ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: Quest ::
“ยูชอน เราจะต้องไปกินข้าวกับคุณน้าเจ้าของห้องเช่า ก่อนที่เขาจะมาเรียกนะ”
“แกไปรับปากเขาไว้ตั้งแต่มะไหร่เนี่ยยยยย”
“ก็ตอนออกไปมะเช้าดิถามได้”
“เออ ๆ ละจะเอาไงกะ...”
“=^^=” <<< แจจุง // จุนซู
“เอาไงอ่ะ” ยุนโฮถาม กุมขมับ ก็ดูเจ้าแจจุงสิ เล่นขยับมานั่นตักเขาแถมนังจ้องตาทำตาโตใสแจ๋ว แล้วเขาไปเชิญมันมาตั้งแต่มะไหร่
“ปล่อยไว้เนี่ยก่อนดีมะ ?” ยูชอนเสนอ เขาเองก็ถูกเจ้าตัวน้อยเอาไหล่บาง ๆ เบียดเขาหาด้วยท่าทางออเซาะ
“ก็ดี” สองพี่น้องเห็นด้วย พยามแกะเจ้าตัวเล็ก ๆ ทั้งสองออกจากตัวเองอย่างยากลำบาก ทั้งปลุกปล้ำยังไงมันก็ไม่ยอมปล่อยสักที ให้ตายเหอะ กรุจาไปกินข้าวว้อยย
เอี๊ยดดดด!!
คุณน้าเจ้าของห้องแสนดีนั่นเอง เธอเปิดประตูเข้ามาหวังจะเรียกให้ยุนโฮและยูชอนไปกินข้าวที่เธอทำเผื่อเอาไว้ เพราะเห็นเข้ามานานแล้วยังไม่ไปหาสักที แต่ภาพตรงหน้า
“นี่ พวกเธ...อ อ่ะ อ่า....ขอโทษที่มารบกวนจังหวะนะจ๊ะ ฮิ ๆ ๆ”
ปังงงง!! คุณน้าปิดประตูใส่หน้ายุนโฮที่สะพรัดแจจุงพรวดเดียวหลุดและกำลังวิ่งตามออกไปทันที แต่ก็ไม่ทัน
“เดี๋ยวสิ มาน ม่าย ช่าย อย่าง ที่ น้า คิดดดดดดดด หยุดก๊อนนนนนนนนนนนนนนน แกง กิม จิ โผ้มมมมมมม!!!”
“ฮิ ๆ ไว้น้าจะเก็บไปไว้เผื่อนะ ไปจัดการให้เสร็จก่อนเถอะ”
“น้าก็ มันไม่ใช่แบบนั้น”
“โอเค ๆ แล้วเลิกเรียกชั้นว่าน้าได้รึยัง - -”
“จะให้เรียกว่า ไร อะครับ”
“เจ๊ฮีซอลไง”
“ก็ผมเรียกว่าน้ามาตั้งนาน ทำไมเพิ่งให้เรียกว่าเจ๊ละเนี่ย”
“อ๋อ พอดี วันนี้เจ๊กะลังตกหลุมรักน่ะ เลยอยากเป็นสาว ๆ กะเค้าบ้างไง”
“หา!!”
“เจ๊อยู่นี่ แล้วก็ ไปพายูชอนกะน้องหนูมาด้วยมา เจ๊จะแนะนำแฟนเจ๊ให้รู้จักนะ อิอิ”
“ค ค ครับ!!”
“ยุนโฮ...”
แจจุงร้องไห้น้ำตาซึมที่ถูกยุนโฮสะบัดออกมาอย่างงั้น เมื่อกี้เขายังรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของอ้อมแขนหยาบ ๆ นั้นอยู่เลย ทำไมนะ คนเราถึงเปลี่ยนไปได้รวดเร็วขนาดนี้ เขาไม่เข้าใจเลย
“แจจุง แจจุง...” จุนซูที่นั่งข้างยูชอนเลื่อนตัวมาโอบแจจุงไว้แล้วเช็ดน้ำตาให้ช้า ๆ เขาฮัมเพลงออกมาด้วยเสียงที่ค่อนข้างแหลมสูง เป็นเนื้อเพลงที่ยูชอนฟังไม่เข้าใจ แต่ก็ให้ความรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด
แจจุงยิ้มให้กับยูชอน และเริ่มฮัมเพลงไปด้วยกันราวกับว่าเพลงนั้นจะช่วยปัดเป่าความทุกข์ในใจให้ออกไปได้หมด เสียงของแจจุงนั้น ถึงแม้จะไม่แหลมสูงและให้ความสบายใจเหมือนเสียงของจุนซู แต่กลับเป็นเสียงทุ่มใส ที่ให้ความไพเราะยิ่งกว่า
เนื้อเพลงคงดำรงต่อไป หากไม่มียุนโฮที่เปิดประตูเข้ามา
และภาพที่เขา (และยูชอน) ได้เห็นนั้น คือภาพของร่างเล็ก ๆ สองร่างที่กำลังลอยสูงขึ้นจากพื้นเหมือนมีลมพัดอุ้มขึ้นไปอย่างบางเบา แสงสีทองอร่าม แต่นวลตาส่องประกายรอบ ๆ พวกเขาทั้งสอง รวมทั้งทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนั้น ให้หมุนวนรอบกาย แสงสีทองอาบไล้ไปยังทุกส่วนของห้อง รวมทั้งยุนโฮ แล้ะยูชอนด้วย จนต้องยกมือขึ้นมาปิดป้องตาไว้ด้วยความตกใจ หากแต่มองไปที่แววตาของแจจุงละจุนซู กลับพบแต่ความว่างเปล่า
“ยุนโฮ และ ยูชอน” จุนซูเอ่ยขึ้น แววตายังคงว่างเปล่าหลังจากลมละแสงสีทองอร่ามนั้นหายไป
“สวัสดี” แจจุงเอ่ยด้วยภาษาเกาหลี แต่เสียงแปลก ๆ “ท่านจะต้องดูแลพวกเขาทั้งสองให้ที จนเมื่อถึงเวลาที่โชคชะตากำหนด”
“เมื่อถึงวันนั้น... ความลับจะถูกเปิดเผย และการพิภากษาจะถูกดำเนินไปอีกครั้งหนึ่ง”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น