blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

ยุนอาเดินคุยกับทิฟฟานี่มาตลอดทางจนเด็กสาวๆมองทิฟฟานี่กันเป็นแถวที่พี่ประธานสุดฮอตมากับ
รุ่นน้องนักเรียนใหม่ถึงประตูทางเข้าโรงเรียนยุนอาค่อยๆหุบร่มที่ดูเหมือนว่าฝนจะหยุดโปรยปรายลงแล้ว

"โดนฝนไปบ้างกลับบ้านก็อย่าลืมกินยานะค่ะน้องฟานี่" ยุนอาพูดยิ้มๆเขาอยากจะลูบผมทิฟฟานี่เสียจริงหากแต่ก็กลัวว่าทิฟฟานี่จะต่อว่าว่าเขามือไวใจเร็ว
"ขอบคุณนะค่ะพี่ยุนอาที่"
"ฮ่า ฮ่า เรียกพี่ว่ายุนเฉยๆก็ได้ไม่เห็นว่าจะต้องเต็มยศเลย"
"ค่ะพี่ยุน" ทั้งคู่ยิ้มให้แกกันอย่างจริงใจรอยยิ้มของทิฟฟานี่สำหรับยุนอามันช่างทำให้โลกตรงหน้าสดใสและเริ่มอยากจะใช้เวลาทั้งหมดกับผู้หญิงที่แสนสดใสคนนี้
"เอาล่ะเดี๋ยวจะไม่ทันเข้าเรียน..เอ่อนี่เราจะเป็นเพื่อนกันได้ไหมหมายถึงว่าจะเป็นอะไรไหมถ้าพี่อยากจะกินข้าวกลางวันกับน้องฟานี่"
"เอ๊ะ" ทิฟฟานี่อดแปลกใจไม่ได้กับท่าทีของยุนอา ท่าทีแปลกๆแบบนี้เธอไม่อยากจะคิดไปเองว่ายุนอาชอบเธอ ~.~
"อ๋อ ป่าวๆถ้าน้องฟานี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรพี่ถามดูเฉยๆ"
"ยังไงก็ได้ค่ะฟานี่เองก็ยังไม่มีเพื่อนถ้าฟานี่เลิกเรียนเร็วเดี๋ยวตอนกลางวันเจอกันที่โรงอาหารก็ได้นะค่ะ"
"อืมมมขอเบอร์ได้ไหม" ยุนอาพูดเขินๆมันไม่ใช่การลุกหรือว่าอะไรเพียงแต่ว่าแค่อยากแทคแคร์ทิฟฟานี่ก็เท่านั้น
"เอ๊ะ" ทิฟฟานี่เบิกตาโตอีกครั้งจนยุนอาได้แต่ก้มหน้าก่อนจะยกมือเกาศรีษะอย่างเขินๆจนทิฟฟานี่อมยิ้มชอบใจไม่เห็นเป็นไรเลยก็ผู้หญิงเหมือนกัน >.<
"พี่ยุนค่ะนี่เบอร์ฟานี่ค่ะ 0800009999"
"แล้ว..แล้วมีพินบีบีไหม"
"เอ๊ะ" ทิฟฟานี่แสร้งกวนยุนอาอีกครั้งเมื่อเห็นเขาได้แต่อมยิ้มหน้าแดง
"ก็ ก็มีเห็นเขาฮิตกันอ่ะ"
"มีซิค่ะแล้วพี่ยุนอ่ะ"
"ถามไปแบบนั้นแหละพี่ไม่มีหรอก" ทิฟฟานี่ถึงกับขำกับท่าทีของยุนอาจะแปลกอะไรถ้าเธอจะอยากคุยกับคนตรงหน้าเพราะเขานั้นน่ารักเหลือเกิน
ทั้งคู่แลกเบอร์กันอยู่โดยไม่รู้หรอกว่ามีแทยอนยืนมองอยู่ชั้นสูงของตึกเรียนรวมเขาได้แต่ขบฟันไปมาก่อนจะกำหมัดแน่นทิฟฟานี่เธอมันเลวกว่าที่ฉันคิดจริงๆ!
"แหมมมมมมมมมมมมองใครอยู่จ๊ะ" เจสซิก้าร้องทักแทยอนที่เห็นเพื่อนสนิทมายืนอยู่ตรงหน้าต่างอย่างอารมณ์เสียแต่เช้า
"'รมณ์บ่จอยมาเลยนะเธอ...เอ๊ะนี่มันยุนนี่ นี่หน่าแล้วนั้นต๊ายล่ะประธานนักเรียนสุดหล่อจีบสาวหรอนั้น" เจสซิก้าพรางส่ายหน้าก่อนจะมองขำๆจนแทยอนหันมองค้อนไม่พอใจ
"จะพูดอีกนานป่ะรำคาญ"
"อะไรย่ะอยู่ๆมารำคาญฉันเนี่ยฉันทำไรผิดบ้ามันร้อนนักหรือไงหมามันถึงเป็นบ้า..แต่ดูท่าเขาจะสนิทกันมากยังนี้ซันนี่ไม่อกหักจากยุนหรอ"
เจสซิก้าได้พรางส่ายหน้าอีกครั้งเมื่อนึกถึงเพื่อนอีกคนอย่างซันนี่ที่แอบหลงรักยุนมาตั้งแต่จูเนียร์ไฮสคูลปีหนึ่ง ~.~
"ใครจะอกหักก็ช่างน่ารำคาญ" แทยอนตะหวาดเสียงดังลั่นอย่างไม่พอใจพรางเดินไปทั้งตัวลงนั่งก็เอาแต่หงุดหงิดอารมณ์พลุกพล่านอยู่ไม่เป็นสุข
"มีอะไรหรอเจส แทดูน่ากลัวจัง" ซันนี่เดินเข้าห้องมาก็ต้องหวั่นใจกับอารมณ์ร้ายของแทยอนอีกครั้ง
"จะเป็นอะไรอารมณ์ลูกคนรวยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแค่ยุนมันมีแฟนแค่นี้เอ๊ะหรือว่าแทชอบยุนเนี่ย"
"อะไรนะยุนมีแฟน" ซันนี่อึ้งไปเล็กน้อยถึงจะได้แค่แอบชอบแต่ก็ไม่เคยเห็นยุนอาชอบใครเสียทีเธอได้แต่นั่งนิ่งก่อนจะรู้สึกใจหายกับตัวเอง
"ใครแฟนยัยเด็กคนนั้นอ่ะอาจจะมีแฟนอยู่ที่บ้านก็ได้ไม่ซิอาจจะมากกว่าแฟนดูท่าทางแบบนี้ดูก็รู้ว่าเป็นคนยังไง"
"ต๊ายเขาเป็นยังไงนี่ดูท่าทางจะหึงยุนเอามากเลยนะแทขนาดซันนี่เขายังไม่หึง"
"ใครหึงพูดให้มันดีๆนะ" แทยอนยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์เสียยิ่งเดินออกไปก็เห็นยุนอาเดินยิ้มขึ้นตึกมาด้วย
แล้วยิ่งไม่พอใจเขาหยุดมองหน้ายุนอาอย่างเอาเป็นเอาตายสำหรับแทยอนเขาแพ้ยุนอามาตั้งแต่ไหนแต่ไรลงสมัครประธานนักเรียนก็แพ้ราบคราบ
ยิ่งการเรียนยิ่งไม่ต้องพูด เรื่องกีฬาก็เป็นลูกไล่สำหรับแทยอน ยุนอามีดีกว่าเขาทุกอย่าง!!!
"หวัดดีแท" แทยอนเมินหน้าหนียุนอาก่อนจะเดินเบียดไหล่ยุนอาออกไปอย่างเสียอารมณ์จนยุนอาได้แต่งงกับท่าทีของแทยอน
"ให้มันได้แบบนี้ดิ" เขาได้แต่ส่ายศรีษะก่อนจะเดินเข้าห้องไปเรียนไปโดยเขากับแทยอนอยู่คนล่ะห้องกัน
.
.

"คิดจะยั่วกันหรอ"
.
.
"แทยอน" ทิฟฟานี่ถึงกับตกใจหน้าถอดสีที่เห็นแทยอนมายืนแอบอยู่ข้างๆบันไดซึ่งทิฟฟานี่โดนแทยอนฉุดเข้ามา
"ทำไมกับฉันเธอยังไม่พอหรอถึงได้ไปยั่วไอ้ยุนมันอ่ะ"
"นี่พูดให้มันดีๆนะใครยั่วใคร"
"คิดว่าฉันไม่เห็นหรออ่อยมันซะขนาดนั้นอีกไม่กี่วันคงได้ไปนอนกับมัน"
"นี่แทยอน" ทิฟฟานี่หมดความอดทนกับคนอย่างแทยอนเสียจริงๆเธอพรางยกมือตบหน้าเขาแต่แทยอนก็จับมือทิฟฟานี่ไว้ได้ทัน
"ทีกับฉันตบเอา ตบเอาแต่ทีกับมันเธอคงอยากจะ...."
"คิมแทยอนนนนนนนน" ทิฟฟานี่เหลืออดเธอตะหวาดแทยอนเสียงดังทำไมต้องตามทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย
"เธอบอกฉันเองว่าที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านเพราะแบบนั้นเราก็แค่คนคนหนึ่งที่เดินผ่านกันไม่รู้จักกันแล้วเธอมายุ่งอะไรกับ
ฉันด้วยฉันจะพูดกับใครจะคุยกับใครเธอเกี่ยวอะไรด้วย"
"ไม่เกี่ยวหรอ..ฉันไม่เกี่ยวหรอ" แทยอนดันร่างทิฟฟานี่ติดกำแพงเธอได้แต่ถอยหนีด้วยความกลัวเพราะที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านหากว่าใครมาเห็นเขาเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหน
"นี่หยุดนะแทยอนที่นี่มันโรงเรียนนะ"
"ได้..ที่นี่โรงเรียนกลับบ้านไปเธอเจอดีแน่" แทยอนพละออกจากร่างทิฟฟานี่เธอได้แต่รีบเบี่ยงตัวหนีแทยอนโดยที่แทยอนกระชากแขนทิฟฟานี่ไว้
"ไหนโทรศัพท์" ทิฟฟานี่หันหน้ามองแทยอนอย่างแปลกใจ
"หูแตกหรอไหนโทรศัพท์เอามานี่" แทยอนค้นตัวทิฟฟานี่เขาได้กระชากกระเป๋าทิฟฟานี่พร้อมค้นหาโทรศัพท์อย่างอารมณ์ฉุนเฉียว
"จะทำอะไรอ่ะแทยอน"
.
.

"นี่แทททททททททททยอนนนนนนนนนนนนนนน" ทิฟฟานี่ถึงกับอึ้งไปหลังแทยอนปาโทรศัพท์เธอลงกับพื้นจนตกกระจายไม่พอยังต่อว่าทิฟฟานี่ซ้ำ
"ฟังนะอย่าทำอะไรที่มันมากไปกว่านี้นักนะ" แทยอนสะบัดหน้าเดินจากไปปล่อยให้ทิฟฟานี่ค่อยๆก้มลงเก็บโทรศัพท์ที่แตกกระจายจนไม่เป็นชิ้นๆ
พรางน้ำตาไหล เธอได้แต่น้อยใจแทยอนเธอไปทำอะไรเขาหนักหนาถึงต้องทำกันขนาดนี้โทรศัพท์ที่แม่ซื้อให้หลังเธอสอบได้เกรดดีแต่วันนี้โดยแทยอนทำลายไม่เหลือ
แทยอนเธอทำลายข้าวของของฉันไม่พอ เธอยังทำร้ายหัวใจของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี แทยอนเธอมันใจร้าย

แทยอนนั่งเรียนไปอารมณ์เสียใจเรียนไม่เป็นสุขกันพักกลางวันเขาก็เดินไปรอหน้าห้องเรียนทิฟฟานี่
ทั้งๆที่บอกว่าเกลียดแต่ทำไมเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องเรียนทิฟฟานี่ก็ยังไม่เข้าใจ...
.
.
"อ้าวพี่แทมาทำอะไรค่ะ" ซอฮยอนเอ่ยถามแทยอนอย่างสนิทมันก็แปลกเพราะแทยอนเป็นที่รู้จักของทุกคนดีอยู่แล้ว
"คือ.." แทยอนหันซ้ายแลขวาเขาได้แต่ถอนหายใจ
"คือ..ฟะ ฟานี่ล่ะ"
"พี่แทรู้จักฟานี่ด้วยหรอค่ะ"
"ป่าวพอดีมีอาจารย์เขาให้มาตามอ่ะ" แทยอนพูดเฉไฉไปเรื่อย
"อ๋อพอดีเห็นลงไปข้างล่างแล้วค่ะ"
"ลงไปข้างล่าง" แทยอนย่นคิ้วแปลกใจ "ลงไปกับใคร"
"คนเดียวค่ะซอจะลงไปด้วยก็บอกว่าลงไปเจอรุ่นพี่" แทยอนถึงกับถอนหายใจพร้อมใบหน้าที่เริ่มจะโมโหร้ายอีกครั้ง
"พูดไม่รู้เรื่องใช่ไหมนะ"
"ค่ะ อะไรนะค่ะพี่แท"
"ป่าว" แทยอนพูดเสียงเข้มจนซอฮยอนถึงกับหน้าถอดสีกับคนตรงหน้า..
.
.

แทยอนรีบเดินลงมาที่โรงอาหารสิ่งที่คิดไว้มันก็จริงเพราะทิฟฟานี่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับยุนอาพร้อมด้วย
ฮโยยอนและซูยองเพื่อนสนิทของยุนอาทั้งสี่ได้แต่ขำอย่างสนุกสนานจนแทยอนยิ่งหงิดหนัก..
"แททททททททททยอนนนนนนนนนนน" แทยอนถึงกับยิ้มมุมปากอย่างมีแผนที่เห็นนิโคลผู้หญิงที่แอบรักเขาเดินมาแต่ไกล
ทิฟฟานี่ได้แต่หันไปตามเสียงนั้นก่อนจะหันหน้าไปมองแทยอนทั้งคู่สบตากันสักพักทิฟฟานี่ก็รีบก้มหน้าลงกินข้าวต่อไป..
"ค่ะนิโคล"
"แทปิดเทอมไปทำอะไรมาบ้างนิโคลคิดถึงแทจังเลย" แทยอนไม่พูดไม่จารวบร่างนิโคลมาโอบพร้อมกับหอมไปที่แก้มจนเด็กๆทั่วโรงอาหารฮือฮา
ทิฟฟานี่เหลือบไปเห็นพอดีก็ได้แต่นั่งนิ่งพรางหายใจไม่ทั่วท้องใจสั่นแปลกๆ
"ไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะก็แค่อยู่บ้านแล้วก็......" เขาพรางหันไปมองทิฟฟานี่อีกครั้งก่อนจะไม่พูดไม่จาแล้วเดินโอบไหล่นิโคลออกไป
ทิฟฟานี่ถึงกับพูดไม่ออกทีกับผู้หญิงคนอื่นแทยอนพูดดีจนกลายเป็นคนล่ะคนแต่ทีกับเธอ..
"น้องฟานี่ น้องฟานี่เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ"
"นั้นดิเห็นมองแต่ไอ้แทอย่าไปมองมันเลยเสียสายตามันอ่ะเด็กเสียสติประจำโรงเรียน" ฮโยยอนพูดเหลืออดเกรียนติศัพท์ของแทยอนช่างร่ำลือเสียจริง!!
"โยแกก็พูดไป"
"ก็จริงอย่างที่โยมันพูดนะเว้ยสมแล้วที่มันแพ้แกทุกเรื่องว่ะยุน" ซูยองสมทบจนทิฟฟานี่เริ่มสนใจแทยอนแพ้ยุนอาไปเสียทุกเรื่อง??
"แพ้ทุกเรื่อง" ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น
"ก็จะอะไรลงเลือกตั้งก็แพ้ไอ้ยุน แข่งเทควันโดตั้งแต่จูเนียร์ไฮสคูลปีหนึ่งก็แพ้มาจนถึงไฮสคูลปีสองไม่วายเดี๋ยวปีนี่ก็แพ้อีก"
"แล้วเรื่องเรียนนี่ไม่ต้องพูดมันก็โง่ยังกับควาย"
"ยองงงงงงงงไม่เอาน่าไปว่าแท" ยุนอาห้ามเพื่อน
"หรือว่าไม่จริงคนแบบมันอ่ะว่าไปก็เท่านั้นชอบข่มคนอื่นคิดว่าตัวเองดีมันก็คนเหมือนกันล่ะว่ะ"
ทิฟฟานี่นิ่งอึ้งไปไม่คิดว่าแทยอนจะเป็นได้ถึงเพียงนี้ แล้วเธอจะทำอย่างไรที่จะเปลี่ยนแทยอนได้จะมีทางไหมนะที่จะเป็นให้เขาเป็นดนดีได้ ~.~
"อ้าวซันมานั่งกินข้าวด้วยกันก่อนไหม"
"อ๋อไม่หรอกขอบใจนะ" ยุนอาเอ่ยถามหลังเห็นซันนี่เดินหน้าเศร้ามาก็อดแปลกใจไม่ได้ไม่ว่าจะกี่ทีสีหน้าของซันนี่ก็ไม่เคยเปลี่ยนเป็นยิ้มเสียทีซินะ
"แล้วนี่เจสล่ะ"
"หลับในห้องตั้งแต่คาบแรกเรียกเท่าไรก็ไม่ตื่นเราก็เลยลงมาหาอะไรกินเดี๋ยวก็คงจะซื้อของไปฝาก"
"ตลอดยัยคนนี่" ซูยองอดขำไม่ได้ถึงจะอยู่คนล่ะห้องแต่ความที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่จูเนียร์ไฮสคูลพวกเขาจึงสนิทกัน
"แล้วนี่ยัยเจสยังไม่เจอครูยูลหรอปกติต้องตื่นไปจีบครูยูลแล้วนี่"
"ไม่รู้ซิ" ซันนี่พูดขำๆอีกไม่นานแทยอนก็เดินสวนมาพร้อมนิโคลจนซันนี่ได้แต่แปลกใจร้อยวันพันปีแทยอน
ไม่ควงใครเป็นตัวเป็นตนเพราะเขาคุยกับสาวมั่วไปหมด..
"เปิดตัวหรอแท"
"อืมเปิดไปเลยว่าใครเป็นใครรำคาญพวกเหลือบไลจะได้รู้ว่าฉันก็มีคนอยู่แล้ว" ทิฟฟานี่หมดความอดทนเธอได้แต่ทิ้งช้อนเสียงดัง
แล้วหยิบจานข้าวก่อนจะขอตัวเดินเลี่ยงออกมาจนทุกคนได้แต่งงกับท่าทีของเธอ
"ฟานี่ น้องฟานี่ค่ะ" ยุนอาร้องเรียกก่อนจะเดินตามทิฟฟานี่ออกไปโดยมีเพื่อนฟูงแซวว่าเห็นทีว่ารักนี้จะเป็นรักจริงจนได้แต่เพิ่มความโมโหให้แทยอนขึ้นไปอีก
"เป็นอะไรไปฟานี่" ยุนอาอดถามไม่ได้หลังเห็นทิฟฟานี่สีหน้าเศร้าลงเธออยากร้องไห้ อยากร้องไห้ออกมาเพราะเธออึดอัดเหลือเกิน
"ไม่เป็นไรไม่พูดก็ไม่เป็นไรแล้วโทรศัพท์ฟานี่เป็นอะไรหรือป่าวพี่โทรหาก็ไม่ติด"
"คือมันตกน่ะค่ะก็เลยพัง"
"ตกแล้วพังเลยหรอนี่แบ๊กเบอรี่ตกแล้วพังหรอโหพี่ใช้เครื่องจีนแดงตกล้านรอบยังไม่พังเลย" ทิฟฟานี่ถึงกับยิ้มออกมาเธอยอมรับอยู่กับยุนอาแล้วมีความสุข
"ไม่เป็นไรนะพังก็ซื้อใหม่ไม่ต้องไปเสียดายมันหรอกของนอกกาย"
"ขอบคุณนะค่ะพี่ยุน"
"ฟานี่มีอะไรก็บอกพี่นะถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกัน"
"พี่ยุนทำให้ฟานี่รู้สึกดี"
"พี่ดีใจนะที่ฟานี่รู้สึกดีน่ะ" ทั้งคู่ยิ้มให้กันอีกครั้งสุดท้ายยุนอาคงห้ามใจยกมือลูบผมปลอบทิฟฟานี่ไม่ได้สัมผัสที่อบอุ่นทำให้ทิฟฟานี่น้ำตาไหลอีกครั้ง
ความรู้สึกแบบนี้เธออยากให้เขาทำแบบนี้กับเธอบางสัมผัสที่อบอุ่นจากคนรักซินะสำหรับแทยอนเธอคงไม่คิดจะทำ!!

แทยอนค่อยๆยืนพิงกำแพงหลังเห็นภาพระหว่างทิฟฟานี่กับยุนอาภายในใจเริ่มสั่นไหวไปกับภาพตรงหน้า
เสียงออดบอกเวลาให้ขึ้นเรียนแต่แทยอนกลับไม่สนใจที่จะเข้าเขาได้แต่โดนเรียนจนหมดเวลาเรียนรถหรู
ถูกขับมาจอดไว้หน้าโรงเรียนแทยอนเดินขึ้นรถไปแบบเซ็งๆ
"คุณหนูครับแล้วคุณฟานี่"
"ออกรถ"
"แต่"
"ก็บอกว่าให้ออกรถไงเล่า" แทยอนพูดหงุดหงิดลุงเพิ่มคนขับรถได้แต่ออกรถตามคำสั่งของแทยอน
แต่ระหว่างทางเดินแทยอนก็ต้องหน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นทิฟฟานี่เดินกลับบ้านกับยุนอา ให้ตายเหอะเพียง
แค่วันเดียวทิฟฟานี่ก็เดินกับบ้านกับยุนอาแล้วมันก็จริงทิฟฟานี่เหมือนแม่ไม่มีผิด!

.
.

แทยอนเดินเข้าบ้านมาอย่างหงุดหงิดเจ้าบ๊อก บ๊อกวิ่งตรงมาคลอเคลียแทยอนไม่ห่างเขาได้แต่ยกขาจะ..
ไม่อยากจะเชื่อแทยอนจะพาลแม้กระทั่งหมา
"นี่เจ้าแทเป็นบ้าอะไรนี่หมามันไม่รู้เรื่องนะ" แทยอนชะงักเท้าลงเจ้าบ๊อก บ๊อกรีบวิ่งหนีไปจากแทยอนทันที
"แทจ๊ะฟานี่ล่ะ"
"ปานนี้คงไปอ่อยแฟนอยู่แถวไหนแล้วมั้ง"
"แทปากเสีย"
"แหมทีพอแทพูดเรื่องจริงก็บอกว่าแทปากเสียจะบอกอะไรให้รู้ไว้นะลูกพ่อกับลูกป้าน่ะอาจจะเป็นเด็กใจแตก
พร้อมจะไปกับคนโน้นทีคนนี้ทีก็ได้" เสียงฝ่ามือถูกฟาดลงไปหน้าแทยอนอย่างจัง เขาได้แต่อึ้งไปที่โดนพ่อ
ตบหน้าหลังๆมานี่แทยอนโดนพ่อตีบ่อยจริงๆ คุณคิมไม่สามารถยั้งมือกับแทยอนได้เลยลูกเอาแต่ใจพูดจาว่าร้ายคนอื่น
"ฟังนะถ้าแกขืนยังคิดว่าคนอื่นเขาแย่เหมือนกับแกหมดฉันคนนี้ก็จะทำให้แกสำนึกเองด้วยมือของฉันเนี่ย"
"เอาดิจะตีให้ตายไปเลยก็ได้แต่แทก็อยากจะย้ำอยู่เหมือนกันล่ะว่าระวังลูกสาวพ่อไว้ให้ดีๆเหอะระวังจะท้องไม่มีพ่อ"
"ไอ้แท" แทยอนเดินสะบัดหน้าขึ้นห้องไปอย่างโมโหสุดขีด อีกไม่นานทิฟฟานี่ก็ค่อยๆเดินเข้าบ้านมาอย่างเหนื่อยแรง
"ฟานี่ไปไหนมาลูก"
"แม่ค่ะฟานี่ขอโทษ" ทิฟฟานี่น้ำตาคลอทันทีที่เห็นหน้าผู้เป็นแม่โทรศัพท์ที่แม่ตั้งใจซื้อให้นั้นโดนแทยอนทำลายจนพังไปหมดแล้ว
"ทำไมไม่กลับรถล่ะ"
"คือ....พอดีอยู่ทำงานที่โรงเรียนน่ะค่ะ"
"เปิดวันแรกก็มีเลยทำไมไม่เห็นเจ้าแทมันรอล่ะ"
"อย่าเลยดีกว่าฟานี่เกรงใจ" ทิฟฟานี่พูดก้มหน้าหลบตาไม่อยากจะพูดถึงคนที่ชื่อแทยอนเลยจริงๆ
"ทำไมแม่โทรหาไม่ติด"
"เอ่อ.." ทิฟฟานี่นิ่งไปไม่กล้าพูดความจริงว่าโทรศัพท์ของเธอพังไปแล้ว
"ไม่บอกก็ไม่เป็นไรไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปลูกจะได้ลงมากินข้าว" ทิฟฟานี่พยักหน้าช้าๆก่อนจะเดิน
ขึ้นบ้านไปอย่างเศร้าๆ เธอมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องอยู่นานห้องนี้ที่เธอไม่อยากแม้แต่จะย่างกายเข้าไปเมื่อ
นึกถึงหน้าใครบางคน..ถึงแม้เธอจะรักเขาแต่ก็ไม่อยากที่จะอยู่ร่วมห้องกันอีกต่อไปแล้ว
.
.
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงเปิดประตูดังขึ้นภายในห้องทิฟฟานี่ก็เห็นร่างของแทยอนนอน
กุมท้ายทอยมองดูโทรทัศน์อย่างไม่ใยดีเธอทิฟฟานี่ค่อยๆเดินผ่านก่อนจะหยิบซากโทรศัพท์ที่แตกกระจายไม่
เป็นชิ้นออกมาแล้วน้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลอีกครั้ง แทยอนพรางเลื่อนหน้าดูก็ต้องหงุดหงิดอีกครั้งเขาได้แต่
เดินตรงมาไม่พูดไม่จาคว้าโทรศัพท์จากมือทิฟฟานี่ก่อนจะเปิดหน้าตาโยนทิ้งไปหน้าตาเฉย
"นี่แทยอนเธอทำมากเกินไปแล้วนะ"
"อะไรที่เธอว่าน้อยห๊า..."
"นั้นมันโทรศัพท์ที่แม่ฉันซื้อให้นะ"
"แล้วไงฉันต้องสนหรอว่าใครจะซื้อให้เธอ เธอคิดจะทำอะไร"
"ทำอะไร"
"คิดจะทำอะไรที่ให้มันมาส่งถึงบ้านฉัน คิดจะทำอะไรที่เดินควงกับมันทั่วโรงเรียนอยากดังหรอ"
"ฉันจะอยากดังหรือไม่อยากดังเกี่ยวอะไรกับเธอ พูดเองว่าไม่ให้ฉันบอกใครว่าเราเป็นอะไรกัน
คิดว่าฉันจะบอกหรอทีเธอจะเที่ยวจูบคนโน้นคนนี่ได้ทำไมฉันจะทำไม่ได้"
"ทิฟฟานี่" แทยอนเหลืออดกระชากทิฟฟานี่ก่อนจะเหวี่ยงลงกับเตียงก่อนจะตะหวาดใส่หน้าเสียงดัง
"ฉันไม่ทำอะไรเธอ เธอถึงต้องไปหาคนอื่นใช่ไหม"
"เก็บความคิดชั่วๆใส่สมองคนอย่างเธอไว้เหอะคนอย่างเธอก็คิดเป็นแต่เรื่องแค่นี้"
"เออใช่ดิคิดเป็นแต่เรื่องแค่นี้ ฉันจะไม่ให้ปากบอกว่าฉันกับเธอเป็นอะไรกันแต่ฉันจะให้ร่างกายเธอมันเป็นคนบอก"
แทยอนพูดจบก็ล้มตัวลงไซร้ซอกคอขาวเนียนอีกครั้งแทยอนฝากล่องรอยไว้ตามร่างกายของทิฟฟานี่ไปทั่ว
ทิฟฟานี่นอนตัวแข็งกำหมัดแน่นเธอค่อยๆน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เธอจะต้องทนกับคนอารมณ์ร้ายคนนี้เสียง
สะอื้นของทิฟฟานี่ทำให้แทยอนอึ้งไปเขาค่อยๆผละจากร่างทิฟฟานี่ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างหัวเสีย
.
.
ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงปิดประตูทำให้ทิฟฟานี่ค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างอ่อนแรง

.
.

-บนโต๊ะอาหาร"

แทยอนนั่งเคียงข้างอยู่กับทิฟฟานี่ทั้งคู่ต่างคนต่างกินไปเรื่อยแต่ทิฟฟานี่นั้นได้แต่นั่งเขี่ยข่าวไปมาจน
พ่อกับแม่ได้แต่แปลกใจกับท่าทีของลูกสาว
"ฟานี่เป็นอะไรหรือป่าวลูก"
"ค่ะ..."
"เป็นอะไรหรือป่าว"
"ป่าวค่ะ" แทยอนเหลือบมองเล็กน้อยความรู้สึกที่มีตอนนี้มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกร่องลอยบนคอทิฟฟานี่
เห็นเด่นชัดจนแม่ของเธอถึงกับแปลกใจแต่ไม่คิดว่าลูกสาวจะทำผิดมาบวกกับที่แทยอนพูดว่าสักวันลูกของเธอจะท้องไม่มีพ่อ
มันยิ่งทำให้แม่ของทิฟฟานี่คิดมากเข้าไปใหญ่บางทีเธอไม่อยากที่จะไปรักษาตัวที่เมืองนอกภายในเร็ววันนี้
"พ่อกับแม่เราจะไปเมืองนอกอาทิตย์หน้าจะไปกันสามเดือน"
"อะไรนะค่ะ" ทิฟฟานี่อึ้งไปแทยอนยิ่งหงุดหงิด..
"คุณค่ะเลื่อนออกไปก่อนไม่ได้หรอ"
"แม่ค่ะ" ทิฟฟานี่เพิ่งทราบข่าวนี้เธอจริงๆน้ำตาที่เริ่มคลอทำแทยอนหงุดหงิดก่อนจะเลื่อนโต๊ะเดินสะบัดหน้าออกไป
"แท แทไปไหน......แทพ่อถามจะไปไหน" แทยอนไม่พูดไม่จาเดินออกไปบ้านก่อนะขับรถออกไปด้วยความเร็ว
ทิฟฟานี่อดเป็นห่วงแทยอนไม่ได้ถึงแทยอนจะเลวร้ายขนาดไหนแต่เธอก็...รักแทยอนเหมือนกัน!

ภายในห้องนอนแทยอนและทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่นอนพลิกไปพลิกมาหลังเห็นแทยอนยังไม่กลับบ้านเธอค่อยๆหลับ
ตาอย่างช้าๆถึงจะทำอย่างไรก็เกลียดแทยอนไม่ลงยิ่งนึกถึงสิ่งที่ฮโยยอนกับซูยองพูด
"เธอแพ้พี่ยุนไปเสียทุกเรื่อง" ทิฟฟานี่ทอดมองไปยังเพดานสิ่งที่แทยอนแพ้สักวันจะ..เธอไม่อยากนึกเพราะแทยอนไม่รักเธอ
"คิดอะไรแบบนั้นนะเธอไม่รักฉันสักหน่อย" เสียงเปิดประตูดังขึ้นทิฟฟานี่รีบยกมือปาดน้ำตาก่อนจะรีบหันหลังให้แทยอน
เขาได้แต่มองทิฟฟานี่ทางด้านหลังก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงมองทิฟฟานี่จากทางด้านหลัง แทยอนค่อยๆยกมือสัมผัสไหล่ทิฟฟานี่แต่
เขาก็ต้องชะงักมือลงหัวใจเริ่มสับสนอีกครั้ง หัวใจที่อยู่ไม่เป็นสุขไม่เข้าใจว่าเกิดจากอะไรแทยอนไม่คนนี้ไม่ใช่คนที่จะนึกถึง
ใครแต่...แต่วันนี้หัวใจมันสั่นไหวผิดปกติกับคนคนนี้เสียจริงแต่เพราะอะไรเขาถึงเลือกที่จะทำร้ายคนคนนี้เสมอ..เพราะอะไร?
"อ่ะ" แทยอนเดินวนไปอยู่ตรงหน้าทิฟฟานี่ก่อนจะโยนกล่องอะไรบางอย่างลงทิฟฟานี่เลิกคิ้วหันมันดูของสิ่งนั้น
อีกแล้วซินะเพราะความเงียบมันอดไม่ได้ที่จะทำให้แทยอนโมโหเขาอุตสาห์ลงทุนไปซื้อโทรศัพท์ให้ใหม่ทั้งๆที่ห้าง
ก็ใกล้ปิดเต็มทนแต่ทิฟฟานี่กับไม่สนใจ
"เป็นใบ้หรือไงเอาไปซิ" แทยอนหยิบโทรศัพท์ยัดใส่มือทิฟฟานี่ เธอค่อยๆดันตัวลุกลงซื้อโทรศัพท์ให้แต่กับ
พูดแดกดันทิฟฟานี่หยิบกล่องโทรศัพท์ก่อนจะขว้างทิ้งอย่างแรง
"ทิฟฟานี่" แทยอนถึงจะขึ้นเสียงแต่ภายในแอบน้อยใจทิฟฟานี่ไม่ได้เขาเองก็อยาก..อยากจะไถ่โทษสิ่งที่ทำกับทิฟฟานี่บ้างแต่
"เธอจะทำอะไรอีกเธอคิดอยากจะทำลายเธอก็ทำลายคิดอยากซื้อให้ใหม่เธอก็ให้ถ้าวันไหนเธออารมณ์ร้ายเธอก็จะทำลายมันอีก"
"ฉันเลวตลอดเลยซิ ฉันชั่วเสมอฉันไม่เหมือนแฟนเธอนี่"
"ใช่เธอไม่เหมือนพี่ยุนเลยไม่เลยไม่สักนิด" แทยอนอึ้งไปสุดท้ายทิฟฟานี่ก็ยอมรับว่า...เป็นแฟนยุนอา
"เธอแพ้พี่ยุนทุกเรื่องที่แท้เธอมันก็แค่คนขี้แพ้" ทิฟฟานี่พูดออกไปอย่างเหลืออดไม่อยากจะยอมแทยอนอีกแล้ว
"ขี้แพ้หรอฉันอาจจะแพ้มันทุกเรื่องแต่ไม่ใช่เรื่องเธอแน่ๆมันอาจจะยังไม่รู้ว่าเธอกับฉันเป็นอะไรกันและถ้ามันรู้
ฉันก็อยากจะรู้ว่ามันยังจะรักเธออยู่ไหมไม่มีใครอยากได้ของที่มีตำหนิหรอกโดยเฉพาะกับคนอย่างเธอ" ทิฟฟานี่ถึงกับ
อึ้งพูดไม่ออกคำพูดทุกคำพูดที่ออกจากปากแทยอนถ้ามันมาจากหัวใจเธอจะเป็นคนที่ใจร้ายมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา
"บอกซิอยากจะบอกก็บอกเลยว่าคนที่มีตำหนิอย่างฉันที่โดนรังแกจากคนเลวคนหนึ่งเขาจะยืนข้างฉันไหมและ
ถ้าเขาเลือกฉันเธอควรจะอายสัตว์มันบ้างที่มันยังเลวไม่ได้เท่าเธอ"
"ทิฟฟานี่" แทยอนขมกรามแน่นเลือดขึ้นหน้า "รักมันมากก็ไปอยู่กับมันเลยซิ"
"ถ้าแม่ฉันไม่อยู่ที่นี่ฟังนะสักวันฉันก็จะไป" แทยอนยืนนิ่งไปอีกครั้งสักวันทิฟฟานี่จะไปไม่รู้ทำไมคำพูดนี้มันทำให้แทยอนอดใจหายไม่ได้!
"ถ้าเธอไม่บอกฉันก็จะบอกเขาเอง" แทยอนหันมาจ้องหน้าทิฟฟานี่อีกครั้งก่อนจะเดินหัวเสียออกจากห้องไปทิฟฟานี่ค่อยๆ
ทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงพรางมองโทรศัพท์ที่แทยอนให้สุดท้ายก็อดไม่ได้จึงเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มามองดูอย่างเสียใจ..

.
.

เช้าในทุกๆวันของการไปเรียนทิฟฟานี่ก็ต้องถูกแทยอนปล่อยให้เดินเองทุกวัน
แต่ในทุกวันยุนอาก็จะมายืนรอทิฟฟานี่และเดินเข้าเรียนพร้อมกันจนเป็นสิ่งที่
ทุกคนคุ้นตาเป็นอย่างดีไม่เว้นแม้กระทั่งแทยอน

"เฮ้ยยุนดูนี่ดิ" ฮโยยอนวิ่งพร้อมนำใบสมัครการแข่งขันเทควันโด้ประจำปีมาให้ยุนอาดู
"แกลงป้องกันแชมป์ด้วยนะเว้ยปีสุดท้ายแล้วอีกอย่างปีนี้แกก็มีกำลังคอยเชียร์ด้วย" ซูยองพูดพร้อมเหล่ไปทางทิฟฟานี่ที่นั่งยิ้มให้ยุนอา
"แต่ฉันงานเยอะว่ะ"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่ยุนลงเหอะค่ะเดี๋ยวฟานี่เชียร์" ยุนอาถึงกับใจเต้นอดประหม่าจากคำพูดนี้ไม่ได้เมื่อหญิงคนที่แอบรักจะคอยเชียร
มันเหมือนฝันถ้าเป็นฝันยุนอาก็คงไม่อยากให้ใครปลุกเขายอมรับว่ารักทิฟฟานี่ไปจนไม่เหลือให้ใครอีกแล้ว
"จะดีหรอแต่ว่า"
"ดีค่ะเชื่อฟานี่นะลงเหอะ"
"ก็ได้"
"เยี่ยมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"

.
.

"มีแข่งเทควันโด้ประจำปีอีกแล้ว" ซันนี่พูดยิ้มๆหลังเห็นใบปลิวที่ติดตามบอร์ดข่าวของโรงเรียนและหยิบใบสมัครมาให้แทยอน
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยส์จานยูนี่ไม่ยอมบอกเจสเลยนะเนี่ย" เจสซิก้าหมายถึงยูริอาจารย์หัวหน้าแผนกพละที่เธอแอบชอบ
"ทำอย่างกับเธอจะลงเอง"
"ก็จะให้แทลงไงไม่แน่นะได้รองแชมป์มาถึงห้าปีซ้อนปีนี้อาจจะเป็นปีของแทที่ได้แชมป์กับเขาบางก็ได้..แทลงไหม"
เจสซิก้าเอ่ยถามแทยอนแต่ดูเหมือนแทยอนจะไม่ได้ฟังเจสซิก้าสักเท่าไรเพราะสายตาเขาจับจ้องไปทางยุนอากับทิฟฟานี่ตลอด
"แททททททททททททลงไหมย่ะ"
"อะไร" แทยอนพูดเซ็งๆ
"เทควันโด้ประจำปีไง"
"ทำไมฉันต้องลง"
"โหแทไม่คิดจะพัฒนาตนเลยหรือย่ะแบบว่าทุกปีก็ผูกปีแพ้ยุนอ่ะปี....."
"นี่หยุดพูดเลยนะเจส" แทยอนตะหวาดเจสซิก้าจนเธอกับซันนี่ได้แต่อึ้งแต่ก็ไม่แปลกใจเพราะ..เขาก็เป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว ~.~
"เออไม่ลงก็ไม่ลงไม่เห็นต้องโมโหแต่ดูท่าทางยุนคงจะลงแล้วแม้เดี๋ยวนี้เขาพัฒนามีฟงมีแฟนกับเขาด้วยแล้วโอ้ยยยเริ่ด"
แทยอนถึงกับจุกกับคำว่าแฟนจึงทำให้อารมณ์เกิดอยากจะเอาชนะยุนอาพรุ่งปรี๊ดเขาหยิบใบสมัครจากมือซันนี่ก่อนจะเดินออกไป..

ถึงโต๊ะเปิดรับสมัครการแข่งขันเทควันโด้ประจำปีแทยอนกับยุนอาเผชิญหน้ากัน
ยุนอาไม่อยากจะใส่ใจเขาได้แต่เดินเลี่ยงแทยอนผิดกับแทยอนที่จ้องตายุนอาไม่
ลดละโดยมีเพื่อนๆมองอย่างไม่เข้าใจ..ทั้งคู่ยื่นใบสมัครพร้อมกันก่อนจะเดิน
แยกกันไป...

"เห็นหน้ามันไหมโหอยากจะยกมือชกหน้ามันจริงๆ"
"สงสารพ่อมันเนอะมีลูกแบบมันขนาดเราอยู่คนล่ะบ้านยังเกลียดหน้ามันเลยแล้วคนอยู่บ้านเดียวกับมันไม่อกแตกตายหรอเนอะน้องฟานี่"
"ค่ะ..." ทิฟฟานี่ตอบอึกๆอักๆจะให้เธอตอบอะไรได้ในเมื่อเธอเองก็อยู่บ้านเดียวกับแทยอน
"เชียร์พี่ด้วยนะ"
"แน่นอนค่ะ" ทิฟฟานี่ยิ้มให้กับคนตรงหน้ายุนอาไม่อยากจะจับหัวใจตัวเองตอนนี้เลยมันเต้นมากจริงๆ

อีกไม่นานซินะการแข่งขันระหว่างยุนอากับแทยอนจะเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ!!!!!!
.
.

-จบตอน-