[TVXQ] [Y] Heavenly Love [Fanfic]

ลำดับตอนที่ #11 : :: Micky's Xiah :: [NC-13]

N C แบบ เบาะ ๆ เนาะ ? บอก แล้ว ไม่ อยาก ให้ ดู หื่น มาก อิ อิ


::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::



“ยูชอน อรุณสวัสดิ์” เสียงหวาน ๆ ขานเรียกยามเจ้าบ้านผู้น้องขยับกายเป็นครั้งแรกในตอนเช้าต้อนรับแสงสีทองของวันใหม่ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของนมอุ่น(?) โชยมาแตะจมูกเขา

 

“อรุณสวัสดิ์จุนซู” เจ้าตัวตอบกลับด้วยความงัวเงีย “แจจุงด้วย” ก่อนทักทายคนที่ถือนมอุ่นมาในมือด้วยความมึน

 

“หิวหรือไม่ครับ” จุนซูถาด้วยวิธีการพูดที่ดูเหมือนจะประหลาดกว่าคนทั่วไปนิดหน่อย

 

“ยัง เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!! จุนซู มะกี้ว่าไรนะ!???!??!!! ”

 

“ยูชอนหิวหรือไม่หิวครับ” จุนซูยังคงถามต่ออีกครั้ง

 

“จุนซูนายพูดได้เหรอ” ยูชอนถามเบา ๆ ด้วยเสียงกระซิบลอดไรฟัน

 

“จุนซูพูดได้” เจ้าปลาโลมาน้อยตอบรับด้วยความยินดี

 

“แจจุงพูดเก่ง” หนุ่มน้อยหน้าหวานอีกคนเห็นจะเสียความมั่นใจ เลยอวดขึ้นมาบ้าง

 

“ยูชอน แกจะโวยวายอะไรแต่เช้าวะ กรูจะนอนวุ้ย เบื่อ ๆ ๆ หลับต่อดีกว่า คร่อกกก”

ว่าแล้วเจ้าหมีอืดก็กลับลงไปนอนต่ออย่ารวดเร็วแถมยังกรนต่อซะอีก แจจุงที่กำลังจะยื่นนมอุ่นให้ก็หน้าเสียไปทันที ดวงตาสีนิลรื้นน้ำขึ้นน้อย ๆ เหมือนจะร้องไห้ จุนซูเห็นเพื่อนรักของตัวเองหน้าเศร้าลงจึงรีบแถนมอุ่นใส่เข้าไปในมือของยูชอนอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งมาหาทันที แล้วเอ่ยปากชวนให้ออกไปเดินเล่นด้วยกันรับอากาศในตอนเช้า

 

“ทิ้งยุนโฮให้นอนต่อไปเถอะ” จุนซูรบเร้าแจจุงทียังคงยืนกรานจะรออยู่ในห้องจนกว่าหมียุนจะตื่น

 

“ไม่เป็นไรจุนซู จุนซูควรจะออกไปเดินเล่นกับยูชอน” แจจุงปฏิเสธเสียงหวานก่อนจะลากข้อมือจุนซูเอาไปยัดไว้ในมือยูชอน ที่กำลังทำหน้าปริ๊ง ๆ ด้วยความซาบซึ้ง โฮกกก แล้วยังดันให้คู่รัก(?) ทั้งสองออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูล็อกกลอนขังตัวเองไว้ในห้อง แล้วบอกลา

 

“เดินทางดี ๆ นะครับ!!”

 

“แจจุ๊งงงงงงงงงงง!! เปิดประตูน๊า”

 

ปลาโลมาน้อยกรีดร้องอย่างเอาเป็นเอาตาย (?) ที่ถูกดันออกมานอกห้องพร้อมไอ้ไก่ที่ยังปากเหม็น(ตัวเองก็ยังไม่ได้แปรงฟันเหมือนกันหละน่า) แถมแจจุงยังต้องอยู่ในห้องกับอิหมีอีก

 

โอ้วม่ายยยยยยยยยยย โลมาเครียดดดดดดดดดดดดดด~

 

“ใจเย็นก่อนจุนซู เสียงดังอย่างนี้ไม่ดีนะ หนวกหูคนอื่นเขา นี่ยังเช้าอยู่เลยนะเดี๋ยวเขาตื่นกันหมดนะ ไปแปรงฟันอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ แล้วเดี๋ยวยูชอนพาไปเลี้ยงข้าวบ้านชางมินนะครับ แล้วจุนซูจะได้กินข้าวอร่อย ๆ เยอะ ๆ เลยด้วยน๊า” ยูชอนพยามยกมืดที่ใช้ปิดหูมาใช้ลูบหลังโลมาแทนด้วยแววตากรุ้มกริ่มแล้วเริ่มดันหลังจุนซูไปทางห้องน้ำอย่างมีความหวัง /gg เอาข้าวมาล่ออย่างนี้ รับรองไม่ผิดหวังแน่นอน ก็จุนซูที่รักของเค้า(เหรอออ?)น่ะ ตะกละจะตาย ถ้าพาไปรู้จักไอ้มินกระเพาะหลุมดำอย่างเป็นทางการ รับรอง เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่ ๆ

 

และแน่นอน เจ้าปลาโลมาน้อยตาลุกวาวก่อนลากยูชอนเข้าห้องน้ำไปด้วยความอินโนเซนส์

 

“งั้นรีบปายอาบน้ามกานเลยมิคกี้ยูชอน จุนซูหิวแล้วล่ะ^^”

 

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

ในห้องอาบน้ำรวมชั้นสี่ (ความจริงชั้นสี่เนี่ยมีอยู่แค่สองห้อง ห้องนึงว่าง อีกห้องนึงก็ห้องที่พวกเราอยู่กันนี่แหละครับ)

 

“หยุดน๊าาาาจุนซู!!!!!!!!!” เสียงผมเองครับ ยูชอน ปกติผมไม่เคยอาบน้ำแล้วโวยวายแบบนี้นะเนี่ย อยากจะรีบอาบให้มันเสร็จ ๆ ไปด้วยซ้ำ แต่ว่า ต่อไปนี้ผมคงจะต้องโวยวายแบบนี้ทุกวันแล้วล่ะให้ตายเถอะ ก็จุนซูน่ะสิ น่ารักเป็นบ้าเลย โดนเฉพาะเวลาอาบน้ำเนี่ย นอกจากจะน่ารักแล้วยังน่ากินอีกด้วย

 

ใช่แล้วครับตอนนี้ขาขาว ๆ กำลังวิ่งหนีผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ในมือถือสบู่ที่มีอยู่ก้อนเดียวนั่นแหละ ผมทิ้งมันไว้ในห้องน้ำเพราะปะติห้องน้ำเนี่ยไม่ค่อยมีใครขึ้นมาใช้ เพราะมันไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น แถมมันยังน้ำไม่ไหลบ่อยซะอีก ถึงว่า ค่าเช่าห้องชั้นนี้มันถึงได้ถูก เอ๊ะ ผมนอกเรื่องไปรึเปล่า อ่อใช่ ยังไงผมก็ไม่ยอมหรอกนั่นมันสบู่โปรดผม อีกอย่างวิ่งไล่เจ้าโลมาน้อยแบบนี้ เดี๋ยวผมจะได้ถือโอกาสรวบหัวรวบหางได้ง่าย ๆ ไง (หื่นว่ะไอ้ไก่-ploid)

 

“จุนซูไม่เชื่อมิคกี้หรอก” โลมาน้อยยังคงวิ่งหลบผมไปเรื่อย ให้ตายสิโลมาได้น้ำนี่ไวชะมัด

 

“เอาสบู่มาน๊า เอามาเดี๋ยวนี้เลยนะโลมาน้อย” อ๊ะ ผมหลุดปากเรียกจุนซูว่าโลมาไปซะแล้วสิ

 

“มิคกี้ยูชอนเรียกจุนซูว่าอะไรนะ” จุนซูหยุดวิ่งกะทันหันแล้วหันขวับกลับมาอย่างรวดเร็ว

 

ก็ใช่น่ะสิ คุณคิดอะไรอยู่หละ ก็จุนซูเล่นเบรกเอาดื้อ ๆ แบบนี้ผมก็หยุดไม่ทันน่ะสิ ถ้าเป็นรถผมคงชนไปแล้ว แต่นี้มันห้องอาบน้ำรวม แล้วในนี้ก็มีแต่ผม กะเจ้าโลมาแค่สองคนซะด้วย สมองอันฉับไวของผม (ใช่ซี่ แกมันฉลาด) ก็คิดเป็นตุเป็นตะขึ้นมาทันที แต่ยังไงผมก็ไม่ล้มลงไปจูบนางเอกเหมือนละครหลังข่าวหรอกนะ 5555+

 

“อ๊ะ มิคกี้ยูชอน จะทำอะไรจุนซูเหรอ” จุนซูร้องเสียแผ่วด้วยความตกใจ มือบางสั่นจนสบู่ที่เคยแย่งชิงมาหล่นลง

 

“อื้มมม โลมาน้อย น่ารักจังเลย” ผมสูดความหอมจากซอกคอขาวของจุนซูเข้าไปเต็ม ๆ จนลืมตัวหลุดปากว่าโลมาน้อยอีกแล้ว ก็ผมว่า ตอนจุนซูไม่พอใจทีไร ร้องเหมือนโลมาทุกที อย่างเมื่อเช้านี่ก็ใช่หล่ะนะ ^^” แต่ถึงจะโลมาก็เป็นโลมาที่น่ารักที่สุดในโลกเลยในสายผม (เว่อร์ไปมั้ย) ผมไม่ได้โม้นะ

 

ก็ดูจุนซูตอนนี้สิ หน้าขาวขึ้นสีระเรื่อที่ผมไม่แน่ใจว่าเพราะเหนื่อยหรือายกันแน่ แล้วยังหยดน้ำที่เกาะผมสีน้ำตาลทองอ่อนให้เปียกลู่ ร่างบางยืนพิงกำแพงอย่างเหนื่อยล้า แล้วก็... ตอนนี้จุนซูมีแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวซะด้วยยยยย อ๊ากกกกกกกก ล่อไก่เป็นบ้าเลยวุ้ย อย่างงี้มีเหรอผมจะอดใจไหว

 

“ยูชอนเรียกจุนซูว่าจุนซูสิ ผมชื่อจุนซูน๊า” จุนซูดิ้นหนีริมฝีปากอุ่น ๆ ของยูชอนที่ซุกไซร้ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ยังพยามค้านเสียงอ่อน เสียงแบบนี้แหละยั่วผมได้ดีเลยล่ะ

 

“อื้มมม อย่าดิ้นสิ ก็ไม่อยากเรียกว่าจุนซูนี่นา ดูสิตัวเองยังเรียกเค๊าว่ามิคกี้เลยอะ” ผมพูดอู้อี้เพราะตอนนี้ผมกำลังเริ่มคอเคลียอยู่ที่ไหล่ขาว ๆ มือสองข้างของผมล๊อกจุนซูไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน ซึ่งผมก็ไม่ต้องออกแรงมานักหรอก เพราะตอนนี้จุนซูดูเหมือนจะละลายลงไปตรงนี้ซะให้ได้เลยแหละ

 

“แต่จุนซูไม่อยากเป็นโลมานะ” จุนซูว่าไปนั่น แต่ว่าก็ร้องไม่พอใจเป็นเสียงโลมาออกมาอยู่ดี

 

“งั้นเรียกแบบอื่นได้มั้ยล่ะ” ผมเปลี่ยนเรื่องและเปลี่ยนตำแหน่งที่ผมสนใจไปยังยอดเนื้อสีชมพูตั้งชูชันข้างหนึ่งบนแผงอกของร่างบางตรงหน้า แล้วจัดการเม้มเบา ๆ เพื่อเป็นการเร่งคำตอบ

 

“อ๊ะ ได้ อ๊าาาาาาา.....!!!” ได้คำตอบที่ผมต้องการ ผมเลยกัดมันเข้าไปแรงกว่าเดิมอีก ^^ เรียกเสียงครางหวานน่าฟัง ผมล่ะชอบจังเลย อยากกัดอีกจัง แต่ว่า แล้วผมจะเรียกคนตรงหน้านี่ว่าอะไรดีเอ่ย ??

 

“งั้นเรียกว่า เซีย นะ” ผมคิดออกมาได้อย่างรวดเร็วแต่ไม่มีเหตุผล หึหึ ยอมรับเลยว่าชื่อนี้มาจากไหนไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่ามันคุ้นมาก ๆ นับได้ว่าเป็นชื่อแรกที่ผ่านเข้ามาในหัวเลยทีเดียว

 

“อื้อ...!!” จุนซูตอบรับเสียงหนัก

 

“ห้ามคนอื่นเรียกว่าเซียนะ ให้มิคกี้คนนี้เรียกได้คนเดียวด้วยนะ เซียของมิคกี้”

 

“...” คราวนี้เซียน้อยของผมยังไม่ตอบรับ สีหน้าลังเลเหมือนจะไม่เข้าใจความหมายของประโยคที่ผมพูดไป

 

“เซียเป็นของมิคคนเดียวนะ” ผมพูด งัดไม้เด็ดออกมาใช้ นั่นก็คือยอดอกชูชันอีกข้างหนึ่ง หุหุ ผมเม้มแรง ๆ ทีเดียวก็ให้ผลเกินคาด

 

“อ๊าาาาา.... เซียของมิค คนเดียวว” ร่างเล็กครางเสียงลั่นจนผมรู้สึกได้ถึงแรงปรารถนาในตัวของผมเอง ผมไม่แคร์แล้วว่าเซียจะเข้าใจความหมายจริง ๆ ที่ผมต้องการจะสื่อรึเปล่า เซียจะเข้าใจมั้ย ว่าผมรักเค้ามาก และต้องการให้เค้าเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น

 

“ยูชอน ทำอะไรน่ะ!?!?!” สองเสียงประสานกันขึ้นมาทำให้ผมตั้งสติได้ รีบหันกลับไปมองต้นเสียงทันที

 

O_o <<< แจจุงกำลังคิดว่า ‘ยูชอนทำอะไร ทำไมจุนซูถึงได้หน้าแดงแบบนั้นล่ะ แถมยังร้องเสียงดังด้วย’

 

A__A <<< ยุนโฮกะลังคิดว่า ‘อดดูหนังสดเลยวุ้ย แต่ไม่เปนไร ยังไงก็ดูตัวอย่างตอนต่อไปของเรื่อง ไก่ไวไฟ รับรองมีภาคหน้าแน่นอน’

 

“ม... มะ... ไม่มีอะไร รีบอาบน้ำกันเถอะ” ผมรู้สึกแย่มากเลยนะเนี่ยที่ถูกขัดจังหวะเลยรีบแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ แน่นอนผมมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไอ้หมียุนพี่ผมน่ะมันรู้ แต่ก็ยังจะถามอีก

 

ระหว่างอาบน้ำให้สงบสติอารมณ์ลง ผมก็คิดได้ว่า ถ้าตอนนั้นยุนโฮกับแจจุงไม่โผล่มาพอดี ผมคงจะล่วงเกินเซียที่รักไปซะแล้ว นึกขอบคุณสองคนนั้นมาก ๆ เลย ก็ผมน่ะ... อยากจะรอให้ถึงวันนี้เซียยอมรับผม และเข้าใจคำว่ารัก

 

ผมอยากจะรอ

 

และผมจะรอ (จะอดใจไว้ก่อน)

 

จนถึงวันนั้น















เม้นนนนนนนนน เม้นหน่อยเห้อะ ดีไม่ดียังไงก็เม้นกานมาบ้างสิ อย่าอ่านอย่างเดียววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ปล. ไม่ได้อ่านทวนนะ บางคำเขียนผิดจะมาค่อย ๆ แก้ให้ทีหลังนะค่ะ