ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : :: 4 lives ::
แสงแดดยามเช้าที่เล็ดลอดผ้าม่านเก่าผืนบางช่วยปลุกยูชอนให้ลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ มือเล็กยังคงเกากุมกันโดยที่เจ้าของร่างขดตัวนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างมีความสุข จนเขาไม่อยากไปไหน แต่สุดท้ายก็ลุกไปอาบน้ำแต่ตัวจนเสร็จเรียบร้อย
ยุนโฮที่นั่งรออยู่แล้วจึงเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ
“มาก็ดีแล้วยูชอน วันนี้เราคงต้องพาสองคนนี้ไปไว้ที่ไหนสักแห่งแล้วหละ”
“ว่าไงนะพี่”
“เจ้านี่ก็ยังดูเด็ก ๆ อยู่เลย พาไปไว้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคงไม่เป็นไรมั้ง”
“ห๊ะ ? ”
“ไม่เข้าใจเหรอยูชอน ยังไงเขาก็อยู่กับเราไม่ได้หรอก”
“แล้วเขาไม่ดีตรงไหน”
“ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่... ”
“ไม่ ยังไงผมก็ไม่ปล่อยจุนซูไปแน่ ผมไม่เรียนแล้วผมจะทำงานหาเงินเลี้ยงจุนซูเอง”
“ยูชอน...”
“ผมปล่อยเค้าไปไม่ได้จริง ๆ”
“งั้นก็ตามใจนาย” ยุนโฮปลงไปในที่สุด ถึงจะเป็นพี่น้องกันเขาก็ไม่เคยสั่งอะไรมันได้ซักอย่าง
“แล้วแจจุงล่ะฮะ”
“ถ้าจุนซูอยู่นี่แล้วแจจุงจะยอมไปเหรอ เลี้ยงคนเดียวก็เหมือนเลี้ยงสองคนแหละยูชอน”
“ถ้างั้นเราก็ต้องทำงานหนักขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเลยนะ สู้ ๆ ”
“งานนนน ????” แจจุงนั่นเองที่ลุกขึ้นมาหาวจนตาปิด (ยังไม่เปิดซะมากกว่า)
“ยูชอน สู้ ๆ”
“นี่พวกนายพูดได้ตั้งแต่เมื่อไหร่” ยุนโฮตกใจ แอบอิจฉา ทำไมแจจุงมันไม่พูดมั่งว๊ะ
“ผมว่านะพี่ เค้าพูดไม่เป็นหรอก”
“ก็มะกี้ยังพูดอยู่เลยไง”
“ไม่ใช่ คือ เค้าได้แต่พูดตาม แล้วก็ทำตาม”
“งั้นไม่ยิ่งแย่ไปใหญ่หรอกเหรอ แน่ใจนะว่าจะเลี้ยงไหว ไอ้น้อง ? ”
“แน่นอนพี่ แต่ตอนนี้ผมว่า ปัญหาใหญ่คือ”
“คือ... ”
“เราต้องสอนให้เจ้าตัวเล็กพูดได้ซะก่อนนะ”
“โอ้แม่เจ้า!!!!”
ป๊อก ๆ ๆ ๆ !!!
“เจ๊เอง มีใครอยู่มั๊ย เอาเสื้อมาให้แจจุงกะจุนซูลองใส่แล้วนะจ๊ะ” เจ๊ฮีซอลร่ายรวดเดียวจบ
“ครับๆ เข้ามาเลยฮะ”
“เจ๊มาก็ดีแล้วฮะ ช่วยพาสองคนนี้ไปอาบน้ำแปรงฟันหน่อยฮะ”ยูชอนร้องขอ
“ทำไมเป็นเจ๊ซะงั้นอะ”
“ก็เขาทำไม่เปน”
“ไอ้บ้ายุนโฮ ถึงจะน่ารักยังไงแต่เขาก็เป็นผู้ชายนะ”
“เจ๊ก็ผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ = =” ”
“อินี่ แกรู้ความลับเจ๊ตั้งแต่มะไหร่ยะ!!!!!! ”
“นานแล้วเนอะ” “ฮะ”
“โอ้เวรรรรรรร”
“ฮ่าๆ เจ๊ ยังไงก็ช่วยยูชอนมันหน่อยละกันนะครับ ผมไปละเจอกันบ้างชางมินเหมือนเดิม เย็น ๆ ไปหา” ยุนโฮว่าแล้วก็วิ่งตุ้บ ๆ ลงบันไดไปทันที
วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่เขาคงจะต้องหางานให้ได้สักที ภาระจากสองท้องกลายเป็นสี่ท้อง แย่จริง
“เอ้ยพี่ ไหนตกลงกันแล้วว่าผมจะช่วยทำงานไง”
“เออแกน่ะยังไม่ต้อง จัดการสองคนให้นั้นให้รู้เรื่องรู้ราวก่อนเห๊อะ!!”
“จะไปไหนก็ไปอิตี่ ตรงนี้เจ๊จัดการเอง ไปหนู ไปอาบน้ำกัน” ว่าแล้วเจ๊ก็พาสองหนุ่มน้อยน่ารักผลุบเข้าห้องน้ำไป ขณะที่ยูชอนหยิบขนมปังกรอบกับนมที่กินตอนเช้าเป็นประจำออกมารอคิดแล้วก็เศร้า ก็นมในตู้มันเหลือแค่ไม่กี่กล่องแล้วทีนี้จะเอาที่ไหนกินกันล่ะ ถ้าถึงวันเสาร์นี้แล้วไอ้คุณพี่ยุนโฮมันยังไม่ได้งานสงสัยจะอดตายกันไปตามระเบียบ
อ๊ะ ไม่ใช่วันเสาร์สิ ตายล่ะ ต้องเผื่อให้จุนซูกะแจจุงด้วย งั้นมันก็ไม่ถึงวันเสาร์น่ะสิ แย่แล้วไอ้ยูชอนเอ๊ย ทำไงดีเนี่ยยย เขกหัวตัวเองสักทีเผื่อว่าจะนึกออกกกกก
“ยูชอน...” จุนซูที่เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีขาวเหมือนกันกับแจจุงเขกหัวตัวเองตามยูชอน ว่าแล้วก็ร้องโอ๊ย
“ยูชอน ได้แฟนน่ารักโชคดีมาก ๆ เลยนะ”
“เหอะๆ ไม่ใช่แฟนนะฮะ”
“เจ๊รู้น่า เดี๋ยวก็ใช่ ฮ่าๆ”
“เกรงใจแจจุงบ้างเหอะครับ” ยูชอนลดเสียงลง
“ว๊ายตาย เจ๊ลืมง่ะ แจจุงเขาก็น่ารักไม่แพ้จุนซูและน่า” เจ๊ฮีซอลขยี้หัวแจจุงเล่นอย่างเอ็นดู
“ฮะ น่ารัก” ยูชอนว่าแล้วเลยขยี้หัวจุนซูบ้าง
ทั้งหมดลงมานั่งบนพื้นกลางห้องโล่ง ๆ ล้อมวงกันกินขนมปังกรอบกับนม ขณะที่แจจุงกับจุนซุกำลังทำสงครามแย่งกันขยี้หัวอีกฝ่ายนึงแล้วพูดคำว่า “น่ารัก” อย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะทีจุนซูเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ๊ฟังอย่างคร่าว ๆ
“อ๋อ สรุปแล้วมันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง อืม ๆ แล้วจะเอายังไงต่อล่ะเนี่ย”
“ก็ยังไม่รู้เลยฮะ”
“อืมเจ๊ว่า... ถ้ายูชอนจะออกไปทำงานยังไงฝากเจ๊ดูแลน้อง ๆ ก็ได้นะ อย่างมาก ก็คอยให้เพื่อนของซีวอนพาไปเที่ยวมั่ง อะไรประมานนี้ไง”
“มันจะรบกวนเค้ามากไปมั๊ยครับ 555”
“ไม่เป็นไรหรอกเจ๊รู้ มันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้”
“ขอบคุณมากฮะ แต่ว่าวันนี้ผมต้องไปบ้านชางมินแล้วล่ะ ผมนัดเค้าไว้น่ะ”
“อ๋อ หนูชางมินน่ะเหรอ ไปติวหนังสือล่ะสิ”
“ฮะ”
“ก็พาแจจุงกะจุนซูไปด้วยซะเลยสิ ไหน ๆ แล้ว ป่ะ เจ๊เดินไปเป็นเพื่อน ^^”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น