ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: U-Know Yunho ::
“แจจุง ตื่นขึ้นมานะ ตื่นเดี๋ยวนี้ ฉันขอโทษ” ยุนโฮพยามปลุกแจจุงด้วยสีหน้าเครียดๆ
“ไอ้ยุน...”
“แกไม่ต้องมาพูดเลยไอ้น้องเวง ออกไปแค่เนี้ยะทำเสียเรื่อง”
“อย่างกะแกทำได้งั้นอะ”
“เห้ยอย่ามาดูถูกกันนะเว่ย!!”
“อ๋อนี่พี่ขึ้นเสียงกะผมเหรอ?”
“ใช่ แล้วไง หืม ?”
เปลือกตาของแจจุงลืมขึ้นมาอีกครั้งอย่างอิดโรย (อาจจะเป็นเพราะหนวกหูก็ได้นะ) และคำแรกที่เขาพูด
“ย... ยุน... โฮ”
“ตื่นได้สักทีนะตัวยุ่ง”
“.....?”
“นายน่ะแหละ ตัวยุ่ง เข้าใจไหม ยุ่ง อ่ะ”
“เฮ้ยพี่ก็ ไปว่าเขา ผมว่าเค้าไม่รู้เรื่องภาษาเราหรอก”
“แล้วไง!!”
“ดูดิ ทำเขาร้องไห้อีกแล้วน่ะ” ยูชอนพยามเตือนสติยุนโฮไว้ เนื่องจากแจจุงที่โดนตวาดเอา ๆ (ทั้งที่ความจริงฟังไม่ออก) เริ่มร้องไห้กระซิก ๆ อีกแล้ว
“พูดภาษาเกาหลีก็ไม่ได้ แล้วมาอยู่นี่ได้ไงวะ ฮึ ?”
แจจุงยังคงพูดย้ำคำเดิม (ไม่พูดอย่างอื่นไม่เป็น) ความจริงเขาอยากจะบอกว่าขอโทษ ขอโทษมาก ๆ ที่มารบกวน มาทำให้เสียเวลา แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้ายุนโฮไม่ต้องการ เขาก็ควรจะไปจากที่นี่ซะ จะได้ไม่ต้องมาตวาดกันอีก
แต่ในที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้พูดออกไป ทำไมนะ ทำไมเขาถึงนึกไม่ออก
ภาษาที่เขาเคยพูดล่ะ มันหายไปไหน
สุดท้ายก็ได้แต่ร้องไห้อีกแล้ว
“ยุนโฮ...แจจุง แจจุง ฮือออ....”
เมื่อไหร่ที่คนข้างหน้าคนนี้จะเข้าใจ เมื่อไหร่ ยุนโฮจะรู้เสียที
เราจะต้องทำได้ใช่มั๊ยจุนซู เราต้องทำได้
ใช่แล้วแจจุง ก็เพราะมีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น ที่เหมือนกัน
เราต้องต่อสู้ไปด้วยกันนะ
“อ้าว ยุนโฮกับยูชอน พาเด็กสองคนนั้นมาให้เจ๊รู้จักซักทีสิ แฟนเจ๊กะเพื่อน ๆ รอนานล้วนะ” เจ๊ฮีซอลนั่นเอง มาตามอีกแล้ว- -“
“อ๊ะ ขอโทดครับ!!”สองพี่น้องประสานเสียง
“แหม ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ข้าวใหม่ปลามันก็อย่างนี้แหละ”
“ไม่ใช่นะครับ!!” สองพี่น้องประสานเสียง อีกครั้ง
“เอาเถอะจ้ะ เจ๊ไม่ว่าหรอกฮิ ๆ แต่ว่าเจ๊ไม่ให้ห้องเพิ่มแล้วนะ อยู่ไปห้องเดียวกันน่ะแหละ”
“อ่าาาาาา”
“เอ้าอย่ามัวแต่อึ้ง ตามา ๆ”
แล้วเจ๊ฮีซอลก็เดินตัวปลิวนำไป สุดท้าย ยุนโฮก็คว้าข้อมือแจจุงที่ตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ไปหลายรอบไปเดินตาม
ส่วนยูชอนน่ะเหรอ สบาย!! ก็ตั้งแต่มะกี้ที่ตื่นขึ้นมาพร้อมแจจุง จุนซูก็คอยตามติดเขาตลอด เหมือนเหายังไงยังงั้นเลย ไม่ต้องออกแรงลากให้เสียเวลา
“ฮ แฮ่มมม เจ๊ขอแนะนำให้รู้จัก แฟนเจ๊ ซีวอนนนนน”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ยูชอนเอ่ยเนิบนาบแล้วก้มหัวลง จุนซูก็ทำตามหงึกหงัก
“ไม่นึกเลยว่าเจ๊เป็นคนไวไฟนะเนี่ย”
“ห๊ะ ว่าไงนะจ๊ะยุนโฮ” เจ๊ฮีซอลหูดีเป็นบ้า
“ไม่มีอะไรครับ” เขาส่ายหน้า แจจุงก็ส่ายตาม
“ฮ่า ๆ แฟนน่ารักนะครับเนี่ย ไปหามาจากไหนครับ” ซีวอน
“ไอ้ซีวอน!!”เจ๊แกตวาดแว๊ด สงสัยจะหึง
“โธ่ที่รัก ผมแค่อยากจะให้เขาแนะนำหน่อย นะจ๊า” ตาซีวอนง้อเจ๊อย่างอย่างเลี่ยนสุด ๆ น้ำตาลยังน้อยไปเลย
“อ๋อคนนี้ เค้าชื่อ....????”
“นี่จุนซูฮะ โน่นแจจุง” ยูชอนตอบ เห็นทีว่าปล่อยให้ยุนโฮพูดสงสัยจะได้เรื่อง “แล้วเพื่อน ๆ ของพี่ซีวอนล่ะฮะ”
“เดี๋ยวตามมา”
“นี่ไงมาแล้วละมั้ง” เจ๊ฮีซอลออกความเห็นหลังได้ยิ่งเสียงโครมครามหน้าห้อง เพราะเสียงโป๊ก ๆ เป็นสิบครั้ง “จะบ้าเรอะเคาะทีเดียวก็รู้แล้วย่ะ”
“โอ๊ยก็มันอยากกดนี่” หนึ่งในชายหนุ่มจำนวนมากเอ่ยขึ้น
“มากันก็ทั้งหมด 11 คนล่ะนะ” ซีวอน ผู้เป็นผู้ใหญ่หว่านิดดนึงกล่าวเปิดงาน - -
“โอ้ยุนโฮ ยูชอน ยินดีที่ได้รู้จัก แฟนน่ารักจัง ว้าว ใครน่ะเจ๊ ไม่เห็นบอกผมก่อนเลย ชื่อไรอ่า ผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย ... ... ...”
สิบเอ็ดลูกลิงแย่งกันพูด (จนคนเขียนไม่สามารถแยกออกว่าประโยคไหนใครพูด)
“เอ้ย หยุด ๆ ให้เค้าตั้งตัวมั่งดิ” หนึ่งในสมาชิกลูกลิง เอ่ยขึ้น
“ดีฮะ ผม ลีทึก!! นี่คังอินนะ” ลีทึกพูดยิ้มแย้มก่อนลากอีกคนเข้ามา
“ดีฮะ ผมดงเฮ นั่น คิบอม”
“ฮังกยอง เยซอง ชินดง ซองมิน อึนฮยอก เรียวอุค คยูฮยอน”
“เหวอออออ!! จำไม่หมดหรอกฮ่า ๆ อ้อ ผมยุนโฮนะ ส่วนเจ้านี่ แจจุง” ยุนโฮร้องอย่าอารมณ์ดี ถึงจะเยอะไปหน่อย แต่พวกนี้ก็รุ่น ๆ เดียวกัน
“หวัดดีฮะ” ยูชอนก้มหัวอีกครั้ง จุนซูที่นั่งข้าง ๆ ก็ผงกหัวตาม “ผมยูชอน คนนี้ชื่อจุนซู”
จุนซูส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มิคกี้ ยูชอน”
“5555555555”
“ยูชอน เจ้าเปี๊ยกมันเรียกแกว่ามิคกี้อีกแล้วว่ะ”
“ผมก็ไม่รุ้ว่ามิคกี้นี่เอามาจากไหนเหมือนกัน”
“อ้าว” ลูกลิงร้องขึ้นพร้อมกัน เจือด้วยเสียงหัวเราะเฮฮา
แต่แล้วเสียงหัวเราะก็ต้องหยุดลงฉับพลัน เพราะเสียงใส ๆ ของแจจุงที่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้
“ยูโน ยุนโฮ”
============================================
เม้น ๆ กานบ้างน๊า อยากได้ กะลังใจ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น