คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ความจริงจากปาก
“อาบเองสิคะ คุณกันต์โตแล้ว” เวลานี้กันต์พิพัฒน์อยากให้ภรรยาเขากลับไปเป็นบ้าอีกครั้ง
“ก็พี่เมา เกิดลื่นล้มหัวฟื้นพื้นจะทำยังไง”
“กานต์จะพาส่งโรงพยาบาลเองค่ะ”
ทำไมเมียเขาใจร้ายจัง
“ทำไมเธอใจร้ายกับพี่นัก”
“คุณกันต์เองก็ใจร้ายกับกานต์”
“ตอนนั้นเธอคงเกลียดพี่มากสินะ”
เมื่อย้อนกลับไปในวันที่เดินออกจากบ้านนี้ กานติมาวิ่งตามเขาไปที่สระว่ายน้ำ เกิดการยื้อยุดฉุดกระชาก เขาในตอนนั้นหัวร้อน ไม่ฟังใคร และไม่สนใจใครทั้งนั้น ในใจมีแต่ไฟแค้น โกรธเกลียดผู้เป็นพ่อที่พาหญิงบ้าคนนี้เข้ามาในบ้าน แถมยังมอบตำแหน่งเมียให้อีก
พาให้เขาเอาความโกรธเกลียดไปลงกับเด็กสาว กันต์พิพัฒน์พลั้งมือสะบัดกานติมาจนเธอเสียหลักตกลงไปในสระว่ายน้ำ ในยามนั้นเขายืนดูด้วยความสะใจ และยินดียิ่งถ้าผู้หญิงคนนี้จะตายจากโลกนี้ไป
แต่สุดท้าย ความดีที่ยังมีอยู่ในตัวทำให้กันต์พิพัฒน์กระโดดลงไปช่วยกานติมาขึ้นมาจากก้นสระน้ำในสภาพไร้สติและเกือบหมดลมหายใจ
ชายหนุ่มทำการปฐมพยาบาลปั้มหัวใจและผายปอดจนหญิงสาวฟื้นขึ้นมา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่ช่วยชีวิตเธอคือกันต์พิพัฒน์ ชายผู้มอบจูบแรกให้
ภาพสุดท้ายก่อนหมดสติคือภาพที่เขายืนมองเธอกระเสือกกระสนเอาตัวรอดและค่อย ๆ จมลงที่ก้นสระ
“คุณกันต์จะฆ่ากานต์” เธอพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป มันคือสิ่งที่ค้างคามาตลอด 5 ปี
“ตอนนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจ แต่พอตัวเองได้สติก็กระโดดลงไปช่วยเธอ แถมยังปฐมพยาบาลให้ด้วย ผายปอดแล้วก็จูบเธอไปตั้งหลายครั้ง”
ใบหน้าหวานขึ้นริ้วแดง เมื่อนึกได้ว่าตัวเองเข้าใจสามีผิดมาตลอด แถมเขายังเป็นคนมอบจูบแรกให้เธอด้วย
“แล้วทำไมตอนนั้นคุณกันต์บอกกับคุณอาว่าตั้งใจจะฆ่ากานต์ล่ะคะ”
“ก็ตอนนั้นพี่โกรธคุณพ่อมาก ที่พาเธอเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะเมีย ทั้งที่แม่พี่เพิ่งตายไปไม่กี่วัน”
“กานต์ขอโทษ” กานติมายกมือไหว้ลงบนอกล่ำ ชายหนุ่มรวบมือของภรรยาไว้พร้อมลูบเขาเธอเบา ๆ ให้รู้ว่าเขาอภัยให้แล้ว
“เธอไม่เคยเป็นเมียคุณพ่อฉันใช่ไหม” แม้จะแน่ใจแต่ก็อยากฟังจากปากภรรยาชัด ๆ
“แล้วถ้ากานต์บอกว่าเป็น คุณกันต์จะรังเกียจกานต์ไหมคะ”
ภายในอกวูบโหวง ไม่คิดว่ากานติมาจะตอบกลับแบบนี้ แต่เขาเองก็เคยถามคำถามนี้กับตัวเองมาก่อนแล้ว ฉะนั้นการคิดคำตอบเลยไม่ใช่เรื่องยาก
“พี่คิดว่าคุณพ่อต้องมีเหตุผลที่เขียนพินัยกรรมไว้แบบนั้น และต่อให้กานต์เคยเป็นจริง แต่เวลานี้ก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของพี่แล้ว เราคงกลับไปเปลี่ยนอดีตไม่ได้ แต่เราสร้างอนาคตร่วมกันได้” ต่อให้คนทั้งโลกประณามเขาก็ไม่กลัว เพราะตอนนี้เขาได้เลือกแล้ว
พอได้ฟังสามีตอบกลับมา หัวใจดวงน้อยก็เต็มตื้นพองฟูจนมันเอ่อท้นล้นออกมาทางตา เช่นเดียวกับหัวใจที่เคยเย็นชาของชายหนุ่ม
“กานต์ไม่เคยมีอะไรกับคุณอาค่ะ”
“ช่วยเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่ฟังได้ไหม” เขาอยากรู้ความจริงจากฝั่งของกานติมาบ้าง หลังฟังความจากอีกฝ่ายมาก่อนแล้ว
คิดไว้เสมอว่าอย่างไรวันนี้ก็ต้องมาถึง กานติมาหลับตาสูดลมหายใจเข้าออกยาว ก่อนเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่ตนปกปิดไว้ตลอด 5 ปี ให้สามีได้รู้
“เรื่องเมื่อห้าปีก่อนไม่ใช่อุบัติเหตุ คุณอาบอกว่ามีคนคิดจะฆ่าครอบครัวของกานต์ รวมถึงคุณอาผู้หญิงด้วย”
แม้จะตรงกันแต่ก็เพียงครึ่งเดียว ในส่วนของแม่เขาเชื่อมาตลอดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
“หลังจากกานต์รอดมาได้ คุณอาก็บอกให้กานต์แกล้งบ้าเพื่อตบตาคนที่คิดจะฆ่า แล้วก็รับกานต์มาในฐานะภรรยา เพราะในฐานะนั้นคุณอาจะสามารถคุ้มครองกานต์ได้มากกว่า แต่ระหว่างเราทั้งคู่ไม่เคยมีอะไรกันเลย คุณอารักแม่ของคุณกันต์มากนะคะ แต่ที่ทำไปแบบนั้นเพื่อรักษาชีวิตของกานต์ไว้”
“ทำไมคุณพ่อไม่บอกพี่” เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไมคุณพ่อถึงปล่อยให้เขาเข้าใจผิดมาได้ตลอด 5 ปี
“เพราะคุณอาต้องการกันคุณกันต์ออกจากเรื่องนี้ คุณอาบอกว่า คุณกันต์จะไม่ปลอดภัยถ้ารู้ความจริง”
กันต์พิพัฒน์จุกอก สิ่งที่เข้าใจมาตลอดนั้นมันทำให้เขาโกรธเกลียดพ่อตัวเอง ทั้งที่ท่านเป็นคนดีจนยอมให้คนอื่นมาดูถูกว่าท่านเป็นพวกวัวแก่อยากเคี้ยวหญ้าอ่อนเพื่อรักษาชีวิตเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไว้ ยอมให้ลูกเกลียดตัวเองเพื่อเป็นการปกป้องไม่ให้เกิดอันตรายกับตัวลูก
“อึก พะ พี่ผิดเอง ที่มองไม่เห็นความรักของพ่อ”
ถ้าในเรื่องนี้จะมีใครสักคนที่ผิด คน ๆ นั้นก็คงเป็นเธอ กานติมาลุกขึ้นแล้วย่อตัวนั่งลงพับเพียบกับพื้นแทบเท้าผู้เป็นสามี ก่อนก้มลงกราบช้า ๆ
“กานต์ขอโทษนะคะที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ถ้าวันนั้นกานต์ตายไป คุณกันต์กับคุณอาก็ไม่ต้องเข้าใจผิดกันแบบนี้”
“ไม่หรอก คนที่ผิดไม่ใช่กานต์แต่เป็นใครบางคนที่พี่ต้องเอามันเข้าคุกให้ได้ เพื่อให้มันได้ชดใช้ในสิ่งที่มันทำกับพ่อแม่พวกเรา” กันต์พิพัฒน์จับไหล่ภรรยาแล้วดึงเธอขึ้นมาให้มานั่งข้างกันบนเตียง
“คุณกันต์รู้หรือคะ”
“อืม พี่ให้คนตามสืบเรื่องนี้มาสักพักแล้ว แต่หลักฐานเรายังไม่มากพอ”
“ใครคะ คนที่ฆ่าครอบครัวกานต์”
“เอาไว้พี่มีหลักฐานมัดตัวมันได้ก่อน พี่จะบอกเราเป็นคนแรก” รู้เต็มอกว่าใครคือคนร้าย แต่เพราะอยากปกป้องภรรยาไว้ถึงเลือกที่จะปกปิดไว้ก่อน
หญิงสาวไม่เซ้าซี้ เพราะเชื่อใจและไว้ใจในตัวสามีเต็มเปี่ยม และคิดว่าหลังจากนี้เขาจะปกป้องเธอได้
“แล้วหลังจากนี้คุณกันต์จะทำยังไงคะ”
“อย่างแรกนะ” ชายหนุ่มขยับเข้าใกล้ยกแขนสองข้างโอบรอบเอวภรรยา “กานต์ต้องย้ายไปอยู่กับพี่”
“ไม่เป็นไรค่ะ กานต์อยู่ห้องนี้ก็สะดวกดี”
“แต่พี่ไม่สะดวกนี่ เวลาอยากอ้อนเมียก็ทำไม่ได้”
ไม่อยากเชื่อว่าคนที่พูดเป็นมั่นเป็นเหมาะในวันแต่งงานว่าจะไม่มีวันแตะต้องตัวเธอ แต่วันนี้ก็ทำทุกอย่างที่ตรงข้ามกับปากพูดไปหมด
“ไหนบอกว่าจะไม่แตะต้องตัวกานต์ไงคะ”
“อืม เท่าที่จำได้ พี่พูดว่าจะไม่เอาคนบ้าทำเมียนะ แต่กานต์ไม่ได้บ้านี่” หญิงสาวค้อนขวับ ทำไมสามีเธอถึงได้เจ้าเล่ห์ถึงเพียงนี้
“กานต์ง่วงแล้ว อยากนอนค่ะ”
“จะนอนได้ไง น้ำยังไม่อาบเลย”
“ก็อาบเสร็จแล้วนอนเลย” นาทีนี้กานติมาคิดหาทางรอดอย่างเดียว สีหน้าแววตา น้ำเสียง คำพูด ล้วนเจ้าเล่ห์ไปหมด
“อืม งั้นอาบด้วยกันไหม พี่ก็ชักง่วงเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรคะ กานต์อยากอาบคนเดียว”
“แต่พี่อยากอาบด้วยกันนี่ อยากมีคนถูหลัง”
“เดี๋ยวกานต์ให้ยืมไม้ถูหลังค่ะ”
“กานติมา นี่เธอกลัวพี่รึ”
‘ถ้าตอบว่าใช่ เขาจะปล่อยเธอไหม’
“เรื่องsexไม่ใช่เรื่องน่าอาย หรือเรื่องน่ารังเกียจเลยนะ อีกอย่าง เราสองคนก็แต่งงานกันแล้ว เว้นแต่กานต์รังเกียจพี่” ใช่ว่าจะดูไม่ออกว่าคนน้องเองก็มีใจให้ตน ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมให้เขาสอนบทเรียนรักอย่างที่ผ่านมาหรอก
“กานต์กลัว กานต์ยัง…” หญิงสาวช้อนตามองสามีตาแป๋ว “ไม่เคย”
เจอดราเมจรุนแรงกระแทกใจแบบนี้ มีหรือสามีอย่างกันต์พิพัฒน์จะอดใจไหว แต่ในเมื่อเขาอดทนสอนบทเรียนรักให้ภรรยามาถึงบทที่ 4 แล้ว บทที่ 5 ที่จะเป็นบทสรุป เขาจะตั้งใจสอนอย่างเต็มที่และไม่รุกเร้าจนน้องกลัว
ความคิดเห็น