชั้นสองค่ะ เพราะจะได้ดูวิวไปด้วย แต่เคยเพลินจนลืมกดสัญญาณให้รถจอด เลยต้องเสียเวลาเดินกลับมาอีก

                เนื่องจากว่าวันแรกที่มากันนั้น ขากลับตอนจะขึ้นรถเราซื้อของกลับหอเยอะมาก คือถือเต็มสองมือค่ะ เพื่อนที่มาซื้อของกับเราก็เหมือนกัน เลยเจอดีเข้าให้ค่ะ…ขณะที่กำลังรอขึ้นรถBus กันนั้นก็มีสองหญิงชาย หน้าตาแขกๆหน่อย มาเดินเบียดต่อแถวหลังเพื่อนเรา แล้วก็เอามือไปจับๆแถวๆกระเป๋าสะพายข้าง(ที่เพื่อนเราไม่ได้สนใจ) เพื่อจะเปิดเอาของค่ะ แต่โชคดีที่เพื่อนอีกคนเห็น เลยเนียนๆไปเบียดเพื่อนคนนั้น ทำให้ โจรหญิงชายนั้นตกใจ เลยถอยออกมาไปหาเหยื่อรายอื่น ตอนนั้นพวกเราตกใจกันมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะ สองคนนั้นก็ดูน่ากลัว และเราก็ผู้หญิงตัวเล็ก บอบบาง (หรอ???) ภาษาอังกฤษก็ยังพูดไม่คล่อง ฟังก็ยังแลไม่ค่อยออก เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ….แต่ยังเจ็บใจจนทุกวันนี้ว่า น่าจะถ่ายรูปเอาไว้แล้วแจ้งตำรวจ ฉะนั้นใครจะมาอังกฤษก็ต้องระวังพวกมิจฉาชีพด้วยนะคะ ที่นี่ไม่ได้เป็นเมืองผู้ดีเหมือนที่เราคิด ยังมีอะไรๆ ซ่อนไว้อีกเยอะ

                จากนั้นเราก็กลับหอกันไปด้วยความระทึกขวัญ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตารอไปมหาลัยในวันถัดไป….