blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7

ตอนที่ 7


ความนิ่งเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งคู่ความเงียบก็เริ่มปกคลุมจนยุนอาตัดสินใจทำลายความเงียบนั้น
"เกิดอะไรขึ้นฟานี่จะบอกพี่ได้ไหมค่ะ" ยุนอายกมือลูบผมหญิงสาวตรงหน้าทิฟฟานี่ได้แต่ก้มหน้า
ไม่อยากจะนึกถึงวันที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากที่สุดในชีวิต ยุนอารู้ดีสิ่งที่ทิฟฟานี่ได้รับเธอเองก็คงไม่เต็มใจ
"ไม่อยากบอกพี่ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าเก็บไว้เองฟานี่ก็จะคิดมากบางทีคนเราก็ต้องการใครสักคนที่คอยอยู่
เคียงข้างและรับฟังในสิ่งที่เราอยากจะพูด...ฟานี่เป็นพี่ได้ไหม"
ทิฟฟานี่พูดไม่ออกซึ้งใจกับยุนอาเธอค่อยๆเงยหน้ามองยุนทั้งน้ำตาและยอมเล่าความจริงให้ยุนอา
ฟังทั้งหมด...ทุกๆอย่างหยุดการเคลื่อนไหวเสียงลมหายใจดังมากกว่าแต่เดิมยุนอาพูดไม่ออก
เขาได้แต่ดึงทิฟฟานี่มากอดปลอบใจ เขาเป็นอะไรก็ได้สำหรับเธอขอเพียงแค่ให้เธอสบายใจ!
"ฟานี่" ยุนอาส่งยิ้มเป็นรอยยิ้มที่สดใสอีกครั้งก่อนจะส่งมือให้กับเธอ
"ค่ะ"
"จับมือพี่ซิ"
"เอ๊ะ"
"จับมือพี่ซิต่อไปนี้ฟานี่จะมีพี่อยู่ๆข้างๆเราจะเดินไปพร้อมๆกันปัญหาทุกอย่างมีทางออกขอเพียงแค่เรายิ้มสู้"
"พี่ยุน" ทิฟฟานี่สบตายุนอาอย่างจริงใจเธอค่อยๆยิ้มให้กับเขาเป็นรอยยิ้มที่สดใสมากที่สุดตั้งแต่ยุนอาได้รู้จักทิฟฟานี่มา
อาจเป็นเพราะวันนี้ทิฟฟานี่ได้เผยร่องรอยที่แสนเจ็บปวดออกมาแล้วก็เป็นได้ ทิฟฟานี่ค่อยๆยื่นมือสัมผัสก่อนที่ทั้งคู่
จะกระชับมือกันแนบแน่นและก้าวเดินไปพร้อมๆกัน...


.
.

อีกไม่กี่วันการแข่งขันเทควันโด้ประจำปีจะเริ่มขึ้นเย็นวันนี้ทิฟฟานี่ตัดสินใจไปดูยุนอาซ้อมและ
เธอสัญญากับยุนอาไว้แล้วว่าหลังจากเลิกเรียนก็จะมาดูยุนอาซ้อมในทุกๆวัน แต่วันนี้เจสซิก้า
กับลากแทยอนมาซ้อมทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ค่อยอยากจะซ้อมเท่าที่ควร

"โอ้โหมันมาเรียนกับเขาก็เป็นเนอะไอ้เด็กมีปัญหา" ฮโยยอนว่าหลังเห็นแทยอนเดินหน้าบึงตึงเข้ามาทิฟฟานี่ค่อยๆหันมองไปทางแทยอนเล็กน้อยก่อนจะหันกลับอย่างไม่ใส่ใจ
"ใครว่ามันมาเรียนมันมาเพื่อโดดเรียนแล้วพอถึงเวลามาซ้อมกีฬามันถึงมาแต่มันเต็มใจหรือป่าวดูท่าว่ายัยเจสจะจับมันมาเพราะอยากเจอครูยูลที่ห้องพักครูล่ะก็ไม่ว่า"
ยุนอาหันมองทางแทยอนอย่างเจ็บแค้นเขาไม่เคยเกลียดแทยอนเลยตั้งแต่รู้จักกันมาแต่วันนี้ความรู้สึกเกลียดมาตีกลับจนอยากจะฆ่าแทยอนให้ตายด้วยซ้ำ
"เอาล่ะนะเธออยู่ตรงนี้ฉันอยู่ตรงโน้น" เจสซิก้าชี้ไปทางห้องพักครูแล้วกำชับแทยอนต่อ
"แล้วก็ตั้งใจซ้อมถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีหวานใจมาเชียร์เหมือนยุนอาเขา"
"ไม่ต้องพูดได้ไหม" แทยอนตะหวาดเจสซิก้าเสียงดังจนเธอได้แต่จ๋อยและเงียบไปแต่ใครว่าแทยอนไม่มีคนมาเชียร์วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์
เด็กๆรุ่นร้องที่พลาดหวังจากยุนอาก็เลยนำดอกไม้เอย ช๊อคโกแลตมาให้แทยอนยกใหญ่ไม่พอนิโคลก็ยังตามมาอีกแรง
"แทททททททททททฮันนี่" ทิฟฟานี่หันไปตามเสียงนั้นเธอมองดูการกระทำของนิโคลก็ได้แต่ใจหายหรือว่าแทยอนจะชอบผู้หญิงสไตล์แบบนี้
ซึ่งเธอเป็นแบบนิโคลไม่ได้เลย นิโคลทั้งสวยทันสมัยมีรสนิยมดูดีแต่สำหรับเธอก็แค่รุ่นน้องเชยๆคนหนึ่งก็แค่นั้น
"มีไรป่ะนิโคล" วันนี้แทยอนไม่ค่อยมีอารมณ์อยากจะแสดงละครตบตาใครเขาจะแสดงออกยังไงเขาก็จะแสดงออกมายังงั้น
"โหยยยฮันนี่พูดแบบนี้นิโคลจี๊ดนะค่ะวันก่อนเรายังหอมแก้มกันอยู่เลย"
"อยากได้มากกว่านี้ไหมถ้าอยากได้มากก็มาใกล้ๆซิ" แทยอนเริ่มรำคาญก่อนจะคว้าตัวนิโคลมาจูบกลางโรงยิมจนทำให้ทุกสายตาที่จับจ้องอยู่ถึงกับอึ้งไปรวมทั้งทิฟฟานี่ด้วย!!
"และฟังนะถ้าอยากได้มากกว่านี้ก็ไปที่บ้านฉันแต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์เธอจะไปไหนก็ไป" แทยอนพูดอย่างรำคาญพรางหงุดหงิดแต่นิโคลกับยิ่งชอบใจ
แบดบอยแบบนี้แหละที่ทั้งเท่ห์และเถื่อนสเป็นเธอสุดๆ 
"จริงนะแทงั้นเดี๋ยววันหยุดสัปดาห์นี้นิโคลไปบ้านแทนะ" แทยอนพยักหน้าก่อนจะหันไปเตรียมอุปกรณ์ซ้อมต่อแล้วเขาไม่คิดจะสนใจหัวอกทิฟฟานี่บ้างเลยหรือ?

.
.


แทยอนทนซ้อมไปเห็นภาพทิฟฟานี่กับยุนอาไปก็รู้สึกหงุดหงิดหัวใจบอกไม่ถูกไม่รู้ว่าตัวเอง
เป็นอะไรคำตอบนั้นก็ยังหาไม่เจอแต่ยุนอาเองก็ใช่ว่าจะรู้สึกดีถึงแม้ทิฟฟานี่จะนั่งอยู่กับเขา
แต่สายตาไม่ได้อยู่กับเขาและหัวใจก็คงเช่นกัน..

.
.


"ฮันนนนนนนนนนนแน่ครูยูลลลลลลลลล"
"มีอะไรเด็กหญิงเจสซิก้าเลขที่22ห้องสอง" ยูรินั่งตรวจการบ้านเด็กไปเหลือบมองเจสซืก้าไปอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไร
ถึงแม้ข้างนอกโรงเรียนเขาจะแอบพาเจสซิก้าไปกินไอศครีมด้วยกันบ่อยๆแต่ที่นี่ในโรงเรียนครูกับนักเรียนต้องอยู่คนล่ะส่วน
"ดาร์ลิ่ง..ดาร์ลิ่งให้อะไรเขาอ่ะวันวาเลนไทน์" เจสซิก้ากระซิบที่ปรายหูยูริเขาได้นั่งหน้านิ่งแล้วว่า
"เด็กหญิงเจสซิก้าครูกำลังตรวจการบ้านอยู่ไม่มีเวลามาเล่นกับเธอ" เจสซิก้าถึงกับแบะปากทีที่โรงเรียนล่ะก็เก็กแต่อยู่ข้างนอกอย่ามาเล่นกันก็แล้วกัน
"ไปก็ได้..."
"เด็กหญิงเจสซิก้า..." เจสซิก้าหูผึ่งก่อนจะรีบหันไปทำตาหวานเยิ้มอย่างมีความหวัง..
"เขียนการบ้านอ่านไม่รู้เรื่องเอาไปคัดมาใหม่ร้อยจบ"
"บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา พ่อเจ้าอะไรกันค่ะหนูมีงานอย่างอื่นต้องทำนะค่ะคุณครูสุดที่รักกกกก"
"เถียงครูบาอาจารย์เอาไปคัดเพิ่มอีกร้อยจบรวมเป็นสองร้อยถ้าเขียนไม่สวยไม่ต้องมาส่ง..อ่ะแล้วนี่ของแทกับซันเอาไปให้ด้วย"
"อิตาครูบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เจสซิก้ารับสมุดก่อนจะเดินออกจากห้องพักครูยูลสุดที่รักมาแบบหัวเสียส่วนตัวเขาได้แต่มองเธออย่างชอบอกชอบใจ >.<

.
.

"เดินฟึดฟัดมาเลยนะ" ซันนี่อดแซวเจสซิก้าไม่ได้ไปห้องพักคุณครูยูลทีไรเธอจะอารมณ์เสียออกมาทุกครั้งเพราะที่โรงเรียนครูไม่เคยเล่นกับเจสซิก้าเลย T.T
"เฮ้อออออออออออิตาครูยูลซิให้ไปคัดการบ้านมาใหม่ตั้งร้อยจบไม่เห็นจะให้แทไปคัดเลยปกติแทนั้นแหละที่โดนคัด" เจสซิก้าเปิดสมุดของแทยอนดูเพราะปกติ
รายมือแทยอนไม่เคยดูได้ต้องโดนยูริมักให้ไปคัดใหม่เสมอแต่ครั้งนี้ลายมือของแทยอนเปลี่ยนไปจากไก่เขี่ยกับเป็นลายมือน่ารักๆเหมือนเด็กผู้หญิงเขียนให้!!
"O.O แททททททททให้ใครทำการบ้านให้อ่ะ" เจสซิก้าถามด้วยดวงตาปนสงสัย..ซันนี่เองก็แอบหยิบมสมุดแทยอนไปดู
"จริงด้วยนี่ไม่ใช่ลายมือแท"
"จะลายมือฉันลายมือหมามันก็การบ้านเหมือนกันทำไมต้องสนใจ" แทยอนพูดไปยกขาเตะไปเขาก็คงคิดว่าลมที่เขาเตะอยู่เป็นยุนอาซินะ ~.~
"ปากคอเราะร้ายขึ้นทุกวันเจ้าของลายมือในสมุดเล่มนี้มีกิ๊กหรอค่ะ" เหมือนแทงใจดำแทยอนหยุดการกระทำก่อนจะหันมองหน้าเจสซิก้าก่อนจะหยิบ
สมุดในมือมาแล้วเดินไปทางถึงขยะก่อนจะปาลงถังอย่างไม่สนใจ
"ถ้ามันเรื่องมากปัญหาเยอะก็ทิ้งมันไปรำคาญ"
"แทยอนนนนนนนนนน" เจสซิก้ากับซันนี่พูดพร้อมกันนับวันอารมณ์ของแทยอนเริ่มจะร้ายมากขึ้นจนเกินจะเยียวยาเสียแล้ว ส่วนตัวเขาก็
เดินหันกลับหลังเลิกซ้อมไปเสียแบบนั้น "แทไปไหนอ่ะ" เจสซิก้าเอ่ยถามอย่างงงๆ
"กลับบ้านนนนนนนนนเบื่อ" แทยอนตะโกนเสียงดังจนเพื่อนๆทางกลุ่มยุนอาได้แต่ส่ายหัวระอา
"ดู๊ดูมันนิสั๊ยยยยยยยยยยอ่ะนิส้ายยยยยยยยยยยย" ฮโยยอนพูดไปทางแทยอนที่เดินหัวเสียออกไปจนทิฟฟานี่ได้แต่ถอนใจเธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะ
"สาธุไอ้ยุนขอให้แกเจอมันนะเทควันโด้อ่ะเตะมันให้ปากแตกไปเลยหมั่นใส้" ยุนอาหันมองทางทิฟฟานี่ถ้าหากว่าพี่จะเตะมันจริงๆเธอคงไม่เสียใจใช่ไหม??

.
.

ที่บ้านของแทยอนและทิฟฟานี่พ่อกับแม่ตัดสินใจคุยกันถึงปัญหาสุขภาพของแม่ทิฟฟานี่ที่ต้องเลื่อนออกไปเพราะเป็นห่วงลูกสาว
ที่พักหลังๆเริ่มผิดปกติไปจากเด็กร่าเริง ยิ้มเก่งเปลี่ยนไปเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยร่าเริงเท่าทีควร
"คุณควรจะต้องรีบไปได้แล้วไม่งั้นอาการของคุณจะแย่มันอาจจะลุกลามโดยที่เราไม่รู้ตัวเราต้องหยุดมันนะ"
"คุณค่ะฉันรู้ว่าฉันจะต้องรีบไปแต่ฉันเป็นห่วงลูก" แม่ของทิฟฟานี่เงียบไปเธอรู้ตัวดีอีกไม่นานเธอจะต่อสู้กับโรคร้ายไม่ไหวถึงวันนั้นลูกสาวของเธอจะเป็นอย่างไร
"คุณไม่ต้องกลัวนะลูกคุณก็เหมือนลูกผม ผมสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด"
สองสามีภรรยากอดกันร้องไห้รักแท้มักแพ้โชคชะตาเสมอเวลาไม่นานที่ทั้งคู่รักกันก็ต้องพบข่าวร้ายที่
ทั้งคู่ไม่อยากให้เกิดนั้นก็คือคุณฮวังเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายและนี่คือสาเหตุที่ทั้งคู่รีบแต่งงานกันเพื่อที่จะใช้เวลาที่จะอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่ามากที่สุด
"ขอเวลาให้ฉันได้ดูแลลูกอีกสักสองอาทิตย์จากนั้นฉันจะไปรักษาตัวกับคุณ" คุณคิมดึงร่างภรรยามากอดทั้งคู่กระชับกอดกันลูกที่
ต่างฝ่ายต่างเสียทั้งพ่อและแม่หากแต่ว่าแม่ของทิฟฟานี่กับเลี้ยงลูกจนเป็นเด็กดีแต่กับเขากับเลี้ยงแทยอนให้เป็นเด็กดื้อและก้าวร้าว!!

อีกไม่นานแทยอนก็เดินเข้าบ้านมาแบบเซ็งๆไม่พูดไม่จาก่อนจะเดินขึ้นห้องไปสักพักทิฟฟานี่ก็ตามเข้าบ้านมาก่อนจะยกมือไหว้ทั้ง
พ่อและแม่ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไปอีกคนการกระทำของทั้งคู่อดทำให้พ่อกับแม่สงสัยในความสัมพันธ์ที่มีต่อกันไม่ได้เลยจริงๆ

"ทิ้งสมุดการบ้านทำไม" ถึงแทยอนจะทำร้ายเธอขนาดไหนสุดท้ายทิฟฟานี่ก็อดใจอ่อนให้กับแทยอนไม่ได้
"ทำไม" แทยอนพูดเสียงเรียบพรางยกมือกดรีโมตทีวีไปมาสักพักเขาก็เริ่มกวนประสาททิฟฟานี่ด้วยการเดินไปเปิด Wiiเพื่อจะเล่นเกมส์ชกมวย 
แทยอนได้แต่เตะซ้ายเตะขวาไปเรื่อยจวนเจียนโดนหน้าทิฟฟานี่เต็มทนจนเธอถึงกับทนไม่ไหวก่อนจะว่า
"อยากเล่นก็เล่นไปคนเดียวซิทำไมต้องแกล้งกันด้วย"
"อยากเตะคน"
"ระวังจะโดนคนอื่นเตะถ้ายังขืนทำตัวแบบนี้"
"แฟนเธออ่ะหรอ"
"ใช่"
"ยินดีด้วยนะมีคนรับซื้อของเก่า"
"ของเก่าสำหรับเธอแต่มันใหม่เสมอสำหรับพี่ยุน" ทิฟฟานี่พูดจาเฉือดเฉียนกับแทยอน แทยอนหยุดการเคลื่อนไหวของร่างกายก่อนจะหันหน้าสบตาอย่างท้าท้าย
"งั้นของลองของใหม่ของไอ้ยุนหน่อยได้ไหมล่ะ" แทยอนกระชากร่างทิฟฟานี่ลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมทิฟฟานี่สบตาแทยอนก่อนจะท้าท้ายกลับ
"เพิ่มประสบการณ์ก็ดีพี่ยุนเขาจะได้ชอบ" แทยอนอึ้งไปกับคำพูดของทิฟฟานี่เขาดันตัวลุกขึ้นก่อนจะมองทิฟฟานี่อย่างรังเกียจ
"เธอมันน่ารังเกียจ"
"ฉันมันก็เหมือนเธอนั้นแหละ" แทยอนต่อล้อต่อเถียงกับทิฟฟานี่อย่างไม่ลดละสักพักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
"แท แทเอ้ย"
"ฟานี่ลูกทำอะไรอยู่ลูก" ทั้งคู่สบตากันก่อนจะหันไปทางประตูห้องก่อนจะผละออกจากันแทยอนค่อยๆเปิดประตูก่อนจะทำหน้าเซ็ง
"พ่อมีไร"
"ฉันจะต้องมีเรื่องหรอถึงจะคุยกับลูกตัวเองได้แล้วฟานี่ล่ะ"
"อ้วน...อ้วน...พ่อเรียก" ทิฟฟานี่ย่นคิ้วมองหน้าแทยอนอย่างไม่ค่อยพอใจจะบ้าหรือไงฉันเกลียดเธอคิมแทยอน
"ค่ะ"
"วันนี้มื้อเย็นพ่อกับแม่จะออกไปทานอาหารกันข้างนอกนะลูก ลูกอยู่กับแทได้นะ"
"ได้ค่ะแม่ไปเถอะค่ะ"
"โซสวีท" แทยอนยื่นหน้าพูดประชดก่อนจะส่ายหัวแล้วเดินกลับเข้าห้องไปอย่างเซ็งๆ
"ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่แกกับฟานี่กำลังทำอะไรกันอยู่"
"ทำอะไร ทำอะไรกัน" แทยอนพูดหน้ากวนพรางหันมองทิฟฟานี่อย่างมีเลศนัยจนพ่อกับแม่เริ่มเอะใจขึ้นอีกครั้ง
"แกทำอะไรฟานี่"
"ทำอะไรก็เล่นเกมส์กันอยู่เนี่ย" แทยอนพรางยื่นหน้ามองไปทางทีวีมันก็จริงอย่างที่แทยอนพูดทั้งคู่กำลังเล่นเกมส์กันอยู่ซินะ
"งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนก็แล้วกัน"
"มีความสุขมากๆนะค่ะ" ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กๆก่อนจะปิดประตูห้องหันกลับมาก็อดเสียอารมณ์กับคนตรงหน้าไม่ได้
"เล่นเกมส์รัก"
"เราไม่เคยรักกัน" ทิฟฟานี่พูดเสียงเรียบแทยอยได้แต่ใจหาย เขาเองก็อยากจะพูดดีกับทิฟฟานี่บ้างแต่แค่แสดงออกมาไม่เป็น
แล้วจะต้องให้พูดยังไงมันถึงจะดูดีเขาจะต้องทำยังไงแต่ช่างเหอะก็แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่เห็นต้องแคร์ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะผลสุดท้ายก็ต่างฝ่ายต่างอยู่

.
.

วันพรุ่งนี้จะเป็นวันแข่งเทควันโด้แข่งรอบเดียวจบเมื่อช่วงเย็นมีการจับฉลากสายในระดับไฮคลูลปีสามเหมือนฟ้า
แกล้งจริงๆเพราะแทยอนกับยุนอาอยู่คนล่ะสายและต่างก็เป็นมือวางหากไม่มีใครพลาดท่าทั้งคู่ก็คงจะได้พบกันรอบชิง
ภายบนเตียงนอนแทยอนอดตื่นเต้นไม่ได้สำหรับผลวันพรุ่งนี้เขาเองก็อยากจะชนะบ้างเพราะตั้งแต่เรียนมาเขาไม่
เคยได้ที่หนึ่งกีฬาทุกอย่างเขาเล่นได้ดีแต่ก็ไม่ดีเท่าเทควันโด้ที่ดีที่สุดแต่เขาก็ยังไม่ใช่คนเก่งที่สุดอยู่ดี..

"เธอว่าพรุ่งนี้ฉันจะได้เข้าชิงไหม" อยู่ๆแทยอนก็ถามทิฟฟานี่ที่นอนหันหลังให้กันกับแทยอน
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนเคียงข้างจนเขาเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง
"หูหนวกหรอถามว่าเธอว่าฉันจะได้เข้าชิงไหม"
"ได้ไม่ได้เดี๋ยวก็เห็น"
"ทิฟฟานี่" แทยอนโมโหทีกับตัวเขาทิฟฟานี่เมินเฉยได้ขนาดนี้..
"ระริกระรี้เวลาอยู่กับไอ้ยุนทีกับคนที่นอนด้วยกันล่ะตัวแข็งถื่อ"
"ปากเสีย"
"ปากฉันเสียหรอหืมก็ลองดูหน่อยแล้วกันว่ามันเสียจริงหรือว่าใช้งานได้" แทยอนจับแขนทิฟฟานี่หันหน้าเข้าหาก่อนจะดึงร่าง
ทิฟฟานี่มาจูบอย่างดูดดื่มเขาค่อยๆไซร้าไปตามซอกคอก่อนจะขบให้เกิดร่องรอย..
"นี่อย่างทำอะไรบ้าๆนะฉันต้องไปเรียนนะ"
"แล้วถ้าไม่ไปจะยอมให้ทำงั้นซิ"
"นี่หยุดนะ" ทิฟฟานี่ขืนตัวดิ้นจากแทยอนเขาได้แต่ยิ้มเยาะเย้ยพูดไประดมจูบทิฟฟานี่ไป
"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ามันเห็นไอ้รอยแดงๆนี่จากคอเธอมันจะเป็นยังไง"
"แทยอน...แทยอน" ทิฟฟานี่ร้องเรียกแทยอนแต่ดูเหมือนไม่เป็นผลเขาค่อยๆเพิ่มความร้อนแรงกับหญิงสาวตรงหน้า
หากแต่ว่าเธอได้แต่นอนตัวแข็งอย่างไร้อารมณ์จนแทยอนถึงกับเซ็งก่อนจะถอนตัวออกมาจากร่างของเธอ
"น่าเบื่อ" ทิฟฟานี่ได้แต่ยกมือเช็ดน้ำตาสุดท้ายแทยอนเมื่อไม่ได้ดังใจก็จบลงที่การรังแกเธอแบบนี้ทุกครั้งแล้วสิ่งที่แทยอนทำมันเป็นเพราะรักหรือแค่ต้องการเอาชนะเธอ
ทิฟฟานี่เองก็อย่างรู้เหมือนกันสำหรับเธอ เธอเป็นคนไม่ใช่เครื่องมือระบายออกทางอารมณ์ของใคร! 
(เธอก็แค่อยากเอาชนะฉันเท่านั้นใช่ไหมล่ะแทยอน)
(บ้าอะไรว่ะ..ฉันเป็นอะไรเนี่ย) แทยอนไม่เคยเข้าใจตัวเองเลยกับสิ่งที่เป็นอยู่เขารักเธอหรือเกลียดเธอกันแน่..


-รอบชิงชนะเลิศ-

รอบชิงขนะเลิศสุดท้ายมันก็เป็นไปตามคาดเมื่อแทยอนและยุนอาต่างฝ่าฟันคู่ต่อสู้จนมาถึงรอบนี้
ทั้งคู่สบตากันแน่นิ่งก่อนจะเดินแยกทางกันไปนั่งที่มุมใครมุมมันสายตาของแทยอนยังคงจับจ้อง
ไปทางทิฟฟานี่ที่วันนี้ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าเธอเลือกที่จะยืนอยู่ข้างยุนส่วนตัวเขาไม่มีใครนอก
จากเพื่อนทั้งสองคนกับนิโคลและเด็กสาวที่มารุมให้กำลังใจแต่พวกเขาเหล่านั้นแทยอนไม่ต้องการ!
"พี่จะเอาชัยชนะมาฝากฟานี่" ยุนอาพูดพรางสบตากับทิฟฟานี่ก่อนจะเลื่อนสายตาลงต่ำก็พบสิ่งที่
เจ็บปวดมากที่สุดรอยแดงเป็นจ้ำๆรอบคอทิฟฟานี่ทำให้เขาเจ็บปวดและเพิ่มความแค้นกับแทยอนมากขึ้น
"สู้เขานะค่ะ" ถึงแม้คำนี้บางทีทิฟฟานี่ก็อยากจะพูดกับฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามกับยุนอาแต่ถ้าจะต้องพูด
กับเขาสู้พูดกับคนที่รักและจริงใจกับเธอยังดีเสียกว่า..เสียงสัญญาณดังขึ้นทั้งแทยอนและยุนอา
ต้องเผชิญหน้ากันบนสังเวนกีฬาอีกครั้งทั้งคู่โค้งให้กันเพื่อเริ่มต้นการชิงชัยที่มีศักดิ์ศรีเป็นเดิมพัน
"แกคงเห็นแล้วใช่ไหมลอยนั้นถ้าฉันแพ้แกก็อาจเป็นเพราะฉันเหนื่อยจากเมื่อคืน"
ยุนอานิ่งไปเขาได้แต่พยายามข่มใจไม่ต่อล้อต่อเถียงแต่เขาจะทำให้แทยอนสำนึกด้วยการแข่งขันในครั้งนี้..
กรรมการให้สัญญาณเริ่มการแข่งขัน แทยอนเดินเข้าหายุนอาด้วยความมุ่งมั่นแต่เพราะความเสียเปรียบ
ทุกๆด้านไม่ว่าจะเป็นส่วงสูงหรือแม้แต่ความคล่องตัวไม่ว่าแทยอนจะเดินหายุนอามากเท่าไรกับโดน
ยุนอาตอบโต้จนได้คะแนนทุกครั้งทั้งหมัดทั้งศอกแต่แทยอนก็ยังไม่ลดละความพยามเสียงเชียร์ของทิฟฟานี่
ดังขึ้นแต่เธอไม่เคยเรียกชื่อแทยอนไม่แต่นิดถึงแม้จะมีเสียงเชียร์จากคนอื่นแต่แทยอนกลับไม่ได้ยิน
เขาต้องการเพียงแค่เสียงของทิฟฟานี่แต่มันก็ไม่เกิดขึ้น ยกแล้วยกเล่าผ่านไปคะแนนแทยอนก็ยัง
ไม่ขึ้นเหลืออีกเพียงแค่สองคะแนนยุนอาก็จะชนะน๊อค เสียงสัญญานบ่งบอกว่ายกที่สามกำลังจะเริ่มขึ้น
ยกนี้แทยอนยังคงสาวท้าวเข้าหายุนอาเช่นเดิม ยุนอาไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านไปเขาตั้งใจยกเท้าเตะ
หน้าแทยอนเพื่อที่จะเก็บสองแต้มสุดท้ายและคว้าชัยชนะที่แสนสวยงามแต่มันจะเป็นความพ่ายแพ้ที่
บอบช้ำที่สุดเท่าที่แทยอนเคยลงแข่งมา ยุนอายกเท้าเตะหน้าแทยอนอย่างแรงจนหน้าของเขาหันไป
ตามแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น...

"แทยอน..." ทิฟฟานี่ร้องเรียกชื่อแทยอนแต่ถึงเรียกตอนนี้แทยอนคงไม่ยินแล้ว ทิฟฟานี่อึ้งไป
เธออยากจะวิ่งเข้าไปหาแทยอนแต่ดูเหมือนว่าเจสซิก้ากับซันนี่รวมถึงนิโคลจะเข้าไปประคองร่างแทยอนแล้ว..
"แท..แท" เจสซิก้าจับร่างแทยอนหงายก็พบว่าเลือดแทยอนไหลออกมาจนเปื้อนเลอะปากแทยอนเต็มไปหมด 
ซันนีพยายามตบหน้าแทยอนเขาค่อยๆรู้สึกตัว ยุนอาเดินมาหาแทยอนก่อนจะชี้หน้า..
"จำไว้นะสำหรับแกคนที่ชอบรังแกคนไม่มีทางสู้และแกจะโดนมากกว่านี้ถ้าแกทำร้ายผู้หญิงที่ฉันรัก"
แทยอนค่อยๆเลื่อนมือจับที่มุมปากตอนนี้เลือดแทยอนไหลจนน่ากลัวทิฟฟานี่ได้แต่มองดูแทยอนอย่างพูดไม่ออก
"น้องฟานี่พี่เอารางวัลชนะเลิศมากฝากฟานี่แล้วเราคบกันนะ" แทยอนนอนมองดูภาพตรงหน้าอย่างเลือนลาง
ทิฟฟานี่มองยุนอาอย่างลำบากใจคนที่รักเธอที่สุดและที่ที่สุดกำลังจะขอเธอคบแต่เขาที่เธอรักที่สุดกำลังได้รับบาดเจ็บ..
"พี่รักน้องฟานี่นะ" ยุนอาพูดเชิงขอร้องแทยอนพยักหน้าพร้อมดวงที่ที่แดงกร่ำ
"คบกับมันเลย คบกับมันเล้ยยยยยยยยยยย" แทยอนตะโกนออกมาอย่างเหลืออดจนทุกคนแปลกใจในความสัมพันธ์ของทั้งสาม

.
.
"ฉันมันเลว ฉันมันก็แค่คนขี้แพ้ คบกับมันไปเลยซิ"
"ค่ะ...พี่ยุน"

.
.

http://www.charyen.com/jukebox/play.php?id=12001
(เพลงของพ่อพระเอก..ขอโทษก็คงยังไม่พอหรอก)



-จบตอน-