คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ep4
'ไอยู ทำไมเธอไม่ยอมรับสายพี่เลย โกรธพี่หรอ'
'74 miss call'
ฉันทำกับพี่เค้ามากเกินไปมั๊ยนะ แต่ว่าก็ฉันไม่แน่ใจนี่น่าว่าพี่เค้าจะยังรักและต้องการฉันอยู่มั๊ย
ฉันควรจะรับสายมั๊ยนะ
only you นอมานีนารึลซัลริลซูอิทซอ~
พี่อูยองเค้าโทรมาอีกแล้ว ฉันคงจะต้องรับสายซักที ฉันไม่อยากหนีอีกต่อไปแล้ว
"สวัสดีค่ะ โอปป้า"
"ทำไม่เธอไม่ยอมรับสายพี่เลยนะไอยู พี่เป็นห่วงเธอมากนะ เธอโกรธพี่หรอ"
"ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่โกรธพี่หรอกคะ พี่แค่ให้ฉันรอทั้งคืนแล้วพี่ก็ไม่มา พี่แค่ไม่โทรหาฉัน ฉันจะไปโกรธพี่ทำไมหล่ะคะ พี่เป็นอย่างนี้บ่อยไป ฉันชินแล้วค่ะ" ระหว่างพูดไปน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาเพราะความเสียใจ เธอพยายามปรับเสียงให้ปรกติที่สุด แต่มันก็ไม่ช่วยอะไร เพราะเค้ารู้จักเธอดี รู้จักดีมากเกินไปด้วยซ้ำ
"โถ่ เธอโกรธพี่มากเลยสินะ ช่วงนี้พี่ยุ่งจริงๆ พี่ขอโทษ แต่พี่รักเธอมากนะไอยู "
ตอนนี้เธอกำลังโกรธตัวเองมากที่สุด เพราะเพียงแค่เค้าขอโทษ เพียงแค่เค้าบอกรัก เธอก็ใจอ่อนเสียแล้ว เพราะเธอรักเค้ามากเกินไปจริงๆสินะ
เธอไม่น่าาตัดสินใจรับสายเลย ทำไมเธอถึงไม่เคยโกรธเค้าได้เลยนะ
"ฉันไม่โกรธพี่แล้วค่ะ "
"ไอยู วันนี้พี่ว่างนะ เราไปเที่ยวกันเถอะ"
"ค่ะฉันจะไปค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับเธอที่บ้านนะ"
"ฉันอยู่ที่คอนโดค่ะ ช่วงนี้ฉันมาอยู่ที่คอนโด"
"จ่ะ งั้นเดี๋ยวพี่เข้าไปรับ รอเดี๋ยวนะ พี่จะเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย"
"ฉันเกลียดคำว่ารอของพี่จัง"
"ไม่นานหรอกนะ ไม่นานจริงๆ"
"ค่ะ"
'กริ๊ง กรี๊งง'
"ใครคะ "
"พี่เองไอยู" ตอนนี้เธอรู้สึกดีใจยิ่งกว่าอะไรด้วยซ้ำ เธอไม่ได้เจอเค้ามานานแค่ไหนแล้ว ตอนนี้เค้าดูอ่อนล้าลงไปกว่าเดิมมาก เค้าคงไม่มีเวลาทานอะไรดีๆเลยสินะ TT^TT น้ำตาเธอเริ่มปริ่มออกมา มันมาจากทั้งความดีใจ ความกังวล ความเป็นห่วง และ ความรัก
"ไอยู เธอเป็นอะไรรึปล่าว"
เธอปาดน้ำตาลวกๆ"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะรีบไปเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้เลยนะคะ"
และทันทีที่เธอเปิดประตูออก เธอถลาเข้าไปกอดเค้าเหมือนเด็กๆ เธอร้องห่มร้องให้อย่างอดไม่ได้
"โถ่ พี่บอกเธอแล้วไงว่าอย่าร้องให้อีกนะ"
"พี่ทำให้ฉันร้องไห้บ่อยไป อย่ามาห้ามฉันเลย"
"เราเข้าไปข้างในก่อนเถอะนะ "อูยองเช็นน้ำตาของไอยูอย่างแผ่วเบา เค้ารู้สึกว่าทุกครั้งที่เค้าอยู่กับเธอ เค้ายิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้นๆอย่างห้ามไม่ได้
คงเป็นเพราะเธอทั้งน่ารัก แสนดี และคงเป็นเพราะหัวใจเค้าอยู่ที่เธอ เธอ เธอ และ เธอ คนเดียว
"พี่ทานอะไรมารึยังคะ'
"อืมม ยังเลย เราออกไปทานข้างนอกดีกว่านะ"
"ไม่ค่ะฉันอยากทำให้พี่ทานมากว่า วันนี้เราอยู่ที่บ้านเถอะนะคะ อย่าออกไปไหนเลยนะคะ" ไอยูพูดขอร้องด้วยสายตาเศร้าๆ
""จ่ะ วันนี้พี่จะอยู่กับเธอทั้งวัน ไม่ไปไหนอีกเลย " อูยองสวมกอดไอยูเบาๆเพื่อปลอบใจเธอ
"ฉันรักพี่มากนะคะ แต่ว่าพี่นั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันเอาน้ำมาให้ แล้วเดี๋ยวฉันจะไปทำอาหารนะคะ"
(wooyoung part)
ตอนนี้นางฟ้าของผมกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว เธอดูแลผมดีมาก ผมรู้ว่าเธอรักผม และ ผมก็รักเธอมากหมือนกัน แต่ผมกลับไม่มีเวลาให้เธอเลย แถมผมยังมีข่าวกับคนนั้นคนนี้บ่อยมาก เธอดูเหมือนเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาของผม
ผมจะทำยังไงให้เธอมีความสุขได้มากกว่านี้มั๊ยนะ
(end)
อูยองเดินเข้าไปในห้องครัวและสวมกอดไอยูจากด้วยหลัง ซึ่งนั่นก็สร้างความตกใจให้เธอพอสมควร
"อุ๊ย.. พี่คะอย่าเล่นอย่างนี้สิคะ ฉันทำอาหารไม่ถนัดนะ ในครัวร้อนด้วยพี่ออกไปเถอะ"
"แต่พี่รักเธอนะ พี่อยากอยู่กับเธอ"
"ฉันรู้ค่ะ แต่พี่ออกไปก่อนนะคะ ฉันถือมีดอยู่ด้วย อันตรายค่ะ" อูยองเอาคางมาเกยไว้ที่บ่าของเธอ
"เธอไม่รู้หรอกว่าพี่รู้สึกผิดกันเธอมากขนาดไหน พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษ พี่คงเป็นคนรักที่แย่มากสินะ แม้แต่ซอลลี่ยังว่าพี่เลย"
ไอยูเริ่มนิ่งไป เธอคงทำให้เค้ารู้สึกผิดมาก เธอก็เริ่มโทษตัวเองอีกครั้งที่ทำให้เค้ารู้สึกผิดขนาดนี้
"พี่คิดถึงเธอจังเลยไอยู" เพียงสิ้นคำพูดของเเค้าน้ำตาของธอก็ไหลออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง
"ฉันขอโทษนะคะที่ทำให้พี่รู้สึกแบบนั้น แต่พี่รู้มั๊ยว่าฉันคิดถึงพี่มากแค่ไหน'ไอยูพูดด้วยความเหนื่อยล้า
"ฉันเหนื่อยมาก ฉันกลัวว่าพี่จะไม่รักฉันแล้ว แต่เพราะฉันรักพี่มากเหลือเกิน ฉันโกรธพี่ไม่ได้เลย ไม่เคยได้เลย "
"พี่ขอโทษนะ จะให้พี่ทำอะไรพี่ก็ยอม" เธอเริ่มหันไปหาเค้าแล้วทุบสุดแรง แต่นั้นก็ไม่ทำให้เค้ารู้สึกเจ็บแต่อย่างใด เค้ายังดีใจด้วยซ้ำที่เธอจะได้ระบายความเจ็บช้ำออกมาบ้าง
"พี่ใจร้าย ใจร้าย คนโกหก พี่บอกให้ฉันรอ ฉันกลัว ฉันกลัวเหลือเกิน พี่บ้า ฉันอยากจะเกลียดพี่จริงๆ" เธอร้องไห้หนักมากจนเค้าแทบไม่อยากทน
เค้าประคองหน้าเธอขึ้นมาอย่างอ่อนโยนให้สายตาของเธอมองมาที่เค้า น้ำตาของเธอเริ่มจางหายไป อูยองจูบไอยูอย่างแผ่วเบาเหมือนการปลอบประโลมเธอ
หญิงสาวที่ไม่คุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้เท่าไรนัก ทำอะไรไม่ถูก เพียงแต่เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอจะหลุดออกมาอยู่ข้างนอก และร่างกายของเธอจะสลายหายไป จูบที่เค้าให้เธอนั้นมันทั้งอบอุ่น อ่อนหวาน และลึกซึ้ง อูยองเลื่อนมือลงไปโอบเอวเธอไว้ เค้าจูบเธออยู่เนิ่นนาน จูบเแล้วจูบเล่าเหมือนจะไม่ปล่อยเธอไปไหน
"พี่คะ..." เธอเรียกชื่อเค้าอย่างแผ่วเบา อูยองค่อยๆถอนจูบอย่างนุ่มนวล เค้าไม่อยากแม้แต่จะหยุดด้วยซ้ำ แต่เค้าจะรอและอดทนอย่างถึงที่สุด
"พี่รักเธอนะ พี่ขอโทษที่พี่ดีไม่พอ"
"ฉันก็รักพี่ค่ะ..." อูยองเดินออกจากครัวด้วยหัวใจที่มีควาสุข แต่ผิดกับไอยูที่เขินมาก เขินจนทำอะไรไม่ถูก เธอทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้นอย่าง งงๆ
อูยองเดินถอยกลับดูมาท่าทีของไอยู เค้าเห็นเธอนั่งอยู่กับพื้นและเกาหัวอย่างงงๆ เห็นอย่างนั้นแล้วอูยองก็ไม่ทำอะไรนอกจากจะขำเบาๆ
ไอยูหันหน้ากลับมามองที่เค้า "พี่อ่ะ ทำอะไรเนี่ย >/////<"
ความคิดเห็น