blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

ตอนที่ 8


แพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงกระจกในห้องน้ำดังไปทั่วห้องนอนพร้อมเลือดที่ไหลเป็นทาง แทยอนค่อยๆทอดน่อง
มาทิ้งตัวลงนอนพร้อมเลือดที่ยังคงไหลไม่หยุดหลังจากเจ้าตัวยกมือชกกระจกอย่างอัดอั้น
ที่ทำอะไรไม่กับภาพบาดหัวใจที่เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ็บกายหรือเจ็บใจสิ่งไหนที่
มันเจ็บมากกว่ากัน เขาค่อยๆหลับตาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอย่างช้าๆหลังรู้ตัวอีกทีเขาก็รักทิฟฟานี่ไปแล้ว!!!
"เธอเลือกมันไม่ใช่ฉัน ฉันไม่เคยสู้อะไรมันได้แพ้ทุกอย่างแม้กระทั่งเธอ" แทยอนพูดออกมาอย่างน้อยใจ
ตอนนี้เลือดยังคงไหลไม่หยุดบาดแผลจากทางกายแทยอนคงไม่คิดว่ามันเจ็บเพราะหัวใจเขาเจ็บหนัก
.
.
ทิฟฟานี่มาหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอนหลังจากที่เธอกลับบ้านผิดเวลาเพราะไปฉลองชัยชนะกับยุนอาในฐานะเจ้า
ของหัวใจของยุนอาซินะ ทิฟฟานี่หยิบเหรียญชนะเลิศที่ยุนอามอบให้ก่อนจะถอนใจแล้วเดินเข้าห้องไป

เสียงประตูถูกเปิดออกแทยอนยังคงนอนนิ่งไปรับรู้สิ่งทีอยู่รอบข้าง ทิฟฟานี่อดแปลกใจไม่ได้ตอนนี้ก็มืดแล้ว
แต่ภายในห้องกลับมืดสนิทแถมกลิ่นคาวเลือดยังส่งกลิ่นฟุ้งไปทั่วเธอค่อยๆเอื้อมมือเปิดไฟก็พบว่าภายใน
ห้องมีเลือดไหลเป็นทางพร้อมแทยอนที่นอนหน้าซีดเหมือนกับว่าเขาเสียเลือดไปเยอะ..
"แท แทเธอเป็นอะไรอ่ะ" ทิฟฟานี่ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆแทยอนก่อนจะจับมือแทยอนมาดูก็พบว่ามือของเขา
มีบาดแผลไปรอยลึกเหมือนโดนบาดพร้อมกับเลือดที่ยังคงไหลไม่หยุด
"แททำไมเป็นแบบนี้ล่ะ" แทยอนยังคงนิ่งเงียบเขาค่อยๆหันหลังให้ทิฟฟานี่จนเธอได้แต่อ่อนใจ
"ไปโรงพยาบาลนะ นี่เธอทำอะไรเนี่ย"
"ไม่ไป"
"นี่ทำไมทำแบบนี่นะ ลุกเดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่ไป ตายไปเลยก็ดี"
"ประชดทำไมถ้าอยากตายจริงก็ไปเอาปืนมายิงเลยซิ" แทยอนหันหน้ามองทิฟฟานี่ช้าๆก่อนจะพยักหน้าแล้วว่า
"ไม่อยากเห็นหน้าฉันแล้วใช่ไหม ผู้หญิงหลายใจ"
"ฉันไม่ได้หลายใจแต่เราไม่เคยรักกัน" แทยอนนิ่งไปมันก็จริงเราไม่เคยรักกัน ทิฟฟานี่ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง
แทยอนเพราะดูเหมือนว่าใบหน้าเขาซีดเหมือนคนเสียเลือดมากจนต้องรีบวิ่งไปตามคุณพ่อของแทยอนกับแม่ของเธอ
มาดูไม่นานพ่อและแม่ก็เข้าห้องมาพบแทยอนนอนจมกองเลือดที่เกิดจากกระทำงี่เง่าของตัวเอง
"ไอ้แทเป็นบ้าอะไรของแกลุกเดี๋ยวนี้ไปหาหมอ"
"ไม่ไป" 
"ปั๊ดโธ่ไอ้ลูกดื้อลุกเดี๋ยวนี้"
"ก็บอกว่าไม่ไป"
"คุณค่ะเรียกหมอมาที่บ้านก็ได้" เห็นว่าแทยอนเกเรไม่ไปโรงพยาบาลแน่ๆพ่อของแทยอนจึงตัดสินใจตามหมอ
มาที่บ้าน ไม่นานนักแทยอนก็ได้รับการรักษาจากหมอประจำครอบครัว พ่อของแทยอนเดินตามรอยเลือดไปก็พบว่า
แทยอนชกกระจก ถึงแม้แทยอนจะอารมณ์ร้ายแต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายตัวเอง เขาค่อยๆลูบผมแทยอนก่อนจะว่า
"แทไม่เคยเป็นแบบนี้มีเรื่องอะไรบอกพ่อซิทำไมทำแบบนี้ทำไมแทดื้อนักลูก" 
"ก็แค่อยากรู้ทำไมเกิดมาถึงได้แพ้ไปเสียทุกเรื่อง"
"แทแกไม่ต้องแข่งกับคนอื่นเขาก็ได้แต่แกแข่งกับตัวเองซิแกปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นไม่ได้หรอ"
"แล้วจะต้องให้ทำแบบไหนเล่า" แทยอนพูดอึดอัดเขาต้องทำแบบไหน เขาไม่เคยรู้อะไรเขาไม่เคยทำ
ตั้งแต่จำความได้พ่อก็ไปทำงานเขาอยู่แต่กับนมที่เลี้ยงมาสิ่งที่พ่อให้ก็คือเงินทองแต่ความอบอุ่นไม่เคยได้รับ
จะต้องทำยังไงให้คนรอบข้างอบอุ่นจะต้องทำยังไงให้คนรอบข้างรัก เขาเองก็อยากทำแต่ต้องทำอย่างไร?
"บอกหน่อยดิต้องทำยังไงเล่า" แทยอนพูดเสียงสั่นก่อนจะเบื่อนหน้าหนีหลบสายตาที่น้ำตาเริ่มจะคลออีกครั้ง
"ความรักเป็นแบบไหนหรอ กอดกันเขาทำกันยังไงหรอบอกหน่อยดิ สอนหน่อยได้ไหมเล่า"
อยู่ๆแทยอนก็ร้องไห้ออกมาจนผู้เป็นพ่อตกใจเขายอมรับตามใจแทยอนทุกเรื่องให้แทยอนทุกอย่างแต่ความอบอุ่นเขาไม่เคยให้ลูก
ทิฟฟานี่เองอดสงสารแทยอนไม่ได้ เขาค่อยๆยกมือเช็ดน้ำตาก็แค่รักผู้หญิงคนนี้แต่ถ้าเกิดบอกว่ารักแล้วเธอไม่รักเขา
จะต้องเจ็บเขาจะต้องเสียใจสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการเรียกร้องความสนใจไม่ว่าจะแสดงออกมาในรูปแบบไหนก็แค่อยาก
ให้ได้อยู่ในสายตาของผู้หญิงคนนี้และสิ่งที่แทยอนเลือกทำก็คือการทำร้ายคนที่รักเพราะแสดงออกความรักไม่เป็น!!
"แท" 
"พ่ออกไปเหอะแทอยากนอน"
"แกจะนอนไปได้ยังไงกลิ่นเลือดทั้งนั้นย้ายไปนอนห้องข้างๆไป"
"ไม่ไป" ทิฟฟานี่เหลืออดดึงข้อมือแทยอนข้างที่ไม่เป็นอะไรเขากระชากมือกลับแต่ทิฟฟานี่ก็ยังคว้าแขนแทยอน
ก่อนจะลากแขนเขามานอนที่ห้องข้างๆ..
"ทำไมถึงดื้อขนาดนี้"
"ยุ่งอะไร" ทิฟฟานี่กลอกสายตาไปมาอ่อนใจกับคนตรงหน้าที่เจ็บตัวขนาดนี้ยังจะดื้อรั้นไม่เข้าเรื่อง
"กินข้าวหรือยัง" แทยอนยังคงเงียบเช่นเคย..
"ไปอาบน้ำเดี๋ยวไปหาอะไรมาให้กิน"
"เธออย่ามายุ่งกับฉันดีกว่าเดี๋ยวแฟนเธอจะมาเตะหน้าฉันอีก" ทิฟฟานี่ถอนหายใจแทยอนทำไมต้องคอยประชดกันตลอดเวลา
เธอค่อยๆดึงร่างของแทยอนขึ้นมาแต่เขาก็ขืนตัวไม่ยอมท่าเดียว
"เลือดเปรอะเต็มเสื้อตัวเธอเหม็นไปหมดแล้วไปอาบน้ำได้แล้วจะได้กินข้าวและกินยานะแทยอน"
"เธอห่วงฉันเป็นด้วยหรอ"
"นี่เลิกงี่เง่าสักพักจะตายไหมนะ" ทิฟฟานี่ส่ายศรีษะก่อนจะดึงร่างแทยอนขึ้นมาเขาได้แต่เดินช้าๆก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
ตอนนี้ทิฟฟานี่เริ่มเป็นห่วงแทยอนขึ้นมาอีกแล้ว เขาเป็นคนอารมณ์ร้ายไม่ได้ดั่งใจก็ทำลายข้าวของเธอไม่ว่าแต่ขออย่างเดียว
อย่าทำร้ายตัวเองจะได้ไหมนะ คิมแทยอน!

ทิฟฟานี่เดินเข้ามาในห้องครัวก็ได้ยินสาวใช้กำลังพูดถึงแทยอนจึงค่อยๆหยุดเพื่อแอบฟัง..
"ปากคุณหนูเยินได้อีกแถมยังบวมอีกน่าสงสารแล้วจะกินอะไรได้"
"เธอดื้อจะตายสงสัยคงไม่ยอมกินข้าวอีก"
"ว่าแต่ว่าคุณหนูจะต้องนอนหยอดข้าวต้มไปอีกนานแค่ไหนนะเนี่ย"
"นั้นซิสงสารเธอคงกินอะไรไม่ค่อยลง"
"อ้าวคุณหนูฟานี่" ทิฟฟานี่เดินเข้าครัวมาก่อนจะยิ้มเล็กๆให้สองสาวใช้ ทิฟฟานี่เป็นที่รักของทุกคนในบ้านนี้
เพราะเธออ่อนโยน พูดจาไพเราะ มีสัมมาคารวะไม่แปลกใจที่ทุกๆคนรักทิฟฟานี่รวมทั้งคุณหนูน้อยของบ้านนี้ด้วย!
"มาทำอะไรค่ะดึกแล้วนะค่ะหาอะไรทานตอนนี้เดี๋ยวก็อ้วนนะค่ะ"
"คุณแทยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่หรอ"
"ค่ะแต่คุณนมทำข้าวต้มให้คุณหนูแล้วนะค่ะแต่เธอไม่ทานเห็นบอกกับคุณนมว่าเจ็บปาก" ทิฟฟานี่อดสงสารแทยอนไม่ได้
แต่ถ้าไม่กินแผลก็จะอักเสบจึงตัดสินใจตักข้าวต้มไปให้แทยอน ส่วนจะดื้อหรือไม่ดื้อก็คงต้องค่อยว่ากันอีกที ~.~
.
.
ทิฟฟานี่ค่อยๆเปิดประตูห้องมาก็เห็นแทยอนนอนหันหลังให้ คนบ้าอะไรอาบน้ำเร็วชะมัด
"กินข้าวได้แล้วนะ" ไม่มีเสียงตอบรับจากคนกวนประสาทคนนี้ ทิฟฟานี่วางถาดข้าวลงก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า
แทยอน เธอค่อยๆทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่ามองแทยอนที่กำลังหลับสนิท แทยอนตอนหลับดูไม่มีพิษมีภัยกับใครเขาน่ารักมากจริงๆ
สำหรับทิฟฟานี่ถ้าแทยอนหลับแล้วน่ารักขนาดนี้เธอก็อยากให้แทยอนหลับไม่ต้องตื่นเลยก็ดี..แทยอนค่อยๆลืมตาก็พบว่า
ทิฟฟานี่มานั่งจ้องหน้า เขาเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจก่อนจะยกมือข้างที่ใช้งานได้ดึงตัวเธอขึ้นมานอนข้างกันแล้วยกมือทิฟฟานี่มากอดที่ตัวเขา
"กอดฉันหน่อยซิ" ทิฟฟานี่อึ้งไปอยู่ๆแทยอนก็มีท่าทีอ่อนแอลงเธอเงยหน้ามองแทยอนแต่กลับรู้สีกผิดต่อยุนอาที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของเธอ
"ฉันมีแฟนแล้วนะ" แทยอนเบือนหน้าหนีเขาไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเธออีกแล้ว เขาจะไม่ทำแบบนั้นกับทิฟฟานี่อีกแล้ว
"ลืมไป" แทยอนดุ้นลิ้นที่แก้มก่อนจะปล่อยมือออกจากร่างทิฟฟานี่แล้วพูดต่อ
"มันพูดแบบไหนหรอ หมายถึงว่าคนที่รักกันเขาพูดกันแบบไหนหรอ" ทิฟฟานี่ได้แต่น้ำตาไหลหัวใจเธอสับสนไปหมด
"กินข้าวเหอะ" ทิฟฟานี่เปลี่ยนเรื่องก่อนจะดันตัวลุกขึ้นสักพักโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้นเป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่ยุนอาเป็นคนให้มาใช้
แทยอนหันมองไปทางโทรศัพท์ทั้งคู่หันหน้ามองกันแทยอนรู้ดีสายปลายทางคงจะไม่ใช่ใคร..

"พี่ยุนหรอค่ะ" 
(ฟานี่ไม่มีปัญหาอะไรนะ)
"ค่ะ"
(พี่คิดถึงฟานี่นะแล้วเรื่อง...เอ่อ..เรื่องแยกห้อง)
"ค่ะฟานี่จะแยกไปนอนห้องอื่นเร็วๆนี้นะค่ะพี่ยูลไม่ต้องห่วง" แทยอนถึงกับฉุนขึ้นมาอีกครั้งนี่ยุนอาทำไมต้องมายุ่งให้ทิฟฟานี่กับเขานอนแยกห้องกันด้วย
(งั้นพี่ก็สบายใจ พี่ไม่อยากให้ฟานี่โดนมันรังแกอีก)
"พี่ยุนไม่ต้องห่วงนะค่ะเขาไม่กล้าหรอกค่ะ"
(โอเคงั้นพี่ก็สบายใจ) ทั้งทิฟฟานี่กับยุนอาคุยกันอยู่พอสมควรจนแทยอนถึงกับโมโหก่อนจะเดินหยิบถ้วยข้าวต้มพร้อมกับ
เปิดหน้าต่างก่อนจะขว้างทิ้งออกไป...เขาเริ่มจะโมโหอีกแล้วซินะ ทำไมกันนะนิสัยแย่ๆแบบนี้แทยอนไม่เคยหาย
"พี่ยุนค่ะแค่นี้ก่อนนะค่ะ"
(เกิดอะไรขึ้นหรอ)
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่นี้นะค่ะ" ทิฟฟานี่รีบวางโทรศัพท์จากยุนอาก่อนจะหันมาต่อว่าแทยอนอย่างเหลืออด
"ทำไมทำแบบนี้นี่โตหรือยังถ้าเกิดว่ามีคนอยู่ข้างล่างแล้วไปโดนจะทำยังไง"
"ก็ช่างมันดิ"
"แทยอนเธอทำไมทำตัวแบบนี้นะฉันไม่อยากจะบอกว่าสันดานเธอมันแก้ไปเคยหาย"
"ฉันมันสันดานเลวไม่ดีเหมือนแฟนเธอเพราะงั้นเธอก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันไปเลยอยากจะแยกห้องไปนอนห้องไหนก็ไปเลย"
"เฮ้ออออออ" ทิฟฟานี่ถอนใจอย่างแรง "ฉันเบื่อเธอเต็มทนแล้วแทยอนเธอรู้ไหมฉันเบื่อเธอ"
"เธอเกลียดฉันไหม"
"มาก" แทยอนพยักหน้าเล็กๆก่อนจะเดินคอตกออกจากห้องไป...
.
.
"เฮ้อออออออออออออออออออ" แทยอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าหลายวันมานี่หัวใจเริ่มสับสนเขาเดินไปหยิบ
เครื่องเดิมผสมแอลกฮอลล์ก่อนจะยกโทรศัพท์ค่อยๆกดโทรออกแล้วเดินออกมาทิ้งตัวแถวสนามหญ้าหน้าบ้านก็พลันเห็นเจ้าบ๊อกบ๊อก..
"บ๊อก บ๊อกมานี่ดิ๊" เจ้าหมาน้อยกระดิกหางเข้าหาแทยอน.. "แม่แกเขาเกลียดฉันล่ะ"
บ๊อกๆคลอเคลียแทยอนไม่ยอมห่างแทยอนทิ้งตัวลงนอนกับสนามหญ้าบ้านโดยมีเจ้าบ๊อกๆนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ
"ฮัลโหลเจสหรอ"
(อ้าวคิมแทยอนเป็นไงบ้างปากหายเบินแล้วหรอถึงได้โทรหาฉัน)
"ถ้าอยากทำดีกับคนอื่นเขาต้องทำยังไงหรอ"
(ถามแบบนี้เพราะน้องฟานี่หรอ) แทยอนอึ้งไปที่เจสซิก้ารู้ทันเรื่องเมื่อเย็นทำให้เพื่อนๆของเขารับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับทิฟฟานี่ซินะ
"ไม่ได้ให้มาถามต่อแค่อยากรู้ว่าเขาทำกันยังไง"
(ก็แหมถ้าไม่ใช่น้องฟานี่แล้วจะเป็นใครแทเล่นหวงซะขนาดนั้นตอนที่ยุนขอคบกัน)
"จะเลิกพูดได้ยังรำคาญ"
(ก็เป็นซะแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนเขาจะไปรักเขาจะไปทนได้)
"ไม่รักก็ไม่ต้องรักซิ"
(น่ะว่าแล้วยังจะเถียงแทนี่ยังไงคนนะรักเขาทำไมไม่บอกเขาไปปากอมภูมิหรือไงแต่บอกไปก็คงไม่ทันแล้วเพราะน้องเขาก็ไปคบกับยุนแล้ว)
"......."
(แท แทฟังอยู่หรือป่าว)
"ไม่มีทางอื่นบ้างเลยหรอนอกจากบอกรักฉันทำไม่เป็น"
(ไม่มีทางไหนทั้งนั้นเพราะน้องเขาไม่ได้รักแทเว้นแต่ว่าแทกับน้องเคยมีอะไรกัน)
"บ้าหรอเจสพูดไร้สาระ"
(แทไม่เห็นต้องรีบตอบขนาดนั้นไม่มีก็ไม่มี)
"เอ่อ..คือถ้า..ถ้าสมมติว่าเคยมีอ่ะ"
(ห๊าาาาาาาาาา แท แทไปเคยมีกับน้องตอนไหน)
"นี่เจสไม่เข้าใจความหมายหรอถ้าสมมติว่ามีไม่ได้หมายถึงว่ามี"
(แค่สมมติก็ไม่ได้หรอกนะน้องเขาจะเสียหาย บ้าจริงแทเนี่ย)
"เฮ้อออออออออออออออออออออ"
(เออๆเว้นแต่..ถ้าสมมติว่าแทกับน้องมีอะไรกันแล้วก็ว่าไปอย่างเพราะ...)
"เพราะ.."
(เพราะอย่างน้อยๆก็ต้องผูกพันกันบ้างแทคนไม่รักเขาคงไม่ยอมมีอะไรกับเราหรอกนะ)
"ถ้าเราข่มเหงเขาล่ะ"
(ข่มขืนอ่ะหรอ)
"พูดให้มันดีๆไม่ได้หรือไง"
(พูดกับเธอแบบนี้ก็เหมาะแล้วเพราะเธอนั้นแหละตัวปากเสีย)
"ถ้าจะว่ากันก็แค่นี้นะรำคาญและ"
(เดี๋ยวๆๆก็ถ้าข่มเหงอย่างแทว่าน้องก็คงยิ่งเกลียดแทมากกว่าเดิมถ้าข่มเหงครั้งเดียวก็เกลียดน้อยหลายครั้งก็เกลียดมากหลายครั้งถี่ๆก็คงจะชอบเอ้ยไม่ชอบเกลียดมากกก)
"แล้วเราจะทำยังไง"
(มีอะไรกับน้องแล้วใช่ไหมรังแกน้องใช่ไหมแท) เจสซิก้าพูดน้ำเสียงจริงจังแทยอนเงียบไปไม่กล้ารับความจริง
(กล้าทำกล้ารับหน่อยได้ไหมรังแกน้องใช่ไหมแทน้องเป็นใครเธอบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ) ทนเจสซิก้าเซ้าซี้ถามความจริงต่อไปไม่ไหวแทยอนถึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แทยอนฟัง
(ทำไมแททำร้ายหัวใจตัวเองไม่พอยังทำร้ายคนอื่นอีกเธอใจร้ายมากรู้ตัวไหม)
"ซันนี่เสียใจไหมตอนมันคบฟานี่"
(ซันนี่เขามีความสุขกับการที่ได้รักคนคนหนึ่งโดยไม่ต้องได้เขามาครอบครองแต่เธอเลือกทำสิ่งที่เลวร้ายกับคนที่รัก เธอทำแบบนั้นทำไมผู้หญิงเขามีหัวใจนะ)
"แล้วฉันอ่ะฉันก็มีหัวใจนะ"
(เธอมีหัวใจแท หัวใจสีดำ) แทยอนได้แต่อารมณ์เสียเขาได้แต่กดวางแล้วค่อยๆนอนหลับตากลางสนามหญ้าอย่างอ่อนล้าสำหรับเขาคงหมดโอกาสกับทิฟฟานี่อีกแล้ว!!
"บ๊อก บ๊อก บ๊อก บ๊อก" เจ้าบ๊อกบ๊อกส่งเสียงเห่าก่อนจะกระโจนเข้าหาหญิงสาวร่างบางเสียงลูกสุนัขร้องจึงทำให้แทยอนค่อยๆลืมตา
"เพิ่งรู้นอนแบบนี้สบายดีกว่านอนเตียงตั้งเยอะ" แทยอนพูดลอยๆก่อนจะยกสปายดื่มแก้เซ็ง
"แผลยังไม่หายทำไมต้องดื่มอะไรพวกนี้ด้วย"
"ฉันดื่มตั้งแต่อยู่จูเนียร์ไฮสคูลตอนเป็นโรคกระเพาะฉันก็ดื่มไม่เห็นตายพ่อก็ยังไม่กล้าด่าฉันเลย" ทิฟฟานี่เดินเข้าบ้านไปสักพักก่อนจะเดิน
ถือขวดสปายมีอีกสองสามขวดเธอทิ้งตัวนั่งลงข้างแทยอนก่อนจะว่า
"ขวดเดียวคงไม่พอกินให้หมด หมดแล้วก็บอกจะได้ไปหยิบให้ใหม่แผลมันจะได้เน่าเร็วๆ" แทยอนหันสบตาทิฟฟานี่แน่นิ่งก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วยกขวดสปายดื่มแล้วดื่มอีกจนหมด
"เอามาดิเอามาให้หมดตู้เลย...สุนีย์...สุนีย์"
"ค่ะคุณหนู" แทยอนตะโกนเรียกสาวใช้ทั้งที่ยังคงมองหน้าทิฟฟานี่อยู่
"ไปหยิบสปายมาให้ฉันหมดตู้เลย"
"คุณหนูทานข้าวหรือยังค่ะมาดื่มอะไรแบบนี้เดี๋ยวโดนคุณพ่อดุอีกนะค่ะ"
"บอกให้ไปเอามาไงเล่าไปเอามาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"ค่ะ ค่ะ" อีกไม่นานสาวใช้รีบยกสปายมาตามคำสั่งของแทยอนเขาพรางยกดื่มยิ่งกว่าน้ำเปล่าขวดแล้วขวดเล่าจนทิฟฟานี่ต้องยกมือห้าม
"พอได้แล้วไปกินข้าวไป"
"ไม่ไป...ทิฟฟานี่" แทยอนเรียกชื่อคนรักก่อนหัวใจมันอึดอัดเต็มทนจะพูดยังไงจะพูดอะไรให้ดูดี..ทำไมมันทำยากขนาดนี้
"ไปกินข้าวนะ"
"ฉันเจ็บมือ"
"ฉันป้อนเธอก็ได้"
"แฟนเธอไม่ว่าฉันหรอ เธอจะไม่รู้สีกผิดต่อแฟนเธอหรอ"
"ฉันป้อนข้าวพี่มันคงไม่ผิดไม่ใช่หรอ" แทยอนนิ่งไปแค่พี่...ก็แค่พี่จริงๆ แทยอนค่อยๆเดินตามทิฟฟานี่เข้ามาให้ห้องครัวพร้อมเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยดินและเศษหญ้า
ทิฟฟานี่ยกถ้วยข้าวต้มโดยมีแทยอนทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ เธอยกช้อนป้อนแทยอนช้าๆพร้อมหัวใจที่สั่นไหวยอมรับเธอรักแทยอนมากจริงๆ
"โอ้ย" แทยอนอ้าปากได้เล็กน้อยก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"ทำไมเวลาตะโกนว่าคนอื่น ตะหวาดคนอื่นถึงไม่ร้อง"
"ได้ทีก็เอาใหญ่"
"มันจริงไหมทำไมชอบพูดเสียงดัง ทำไมชอบตะโกนเวลาไม่ได้ดังใจ"
"ฉันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก"
"เปลี่ยนไม่ได้หรอ"
"เปลี่ยนแล้วได้อะไร" ทิฟฟานี่วางช้อนลงแทยอนทำไมเป็นคนใจแคบได้ถึงขนาดนี้ ได้อะไรทำไมการเปลี่ยนแปลงตัวเป็นคนดีต้องได้อะไรตอบแทนหรือไง
แทยอนพูดเซ็งๆพรางยกสปายดื่มแทนน้ำเสียแบบนั้น
"บ้าหรือป่าวเธอกินไอ้นี่แทนน้ำหรอ"
"ฉันไม่ชอบน้ำเปล่า"
"ประสาทเสีย"
"ด่าให้พอตอนนี้ฉันกำลังเจ็บตัวถ้าฉันหายฉันเอาคืนเธอแน่"
"ลองดูฉันจะให้แฟนฉันมาจัดการ" แทยอนถึงกับเบือนหน้าหนีก่อนจะเลื่อนหน้าออกจากช้อนในขณะที่ทิฟฟานี่กำลังจะป้อนข้าวแล้วว่า
"คำก็แฟนสองคำก็แฟนจะอ้วกกกกกกกกกกกินไม่ลง"
"งั้นก็ไม่ต้องกิน"
"เอออออออออออไม่กินก็ได้" แทยอนเดินหันหลังขึ้นห้องโดนมีทิฟฟานี่เดินตามไปอย่างเหนื่อยใจ..ทำดีต่อกันมันลำบากนักใช่ไหมสำหรับเรา?
"ไปอาบน้ำใหม่แล้วก็กินยานะ"
"ฉันคนสกปรกจะนอนแบบนี้"
"ไปอาบน้ำนะแทยอน"
"จะเป็นเมียหรือจะเป็นแม่"
"แทยอน" ทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปแทยอนไม่เคยพูดจากอะไรแบบนี้คำพูดนี้ยิ่งทำให้ทิฟฟานี่รับไม่ได้
"ถามว่าจะเป็นอะไรจะเป็นเมียหรือจะเป็นแม่"
"อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ"
"ทำไมพูดเรื่องจริงทำรับไม่ได้" แทยอนคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างหงุดหงิด 
ทิฟฟานี่นอนนึกถึงคำพูดของแทยอนบ้าหรือไงกันนะฉันเกลียดคำคำนี้!
แทยอนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะกินยาตามคำสั่งทิฟฟานี่อย่างว่าง่ายก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงใหญ่
เขาได้แต่เขยิบเขาหาทิฟฟานี่ก่อนจะสอดมือไปกอดเธอจนทิฟฟานี่ได้แต่สะดุ้งเล็กน้อยเขาค่อยๆยกมือ
ทิฟฟานี่มากอดเขาไว้อีกครั้งแทยอนดูอ่อนโยนมากจริงๆอาจเป็นเพราะเขามึนเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกฮอลล์ก็เป็นได้
"อย่ารู้สึกผิดที่ต้องกอดกันได้ไหมก็นึกว่ากอดพี่ก็แล้วกันกอดฉันหน่อยนะ"
"บ้าหรือไง" ทิฟฟานี่พูดเสียงอึกอักเวลาอยู่ใกล้แทยอนทีไรหัวใจเธออ่อนแอให้กับแทยอนเสมอ
"อืมมมบ้า" แทยอนพูดเสียงเงียบลงทิฟฟานี่ค่อยๆเงยหน้ามองเขาใบหน้าของแทยอนสะลืมสะลือใกล้หลับเต็มทน
"นี่แกล้งหลับหรอ"
"เมา" แทยอนพูดได้คำสองคนเขาก็หลับตาลงอย่างเหนื่อยแรง
"บ้าซินี่ปล่อยนะ"
"บ้าตรงไหนหยิบเองมาขวดนึงเธอสามเป็นสี่กินเพิ่มที่นีย์เอามาให้อีกตั้งหลายขวด......."
"แท...แทยอน" ทิฟฟานี่เรียกแทยอนอีกครั้งหลังน้ำเสียงแทยอนเงียบไป
"อืมมมมมมมมเรียกทำไม"
"มากอดทำไมปล่อย"
"วันนี้เหนื่อยมากนะปากก็เจ็บโดนแฟนเธอเตะหน้าหงายเงิบเธอไม่สงสารฉันบ้างหรอกอดฉันให้เด็กขาดความอบอุ่นคนนี้นอนหลับฝันดีแบบเด็กคนอื่นบ้างไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้"
"ฉันใจดำเธอก็คงใจร้ายน่าเสียดายเราไม่ใช่แฟนกันไม่งั้นเหมาะกันจะตาย" ทิฟฟานี่เงียบไปจนแทยอนพูดต่อ
"ฉันไม่คุยแล้วนะง่วงนอนแล้วถ้าอยากออกไปจากอ้อมกอดฉันก็รอให้ฉันหลับก่อนก็แล้วกันแต่ถ้ามันอึดอัดมากก็ทนหน่อยนะ"
เสียงแทยอนเงียบลงไปแล้วจริงๆกลายเป็นเสียงลมหายใจทดแทนทิฟฟานี่เงยหน้ามองใบหน้าแทยอนหัวใจเริ่มสับสนอีกครั้ง
รักแทยอนมันคือความจริงๆแต่ยุนอาก็คือพี่ที่แสนดีและตกลงคบกันไปแล้วเธอทำร้ายยุนอาไม่ได้..
.
.

"แทยอนฉันรักเธอนะ" ทิฟฟานี่พูดออกมาอย่างไม่มีเสียงสุดท้ายทุกคนใช่ไหมที่ต้องเจ็บปวด!!!!
http://music.gmember.com/player/html_playe...ngid=0701495301

.
.

-จบตอน-


---------------------------------------------------------------------------

เซอร์ : น่ะป่ะไร...เมื่อสุดท้ายหัวใจฟานี่รักแท..แต่ตกลงรับรักพี่ยุนไปแล้ว
จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงหน้าแฟนซินะฟานี่นะ....พ่อคิมแทก็เริ่มๆและ..เริ่มๆดีขึ้นมานิดแต่ก็ยังไม่วายปาข้าวของ
สงสารมันเหอะนะเด็กมันเกรียนกำลังปรับปรุงตัวมันมีปัญหามันอยากให้คนสนใจมันเพราะมันขี้แพ้สอบก็เกือบตก
พระเอกแบบนี้หายากนะพ่อไม่สนใจแม่ก็ไม่มี...สงสารมัน   


ปล.ว่าจะหายตัวไปรักษาปากพ่อพระเอกแต่มันรู้ความจริงว่าเขามีเมียรออยู่ที่บ้าน
เลยร้องห่มร้องไห้ถอยออกมาเอง  

-ว่าไปนั้นจริงๆแล้วอยากได้ FONT THAI ที่เป็น UNICODE หน่อยใครมีบ้างช่วยที
เอามาแลกกับ NC นะท่านนะห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าไม่ได้งานมันก็ไม่เดิน