ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : :: Lonely Jun Ki ::
ยูชอนตัดสินใจพาจุนซุกับแจจุงมาที่บ้านของชางมินด้วยอย่างที่เจ๊ฮีซอลเสนอก่อนจะให้ทั้งสองคนไปนั่งเล่นในสวนของชางมินอย่างสบายอารมณ์ ชางมินน้อยขอให้เขาเล่าเรื่องให้ฟังอีกรอบหนึ่ง ส่วนเจ๊แกขอตัวกลับไปจัดการงานที่ห้องเช่าขอตนเองต่อ
“อ่อ เป็นอย่างนี้เอง”
“ก็ใช่น่ะสิ ยังไงก็อยากให้นายช่วยคิดหน่อยว่าจะเอายังไงดี”
“อ่า... ร้านขนมปังไงฮะ ที่ผมเคยเสนอไปไง”
“หะ ? ”
“ให้เค้าไปทำงานที่ร้านขนมปังมั๊ยครับ ? นอกจากจะช่วยงานแล้ว ได้เงินด้วย แล้วถ้าขนมปังเหลือนะ ก็เอากลับได้เลย”
“โอ้ มันไม่รบกวนไปหน่อยเหรอ”
“ไม่หรอก พอดีกำลังอยากได้คนช่วยงานน่ะ แล้วพี่ ๆ เขาก็น่ารักดี”
“พี่เหรอ ? ”
“แฟนพี่ก็ต้องเป็นพี่ของผมสิ”
“ไม่ใช่แฟนซักหน่อยชางมิน”
“ฮ่าๆ พี่ครับ แมวดูยังรู้เลยพี่”
“แมวดู ? ”
“หมายถึงว่าใคร ๆ ดูก็รู้หมดแล้ว งั้นอย่าลืมขอเค้าเป็นแฟนเร็วๆ นะฮะ”
“ชางมินนั่นมันผู้ชายนะ”
“ผมก็เห็นพี่รักกันดีนี่นา”
“เอ่อ เปลี่ยนเรื่องเถอะ วันนี้มาอ่านอะไรกันดีล่ะ”
“ซะเร็วเลยพี่ เอาเป็นภาษาอังกฤษละกัน พอดีผมเพิ่งได้บทความนี่มาเมื่อวาน” ชางมินหยิบหนังสือปกสีเขียวแก่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างตัวขึ้นมาเปิด
“มันอะไรนะ”
“ตำนานเทพฮะ”
“ท่าทางจะอ่านยากน่าดูเลยนะเนี่ย ปวดหัว~”
“ฮ่า ๆๆๆ ครับ ๆ ฮ่า ๆๆๆ โอเคฮะเรามาเริ่มอ่านกันเถอะ”
พระอาทิตย์ส่องแสงสีทองทาบทับเป็นแนวยาวแสดงให้รู้ว่าบ่ายมากแล้ว แต่ยุนโฮก็ยังไม่โผล่มาสักที ยูชอนเริ่มเป็นห่วงไม่รู้พี่เขาจะได้งานรึเปล่าวันนี้
“น่ารักกันจังเลยนะครับพี่สองคนนี้” ชางมินเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแจจุงกับจุนซูนั่งหลับซบกันอยู่ในสวนเพราะเหนื่อยจากการวิ่งเล่นกันมาทั้งวัน “คุณยุนโฮยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย น่าจะมาได้แล้วนะ”
“สงสัยผมต้องพาจุนซูกะแจจุงกลับก่อนแล้วล่ะฮะ ไม่แน่พี่ยุนอาจจะได้งานแล้วทำกะดึกไปด้วยเลยก็ได้”
“หืม เหรอ... อ่ออออ ให้ผมไปส่งไหมล่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ”
“ไม่หรอกพอดีผมก็กำลังอยากเดินไปข้างนอกบ้าง จุนกิอยู่ไหนน่ะ จุนกิ มานี่หน่อยฮะ”
“ใครน่ะจุนกิอ่ะ ? ”
“อ๋อก็ พี่เลี้ยงคนใหม่น่ะครับ”
“ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย”
“ก็ผมเพิ่งให้เค้ามาอยู่ด้วยเมื่อวาน เห็นเค้ามาสลบอยู่หน้าบ้านน่ะครับ หนังสือที่อ่านก็ได้มาจากเค้านี่แหละ เค้าให้ผมไว้บอกว่าเป็นอย่างเดียวที่จะตอบแทนผมได้”
“เหรอ อื้ม...งั้นก็ไปด้วยกันสิ”
“ไปฮะพี่จุนกิ”
“คุณชางมินใส่เสื้อโค้ดนี่ก่อนนะครับ อากาศข้างนอกเริ่มจะเย็นแล้ว”
จุนกิหนุ่มหน้าใส ตาตี่ผมยาวเดินออกมาจากห้องหลังบ้าน (อันหรูหราใหญ่โตเกินควรของชางมิน) พร้อมเสื้อโค้ดสีขาวสะอาดที่ได้รับการซักเป็นอย่างดีและรอยยิ้มกว้างพราวเสน่ห์
“บอกแล้วว่าเรียกผมชางมินก็พอ แล้วพี่ก็ไปเอาเสื้อสีดำที่วางข้าง ๆ มาด้วยสิฮะ”
“ครับ” จุนกิตอบรับก่อนเดินไปหยิบเสื้อโค้ดตัวที่ถูกกล่าวถึงอย่าวรวดเร็ว
“พี่เอาไว้ใส่นะฮะ” ชางมินว่า
“เออชางมิน ?”
“ฮะ”
“ยืมดิกชันนารีเล่มนึงนะ ไหน ๆ วันนี้ก็อ่านอังกฤษแล้วนึกได้ว่าหนังสือที่ห้องก็ยังอ่านไม่จบ”
ชางมินล้วงของที่ยูชอนต้องการจากโต๊ะเล็ก ๆ ข้างตัวอย่างรวดเร็ว (มีของทุกอย่างเลยรึ ?) ยื่นให้ยูชอนรับก่อนทั้งหมดก็ออกเดินสู่แสงรำไรยามเย็นไปด้วยกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น