blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

แทยอนสบตามองทิฟฟานี่แน่นิ่งก่อนจะล้มตัวลงแนบชิดบนเรือนร่างของเธอทิฟฟานี่ได้แน่เบือนหน้าหนี
เขายังไม่วายจับหน้าเธอหันมา.....ก่อนที่จะเริ่มรังแกทิฟฟานี่อีกครั้งซินะคิมแทยอน.....


.
.

-ทีม Nc-

.
.

สำหรับทิฟฟานี่ตอนนี้เธอเหมือนตายไปแล้วทั้งเป็นน้ำตาที่ไหลออกมามันหยุดไม่ได้จริงๆ แทยอนใจร้าย
กับเธอไม่พอยังพูดว่าให้เธอได้เจ็บช้ำน้ำใจ สำหรับแทยอนสิ่งที่เขาต้องการหากมันทำให้ความสัมพันธ์ของ
ทั้งคู่ดีขึ้นทิฟฟานี่ก็จะทำแต่นี้มันกับตรงกันข้าม!!

.
.

"เจ้าแท" เสียงผู้เป็นพ่อดังขึ้นจากทางด้านหลังจนทำให้แทยอนถึงกับสะดุ้งเฮือกจากความผิดเมื่อครู่
"เอ่อ พ่ะพ่อ" หน้าเขาเหมือนคนทำอะไรผิดมาจนทำให้ผู้เป็นพ่อสงสัยเสื้อผ้าหลุดลุ่ยยิ่งมองยิ่งทำให้เขาหวั่นใจ
"แกไปทำอะไรมา แกทำอะไรห๊า"
"ก็..ก็แต่ตบตีกับลูกคนใหม่ของพ่อก็เท่านั้น"
"ไอ้แท แกเป็นบ้าอะไรของแก แกไปตีน้องทำไม"
"โอ้ยอะไรกันหนักหนาเล่ารำคาญ" แทยอนยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิดแค่นี้เขาก็เบื่อจะแย่อยู่แล้วเลยแสร้งเดินหนี
พ่อไปทิ้งตัวนั่งลงบริเวณสระน้ำภายในบ้านพรางนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ระหว่างเขากับทิฟฟานี่..
"บ้าเอ่ย..ฉันพูดอะไรออกไป ฉันทำบ้าอะไรกับยัยนั้น" แทยอนค่อยๆเลื่อนหน้ามองไปยังหน้าต่างแต่แล้ว
เขาก็พบว่าทิฟฟานี่เองก็กำลังยืนอยู่ที่หน้าต่างเหมือนกัน..เธอเจ็บใช่ไหม..แล้วทำไมฉันต้องสนใจ..สะใจมากกว่า!
.
.

ทิฟฟานี่ยืนพิงหน้าต่างอย่างอ่อนแรงเหนื่อยใจกับทุกเรื่อง เรื่องแม่ที่พยายามจะอดทนหากแต่ว่าจะทนได้นานเท่าไรก็แค่นั้น
เธอค่อยๆเลื่อนสายตาไปทั่วอย่างเหม่อลอยก่อนที่จะสบตากับคนข้างล่าง คน คนนี้ทำฉันเจ็บปวดมากซินะ สายตาของทั้งคู่สบตากันแน่นิ่ง
เนินนาน สายตาที่แสนสับสนรู้สึกผิด รู้สึกเกลียด รู้สึกรัก?? ปะปนกันจนไม่รู้ว่าสิ่งไหนที่มันมากกว่ากัน..

.
.

ภายในห้องนอนแทยอนค่อยๆเปิดประตูเข้าห้องมาอย่างเซ็งๆเขาได้แต่เงยหน้ามองเพดานก่อนจะถอนหายใจอย่างแรง
แล้วเดินเข้าห้องไปก็เห็นทิฟฟานี่นอนหันหลังให้เขา
"ทำไมไม่อาบน้ำฉันไม่ชอบหรอกนะผู้หญิงสกปรก"
"ฉันสกปรกก็ยังดีกว่าคนใจสกปรก" แทยอนได้แต่ขบฟันแน่นก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าทิฟฟานี่แล้วบีบแขนเธอแน่น
"เธอนี่มันชอบลองดีกับฉันจริงๆเลยนะฉันสั่งให้เธอไปอาบน้ำและถ้าเธอไม่อาบฉันจะอาบให้เธอเอง"
"เธออยากทำอะไรก็ได้อยู่แล้วนี่"
"ก็ใช่อ่ะดิเธอเป็นของฉัน ฟังนะเธอเป็นของเล่นของฉัน ฉันจะบีบเธอก็ตายฉันจะคลายเธอก็รอดแค่นั้น!"
ทิฟฟานี่ได้แต่กลืนน้ำลายคอเธอมันแห้งเพราะคนตรงหน้าเธอส่ายหน้าช้าๆพร้อมน้ำตาที่ไหลเอ่อแค่นี้เธอยังเจ็บไม่พอใช่ไหม
"สิ่งที่เธอทำกับฉันขอให้รู้ไว้ว่าฉันเกลียดและขยะแขยงมันมากยิ่งกว่ากิงกือใส้เดือน"
"อ๋อเหร่อ" แทยอนพูดลอยหน้าลอยตาไม่รู้สึกละอายใจสักนิดกับสิ่งที่เขาทำยิ่งทำให้ทิฟฟานี่เสียใจเข้าไปใหญ่
"ฉันก็เกลียดแต่แค่อยากจะลองก็แค่นั้น" แทยอนพูดสบตาทิฟฟานี่แน่นิ่งสำหรับเธอมันทำให้เธอหัวใจหวิวเหมือนหลุดลอยไปกับคนตรงหน้า
"ไปอาบน้ำ"
"ไม่..."
"ไม่งั้นหรองั้นก็ไปอาบด้วยกันนี่แหละ" แทยอนเริ่มรู้สึกโมโหทิฟฟานี่ขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะอุ้มร่างทิฟฟานี่เข้าห้องน้ำไปอย่างเซ็งๆ

ภายในห้องน้ำระหว่างแทยอนกับทิฟฟานี่เขาได้แต่หัวเราะสะใจแทยอนมันบ้าไปแล้วทิฟฟานี่ได้แต่ยกมือปกปิดเรือนร่าง
เมื่อเห็นแทยอนมองด้วยสายตาแทะโลมอีกครั้ง เขาได้แต่ยักไหล่ยิ้มกวนๆก่อนจะว่า
"เมื่อกี่เธอเองไม่ใช่หรอที่เสนอตัวให้ฉัน" ทิฟฟานี่ถึงกับหลับตาลงอย่างช้าๆพร้อมกับน้ำตาเธอเสียใจที่โดนแทยอนหลอก แทยอนคนที่เธอรัก!
เธอเองก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เขาใจร้ายกับเธอไปมากกว่านี้เลยเพราะเธอกลัวว่าสักวันความรักนั้นจะเปลี่ยนไปเป็น....เกลียด
"จะเป็นอะไรไปถ้าฉันกับเธอเราจะอาบน้ำด้วยกันในเมื่อเธอเองก็เป็น...."
"อย่าพูดอะไรบ้าๆนะ"
"เธอเองก็เป็น.........."
.
.
พลั๊วววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
.
ทิฟฟานี่เหลืออดยกมือตบหน้าแทยอนอย่างแรงจนใบหน้าของแทยอนหันไปตามฝ่ามือ
"ตบฉันหรอ" แทยอนยกมือทำท่าจะตบทิฟฟานี่
"ฟังนะอย่าทำให้ฉันโมโหไปกว่านี้ได้ไหม" แทยอนกระชากทิฟฟานี่มาลงอ่างน้ำแต่อยู่ๆแทยอนก็เกิดรู้สึกแปลกๆที่หัวใจ
เขาค่อยๆเลื่อนมือโอบไหล่ทิฟฟานี่อย่างอ่อนโยนพรางลูบมือไปมาหรือเป็นเพราะเขาอยากปลอบใจเธอเรื่องเมื่อครู่สัมผัสที่อ่อนโยน
ทำให้ทิฟฟานี่ค่อยๆหลับตาลงร้องไห้อีกครั้งเธอไม่รู้ว่าแทยอนคิดอะไรอยู่กันแน่เป็นห่วงอย่างจริงใจหรือหลอกทำให้เธอหลงไปก็เท่านั้น

"อย่าคิดว่าฉันอยากจะทำแบบนี้" แทยอนคนที่แสดงออกความรักไม่เป็นซินะเขาได้แต่พูดออกไปให้ทิฟฟานี่รู้สึกเสียใจไปก็เท่านั้น
แทยอนกำลังจะสร้างกำแพงทั้งๆที่หัวใจเขาเริ่มหว้าวุ่นกับผู้หญิงคนข้างๆที่เขาควรจะต้องเกลียด ความรู้สึกบ้าๆที่เขาไม่อยากให้เกิดแต่มันกำลังจะเกิด!
"ฉันรู้เธอไม่อยากทำงั้นเธอก็ไม่ต้องทำก็ได้"
"เห๊อะ ฉันเลวแล้วนี่เธอมีคนอื่นที่อยากทำอะไรให้แบบนั้นซิ" แทยอนเริ่มพาลอีกครั้งหลังคำพูดของทิฟฟานี่ที่มันชวนให้เขาหงุดหงิด
"เธอร้องไห้เสียใจมากล่ะซิที่เป็นฉันที่ทำแบบนั้นกับเธอ"
"พอทีได้ไหม เลิกพูดเรื่องบ้าๆนั้นได้ไหมเล่า" แทยอนก้มหน้ามองทิฟฟานี่น้ำตาเธอไหลจนไม่รู้จะไหลยังไงเล่าซินะเธอคงไม่ชอบฉันมาก
ถ้าเป็นคนอื่นเธอจะร้องแบบนี้ไหมฉันก็อยากจะรู้ ใช่ก็ฉันมันเลวไปแล้วนี่...อยู่ๆแทยอนก็ลุกขึ้นจากอ่างน้ำก่อนจะเดินหัวใจออกไปอารมณ์
ที่ขึ้นๆลงๆทำให้ทิฟฟานี่ปรับตัวไม่ทันเอาใจแทยอนไม่ถูกไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดีสำหรับเขาอีกแล้ว..

.
.

หลายวันที่ผ่านมาแทยอนกับทิฟฟานี่แถบจะไม่คุยกันด้วยซ้ำและวันแต่งงานของพ่อกับแม่ก็มาถึงจนได้สุดท้าย
เขาและเธอก็กลายเป็นพี่น้องต่างพ่อและแม่กันซินะแต่ใครจะรู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันมากกว่านั้น!!!!

"เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะฟานี่เรียกพ่อว่าพ่ออย่างเต็มปากได้แล้วนะลูกพ่อสัญญาต่อไปนี้พ่อจะดูแลหนูอย่างดีที่สุด"
คุณคิมพรางพูดพร้อมทำความมั่นใจน้ำตาของเขาเอ่อขึ้นหลังหันไปมองหน้าภรรยาผู้เป็นที่รักวันนี้เป็นวันดีแต่ดูเหมือน
เธอไอไม่ยอมหยุดจนทิฟฟานี่ได้แต่แปลกใจกับอาการของแม่
"ค่ะ.....คุณ..พ่อ" ทิฟฟานี่เอ่ยออกมาไม่เต็มเสียงไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกดีๆกับคุณคิมแต่เป็นเพราะเธอเองก็มีพ่อของเธออยู่แล้วเหมือนกัน
"ฟานี่พ่อรู้หนูอึดอัดแต่พ่อเชื่อยิ่งนานวันมันจะทำให้เราทั้งหมดผูกพันกันมากขึ้น" แทยอนส่ายหัวก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาอย่างเซ็งๆ
เขาไม่แม้แต่อยากจะอยู่บริเวณงานแต่งในวันนี้หากแต่ผู้เป็นพ่อกักบริเวณไม่ให้เขาออกไปไหนก็แค่นั้น..
อาการของแม่ทิฟฟานี่วันนี้ไม่ค่อยดีจริงๆดูเหนื่อยล้ามากกจนผิดปรกติเธอไม่แม้แต่จะมีแรงพูดออกมา
"คุณไปผักผ่อนไหมเหนื่อยมาทั้งวัน"
"ก็ดีค่ะแต่...แทยอนไปไหนค่ะ"
"ปล่อยมันไปเหอะ"
"ฟานี่อย่าดื้อกับพี่เขานะ" น้ำตาของทิฟฟานี่ค่อยๆไหลออกมาเธอหรอที่ดื้อกับคิมแทยอน!
"ค่ะแม่ฟานี่ขอให้แม่กับคุณพ่อมีความสุขมากๆนะค่ะไม่ว่ายังไงฟานี่ก็เชื่อมั่นในสิ่งที่แม่เลือกค่ะ" สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้สัมผัสของแม่
ที่กอดเธอแน่นมากกว่าทุกวันทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจเหมือนกับว่า..แม่จะไม่อยู่ให้เธอกอดอีก!!!!!
สองสามีภรรยาเดินเลี่ยงเข้าห้องไปแล้วแต่หลังจากพาภรรยามานอนคุณคิมก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องเพื่อตาม
หาแทยอนที่ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาไม่เคยเปลี่ยนอาจเป็นเพราะแทยอนขาดแม่จนเขาเลี้ยงแทยอนมาอย่างตามใจ
มากจนเกินไปพอแทยอนโตขึ้นก็ยิ่งเอาแต่ใจและอารมณ์ร้าย..
"เห๊อะ" ผู้เป็นพ่อได้แต่ส่ายหน้าแทยอนเดิมเครื่องดื่มแอลกฮอล์ลตั้งแต่อยู่มัธยมปลาย
"เสียอกเสียใจขนาดต้องกินของมึนเมาพ่อว่ามันไม่ไม่แย่ไปหน่อยหรอแท" แทยอนค่อยๆหันมามองทางผู้เป็นพ่ออย่างไม่สนใจ
"วันนี้วันดีพ่อนี่เรามาชนกันหน่อยไหมล่ะ" เขาพูดพร้อมอาการมึนๆเล็กน้อย
"ฉันรู้ว่าแกไม่อยากให้ใครมาแทนที่แม่แกแต่พ่อก็อยากให้แกรู้ว่าอีกไม่นานที่ตรงนั้นของแม่แกก็จะว่างเหมือนเดิม" เขาพูดไปร้องไห้ไปทั้งๆที่วันนี้เป็นวันที่พ่อแต่งงานแต่พ่อจะร้องไห้ทำไม?
"พูดอะไร" แทยอนส่ายหัวก่อนจะหันไปเห็นก็พบว่าผู้เป็นพ่อร้องไห้
"นี่พ่อซึ้งมากจนร้องไห้เลยหรอ"
"ฟังนะแทอย่าทำร้ายฟานี่เลยเธอเป็นเด็กน่าสงสารสิ่งที่แกทำวันนี้มันจะทำให้ทุกคนเจ็บปวดไม่เว้นแม่กระทั่งตัวแกเองหรอก"
"พูดมาก ไร้สาระ" แทยอนพูดทั้งๆที่ใจไม่ได้อยากจะสั่งให้พูดเขาเองก็อึ้งไปกับคำของพ่อทุกวันนี้ที่ต้องเห็นหน้าทิฟฟานี่นอนร้องไห้ทุกวันเขาก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว
"พ่อเตือนแกแค่นี้แล้วพ่อก็อยากจะบอกว่าพ่อกับคุณฮวังจะไปอยู่เมืองนอกสักสามเดือนหลังจากที่โรงเรียนแกเปิด"
"ไปฮันนีมูลเสียด้วยสามเดือนเนี่ยไม่น้อยไปหน่อยหรอ"
"ดูแลน้องด้วยฟานี่เขาไม่มีใครหวังว่าแกคงจะเข้าใจพ่อ" แทยอนยืนนิ่งไปกับคำว่าฟานี่ไม่มีใครเกิดอะไรขึ้นกันแน่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ..

.
.


ถึงวันที่โรงเรียนเปิดเทอมวันแรกแทยอนอยู่ไฮสคูลปีสามและทิฟฟานี่อยู่ปีสองภายในโรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่งในเชียงใหม่ <----เรื่องนี้ดำเนินเรื่องกันที่เชียงใหม่นะเจ้า
"น้าฝากน้องด้วยนะค่ะ" แม่ของทิฟฟานี่พูดไปไอไปแทยอนพยักหน้าหงุดหงิดก่อนจะเดินนำหน้าทิฟฟานี่ขึ้นรถไป
"แม่ค่ะฟานี่ไปเรียนก่อนนะค่ะไปนะค่ะคุณพ่อ" ทิฟฟานี่ยกมือไหว้ผู้เป็นแม่กับบิดาบุตรธรรมอีกครั้งก่อนจะเดินตามแทยอนไปขึ้นรถ
ผู้ใหญ่ทั้งสองมองดูเด็กสองคนอย่างเป็นห่วงแต่หวังว่ามันคงจะไม่มีอะไรที่แย่ๆเกิดขึ้น..
"นี่ฟังนะเธอห้ามบอกใครว่าเราเป็นอะไรกันไม่ว่าจะพี่น้องหรือแม้จะทั้ง...."
"ฉันจะไม่พูดหรอกเธอไม่ต้องห่วง"
"ดีเพราะฉันไม่อยากให้แฟนคลับของฉันเขาใจฉันผิด" ทิฟฟานี่เงียบไปแทยอนมีคนชอบแบบนั้นหรอทำไมเธอรู้สึกหวิวๆภายใน
หัวใจอย่างบอกไม่ถูกมันก็จริงแทยอนน่าตาดีใครเห็นก็ต้องชอบเขามันจะผิดอะไรที่แทยอนมีคนมาชอบเยอะเพราะเขาทั้งน่ารักแล้วก็รวย!
"ลุงเพิ่ม..จอดตรงนี้แหละ" รถขับมาถึงปากทางเข้าโรงเรียนเด็กนักเรียนเดินกันให้ขวักไขว่ทิฟฟานี่ได้แต่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
"ลงไปได้และ" แทยอนพูดเสียงเย็นช้าทิฟฟานี่ได้แต่หันหน้ามองเขาอย่างอึ้งๆ
"บอกให้ลงไปได้แล้วเพราะฉันไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าฉันมากับเธอลงไปเดี๋ยวนี้"
"แทยอน"
"ลงไปไงหูหนวกหรอ" ทิฟฟานี่ถึงกับพูดไม่ออกไม่คิดว่าแทยอนจะใจร้ายกับเธอขนาดนี้ไล่เธอลงจากรถทั้งๆที่ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา
เขาได้แต่ยื่นหน้าเปิดประตูก่อนจะดันร่างหญิงสาวออกจากรถทั้งๆที่ไม่ได้พกล่มมาด้วยซ้ำ
"เดินให้สนุกเลยนะทิฟฟานี่"
"แทยอน"
"ไม่ต้องเรียกมากหรอกเธอเองก็น่าจะรู้ที่โรงเรียนกับที่บ้านมันไม่เหมือนกันที่นี่ไม่มีพ่อของฉันและแม่ของเธอเราจะเป็นเพียงแค่คนที่ไม่รู้จักกัน
ก็เท่านั้น...ลุงเพิ่มออกรถ" แทยอนปิดประตูใส่หน้าทิฟฟานี่รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปลุงเพิ่มได้แต่พูดไม่ออกกับนิสัยเจ้าอารมณ์ของคุณหนูของบ้าน

ทิฟฟานี่ค่อยๆหรี่ตาเมื่อเงยหน้าแล้วต้องปะทะกับละอองฝนที่โปรยปรายลงมาเธอค่อยๆเดินอย่างเร่งรีบเพื่อให้
ทันเข้าเรียนแต่แล้วเธอก็ได้แต่ตกใจเมื่ออยู่ๆคนร่างบางสูงเพียวค่อยๆยื่นมือพร้อมกับร่มเข้าหาเธอ...
.
.

"เดี๋ยวจะไม่สบายนะ" เขาได้แต่พูดพร้อมรอยยิ้มคำพูดที่แสนอ่อนโยนที่ทิฟฟานี่สัมผัสได้และไม่เคยได้รับจากคนที่เธอนึกถึงตลอดเวลาอย่างเขาคนนั้น!
"เอ่อ..."
"พี่เป็นประธานนักเรียนก็ต้องดูแลน้องๆซินะ"
"หรอค่ะ" ทิฟฟานี่พูดพร้อมยิ้มเล็กๆเธอมองใบหน้าคนตรงหน้าใบหน้าที่แสนน่ารักและดูอ่อนโยนมันทำให้เธอชวนคิดไม่ได้ว่าสงสัยพี่ประธานคนนี้จะฮอตไม่เบา >.<
"โหนี่สงสัยน้องจะไม่ได้เลือกพี่แน่ๆเลยนะเมื่อปีที่แล้วอ่ะ"
"ป่าวนะค่ะฟานี่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ค่ะ"
"อ๋ออออออออออถึงว่ามันคุ้นหน้า ฟานี่หรอชื่อน่ารักดีนะ"
"ขอบคุณค่ะ....แล้วพี่...."
"พี่หรอพี่ชื่อฟานี่น้อยมั้ง" เขาได้แต่เล่นมุกให้ผู้หญิงตรงหน้าขำและมันก็ได้ผลทิฟฟานี่ยิ้มออกมาเล็กๆนี่พี่กำลังจะ..จะผิดไหมถ้าพี่จะชอบรุ่นน้องคนนี้ฟานี่ชื่อของเธอ
.
.
"เอาดีๆซิค่ะ"
"พี่......ยุนอา"

.
.


-จบตอน-