ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: Micky YuChun ::
“จุนซู แงงงงง....”
“นี่ พวกนาย....”
“แจจุง ฮืออออ....”
“นี่ พวกนาย....”
“ฮือๆๆๆๆ”
“เฮ้ย จะสนใจกันหน่อยได้ได้หรือไงฟะ” ในที่สุกยุนโฮก็ทนไม่ไหว เพราะร่างเล็กๆ สองคนที่ตื่นขึ้นมาก็เอาแต่กอดกันร้องไห้กระซิกๆ ทั้งเขาทั้งยูชอนเรียกยังไงก็ไม่ฟัง
“.........”
พอโดนตวาดเข้าให้ สองร่างเล็กก็ยิ่งกอดกันแน่นเข้าไปใหญ่ พร้อมใจกันถอดกรูไปติดกำแพงห้อง จนหลุดออกมาจากผ้าหุ่มที่ยุนโฮและยูชอนได้เอามาปิดไว้ เผยให้เห็นเรือนร่างขาวสะอาด ละมุนละไม และผิวขาวใสไม่มีที่ติ ซึ่งเตือนให้สองพี่น้องคิดถึงอะไรบางมีเหมือนจะเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว
“ไอ้ยุนโฮเย็นไว้ๆ”
“จะเย็นยังไงเล่า พูดก็ไม่พูดเอาแต่ร้องหงิงๆ”
“..............”
“เขาก็เงียบแล้วนะ”
“ยูชอน!!!”
“ห๊ะ!?!?”
“มันเป็นผู้ชายแน่เรอะ!!”
“ยังจะพิสูจน์ไรอีกอะพี่ เห็นอยู่ทนโท่ = =”
“เออ” ยุนโฮมองไปที่... ฉับพลันร่างเล็กๆ ก็รับรู้ได้ จากร้องไห้หงิงๆ กลายเป็นหน้าแดงไปถึงหูเลยทีเดียว “เอาเสื้อผ้าให้ใส่ก่อนเหอะ เห็นแล้วรู้สึกพิลึกๆ”
หลังจากมุดขลุกๆ ออกมาจากกองเสื้อผ้าที่ทับถมของแต่ละคนแล้ว สองพี่น้องก็ตัดสินใจหยิบเสื้อยืดคอกลมธรรมดาๆ มาคนละตัว แล้วส่งไปให้คนที่อยู่ข้างหน้า
“ใส่ซะ!!” ยูชอนเริ่มก่อน เขายื่นมือส่งเสื้อสองตัวไปให้
ร่างเล็ก ๆ มองกันด้วยสายตาฉงนฉงาย มองกันเองที มองเสื้อที แล้วก็มองหน้าชายที่อยู่หน้าพวกเขา แล้วเอียงคอด้วยความสงสัย
“ใส่ เสื้อ ซะ” ยูชอนพยามพูดอีกทีด้วยความอดทน “Wear this” แต่ก็ไม่ได้ผลแตกต่างไปจากเดิมสักเท่าไหร่
“ไม่ได้เรื่อง ยูชอน พี่จัดการเอง”
ยุนโฮคว้าข้อมือร่างเล็กๆ ผมสีดำที่อยู่ใกล้เขามากกว่า แล้วกระชากอย่างแรงจนร่างนั้นลุกขึ้นยืนตามเขา จากนั้นจึงจัดการรวมมือสองข้างจับยัดเข้าไปในเสื้ออย่างรวดเร็ว ร่างเล็ก ๆ ตกใจจนมีน้ำตาซึมออกมา
“แจจุง” ร่างเล็กผมสีน้ำตาลร้องอย่างตกใจที่เพื่อนรักถูกกระชาก แต่ไม่ทันไร ยุนโฮก็ย่างสามขุมเข้าไปพร้อมเสื้อ ซึ่งร่างนั้นก็รีบจัดการรับมาใส่อย่างรวดเร็ว
“จุนซู” ร่างเล็กมองกลับไปที่เพื่อนรัก ที่ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในเสื้อคอกลมหลวมโพรกเหมือนกระโปรง คอที่กว้างเกินไปเผยให้เห็นไหล่บางที่ขาวเนียน น่าทะนุถนอม
“ตกลง นายก็คือ จุนซู แล้วนาย ก็คือ แจจุง ใช่มั๊ย” ยูชอน ผู้ใจเย็นเริ่มจับทางได้จึงได้พูดอะไรขึ้นมาบ้าง แต่รองร่างน้อย ๆ ก็ยังคงเอียงคอด้วยความสงสัยเหมือนลูกแมวอย่างไรก็อย่างนั้น
“เอาใหม่ยูชอน” เขาคิดกับตัวเอง ก่อนชี้ไปที่ จุนซู “จุนซู” แล้วก็ชี้ไปที่อีกคน “แจจุง” เขาเรียกช้า ๆ และย้ำๆ อยู่อีกหลายครั้ง จนในที่สุดก็ได้รับการพยักหน้า
“จุนซู” ร่างเล็กผมสีน้ำตาลเอ่ยขึ้น ขณะที่ชี้ไปที่ตัวเองแล้วพยักหน้าหงึก ๆ หงัก ๆ ก่อนยิ้มละลายใจให้ยูชอน หนึ่งที ร่างเล็กอีกร่างนึกเลยเลียนแบบบ้าง
“แจจุง” เขาชี้มือไปที่ตัวเอง ก่อนชี้ไปที่ร่างสูงตรงหน้า “ยุนโฮ”
ยุนโฮที่ยืนดูยูยอนอยู่เมื่อครู่ด้วยความเบื่อหน่าย กลับยิ้มรับแจจุงโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะกลิ้งล้มขลุก ๆ เพราะโดมแจจุงโถมโจมตีเข้ามานั่นเอง
“แจจุง ยุนโฮ แจจุง ยุนโฮ ...” ร่างเล็กเอ่ยซ้ำ ๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของยุนโฮกว้างขึ้น ขณะที่อยู่ในอ้อมกอดจำเป็นของยุนโฮนั่นเอง
ยูชอนเห็นอย่างนั้นแล้วอิจฉา เลยพยามชี้ที่ตัวเอง แล้วพูดเน้น ๆ ว่า “ยู – ชอน”
จุนซูเอียงคอ พูดออกมาบ้าง “ยู – ชอนนนนนน ^^”แต่เหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างได้ “มิคกี้ มิคกี้”
“เฮ้ทำไมนายถึงเรียกฉันว่ามิคกี้ละ ฉันไม่ได้ชื่อมิคกี้ซะหน่อยนะ!!” ยูชอนพูดอย่างหัวเสีย
เมื่อเห็นดังนั้น จุนซูเลย ชี้ไปที่ที่ยูชอนอีกครั้ง “มิคกี้ ยูชอน!!”ก่อนหัวเราคิก ๆ คัก ๆ อย่างพอใจในตัวเอง จนให้ให้ยูชอนอดหมั่นไส้จนเอามือไปขยี้หัวอย่างเสียไม่ได้
“มิคกี้ ยูชอน!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น