ภรรยาบ้าของคุณกันต์

ลำดับตอนที่ #29 : ผีพนันที่ฆ่าไม่ตาย

          “เข้าเรื่องกันเลยนะครับ”

          “ค่ะ”

          “เมื่อเจ็ดปีก่อน คุณอิงอรกับคุณพิศาลกูเงินผมไปทั้งต้นดอกรวมกันก็ยี่สิบล้าน แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน คุณอรก็มากู้เพิ่มอีกหนึ่งล้านบาท ผมก็แค่อยากได้เงินผมคืน”

          “แล้วเรื่องเทปนั่น”

          “อ่อ มันก็แค่ของค้ำประกันว่า พวกเขาจะจ่ายเงินก้อนแรกให้ผมหนึ่งล้านบาทภายในสามวัน ซึ่งตอนนี้ก็เลยมาสองวันแล้ว”

          “ถ้าพวกเราจ่ายแล้ว จะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่มีไฟล์สำรอง” ลองชั่วได้ใจขนาดนี้ ใครจะกล้าไว้ใจ

          “คุณกานต์ครับ ถึงผมจะเลวในสายตาคุณ แต่ผมเองก็เป็นคนเลวที่มีจรรยาบรรณนะครับ ถ้าผมได้เงินคืน รับรองว่าผมส่งให้ทุกไฟล์แน่นอน ทั้งต้นฉบับและแบบตัดต่อ”

          ปึง!

          “อ้าว มาทันฉากสำคัญเลยนะครับคุณกันต์พิพัฒน์” เสี่ยกู้ยิ้มการค้าให้คนที่เปิดประตูเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย กานติมาหันมองบัวแก้วที่ยกโทรศัพท์ชี้ให้เธอดู เป็นอันรู้กัน

          “ผมทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว” โชคดีที่วันนี้ตารางงานเปลี่ยน เขาเลยบึ่งรถตรงมาที่โรงพยาบาลทันที ระหว่างทางพี่บัวแก้วก็โทรหาเลยได้รับรู้ทุกอย่างไปด้วย

          “ก็ดีครับ เพราะผมก็ขี้เกียจพูดซ้ำ” เสี่ยหนุ่มพูดพร้อมยกขาขึ้นไขว่ห้างสายตายียวนกวนประสาทยิ่งนัก

          “ผมจะจ่ายหนี้แทนคุณอาทั้งหมด แล้วผมก็จะเพิ่มให้คุณอีกห้าแสน เพื่อขอซื้อไฟล์ทั้งหมดของทักษอร และเพื่อเป็นการรับรองว่าจะไม่มีคลิปหรืออะไรก็ตามหลุดรอดไป”

          “แน่นอนครับ คุณกันต์กล้าได้กล้าเสียแบบนี้ ผมชอบ และผมก็รับปากครับ ว่าจะไม่มีอะไรหลุดไปแน่นอน” แค่นี้เขาก็ได้กำไรเกินคุ้มแล้ว แม้ผลกำไรจากการขายเซ็กเทปจะมากกว่านี้ก็ตาม แต่กิตติทัศน์ก็ไม่อยากแหย่เสือหลับให้ตื่น

          คนทั้งเมืองต่างรู้ดีว่าตระกูลนี้มีอิทธิพลมากขนาดไหน เกิดเขาเดินไปสะดุดขาแค่นิดหน่อย ธุรกิจทั้งสีเทาสีดำของเขาเป็นอันได้พัง

          กันต์พิพัฒน์หยิบเช็คเงินสดในกระเป๋าทำงานออกมาเขียนตัวเลขยี่สิบเอ็ดล้านห้าแสนบาทลงไป ก่อนดึงส่งให้กิตติทัศน์ 

          “เอามา” เสี่ยหันไปสั่งลูกน้องคนสนิท เก่งล้วงกระเป๋าหยิบSDการ์ดยื่นให้ ชายหนุ่มรับมาส่งต่อให้กันต์พิพัฒน์ “ไฟล์ที่พวกคุณต้องการ”

          “หวังว่าต่อไปเราคงไม่ต้องพบกันอีกนะครับ” กิตติทัศน์รู้ดีว่านี่คำขู่ เขาเองก็คิดตรงกันกับกันต์พิพัฒน์

          “ยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วยนะครับ” เสี่ยหนุ่มยื่นมือ แต่กันต์พิพัฒน์ไม่จับ “งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

          คล้อยหลังเสี่ยหนุ่มและลูกน้อง สองสามีภรรยาลุกจากโซฟาเดินมาหาทักษอรที่ปล่อยโฮสะอื้นหนักตั้งแต่กันต์พิพัฒน์บอกจะจ่ายหนี้แทนทั้งหมด

          “ขะ ขอบคุณนะคะ พะ ฮึก พี่กันต์” หญิงสาวประนมมือก้มกราบลงบนเตียงต่อหน้ากันต์พิพัฒน์และกานติมา เงินมากมายขนาดนั้นทักษอรรู้ดีว่าแค่คำขอบคุณมันคงไม่พอ แต่นั่นก็คือสิ่งที่เธอสามารถทำได้ในตอนนี้

          “ไม่เป็นไร อย่าคิดอะไรมากเลยนะ” กันต์พิพัฒน์ลูบหัวน้องสาว

          “ชะ เชอร์รี่จะหามาคืนนะคะ” แม้จะต้องใช้เวลาทั้งชีวิต เธอก็จะหาเงินจำนวนนี้มาคืนสองสามีภรรยาให้ได้

          “ไม่ต้องคืนพี่หรอก”

          “ไม่ได้ค่ะ พะ พี่อย่าทำให้เชอร์รี่ ระ รู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย” แค่นี้สภาพจิตใจเธอก็ย่ำแย่จนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ยิ่งกันต์พิพัฒและกานติมาทำดีกับเธอเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรังเกียจตัวเองมากแค่นั้น

          “อืม ถ้าพี่มีเรื่องให้เชอร์รี่ทำเพื่อตอบแทนพี่ล่ะ”

          “ได้ เชอร์รี่ยอมทำทุกอย่างเลย” หญิงสาวยิ้มกว้าง ตั้งใจแน่วแน่ ไม่ว่ากันต์พิพัฒน์จะให้บุกน้ำลุยไฟหรือแม้แต่ขอลมหายใจจากเธอ ทักษอรก็ยินดี

          “รับปากก่อนว่าจะทำ”

          “รับปากค่ะ เชอร์รี่รับปาก”

          “ดี ถ้าอย่างนั้น ต่อไปนี้พี่ขอให้เชอร์รี่เลือกทางเดินใหม่ ทางที่ดีกว่าเดิม ตั้งใจทำงานให้มากกว่าเก่า เชอร์รี่จะทำให้พี่ได้ใช่ไหม”

          “มะ หมายความว่า พี่กันต์ไม่ไล่เชอร์รี่อออกหรือคะ”

          “ไม่หรอก เหมือนที่คุณภูมิว่า ชั้นสิบห้าของพี่มันเงียบเกินไป การมีเชอร์รี่ทำงานอยู่ด้วย มันทำให้ชั้นนั้นมีชีวิตชีวามากขึ้น”

          “ขอบคุณนะคะ ต่อไปนี้เชอร์รี่จะตั้งใจทำงานให้สมกับที่พี่กันต์ไว้ใจค่ะ”

          “ดีมาก น้องสาวพี่”

          กานติมาโอบกอดทักษอรทที่ปล่อยโฮอีกครั้ง วันนี้เธอจะไม่ห้าม จะให้พี่สาวคนสวยร้องให้เต็มที่ เพื่อที่วันพรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม พร้อมสู้กับชีวิตที่ต้องก้าวเดินต่อไป

          “เรื่องจริงเหรอ”

          “อืม”

          “แล้วแกไปทำอีท่าไหน ตากันต์ถึงยอมจ่ายหนี้ให้เรา หรือแกเป็นเมียเขาแล้ว”

          ถ้าเป็นเมื่อก่อนทักษอรคงกระหยิ่มยิ้มย่องจีบปากจีบคอตอบกลับไปแบบนางร้ายยุค 90 แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์ความเป็นความตายจนกระทั่งได้รับรู้ถึงความรักความห่วงใยและความปรารถนาดีจากคนรอบข้างที่ตนตั้งเป็นศัตรู

          ทักษอรคนเก่าก็ได้ตายลงไป เกิดใหม่เป็นทักษอรที่พร้อมจะทำสิ่งดี ๆ ให้กับชีวิตตนและคนรอบข้าง ตามที่เคยรับปากพี่ชายที่แสนดีไว้

          “แม่เลิกเล่นการพนันได้ไหม หนูขอร้อง” 

          “นี่แกเป็นลูกฉันจริงเปล่าเนี่ย” อิงอรแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากลูกสาวตัวเอง

          “ตอนนี้พี่กันต์เขาก็ช่วยปลดหนี้ให้เราแล้ว แม่ก็เลิกเล่นมันเถอะนะ”

          “ถ้าฉันไม่เล่น แล้วเราจะเอาอะไรกิน”

          “ก็เงินเดือนหนูไง พี่กันต์เขายังให้หนูทำงานต่อ เดี๋ยวต่อไปหนูจะเลี้ยงแม่เอง แล้วพอเราเก็บเงินได้สักก้อน หนูก็จะซื้อบ้านให้แม่อยู่”

          “ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าหมอเขาผ่าตัดเอาสมองแกออกหรือเปล่า อยู่บ้านนั้นสะดวกสบาย แถมมีคนรับใช้ห้อมล้อม แต่แกกลับอยากออกไปอยู่บ้านหลังเล็ก ๆ แถมยังต้องมาทำโน้นทำนี่เองอีก ฉันไม่เอากับแกหรอก”

          “แต่บ้านหลังนั้นไม่ใช้ของเรา ยังไงสักวันเราก็ต้องไป”

          “ไม่ใช่ก็ทำให้มันใช่สิ”

          “แม่ว่าอะไรนะ” เพราะอิงอรพูดเสียงเบาหวิว ทักษอรเลยได้ยินไม่ชัด “ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่เมื่อไหร่แกจะออกจากโรงบาล”

          “พรุ่งนี้ คืนนี้แม่มานอนเป็นเพื่อนหนูนะ” นอนโรงพยาบาลมา 4 คืนแล้ว แต่แม่ไม่เคยอยู่เป็นเพื่อนเธอเลยสักวัน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกานติมากับบัวแก้วทำแทน

          “โอ้ย ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบโรงบาล”

          ทักษอรหน้าเศร้า เธอไม่ได้คาดหวังว่าแม่จะมาเฝ้าเธอทั้งวันทั้งคืน แต่อย่างน้อยก็ควรอยู่เป็นเพื่อนเธอบ้าง อย่างเช่นตอนนี้ที่แม่มาไม่ถึง 10 นาทีก็กลับออกไปแล้ว

          หลังออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมกับข่าวดี อิงอรลิงโลดด้วยความดีใจ ที่ตนปลดเปลื้องพันธนาการจากเสี่ยกู้ได้เสียที และยิ่งหลงระเริงว่าหลานชายเพียงคนเดียวไม่ทอดทิ้งตน 

          “อ้าว ผมนึกว่าคุณอรจะเลิกเล่นแล้วนะครับ” ทักทายตามมารยาทไปแบบนั้น ทั้งที่ในใจเก่งรู้ดีว่า อย่างไรเสียคุณอิงอรผีพนันตัวยงก็ต้องกลับมาสู่เส้นทางนี้อีกครั้ง 

          คนที่โดนผีพนันเขาสิง มันเลิกยาก ต่อให้ไล่เท่าไหร่ ผีมันก็ไม่ยอมไป เลิกยาเลิกบุหรี่ยังเลิกง่ายกว่าการพนันเยอะ

          “ทำไม หรือว่าบ่อนนี้ไม่ต้อนรับฉันแล้ว”

          “แหม แขกวีไอพีอย่างคุณอร บ่อนเรายินดีต้อนรับทุกเมื่อครับ”

          “ว่าแต่ เสี่ยอยู่ไหม”

          “อยู่ครับ”

          “บอกเสี่ยทีว่าฉันขอพบ”

          เก่งยิ้มกริ่ม ลองมาทรงนี้ เฮียคงได้ลูกหนี้ใหม่หน้าคุ้นเป็นแน่

          “อะไรเนี่ย! แกโกงฉันอีกแล้วใช่ไหม”

          “โว๊ะ! เจ้เปลี่ยนมุกใหม่บ้างก็ดีนะ เอะอะก็ว่าโกง ทำไมไม่โทษตัวเองบ้าง ที่ดวงซวยเอง”

          “ฉันขอเปลี่ยนคนแจกไพ่”

          “เจ้เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม”

          “ก็แกโกง จะให้ฉันอยู่เฉยได้ไง”

          “ปากอย่างงี้ผมฟ้องหมิ่นได้นะครับ”

          “พอ ๆ ไอ้แชคมึงไปแจกโต๊ะโน้นไป” เก่งรีบเข้าห้าม ก่อนที่แขกคนอื่นจะหนี คนในบ่อนรู้ดีว่าการมีเรื่องมีราวมันเสี่ยงกับการที่ตำรวจจะเข้ามา ต่อให้นายจะจ่ายส่วยเดือนละหลายล้าน ก็ใช่ว่าจะรับประกันความปลอดภัยได้ 100 เปอร์เซ็นต์

          “เสี่ยควรไล่มันออกตั้งนานแล้ว ปากหมาชิบหาย” เพราะสูญเงินไปนับล้าน อิงอรเลยเลือกระบายโทสะผ่านถ้อยคำและท่าทางหยาบคาย

          “เอาน่า ไอ้แชคมันก็ปากแบบนั้นแหล่ะ คุณอรอย่าไปถือมันเลย ว่าแต่มีอะไรให้ผมกับเสี่ยรับใช้ไหมครับ” เก่งยิ้มกว้าง

          “ฉันขอเงินเพิ่มอีกล้าน”