ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ....คฤหาสน์กลางเกาะ....
............ณ สถานที่ไกลออกไปจากเกาะอังกฤษ ทะเลอันแสนกว้างใหญ่เต็มไปด้วยเกาะนับร้อย.. แต่มีอยู่เกาะหนึ่ง เกาะที่ไร้ชื่อ
มีขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากไป ตั้งอยู่ห่างจากเกาะนับ 100 กิโล...
ฟ้าเริ่มตั้งเค้า ฝนเริ่มตกป่อยๆไปทีละนิด จนตกหนัก ลมพัดกระหน่ำอย่างรุนแรงจนต้นไม้ในเล็กใหญ่ในเกาะ เอียงเป็นแนวเดียวกัน
น้ำฝนโท้มใส่สู่ดิน จนกลายเปนโคลนเหม็นๆเฉอะแฉะไปหมด เสียงกบ อึ่งอ่างและแมลงร้องสะนั่นเพราะรับรู้การตกของฝน
ต้นไม้ใหญ่เรียงรายอยู่เต็มเกาะ ไม่มีส่วนโล้นเลย ถ้าพูดถึงความอุดมสมบรูณ์ละก็ เกาะนี้กินขาด ชายหาดสีขาว ดูสะอาด ไม่มีขยะชิ้นใดหลงเหลือ อยู่เลย.....
ณ.ที่หนึ่งในเกาะแห่งนั้น... ดูเหมือนเกาะแห่งนี้จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เลย แต่กลับมีท่าเรืออยู่ 1 ป้อมและถนนเส้นหนึ่งตัดผ่าน ถนนนั้นยาวจาก ท่าเรือตรงชายหาด ยาวไปถึง กลางเกาะ ที่นั้น......
ถนนยาวทอดตรงไป ข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่เขียวชอุ่ม ต้นไทรสูงเด่น ต่อมาสักพัก ข้างทางต้นไม้ใหญ่เริ่มหายไป กลับกลายเป็น สวนดอกกุหลาบที่สร้างโดยฝีมือมนุษย์ 2ข้างทางเต็มไปด้วยสวนกุหลาบยาวไปตามถนน กลิ่นโคลนเหม็นๆเปลี่ยนเป็นกลิ่มหอมของกุหลาบอย่างฉับพลัน.....
ถนนเริ่มยาวมาถึงกลางเกาะและหมดลงไปแถวพุ่มไม้ขนาดใหญ่ มีทางเข้าเลาะตัดกลาง เป็นทางขรุขระ เต็นไปด้วยโคลนเหลว เป็นทางแคบๆ กว้างประมาณรถคันหนึ่งได ทางนั้นยาวเข้าไปในป่าทึบ กลางวันอาจเปลี่ยนเป็นกลางคืนได้เลย แทบไม่มีแสงเล็ดลอดด้วยซ้ำ
ทางไม่มีไฟละก็ ลำบากแน่... ทางขรุขระยาวไปเรื่อยจนถึง ลานกว้างในป่า แถวนี้เหมือนต้นไม้ถูกตัดไป ต้นไม้ไม่มีเลยสักต้น และมีบันไดหิน ขนาดเล็กๆ มีรูปปั้น2รูปวางขนานกับทางขึ้น บันไดนี้เป็นทางขึ้นไปสู่ภูเขาที่อยู่กลางเกาะ
บันได 100 ขั้น ขึ้นสู่พื้นผิวราบบนภูเขา ทางเชื่อมต่อกับบันได เป็นทางที่ทำด้วยกระเบื้องสีแดงรายรูปกุกลาบ เป็นทางเล็กๆยาวเข้าไปอีก.... เมื่อมาจนสุดทาง ได้พบกับ ประตูกรงเหล็กใหญ่ที่ทำรูปแบบลายยุโรบอย่างสวยงาม แสงแวววับของผิวเหล็กที่สะท้อนกลับดวงอาทิตย์เหมือนทำด้วยเพรช เมื่อเข้าไปจนพบกับบันไดปูน 3 ขั้น และเป็นทางเดินที่พื้นทำด้วยปูนสีขาวลาย กว้างพอสมควร มีบ่อน้ำพุตั้งอยู่ขั้นตรงกลางของทางเดิน.... ตรงกลางของน้ำพุนั้น มีรูปปั้นอยู่รูปหนึ่ง ... รูปปั้นรูปผู้หญิง สูงเท่าขนาดคนจริงๆ ยืนเปลือยกาย มีผ้าไหมคาดเอวปิดส่วนซ่อนเร้นส่วนร่าง.... มือข้างขวาปิดบังหน้าอกที่อวบอิ่ม อีกข้างแบกเหยือกน้ำไว้ตรงไหล่ มีน้ำใสๆ สะอาดไหลออกมาจากเหยือกนั่น ใบหน้านั้น ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆ เธอคงสวยน่าดู สายตาคมกริบ แก้มน่าสัมผัส ปากเย้ายวน ผมยาวตรงลงมาถึงพื้น........ มีป้ายสลักอยู่ที่พื้น เหมือนเป็นชื่อของรูปปั้นนี้........ "เรจินา วอค์เกอร์"
ถัดไปจากรูปปั้น จะพบกับทางบันไดเข้าสู่.......... คฤหาส์น
คฤหาสน์สองชั้นหรูหรา ด้านหน้าสลักเป็นลวดลายสวยงาม กระจกทุกบานมีแสงไฟลอดออกมาแสดงหลักฐานการมีอยู่ของคนในคฤหาสน์ หลังคาสีแดงเพลิงรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่วคลุมไว้ มีปล่องไฟก่อด้วยอิฐสีแดงโผล่ออกมา ควันไฟสีดำโขมงลอยออกมาจากปากปล่อง ทางด้านข้างของคฤหาสน์ หากเดินไปจะพบสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ และสวนน้ำพุทรงกลม สลักด้วยลายหมาป่า และ นกอินทรีย์ และมีประตูสู่บ้านพักยามอยู่ด้านหลังของคฤหาสน์ ซึ่งเป็นแค่ส่วนหนึ่งในตัวคฤหาสน์เท่านั้น มีสระว่ายน้ำอยู่ตรงกลางสวน มีทางเดินเล็กๆ ไปสู่หอตรวจการณ์ซึ่งฉายไฟส่องสว่างในความมืด ทำให้ภาพลักษณ์ของคฤหาสน์นี้ดูคล้ายป้อมปราการขนาดใหญ่ที่ซ่อนตัวอย่างลึกลับอยู่ภายในป่า ที่ไม่เคยมีใครได้เข้ามาถึง
สวนขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านข้างของคฤหาสน์ หากมองจากมุมบน จะเห็นเป็นเหมือนแผนที่ของคุกขนาดใหญ่ รั้วสูงรอบๆติดตั้ง รั้ว ชั้นหนึ่งของคฤหาสน์หรูหรา ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางป่า แม้จะเป็นป่าลึก แต่สิ่งที่น่ากลัวมากกว่ามนุษย์เดินดิน ก็คือพวกหมาป่ากระหายเลือด ที่คอยจับจ้องเหยื่อ เมื่อใดก็ตามที่สิ่งมีชีวิตหลุดรอดออกมา จะไม่สามารถรอดไปจากวงล้อมของมันได้
ภายในห้องอ่านหนังสือชั้น 2 ชายอายุวัยกลางคนกำลังถือหนังสือ Dead Book เล่มสีแดง ที่มีลายนกอินทรีย์แปะไว้บนหลังปก เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ไม่สามารถเปิดมันออกมาได้ คล้ายกับถูกผนึก เขาจึงวางมันไว้บนตู้ไม้ในห้อง จากนั้นจึงปิดโคมไฟ และเปิดประตูออกมาด้านนอก เขาเดินผ่านประตูสีเทา ไปขึ้นบันไดไปชั้นสอง พื้นทั้งหมดปูด้วยไม้มะฮอกกานีเขาชื่นชมกับความงดงามวิจิตรภายในตัวคฤหาสน์ ทุกสองสามก้าวจะมีรูปภาพสวยงามของปิกัสโซ่ แขวนอยู่
เขาเดินผ่านระเบียงชั้นสอง ซึ่งทำเป็นรูปตัวซี หลังจากนั้น ก็ออกมายังระเบียงห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเหมือนจุดเชื่อมต่อของส่วนต่างๆของคฤหาสน์ เขาเดินไปเปิดประตู่สู่ระเบียงด้านนอก ซึ่งเป็นจุดชมวิวของคฤหาสน์ โต๊ะกับเก้าอี้สีขาวถูกเตรียมไว้ เขาค่อยๆเดินผ่านพื้นไม้ที่ปูด้วยปาร์เก้ ขยับเก้าอี้แล้วนั่งลง มองไปยังแนวป่าดงดิบที่เงียบสงัด มีเสียงหมาป่าลอยแว่วมาตามสายลม อากาศหนาวเหน็บ จนทำให้เขาต้องกระชับเสื้อคลุม ลมเย็นสบาย ผสมกลิ่นอายของป่าทำให้เขาเริ่มรู้สึกเคลิ้มไปกับอารมณ์ มันเป็นความสบายในแบบที่ใครก็ต้องอยากได้ เขาเอนกายลงบนเก้าอี้อย่างเบาๆ พร้อมรับลมนั้นอย่างเงียบสงบ พลางคิดว่า สวรรค์บนดินเป็นเช่นนี้นี่เอง
เสียงฝีเท้าของบุคคลคนหนึ่งดังขึ้นมาตามทางเดิน ทุกฝีก้าวของเขานั้นแสดงถึงพลังที่แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน เสียงประตูเปิดและปิดดังแก๊ก พร้อมกับเสียงเดินที่ใกล้เข้ามาทางระเบียงด้านนอก ทันใด ประตูก็เปิดดังปัง เขาตกใจตื่นขึ้นมา พร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อมองหาต้นตอของเสียง
/"ไงเบน"/
ชายผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ทำลายความเงียบสงบในการพักผ่อนของเขานั้นเอ่ยปาก น้ำเสียงเยือกเย็นแฝงความนัยน์นั้นดังขึ้นมาผ่านเสียงลมที่หวีดหวิว ชายคนนั้นในชุดสีดำใส่เสื้อคลุม รูปร่างสูงสง่า ผมสีขาวแสดงให้เห็นถึงวัยที่มากพอควร แต่กระนั้นร่างกายของเขากระฉับกระเฉง และดูหนุ่มกว่าที่อายุเสียอีก
/"งานประมูลของหายากที่ห้องโถงเริ่มแล้วนะ เบน"/
/"อ้าว....คุณอเล็กคครับ เออ..คือ..ผมเดินชมเพลินไปหน่อย"/ เบน พูดด้วยอาการตระกุ ตระกัก
/"ทำใจใหสบายไว้ งานวันนี้ครบรอบการทำงานศูยน์วิจัยของเรา ผมอยากให้คุณมาสนุก"/ อเล็ก พูดอย่างราบเรียบ
/"ที่นี่ ดูเหมาะเจาะดีนะครับ อากาศก็โปร่งใสเย็นสบาย ผมรู้สึกชอบคฤหาสน์หลังนี้มาก และไม่นึกเลยว่าคุณจะใช้สถานที่นี้ปลูกสร้างมัน/" เบนเอ่ยปากชม
/"บางที ฉันอาจจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นี่/" เขาเอ่ยเสียงแผ่วเบา /"มันอาจเป็นที่สุดท้ายของฉัน มันอาจเป็นวาระที่ฉันไม่อยากให้มันดับสลายไป/"
/"พูดอะไรเช่นนั้นกันครับ คุณมีกิจการใหญ่โตที่ต้องรับผิดชอบอีกมากมาย/"เค้าพร้อมส่งยิ้มออกมา
/"ใช่.../" เขาเอ่ยเสียงเหนื่อยล้า /"เรื่องราวที่เกี่ยวข้องนั้น../"
อเล็กตัดบทลง พร้อมเดินก้มหน้าลงพร้อมกับเดินออกไปทางประตู เขาหันกลับมามองเบน
"ไปกันเถอะ"
อเล็กนำเบน ลงบันไดจากชั้น 2 ลงมาบนพรมสีแดงนุ่มนิ่มดูหรูหรา จอร์จเดินลัดเลาะตามเงาของอเล็กที่หายไปทางประตูฝั่งตะวันตก ของคฤหาสน์ เสาใหญ่หลายต้นทอดเป็นเงายาวไปตามพื้นดูแปลกตา เบนค่อยๆเปิดประตูแง้มเข้าไป ภาพที่ปรากฏเป็นห้องโถงขนาดใหญ่
ผู้คนกวา 20 ชีวิต ใส่ชุดสูทสีดำและชุดราตรี ยืนอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่มีบันไดไปอย่างชั้น2 รูปทรงตัว C โคมไฟยักษ์บนเพดานที่สูงขึ้นไปส่องแสงสีทองลงมาระยิบระยับ พื้นปูด้วยพรมสีแดง รูปดาว ตามกำแพง มีรูปของจิตกรดังๆ ในฝรั่งเศส มากมาย และรูปปั้นหายากมากมาย ผนังตรงกลางของห้องมีรูปปั้นอัศวิน ทำท่าชูดาบขึ้นสง่า มีขนาดใหญ่ และด้านหน้าของอัศวินเป็นแท่นพิธีเล็กๆ
/"พระเจ้า"/ เบนพูดด้วยเสียงเบาๆ
เขาก้าวเดินออกมาจากความมืด ความเย็นของแอร์เข้าสัมผัสผิว พื้นนุ่มเพราะพรม ทำให้เขา เหยียบที่พื้นอย่างเต็มที กลิ่นหอมของเครื่องปรับอากาศ ทำให้เขาเพลินไปเดินไป ถ้าเขามีบ้านยั่งนี้ละก็จะไม่ขอออกไปไหนเลยทั้งชีวิต เขาคิดในใจ.....
/"กึก กึก "/ เสียงดังก้องของไมค์ ตรงแท่นพิธี อเล็ก ชายผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ ได้กล่าวขึ้น
/"สวัสดีครับ เออ....ก่อนอื่น ตัวผมขอขอบคุณทุกๆท่านที่ได้มางานฉลองครั้งนี้ ผมรู้สึกปลื้ม....และภูมิใจในตัวทุกๆท่าน ที่ได้ร่วมงาน จนมาถึง 15 ปี ถึงแม้กระผมจะดุด่าไปบ้าง แต่ทำสิ่งนั้นเพื่อให้ทุกคนกระตื่อรือร้น ถึงอาจจะมีคนไม่ชอบหน้าผม แต่ผมก็พอใจในการทำงานของทุกๆคน การทำงานของเรารุ่งเรืองก็เพราะทุกๆคน ผมขอขอบคุณ"/ เมื่ออเล็กพูดจบ ชาย 5 คน ใส่สูทสีขาวดูสะอาด เดินมาแจกแก้วพร้อมไวน์หรู หราให้กับทุกๆคน เมื่อทุกคนได้รับครบ
/"จากนี้ไป กระผม อเล็ก ขอเปิดงานปาร์ตี้นี้ เชิญสนุกกันได้เลยครับ"/ เขาชูแก้วขึ้น พร้อมกับทุกๆคนในห้องโถง ส่งเสียงเฮ..........
หลังจากนั้น อเล็กได้ลง จากแท่นพิธี พร้อมกวาดสายตาไปรอบๆ
/"อ้าว...อยู่นั้นเอง"/ เขาเดินตรงดิ่งไปที่ เบน....
/"ไง....บนนั้น ผมดูดีขึ้นไหม"/ อเล็กเอ่ยขึ้น
/"ดูดีมากเลยครับ..คำพูดลึกซึ้งดีจริง"/ เบนพูดด้วย สีหน้ายินดี
/"ฮะ ฮะ งั้นหรอ...อืม....ผมว่าก็คงดูดีแล้วแหละ"/ เขาพูดพร้อมกับก้มหน้าลง ขำ
/"ขอให้ทุกท่าน ร่วมรับประทานอาหารมื้อค่ำได้เลยครับ"/ กุ๊กคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ท่ามกลางเสียงเฮฮาของผู้คน.....
ประตูสีแดงบานใหญ่ด้านข้างทางตะวันตก เริ่มเปิดขึ้น.....
ห้องอาหารขนาดใหญ่
อาหารมากมายวางเรียงอยู่บนโต๊ะอย่าสวยงาม เทียนที่จุดถูกวางไว้ เรียงเป็นตับ จานชามราคาแพง พร้อมกับมีดส้อม รวมถึงช้อนสแตนเลสครบมือ ถูกวางเรียงไว้แบบบุฟเฟ่ต์ ผ้าถักลายสีขาวปูไว้รอบโต๊ะ เมนูอาหารหลากหลายเชื้อชาติมารวมกันเป็นจุดเดียวในห้องนี้ มีทั้ง สเต็กเนื้อแกะสปาเก็ตตี้มีทซอส ไก่งวง ขนมปัง ซุปต่างๆ และเนื้อปลาย่างสไตล์คิวบา รวมถึงสลัดจานใหญ่ ทางด้านของหวาน มีบราวน์นี่ เค็กช็อกโกแลต และผลไม้อีกเยอะแยะ จอร์จตาลุกวาวกับมื้ออาหารอันหรูหราเช่นนี้ ไวน์แดงถูกรินลงบนแก้วเจียระในรูปดอกไม้
ผู้คนเริ่มนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ราคาแพง และรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เสียงช้อนและซ่อม และเสียงการพูดคุย ดังขึ้น.....
เบนนั่งที่โต้ะแถบขวา เขากวาดสายตามองหาอเล็ก แต่เขาไม่เจอ เขาจึงลุกขึ้น และเดินออกจากห้องอาหาร เขาเห็นอเล็ก.....กำลังยืนจ้องไปที่รูปปั้นอัศวิน ที่วางอยู่ชิดผนังกลางห้อง เขาจ้องมองด้วยสายตาที่ดู เศร้าๆ เหมือนกับเหน็ดเหนื่อยกับการทำงาน เบนจึงเดินเข้าไปหา
/"ไงครับ ประธานห้องอาหาร ไหงมายืนอยู่ตรงละครับท่าน"/ เบนเอ่ยขึ้น
/"อ้าวเบน...... อืม....ผมไม่ค่อยหิวเท่าไร "/
หรอครับ.....ผมก็เหมือนกัน อีกอย่างข้างในชุลมุนกันใหญ่ ฮะ ฮะ "/
/" ฮะ ฮะ ฮะ "/ อเล็กหัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเบน
หลังจากอาหารมือค่ำ อเล็กได้พา เบน ชมที่ต่างๆในคฤหาสน์ เริ่มจากห้องเก็บของมูลค่า เช่นเพชร มรกต และชุดเกาะโบราณแสนแพง
ของทั้งหมดเหล่านี้ วางในกระจกนิรภัยทั้งสิ้น รวมถึงลิฟต์ตัวใหญ่ที่เชื่อมต่อกันทั้งชั้น 1 และ 2 รวมถึงชั้นใต้ดิน ซึ่งเป็นห้องครัวขนาดใหญ่ จอร์จมองรูปปั้นเสือในห้องขนาดเล็ก ทุกสิ่งในคฤหาสน์หลังนี้ดูหรูหราแต่ก็น่าพิศวงในเวลาเดียวกัน ในขณะที่ดูภาพวาดของ ดาร์วินชี่ ก็จะเกิดคำถามบางอย่างขึ้นในจิตใจ รูปวาดทุกรูปในคฤหาสน์ราวกับมีชีวิต......... นี่ฉันบ้าไปแล้วเรอะ ฮะ ฮะ ฮะ เบนขึ้นในใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น