ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : :: Almost... ::
ตัดกลับมาทางอิหมีกันบ้างดีกว่าเนอะ ??? ฮ่า ๆ ลืมมันไปซะนานเรยว่ามั้ย
เอสเจด้วย ไว้อีกสักพักจะเอามาเข้าเรื่องใหม่นะ ?
หุหุ
..................................... ..................... ..................... ..................... ..................... ..................... ........................
ยุนโฮเอนร่ายกายอันเหนื่อยล้าของตนเองลงบนผืนเสื่อหยาบริมหน้าต่างบานเดียวของห้อง ใช่เขาแอบเดินกลับมาก่อนที่จะไปถึงบ้านชางมิน ตอนที่จุนซูมาบอกให้เขา...
ไม่หรอกเขาจะทำอย่างนั้นได้ไง ก็เขาเป็นผู้ชาย แจจุงเป็นผู้ชาย ฟ้าผ่าตายกันพอดีน่าไม่ เราจะทำอย่างงั้นได้ไง
แต่ยูชอนมันยัง...
ไม่ได้นะเว้ยยุนโฮ ไอ้ยูชอนมันจะทำอะไรกะใครก็เรื่องของมันเซ่ แกจะไปคิดมากทำไมเล่า
นอนดีกว่า...
ยุนโฮพลิกตัวอีกครั้งหนึ่ง มือหยาบที่เคยใช้กรำงานหนักถูกยกขึ้นมาบีบนวดขมับของตัวเองเบา ๆ เขารู้สึกทั้งง่วง มึน ทั้งปวดหัว ไม่เข้าใจว่าทำไมนอนไม่ได้ซักที พอหลับตาทีไรก็ได้ยินเสียงครางของจุนซูลอยเข้ามาในหัว
เว้ยยยย กรูจะนอน...
เขาเอามือขยี้หัวตัวเองอย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นมา
“โถ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
‘อะ... อ๊าาาา.... อย่าาา.... อ.... ยุน....’
เสียงครางหวาน ๆ นี่อีกแล้ว กรูไม่ได้ว่างมากนักนะเว้ย ไม่น่าไปเห็นมัยเล้ยไอ้ยูชอน ไอ้จุ...
เดี๋ยวก่อน... มันมีอะไรแปลก ๆ
นั่นมันแจจุง ไม่ใช่จุนซู เสียงของแจจุง ไม่ใช่เสียงของจุนซู แล้ว... เรียกชื่อเขา ?
เห้ยบ้าน่า คิดมากจนภาพหลอนแล้ว นอน ๆ ๆ นอนเว้ยยยยยย
ร่างสูงล้มตัวลงนอนอีกครั้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ร่างกายชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อที่ซึมออกมาเพราะความโมโหที่นอนไม่หลับสักที แต่ทว่าเสียงโวยวายที่เขาก่อ(?) กลับเรียกให้บางคนสนใจ
“มีอะไรรึเปล่าเนี่ยอิยุนโฮ โวยวายอยู่ได้” เจ๊ฮีซอลแว๊ด ๆ จำได้ว่ายุนโฮบอกว่าจะมานอนพักเอาแรงเพราะคืนนี้ต้องทำงานกะดึกอีก แต่เห็นมันมานอนพลิกไปพลิกมา (สงสัยพลิกแรงจนตึกสั่น?) เดี๋ยวก็ลุกขึ้นมาโวยวายอีก เจ๊แกคงเครียดกลัวตึกจะพังเลยต้องมาดูซักหน่อย
“มะ...ไม่มีอะไรครับเจ๊ แฮ่กก ๆ ๆ”
“แน่น่ะ ?” ม่ามีอารัยแล้วแกทำไมต้องหอบแฮ่ก ๆ ด้วยล่ะยะ ?
“ไม่มีอะไรจริง ๆ ครับ” =[]= เนียนมากอิหมี
“เออ งั้นก็นอนไป อย่าโวยวายให้มากเจ๊หนวกหู แล้วก็อย่าทำห้องสั่น เดี๋ยวมันพังลงมาแกจะไม่มีปัญญาชดใช้”
“โห =[]= เจ๊ฮีซอล ตั้งกะมีแฟนแล้วโหดขึ้นเยอะนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว อิยะฮ่ะฮ่า”
เจ๊ฮีซอลหมุนตัวกลับออกไปแล้ว เราก็ต้องนอนอย่างเอาจริงเอาจังสักที เอาล่ะ
นับแกะดีกว่า
1… 2… 3…
…
…
…
14532… (เยอะปัยมั้ย ????)
ทำไมไม่หลับซักทีว๊ะ!!!
14533…
แอ๊ดดดดด~
ประตู ใครเปิด ใครมา ใครมากวนกรูอีกวะเนี่ยยยยยยยยยย~~~
“ยุนโฮ หลับอยู่เหรอ” เสียงหวานเรียกเขาแผ่วเบาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ มือบางสะกิดเขาที่ไหล่
แจจุง แจจุงเหรอ ? จะมานี่ทำไม นายน่ะแหละที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ บ้าเอ๊ย แต่ว่า...คนอื่นล่ะ หายไปไหน
แต่ยุนโฮก็ได้แค่คิด ทั้งหมดที่เขาทำก็แค่ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ให้ตัวเองได้เห็นภาพของหน้าหวานตรงหน้าและกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอาหารในมือร่างบาง เสื้อที่แจจุงใส่อยู่เป็นเสื้อของเขา มันดูเหมือนจะใหญ่ไปสำกรับร่างเล็ก พอก้มลงมาก็เผยให้เห็นซอกคอขาวกับไหล่มร ยุนโฮกลืนน้ำลายดังเอื๊อกก
นี่เขากำลังถูกผู้ชายยั่วเหรอวะเนี่ย
โอ้วว ม่ายยยยยยยยยยยยย =W=
ม่ายใช่อารัยยย จะทนไม่ไหวแล้วว้อยยยย
ไอ้แจจุ๊งงงงง แกจะยั่วกันไปถึงไหนโว้ยยยยยยยยย
“ยุนโฮ กินข้าว แจจุงทำ... กับข้าว... เผื่อ?” เสียงหวานยังคงพูดต่ออย่างแผ่วเบา [ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าอิหมียุนมันอยากจะกินแกอ่ะ - -] คิ้วบางขมวดเข้าหาเหมือนไม่แน่ใจในคำพูดของตัวเองเท่าไหร่นัก
ยุนโฮอึ้ง แจจุงมานี่คนเดียวได้ไง ไอ้ยูชอนกับจุนซูล่ะไปไหน แล้วยังข้าวหอม ๆ นี่อีก แจจุงไปเอามาจากไหน ทำไมนะ ทำไมแจจุงถึงได้คอยดูแลเขาอย่างนี้ เขาไม่ได้ต้องการแบบนี้สักหน่อย (จริงอ้ะ ?)
“ยุนโฮไม่หิวเหรอ กินสิ” แจจุงเริ่มแกห่อผ้าที่ตัวเองถือมาเป็นข้าวสวยอุ่น ๆ กิมจิ แล้วก็ของทอดอีกหลายชิ้น (คนเขียนนึกได้แค่นี้)ส่งให้ ยุนโฮรับกล่องข้าวมาไว้ในมืออย่างอึ้ง ๆ ก่อนเริ่มคีบของข้างในเข้าปาก... แจจุงมองตาปริบ ๆ จนยุนโฮกินต่อไปไม่ได้
“นายจะมานั่งมองชั้นทำไมนักหนาเนี่ย คนจะกินข้าวมันกินไม่ลงนะ” ผู้ร้ายปากแข็ง... ยังคงมั่วประเด็นต่อไป
“แต่... ก็... อ๊ะ” แจจุงตกใจที่ถูกดุ รีบปล่อยมือจากกล่องข้าวยัดใส่มือยุนโฮแล้วกระเถิบถอยหลังทันที แต่ก็ยังไม่วายทำตาปริบ ๆ แต่ยุนโฮใช้มืออีกข้างที่ว่างชิงคว้าข้อมือเขาไว้ก่อน ร่างสูงก้มหน้าเข้ามาใกล้จนแจจุงรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น
หัวใจดวงน้อย ๆ เต้นตึกตัก
“ขอบใจนะแจจุง กินด้วยกันสิ ฉันไม่ได้บอกให้นายไปไหนซักหน่อย” นั่น ผู้ร้ายเริ่มออกลายแล้ว ^^
“อ๊ะ...”
แน่สิ มือสองข้างของอิหมียุนมันไม่ว่าง ที่เหลือ ก็ปากน่ะสิ
ชิ้นผักทอด ??? ถูกส่งจากปากหยักเข้าไปปากบางช้า ๆ ก่อนที่ยุนโฮจะผละออกมาโดยที่ไม่สัมผัสกันสักนิด แต่ว่า เพียงเท่านี้ หัวใจของแจจุงเต้นตึกตักจนแทบจะทะลุออกมาอยู่ข้างนอกซะให้ได้
“ทีหลัง จ้านายเอาข้าวมาให้ฉันช้า ๆ แบบนี้อีกฉันจะป้อนจนนายอ้วนเลยคอยดู หรือไม่... ฉันก็จะกินนายแทนดีมั้ย” ฮ่า ๆ ในที่สุด จอมวายร้ายก็ยอมรับสารภาพ อิยะฮ่ะฮ่า
“กิน ข้าว ต่อเถอะยุนโฮ” แจจุงสะบัดข้อมือออกจากมือยุนโฮ ปากก็ตอบปัดไปก่อนก้มหน้างุด ๆ ซ่อนใบหน้าหวานที่แดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้ว
“ไอ้ พี่ ยุน !!! ทำอะไรน่ะ ???” เอ๊ะ ทำไมประโยคนี้มันคุ้น ๆ นะ คิดสิไอ้ยุนโฮ คิด
“ไอ้ยูชอน แกจะเข้ามาทำไมวะ” นั่นน่ะสิ ยูชอน แถมยังจุนซูที่ตาค้าง ส่วนแจจุง... เอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีไปเรียบร้อยแล้ว - -
“ทำไม ผมเข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มพี่รึไงเล่า”
“เออ เอ้ย ไม่ใช่ เหอะๆ”
“ไม่ใช่แล้วพี่ทำอะไรอยู่เนี่ย แล้วทำไมแจจุงถึงได้กลายเป็นแบบนั้นล่ะ หา” ยูชอนหมายถึงแจจุงที่พยามเอาหน้าแทรกแผ่นดิน สุดท้ายก็ม้วนหน้าม้วนหลังอยู่ที่มุมมห้องนั่นเอง (?) บ้านแกสิใครจะมุดลงไปได้จริงๆล่ะฟะ แต่พอได้ยินคนเรียก เจ้าตัวก็เลยต้องจำใจตอบไป
“แจจุง เอ้ย เอ่อ คือ... ผม.. ไม่เป็นอะไร...” แจจุงยิ้มออกมาอย่างอาย ๆ ในที่สุด จุนซูก็เริ่มเข้าใจ
อ๋อ สงสัยยุนโฮทำอย่างที่บอกแน่เลย ^^
“แหมพี่ยุนโฮตอนผมถามก็บอกไม่ เล่นเอาผมตกใจหมดเลยน๊า~ ที่แท้ พี่ก็แอบ...” แอบมาอะจี๊กอะจี๊กกันสองคน ถึงว่า แจจุงถึงได้ขอตัวกลับก่อนไม่ยอมแวะซื้อขนมกะเค้า T^T
“นี่แกเป็นน้องชั้นอยู่รึเปล่าวะไอ้ยูชอน”
“แล้วไง”
“ช่วยอย่ามายุ่งซักหน่อยนะได้มั้ย!!!”
“จะไม่ยุ่งได้ไงล่ะก็ห้องมีอยู่แค่นี้ เข้ามามันก็ต้องเห็นเด้”
“โน่น ไปห้องว่างข้าง ๆ โน่นเลยไปน่ะ ไปกวาดหยากไย่กันตามสบายเลยไป๊”
“อะไรฟะ ไม่ไปโว้ย”
“ไปเหอะนะ พี่ขอ” หมดปัญญาจะไล่ ขอเอาดี ๆ ก็ได้วะ
โอ้ลืมบอก ตอนนี้จุนซูจะแจจุงนั่งกอดกันค้างไปเรียบร้อย ต๊กกะใจกะพี่น้องบ้าคู่นี้จริ๊งงงง ๆ
“ไม่ไป เรื่องอะไรจะมาไล่กันง่าย ๆ เงี้ย มีเหตุผลไรก็ว่ามาเด่ะ”
“ก็ได้ จะเอาแบบ ตรง ๆ เป๊ะ ๆ เข้าเป้าเลยใช่มั้ย” อิยุนเริ่มเดือด
“ว่ามาเลย” อิมิคก็เดือดเช่นกัน
“ฟังดี ๆ นะ”
“เออ!!”ลีลาจริงวะ
“เอาเมรียมรึงไปเก็บด่วนโว้ย!!!”
=[]=!!!!!!!!
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
รู้สึกแปลก ๆ กะฟิคเรื่องนี้มั้ย
ชั้นเขียนเองยัง งง เอง เลยหวะ =[]=
ก็แบบ อารมณ์ เศร้าอยู่สิบบรรทัด ฮาอีกแล้ะ และเดี๋ยวซึ้ง
แอบงง มาอ่านทวนแล้วเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันเอง เหอะๆ ๆ ๆ ก็นะ ก็พล็อตไม่มีอะ แค่คิดว่า จุนซูกะแจจุงจะต้องแบ๊ว ๆ อ่ะ
เคยอ่านไหม โชบิทส์ ดิจิทัล เลดี้ อ่ะ ??? 5555555555+ เอออ นั่นแหละพล็อต แต่ว่า เมดคาเฟ่เนี่ย ?????????????????
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
เม้นนนนนนนนนนนนนนนน
เม้นหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เม้นหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รู้นะว่ามีคนอ่านไม่เยอะ
ก็ไอ้ที่ไม่เยอะน่ะช่วยแสดงตนหน่อยนะ ไม่งั้นจะเริ่มงอแงแล้วนะ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น