blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

เหมือนโลกหยุดหมุนไปแล้วจริงๆคนตรงหน้าของทิฟฟานี่ก็คือนายโรคจิต แต่สำหรับแทยอนเขายิ่งเกลียดผู้หญิง
ตรงหน้ามากยิ่งขึ้น เกลียดทั้งๆที่ไม่มีเหตุผลในการเกลียด แทยอนได้แต่ยืนนิ่งทั้งสองสบตากันแน่วแน่ดวงตาของแทยอน
เหมือนกำลังจะกลืนกินผู้หญิงตรงหน้าเสียให้ได้..

.
.

"ภายในอาทิตย์หน้าพ่อจะแต่งงานกับคุณฮวัง" แทยอนเงี่ยหูฟังเล็กน้อยแต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของทิฟฟานี่
จนเธอใจเต้นแรงเก็บอาการประหม่าที่มีไว้ไม่อยู่ แทยอนเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่พ่อเขาพูดอีกต่อไปเขาได้แต่เดินชนไหล่ทิฟฟานี่
พร้อมเหล่มองด้วยหางตาเล็กน้อย..
"แกจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแล้วนั่งลงเดี๋ยวนี้"
"ใครอยากจะอยู่กับครอบครัวใหม่งี่เง่าบ้อบออะไรก็ตามใจแต่แทไม่อยู่" แทยอนกัดฟันพูดน้ำเสียงทุ่มต่ำตามระดับพร้อมดวงตาที่เริ่มจะแดงๆเล็กน้อย
"ฉันสั่งให้แกนั่งลงเดี๋ยวนี้และถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันบอกฉันก็ยังย้ำคำเดิมว่าแกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ"
"ก็ที่เป็นอยู่ทุกวันนี่อยากจะเรียกนักหรือไงเล่า"
"ไอ้แท" พ่อของแทยอนตะหวาดแทยอนเสียงดังลั่นก่อนจะลงมือทุบตีแทยอนที่ได้แต่ยกมือป้องกันตัวไปมา
"นั่งลงเดี๋ยวนี้" แทยอนสบตาผู้เป็นพ่อแน่นิ่งพร้อมน้ำตาที่ไหลเป็นทาง
"พอเถอะค่ะคุณ" แม่ของเธอซินะ แม่ของเธอสั่งให้พ่อฉันหยุดตีฉันได้.. แทยอนได้ตัวหัวเราะเล็กๆท่าทีที่ดูประชดมันทำให้คนรอบข้างได้แต่นิ่งไป
เขาได้แต่ทิ้งตัวลงนั่งตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ
"หนูฟานี่นั่งลงซิลูก" ทิฟฟานี่ได้แต่ใจเต้นแรงทำอะไรไม่ถูกเมื่อรู้ว่าจะต้องนั่งเผชิญหน้ากับแทยอน..คนที่เธอแอบรักและตอนนี้เขาก็คงจะเกลียดฉันกับแม่มากซินะ
"เรากำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกัน" อยู่ๆคุณคิมผู้พ่อก็เอ่ยขึ้นแทยอนเลื่อนหน้าเผชิญหน้ากับทิฟฟานี่อีกครั้งเขาได้แต่มองดูเธอพร้อมแววตาเยียดๆ
ทิฟฟานี่ได้แต่หัวใจสั่นไหวแววตาแบบนั้นเธอคงไม่ชอบฉันมาก เธอตัดสินฉันก่อนที่เราจะรู้จักกันแบบนั้นหรอ..
"แทยอนนี่คุณฮวังมิยอนเธอกำลังจะเข้ามาเป็นสมาชิกคนใหม่ของครอบครัวของเรา" คุณฮวังยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแทยอนแต่แทยอนก็ไม่ได้มอง
ที่เธอแต่อย่างใดเขาได้แต่มองเลยออกไปอย่างไม่สนใจและเบือนหน้าหนีอย่างไร้มารยาท!!
"นี่หนูมิยองหรือทิฟฟานี่เรียกสั้นๆว่าฟานี่แกควรทำความรู้จักไว้เพราะฟานี่กำลังจะมาเป็นน้องของแก"
"เห๊อะ...เห๊อะๆ" แทยอนพ้นลมหายใจออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากใบหน้าของแทยอนดูเยียดหยามทิฟฟานี่อย่างมากจนทำให้เธอได้แต่เสียใจ
สำหรับคิมผู้พ่อเขาได้แต่หน้าเสียที่ลูกของเขาดูไร้มารยาทถึงเพียงนี้
"น้องหรอ น้องอะไรหน้าแก่ยิ่งกว่าแม่" แทยอนพูดกระแทกเสียงจนทิฟฟานี่ได้แต่มองค้อนไม่พอแทยอนยังมองแม่ของทิฟฟานี่ตั้องแต่หัวจรดเท้า
"ไอ้แทแกอย่าเสียมารยาทกับคุณฮวังนะ"
"แล้วไง" พ่อของแทยอนถอนหายใจกับแทยอนไม่ว่ายังไงเขาคงเปลี่ยนนิสัยลูกไม่ได้อีกแล้ว..บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอึดอัด
แทยอนนั่งกินข้าวไปมาไม่สนใจใครทั้งสิ้นทิฟฟานี่เองก็ได้แต่เหลือบมองแทยอนอยู่ตลอดเวลา..
"พ่อจะให้หนูฟานี่เข้าเรียนกับแทเพราะถ้าเวลาโรงเรียนเปิดจะได้ไปกลับพร้อมกัน"
(พ่อ..เห๊อะเธอเป็นลูกของพ่อฉันอีกคนไปแล้วซินะดีจังมันคงเข้าทางแม่เธอแล้ว)
"ค่ะ" ทิฟฟานี่มัวแต่นั่งเหม่อจนทำให้ไม่ได้ยินที่คุณคิมพูดซินะ
"ก็พ่ออยากให้เราอยู่โรงเรียนเดียวกันมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันอีกอย่างฟานี่เองก็เรียนต่างประเทศมาเข้าเรียนอินเตอร์ที่นี่ฟานี่คงโอเคนะลูก"
"ฟานี่ยังไงก็ได้"
"ใจง่าย" แทยอนพูดลอยๆทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปเธอทนนั่งร่วมโต๊ะกับแทยอนไม่ได้อีกแล้วจึงขอตัวลุกไปห้องน้ำโดยมีแทยอนลุกตามไปด้วย

.
.

ทิฟฟานี่เหล่มองแทยอนด้วยหางตาพอรู้ว่าเขาตามเธอมาทิฟฟานี่ก็ยิ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่งไม่อยากจะเสวนาด้วยแต่
แทยอนก็รีบเดินจนทันก่อนจะมาดักทิฟฟานี่ไว้ข้างหน้าแล้วลากข้อมือทิฟฟานี่ออกไปยังสระน้ำอีกครั้ง

.
.

"ใจง่ายเหมือนแม่ไม่มีผิด" แทยอนตะคอกใส่หน้าทิฟฟานี่จนเธอเหลืออดยกมือฟาดหน้าแทยอนไปเต็มแรง!!
.
.
"แทยอนเธอดูถูกฉันได้แต่ห้ามดูถูกแม่ของฉัน" แทยอนยกมือจับมุมปากก่อนจะพูดเสียดสีทิฟฟานี่อีกครั้ง
"โอ้โห มาวันเดียวเรียกชื่อฉันเลยนะ เห๊อะแม่เธอก็ได้พ่อฉันไปแล้วหรือว่า..เธอเองก็สนใจอยากจะได้ฉันเหมือนกัน"
ทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปเธอไม่ปฏิเสธว่าหัวใจเล่นตลกกับเธอให้เธอไปแอบรักคนปากร้ายตรงหน้าเธอคนนี้แต่การพูดแบบนี้เธอเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน
"หลงตัวเอง"
"ก็บอกมาดิว่าเธอไม่ได้สนใจฉัน" แทยอนดันตัวทิฟฟานี่ลงไปนั่งบนเก้าอี้ริมสระน้ำพรางยกมือลูบใบหน้าทิฟฟานี่ไปมาก่อนจะค่อยๆเลือนหน้า
เข้าห้าทิฟฟานี่ เธอเองก็ได้แต่หัวใจเต้นแรงยิ่งหน้าใกล้กันมากเท่าไรทิฟฟานี่ก็ได้แต่ค่อยๆหลับตาพริ้ม..
.
.

"มารยา"
.
.
ไม่อยากจะเชื่อเลยคำนี้จะหลุดออกจากปากของคนตรงหน้าเธอทำอะไรให้แทยอนเกลียดถึงขนาดนี้ถึงได้พูดให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ
"ปากก็พูดว่าหลงตัวเองแต่พอฉันเข้าใกล้ก็หลับตารอให้ฉันมาจูบ"
"แทยอน"
"เรียกอยู่ได้ไม่ต้องเรียกมากหรอกเดี๋ยวเธอก็ได้อยู่กับฉันสมใจเธอแล้ว" ทิฟฟานี่ได้แต่ถอนใจอย่างเหนื่อยล้าพรางดันตัวแทยอน
ออกก่อนจะเดินหนีแทยอนไปแต่เขาก็ยังตามมาก่อกวนไม่เลิก
"จะไปไหน"
"เธอก็สนใจฉันเหมือนกันใช่ไหมล่ะ" แทยอนได้แต่สะอึก..สนใจเธอนี่มันบ้าชะมัดสนใจผู้หญิงอย่างเธอเอาเวลาไปดูแลเจ้าบ๊อก บ๊อกดีกว่า
"สนใจเธอเอาเวลาไปให้ข้าวไอ้บ๊อกบ๊อกดีกว่า"
"งั้นก็เลิกตามฉันได้แล้วเพราะฉันเอียนหน้าเธอ"
"เอียนหรอ..เอียนหน้าฉันมากนักหรอก" แทยอนยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิดก่อนจะกระชากทิฟฟานี่พร้อมกับกอดอย่างแนบแน่น
แทยอนไม่รู้หรือไงทิฟฟานี่เขาระทวยที่หัวใจนะ...
"ไอ้แทแกทำอะไรลุ่มล่ามหนูฟานี่น่ะ" แทยอนรีบปล่อยมือออกจากทิฟฟานี่ทันทีหลังคิมผู้พ่อเดินมาตามเด็กๆทั้งสองให้เข้าไปยังโต๊ะ
"ลุ่มล่ามที่ไหนยัยนี่เดินสะดุดก็เลยรีบคว้าตัวไว้ก็เท่านั้น" แทยอนพูดยักไหล่ก่อนจะเดินเบียดทิฟฟานี่จนกระเด็ดเป็นแบบกวนๆ
"ขอโทษด้วยนะฟานี่ลูกพ่อ..มันสติไม่ค่อยดี"
"ค่ะ" ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กๆมันก็คงอาจจะจริงแทยอนคนบ้าสติไม่ค่อยดีโรคจิตป่าเถือนแต่...ฉันก็รักเธอซินะ!
"เห้อออออออเหมือนดูบอล.." แทยอนเดินส่ายหัวไปอย่างเซ็งๆโดยมีทิฟฟานี่และพ่อของเขาเดินตามไป
.
.
บนโต๊ะอาหารอีกครั้งแทยอนมองหน้าคุณแม่ของทิฟฟานี่ไปหันมองลูกสาวของเธอไปก่อนจะพูดออกมา
"สามีป้าเป็นอะไรตายหรอ"
"แทยอน" พ่อของแทยอนดุลูกหลังถามคำถามเสียมารยาท
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเขายังเด็ก" แทยอนแบะปากเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าบ้านนี้คงเล่นละครเก่งทั้งบ้านลูกก็สำออยแม่ก็เสแสร้ง
"ฉันเลิกดูดนมมานานแล้ว" ทิฟฟานี่ไม่อยากจะเชื่อเลยแทยอนคนนี้คงจะมีปัญหาทางสมองเอามาก
"ถ้าแกจะมาก้าวร้าวนั่งหน้ากวนถามอะไรที่มันไม่สร้างสรรค์แกก็อย่าถามเลยดีกว่า"
"ก็ดีเบื่อจะแย่อยากกลับบ้านง่วงงงงงงงงงง"
"แกอยากจะกลับก็กลับไปเลยแต่พ่ออยากให้แกรู้ว่าคุณฮวังจะย้ายไปอยู่บ้านเราตั้งแต่คืนนี้"
"พ่อ" แทยอนถึงกับอึ้งไปเขาได้แต่จ้องหน้าผู้เป็นพ่อนิ่งงัน ย้ายไปอยู่บ้านฉันวันนี้
"แม่ค่ะ" ทิฟฟานี่คาดไม่ถึงเช่นกันมันรวดเร็วมากเพราะนับจากที่เธอรู้ว่าแม่ของเธอรักใครแต่มันกลับใช้เวลาเพียงนิดเดียวในการย้ายไปอยู่บ้านของเขา..ถึงแม้คุณคิมจะใจดีก็ตาม
"ไม่มีทางแทไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้พร้อมลูกไปอยู่บ้านของเราหรอก"
"จะได้หรือไม่ได้เป็นพ่อที่ตัดสินไม่ใช่แก"
"ก็ดี เพราะแทจะบอกว่าถ้าหากผู้หญิงสองคนนี้ก้าวเข้าบ้านเราก็รอวันอยู่อย่างตกนรกได้เลย"
"ไอ้แททททททททททท แกจะเป็นอะไรหนักหนาแกได้รู้จักคุณฮวังกับลูกแล้วหรอถึงจะตัดสินเขาแบบนี้"
"ก็เพราะแทรักแมมมมมมมมม่ พ่อเข้าใจว่าแทมีแม่คนเดียว" แทยอนพูดจบก็ได้แต่เดินออกไปทันทีจนพ่อของเขาได้แต่หันสบตา
แม่ของทิฟฟานี่อย่างเหนื่อยใจ..
"คุณทนหน่อยนะแทเขาดื้อแบบนี้มานานแล้วผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง"
"ค่ะ" ทั้งคู่ได้แต่กอดปลอบกันโดยมีทิฟฟานี่มองอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ คิมแทยอนเธอจะดื้อไปถึงไหนกันนะ..

.
.

แทยอนเดินมานั่งบนรถรอทั้งสามคนเดินออกมาไม่นานทั้งหมดก็ได้เผชิญหน้ากันอีกครั้งสำหรับแทยอนตอนนี้
คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการต้องจำทนอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ของพ่อและลูกของเธอแต่สำหรับเขาคนนี้จะ
ทำทุกอย่างให้คนพวกนี้ออกไปจากบ้านเขาให้เราที่สุดไม่ว่าพวกเขาจะต้องเจ็บช้ำขนาดไหนแทยอนก็จะทำ!

"พ่อจะไปรถอีกคันส่วนแกกับหนูฟานี่ไปรถลุงเพิ่ม" แทยอนแสยะยิ้มเริ่มมองเห็นถึงแผนการณ์ไม่มีแม่คนไหนมีความสุข
ในยามที่เห็นลูกตัวเองเป็นทุกข์เมื่อพ่ออยากมีความสุขกับผู้หญิงคนนี้ก็ตามใจแต่เขาจะทำให้ทิฟฟานี่ทุกข์ใจเพื่อทำให้แม่ของเธอเสียใจ!!
"เร็วๆได้ไหมรำคาญ" แทยอนพูดพร้อมหันมองหน้าทิฟฟานี่ที่ยืนสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเธอค่อยๆเปิดประตูรถก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างแทยอน
"นั่งตักเลยม่ะ หืมมมมมมมมม"
"บ้า" ทิฟฟานี่รีบปัดมือแทยอนออกจากตัวยิ่งนานวันเขาจะยิ่งลวมลามเธอมากขึ้น
"ชอบอยู่เหมือนกันล่ะซิ"
"นี่แทยอนเธอเลิกพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้สักทีได้ไหมเธอไม่ชอบฉันต่างคนก็ต่างอยู่"
"ก็อยากจะต่างอยู่แต่ช่วยไม่ได้เธอมาอยู่ด้วยกันถึงที่นี่ใครอยากจะต่างอยู่กับเธอได้ลงคอ" แทยอนพูดไม่น่าไว้วางใจสายตาก็คอยมองทิฟฟานี่ไปทั้งตัว
ทิฟฟานี่ได้แต่เบือนหน้าหนี...ภายในรถคันหรูมันเหมือนคนทั้งคู่เริ่มสร้างกำแพงให้แกกันมันอึดอัดยามที่ต้องอยู่ใกล้กันแทนที่จะ....รักกัน!!
"ตื่นเต้นไหมใกล้จะได้อยู่กับฉันแล้วบ้านฉันก็ใหญ่จะทำอะไรก็สะดวก"
"เมื่อไรจะเลิกพูดรำคาญ"
"ขอให้รำคาญจริงเหอะ" แทยอนพูดยิ้มๆอีกไม่นานรถก็เลี้ยวมาจอดหน้าบ้านจนได้แทยอนรีบก้าวเท้าลงเปิดประตูรถให้ทิฟฟานี่ทันที
แต่การกระทำแบบนี้มันเหมือนการประชดกันมากกว่าแทยอนคนบ้าถ้าไม่อยากทำก็ไม่เห็นจะต้องทำเลยก็ได้ ทิฟฟานี่ค่อยๆเดินลงจากรถ
อาการกังวลใจเริ่มมากขึ้นเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าคนในบ้านนี้จะต้อนรับเธอกับแม่ดีแค่ไหนเพราะแค่แทยอนคนเดียวเธอก็รับมือไม่ไหวอยู่แล้ว
"เอาล่ะเจ้าแทเดี๋ยวพ่อจะพาคุณฮวังไปพักผ่อนแต่แก.."
"ทำไม พ่อจะสั่งอะไรแทอีก" พ่อของแทยอนไม่พูดไม่จาก่อนจะเดินนำทุกคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของแทยอน
แล้วค่อยๆเปิดประตูเข้าไปแทยอนได้แต่เลิกคิ้วแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร...

"หนูฟานี่ไม่ว่าอะไรนะที่พ่อจะให้หนูนอนห้องเดียวกับเจ้าแทมันจะได้ทำความคุ้นเคยกัน"
"เอ่อ...." เพราะแทยอนไม่น่าไว้ใจทิฟฟานี่จึงได้แต่อึกอักอยู่ภายในยิ่งเหลือบมองแทยอนที่ยืนยักคิ้วพร้อมยิ้มมุมปากแบบนั้น
ด้วยแล้วมันยิ่งทำให้ทิฟฟานี่ยิ่งรู้สึกอัดอัดใจเข้าไปใหญ่ ถึงแม้แทยอนจะตะลึงไปบ้างแต่แบบนี้ก็คงดีที่สุดสำหรับคนสองคน...
"ทำความคุ้นเคยกัน" แทยอนเดินเข้าหาทิฟฟานี่ก่อนจะค่อยๆมองไปทั้งตัวก่อนจะลอยหน้าลอยตาพูดกวนประสาท
"แกไม่ว่าอะไรใช่ไหมล่ะห้องแกก็ใหญ่โตดี" แทยอนยักไหล่พรางแลบลิ้นเลียไปมาจนทิฟฟานี่ได้แต่เบือนหน้าหนีรู้สึกเกลียดสายตาและท่าทีแบบนี้ของแทยอนเป็นอย่างมาก
"แทจะว่าอะไรพ่อได้ พ่ออยากจะแต่งก็แต่งอยากจะให้แท นอน-ร่วม-เตียง-เดียว-กับ-น้อง แทก็จะทำ.." เขาพูดชัดถ่อยชัดคำพรางยักคิ้วทำหน้ากวน..
แทยอนหยุดกึกคำว่าทำ..ทำอะไรทิฟฟานี่ยิ่งขมวดคิ้วกับคำพูดที่กำกวมของแทยอนเข้าไปใหญ่
"นี่หยุดทำหน้าแบบนี้ได้ไหม" ทิฟฟานี่แอบกระซิบที่ข้างหูแทยอน เขาไม่ได้สนใจคำนั้นก่อนจะดึงตัวทิฟฟานี่มากอดไหล่แล้วพรางพูดต่อ
"โอเคนอนทับแท..โอ้ยไม่ใช่ซินอนห้องแทเพื่อทำความคุ้นเคยกันก็ดีแทจะได้ทำความคุ้นเคยให้ทั่ว...ทั้งตัวเลย" แทยอนพรางกระซิบที่ใบหูทิฟฟานี่
กริยาท่าทีแบบนี้ช่วยทำให้พ่อกับแม่รู้สึกผ่อนคลายกับท่าทีลูกๆทั้งสองแต่กับทิฟฟานี่นั้นกลับตรงกันข้าม
"เหนื่อยอยากจะพักผ่อนถ้าไม่มีอะไรแล้วก็..เชิญ" แทยอนพูดพร้อมยกมือไปทางประตู..เชื่อเขาเลยคนคนนี้ทำแบบนี้กับคนที่โตกว่า!!!
"เฮ้อออออออออออออ...ป่ะคุณ"
"คือน้าฝากน้องด้วยนะ"
"โอ้ยยยยยยยยยยจะมากมายอะไรกัน" แทยอนพูดอย่างอารมณ์เซ็งๆจนพ่อของเขาส่ายหัวก่อนจะโอบไหล่ภรรยาออกไปจะเหลือไว้ก็แต่...

.
.

"ทำความคุ้นเคย" แทยอนพูดหน้ากวนทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อยนี่ฉันคนนี้ต้องอยู่กับคนคนนี้จนกว่าจะตายจากกันหรอเนี่ย
"อย่ามองฉันแบบนั้นนะ"
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยอยากจะมองตายล่ะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยนังอ้วน"
"แทยอน"
"ทำไมฉันพูดผิดตรงไหนอ้วนก็อ้วนใครอยากจะสน อยากจะสำรวจตัวเธอ"
"คิดว่าตัวเองดีนักหรอคนเลว ปากเสีย มารยาททราม ดูถูกคนอื่น ไร้สาระ คิดแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง พูดจาบ้ากาม โรคจิต ป่าเถือน"
"ว่าฉันหรอ..ห๊า"
"เออ"
"ว่าฉันนักใช่ไหม" แทยอนโมโหเลือดขึ้นหน้าก่อนจะคว้าตัวทิฟฟานี่มานอนลงบนเตียงแล้วรั้งตัวเธอไว้แขนทั้งสองข้าง
"ระวังจะได้คนป่าเถื่อนคนนี้เป็น............"
.
.
พลั๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
.
ทิฟฟานี่ไม่อยากฟังคำที่แทยอนพูดจึงได้แต่ยกมือตบปากแทยอนไปด้วยความโมโหแทยอนหน้าหันไปตามแรงก่อนจะหัน
มาสบตาทิฟฟานี่พรางขบฟันไปมา
.
.
"เธอมันก็เหมือนแม่ของเธอ ว่าฉันว่าเลวอย่างโน้นอย่างนี้ถ้าเธอกับแม่เธอดีจริงจะมาอยู่ที่นี่ทำไม"
"แล้วท่านสองคนไม่มีสิทธิ์รักกันหรอ ท่านไม่มีสิทธิ์มีใครไว้ดูแลในยามที่ท่านเจ็บป่วยในยามที่เท่าแก่เฒ่าหรอ"
"เลิกกกกพูดจาดูดีได้แล้วเธอมันก็เลวพอกับฉันนั้นแหละฟังนะ..ฉันเกลียดคนยังเธอกับแม่ของเธอ" แทยอนตะคอกใส่หน้าทิฟฟานี่จนเธอได้แต่นอนน้ำตาร่วง
"คิดว่าฉันรักเธอหรือไง"
"ฉันไม่เคยมีความคิดทุเรศ ทุเรศแบบนั้นอยู่ในสมองส่วนสั่งการหรอกนะและฟังไว้นะหน้าเธอฉันก็ไม่อยากจะมอง"
"ก็ดีงั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่"
"แต่ฉันจะทำให้เธอกับแม่เธอเจ็บปวด"
"คนโรคจิตฉันไปทำอะไรให้เธอ"
"ไม่มีเหตุผลนอกจากคำว่าเกลียดและใครก็ตามที่ฉันเกลียดมันจะต้องเจ็บปวด"
"ถ้าเธอคิดว่าเธอทำแล้วมีความสุขเธออยากจะทำอะไรฉันก็ตามใจ"
"เธอพูดเองนะทิฟฟานี่"

แทยอนสบตามองทิฟฟานี่แน่นิ่งก่อนจะล้มตัวลงแนบชิดบนเรือนร่างของเธอทิฟฟานี่ได้แน่เบือนหน้าหนี
เขายังไม่วายจับหน้าเธอหันมาก่อนที่จะ.....ใช่ก่อนที่จะเริ่มรังแกทิฟฟานี่อีกครั้งซินะคิมแทยอน.....


.
.

-จบตอน-


-------------------------------------------------------

เซอร์ : แท...เอ่อ...มันเพิ่งจะต้นเรื่องเองนะเว้ยเอาเหอะไม่เป็นไร
พระเอกกำลังจะขี่ม้าขาวมาช่วยฟานี่แล้วทนหมามันหน่อยนะฟานี่นะ