THE JAR

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ใบลงนามนักรบ

“ ถ..ถึงฉันจะกลัวก็ตาม แต่ก็จะพยายามไม่เป็นตัวถ่วงนะคะ... ”

บท : ผู้สืบทอด

ชื่อ :  วาร์เรน เพอร์ซิอาร์ { Varren Persiar }

ชื่อเรียก : วาร์เรน { Varren }

อายุ : 18

เพศ : หญิง

ราศีที่เกิด : กันย์

ประวัติพอสังเขป :  วาร์เรนเป็นลูกของเชลยศึกที่ถูกจับในอาณาจักรสกาเรนเซีย ทั้งๆที่เธอยังเป็นเด็กแบเบาะ ขุนนางหนุ่มคนหนึ่งในพระราชวังก็ลื่นจนหกล้ม เขาได้แผลที่หัวเข่ามาเล็กน้อย ทันใดนั้น แผลก็กลับสมาน ความเจ็บแสบได้หายไป เหลือไว้เพียงหยดเลือดที่ไหลออกมาตอนแรกและรอยแผลเป็นเล็กๆเท่านั้น ขุนนางผู้นั้นมีประสบการณ์พอสมควรจึงพอจะรู้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดจากวทย์มนตร์ ที่สำคัญคือ มาจากใคร เพราะในวันนั้นแทบทุกคนในวังก็กำลังเข้าร่วมประชุมลับอยู่ เขาก็กำลังจะไปที่นั่นเช่นกัน ที่เหลือก็คงเป็นทหารยามที่ไม่น่าจะมีเวทย์มนตร์อยู่แน่ๆ ขุนนางวิ่งไปตามทางเดินเรื่อยๆ จนมาถึงชั้นใต้ดินสุดท้าย ห้องของวาร์เรน เขาเดินเข้าไปในห้อง พบเด็กหญิงนอนร้องไห้จ้าอยู่ในเปลเก่าๆ ชายหนุ่มตัดสินใจหยิบกริชที่เอวแล้วเฉือนตรงข้อมือเป็นแผลเล็กๆ เลือดค่อยๆไหลซึมออกมาตามปากแผลที่ฉีกออก เพียงไม่กี่อึดใจเด็กหญิงร้องไห้หนักขึ้น บาดแผลบนข้อมือก็สมานทันทีเหมือนกับตอนก่อนหน้าไม่มีผิด ขุนนางหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก แล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที ไม่นานนัก ในวันนั้นเกิดประชุมลับขึ้นอีกครั้ง จนสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปที่ว่า จะฆ่าเชลยทั้งหมดทิ้งเพราะอาจจะเป็นภาระสืบต่อไปให้อาณาจักรได้ ขุนนางหนุ่มรู้ดังนั้นจึงโพล่งออกไปอย่างลืมตัว งั้นผมขอเด็กคนนี้นะครับ! ถึงจะใช้เวลาในการอธิบายและหาคำแก้ตัวอยู่นานแต่สุดท้ายก็จบลงด้วยการที่เขาได้รับวาร์เรนเป็นบุตรบุญธรรม วาร์เรนโตขึ้นมาโดยเข้าใจว่าพ่อแม้ที่แท้จริงของเธอเสียชีวิตไปแล้ว ส่วนขุนนางคนนั้นคือพ่อบุญธรรม เขาได้ฝึกอะไรให้กับวาร์เรนหลายอย่างและมอบคทาให้เป็นของขวัญในวันเกิดของเธอ วาร์เรนถูกปลูกฝังมาเพื่อให้จงรักภักดีต่ออวาเดเนีย และต่อสู้เพื่ออวาเดเนีย (คุณพ่อบุญธรรมเคยคิดจะฝึกพลังด้านกายภาพให้แต่เห็นว่าไปไม่รอดเลยล้มเลิกไป) วาร์เรนมีพลังเวทย์สูงแต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวกลับเอามันมาใช้ได้ไม่หมด สิ่งที่พ่อบุญธรรมต้องการคือให้เธอกลายเป็นกำลังสำคัญของอวาเดเนียให้จงได้ เลยฝึกฝนเธอเพื่อให้เธอสามารถดึงพลังของตัวเองออกมาใช้ได้

ความภักดี : อวาเดเนีย

ลักษณะทางกายภาพพอสังเขป : หญิงสาวรูปร่างเล็ก เรือนผมสีขาวตัดสั้น นัยน์ตาสีแดงซีด ผิวขาวน้ำนมประเภทที่ไม่ค่อยได้เจอแดด

ลักษณะนิสัย : วาร์เรนคือหญิงสาวผู้อ่อนต่อโลก(ถึงแม้จะสิบแปดแล้วก็ตามที) สุภาพเรียบร้อย มีความสามารถต่างๆสมกับเป็นกุลสตรี มองโลกเป็นสองด้าน สีดำและสีขาว หัวอ่อนหูเบา ไซโค(?)นิดหน่อยก็เชื่อแล้ว ว่านอนสอนง่าย ชอบโทษตัวเองไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว ขี้กลัว ขี้ตกใจ เวลาอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินจะลนลานอยู่พักนึงแล้วจะตั้งสติได้ ขี้อาย พูดน้อย มักจะทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้าคนแปลกหน้า เป็นคนโลเล ไม่มั่นคง ไม่มีอุดมการณ์เป็นของตัวเอง ถ้าไม่รู้อะไรก็จะถามตรงๆแบบไม่อ้อมค้อม ถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่รวดเร็ว ทักษะการต่อสู้และพลังกายแทบจะเป็นศูนย์ เมื่อมีเรื่องวุ่นวายอะไรเธอมักจะตกกระไดพลอยโจรไปด้วยแทบทุกครั้งเพราะความใสซื่อจนเกินไป(?) บ่อน้ำตาตื้น เอะอะก็ร้องไห้ แต่ก็ถือเป็นอาวุธที่น่าสะพรึงกลัวชนิดหนึ่งของเธอ มึนๆอึนๆ ตามชาวบ้านเค้าไม่ค่อยจะทัน แปลกที่ยังรอดมาได้ เห็นอย่างนี้แต่เธอดันฉลาดเป็นกรดเลยทีเดียว ความรู้รอบตัวจัดว่าเยอะ แต่พูดอะไรคนมักจะไม่ค่อยเชื่อ เพราะภาพลักษณ์ภายนอกดูงุ้งงิ้ง(?) ไม่มีอะไร ดูธรรมดา กากๆ(?) ไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่ ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง ชอบก็บอกว่าชอบ เกลียดก็บอกว่าเกลียด กลัวก็บอกว่ากลัว ไม่ปิดบังเพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรถ้าเราโกหกความรู้สึกตัวเอง

ชอบ เกลียด แพ้ กลัว : ชอบอัญมณีหรือหินที่มีสีสวยๆ เกลียดการถูกคาดหวัง ไม่แพ้อะไร กลัวความมืด

ลักษณะของพลัง : สายพลังเวทย์

อาวุธที่ใช้ : คทา

ความสามารถ : ปัญญา / พลังเวทย์ขั้นสูง

เพิ่มเติม : โฮรว นิสัยสั้นมาก ขออำภัยค่ะ TAT 

คุยกับผู้ปกครอง

ผมแฟลชนะครับ แนะนำตัวหน่อยครับ : โคมะ เจ้าค่า

ทำไมถึงมาสมัครนิยายเรื่องนี้ครับ : ดีเทลล์ดึงดูดดี แล้วก็อยากลองสมัครแบบกึ่งโรลดูค่ะ

ถ้าติดแล้วอย่าหายไปไหนนะครับ มีการร่วมสนุกนะครับ เพราะเป็นนิยายกึ่งโรลเพลย์เนอะ : โอเคค่ะ :)

ใบสมัครยุ่งยากไปก็ขอโทษทีดีเทลเยอะน่ะครับ : ก็นิดหน่อยแต่ปั่นเพลินดี

ผมไม่เก่งมีอะไรแนะนำได้นะครับ ยังไงก็โชคดีนะครับบ : )  :  'v'b ถ้าติดขอคนให้น้องเกาะหน่อยนะคะ ไม่งั้นคงตายง่ายแน่ๆ------