blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12

ตอนที่ 12

ทิฟฟานี่ก้มมองแทยอนสายตาของเขาที่ฉายแววอ้อนวอนทำให้ทิฟฟานี่ได้แต่สับสนแต่สิ่งที่เธอเลือกคือความถูกต้องไม่ใช่เลือกจากความรู้สึก
"เธอเมามากแล้วนะแทยอน"
"เธอตอบไม่ตรงคำถาม" แทยอนเลื่อนมือลูบใบหน้าผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง...
"ถ้าเธอหายเมาเธอจะลืมคำถามพวกนี้"
"ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายเลิกกับมันแล้วมาคบกับฉันได้ไหม"
"ทำไมต้องคบกับเธอ" ทิฟฟานี่ถามหนักแน่นอยากได้ยินคำว่ารักจากปากแทยอน หากแต่ว่าเขาจะกล้าพูดความในใจออกมาหรือไม่??
แทยอนได้แต่อึกอักไปไม่กล้าพูดออกไปคำว่ารัก.. คบกันเพราะว่ารัก
"ทำไมเราต้องคบกันแทยอน"
"แล้วเธอจะเลิกกับมันไหม" สุดท้ายแทยอนก็ไม่พูดออกมาจนได้มันยิ่งทำให้คนทั้งคู่อีดอัดไปมากกว่าเดิม ทิฟฟานี่ได้แต่เก็บความผิดหวังไว้ในใจก่อนจะติดสินใจ..
"ฉันเลิกกับพี่ยุนไม่ได้หรอกนะ"
"ทำไม ทำไมเธอถึงเลิกกับมันไม่ได้"
"เขาไม่ได้ทำผิดอะไร เขารักฉัน เขาดีกับฉันทุกอย่าง ต่างจาก..." ทิฟฟานี่ได้แต่เงียบไปเธอค่อยเงยหน้ามองตรงออกไปไม่แม้แต่อยากสบตาคนที่นอนหนุนตักเธออยู่
"ต่างจากฉันที่ทำผิดกับเธอซ้ำซาก ทำเลวกับเธอทุกอย่างใช่ไหม"
"เธอรู้ตัวกับเขาเป็นเหมือนกันหรอ" แทยอนพยักหน้าพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัวเขาค่อยๆดันตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าห้องไปอย่างหมดแรง
สายตาของทิฟฟานี่ยังคงจับจ้องมองไปที่แทยอนเธอยอมรับถ้าเลือกจากความรู้สึกเธอจะเลือกแทยอนแต่....บางครั้งความรู้สึกที่แท้จริงก็ทำร้ายจิตใจเราได้เสมอ!!
.
.


เช้าวันใหม่ แทยอนค่อยๆเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆดวงตาของเขาจับจ้องไปที่กระจกบานใหญ่สายตาที่ฉายแววถึงความดุดัน
บงบอกได้เป็นอย่างดีว่าความรู้สึกของเขาได้เริ่มกลับจะมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง...
"ฉันเลิกกับพี่ยุนไม่ได้แบบนั้นหรอ เขาดี เขารักฉัน ต่างจาก" แทยอนพยักหน้ามองใบหน้าของตัวเองผ่านทางกระจก
สำหรับคนคนนี้เกิดมาเพื่อที่จะเป็นคนเลวซินะ เกิดมาเพื่อที่จะเป็นทีรังเกียจของทุกๆคนซินะ
"ฉันเลวไม่มีอะไรดีงั้นฉันก็จะเลวให้สุดตัวเลยทิฟฟานี่"
แทยอนเดินลงมาด้านล่างก็พบทิฟฟานี่ยืนรอเพื่อที่จะไปโรงเรียนพร้อมกันเขาได้แต่เดินผ่านเลยไม่มองทิฟฟานี่แม้แต่หางตา
จนเธอได้แต่แปลกใจกับอาการดีๆร้ายๆของเขาที่เมื่อวานยังคุยเหมือนกับว่ารักเธอ..
"เธอทำไมไม่ไปด้วยกัน" ทิฟฟานี่เดินตามก่อนจะตัดสินใจถามหลังเห็นเขาเดินไปขึ้นรถอีกครั้ง
"มายุ่งอะไรกับฉัน" แทยอนพูดเสียงแข็งก่อนจะปิดประตูใส่หน้าทิฟฟานี่แล้วรีบขับรถออกไปด้วยความเร็วสูงจนทิฟฟานี่ต้องรีบถอยหนี..
"ฉันเหนื่อยใจกับเธอเต็มทนแล้ว ฉันจะเลิกเป็นคนอ่อนแอถ้าเธอร้ายกับฉัน ฉันก็จะร้ายกับเธอ คิมแทยอน"
.
.
ระยะหลังมานี่ทิฟฟานี่ค่อนข้างเหม่อลอยบ่อยๆจนซอฮยอนเพื่อนสนิทอดเป็นห่วงไม่ได้ "เธอเป็นอะไรหรอฟานี่เหม่อบ่อยๆคิดถึงแฟนหรอ"
ทิฟฟานี่ยังคงไม่ได้ยินในสิ่งที่เพื่อนสนิทถาม.. "ฟานี่ ฟานี่"
"อ่ะห๊า"
"ฉันถามว่าเหม่อบ่อยๆเนี่ยคิดถึงแฟนหรอ"
"ป่าว" ทิฟฟานี่นึกถึงหน้าแทยอน เขาไม่ใช่แฟนฉันมันจะผิดอะไรที่ฉันจะตอบแบบนั้น!
"ป่าวแล้วทำไมถึงได้เหม่อบ่อยๆ....."
.
.
"น้องฟานี่ค่ะ น้องฟานี่" ซันนี่รีบเดินมาหาทิฟฟานี่ที่กำลังนั่งคุยกับซอฮยอนใบหน้าของซันนี่ดูร้อนใจจนทิฟฟานี่ได้แต่สงสัย?
"ค่ะ"
"คือแทเป็นอะไรหรอ ไม่สบายหรือว่าอะไรทำไมไม่มาเรียน"
"อะไรนะค่ะแทยอนไม่มาเรียน แต่เมื่อเช้าเขาก็ขับรถออกมาจากบ้านนี่ค่ะ"
"ขับรถออกมาจากบ้าน นี่แทยอนเหลวไหลมากเลยนะโดดเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย"
"แทยอนโดดเรียนหรอค่ะ" ซันนี่พยักหน้าเธอเริ่มเป็นห่วงในตัวเพื่อนสนิทสักพักยุนอาก็เดินเข้ามา
"มันก็ทำตัวแบบนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่"
"ยุน" ซันนี่ได้แต่ส่ายศรีษะพักหลังมานี่ยุนอาดูเจ้าอารมณ์ขึ้นจนผิดสังเกต ความรักมักมีอิทธิพลเสมอสั่งให้คนดีเป็นคนเลวได้ และมันจะเปลี่ยนคนเลวให้เป็นคนดีได้เช่นกัน
"ทำไมซันนี่หรือไม่จริงโดนพักการเรียนเป็นว่าเล่นถ้าครั้งนี้หายไปนานๆฉันว่ามันคงโดนไล่ออก"
"นี่ยุนทำไมเธอพูดแบบนี้เธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลยรู้ตัวไหมเธอดูไม่เป็นตัวของตัวเองเธออิจฉาอะไรหรือป่าว"
"ฟังนะซันนี่คนขี้แพ้แบบนั้นฉันไม่เอาเวลาไปอิจฉามันหรอเปลืองตัว" ใช่ยุนอายอมรับเขาไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาเห็นแทยอนเขายอมรับอิจฉา อิจฉาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับคน
ที่เขารัก อิจฉาที่ได้ครอบครองผู้หญิงที่เขารัก..
"แทไม่เคยชนะเธอหรอกยุน เขาไม่เคยชนะเธอแม้แต่เรื่องความรักเขาก็ไม่เคย" ซันนี่พูดออกมาอย่างอัดอั้นเธอรู้ดีที่แทยอนเป็นแบบนี้ก็เพราะเขามีเรื่อง
ไม่สบายใจไม่งั้นแทยอนคงไม่หายตัวไปไม่มาเรียนและเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องไหนได้ถ้าไม่ใช่เรื่องความรัก..เพื่อนสนิทของเธอกำลังจะแพ้!!!
"เธอหันไปถามคนที่ยืนข้างๆเธอซิ ไม่มีจะไม่เจ็บปวดกับเรื่องนี้หรอกนะ"
"หยุดพูดสักทีได้ไหมเธอเองก็แอบชอบฉันเหมือนกันใช่ไหมล่ะ"
"เมื่อก่อนน่ะใช่แต่ตอนนี้ฉันเลิกชอบแล้วเพราะฉันผิดหวังในตัวเธอ" ซันนี่พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ยุนอาได้อึ้งไปนี่เขากำลังทำอะไรอยู่เขาเองก็ไม่รู้ตัว..

ที่ห้างสรรพสินค้าแทยอนทอดน่องไปเรื่อยด้วยความร้อนใจแต่ความร้อนใจนั้นก็พลันกับมาเป็นรอยยิ้มที่แสนร้ายกาจหลังเขาเห็นนิโคลเดินเล่นอยู่ภายในห้างเช่นกัน
"เธอโดดเรียน"
"แทททททททท"
"มันก็จริงเนอะโรงเรียนมันน่าเบื่อสู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นยังจะดีเสียกว่า"
"ทำอย่างอื่น ทำอะไร"
"ก็ดูหนัง ฟังเพลงสุดท้ายก็จบด้วยการ......." แทยอนไม่พูดต่อเขาได้แต่เดินยกมือไล้คอนิโคลจนเธอได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากเข้าใจความหมายของแทยอน
"บ้านของเธอหรอ" เธอค่อยๆหันหน้ากระซิบที่ใบหูแทยอน จนเขาต้องหันปลายจมูกเข้าใกล้ซอกคอขาวนวลจนเธอได้แต่ใจเต้นแรง
"บ้านของฉันเนี่ยแหละ" แทยอนยิ้มเล็กๆพรางนึกถึงใบหน้าของทิฟฟานี่ ในเมื่อเธอไม่เลือกฉัน แล้วคนอย่างฉันจำเป็นต้องแคร์ด้วยแบบนั้นหรอ!

เย็นวันนี้ทิฟฟานี่รีบกลับมาบ้านด้วยความอ่อนล้าเธอปฏิเสธให้ยุนมาส่งเพราะไม่อยากจะมีเรื่องกับแทยอนแต่พอกลับ
บ้านมาเธอก็ต้องผิดหวังที่เห็นแทยอนพานิโคลมาบ้าน ซ้ำยังแสดงบทรักต่อกันอย่างไม่แคร์สายตาสาวใช้ในบ้านทุกคน!
"กลับมาแล้วหรอคุณน้องสาว" แทยอนยิ้มเยียดๆให้กับทิฟฟานี่โดยมีนิโคลมองตามอย่างพอใจ
"เธอทำไมไม่ไปเรียนแทยอน"
"น่าเบื่อ" แทยอนกระแทกเสียงใส่หน้าทิฟฟานี่อย่างเสียงดัง..
"ไปโรงเรียนก็น่าเบื่อกลับมาบ้านก็ยิ่งเบื่อสู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นยังดีกว่าจริงไหมนิโคล" นิโคลได้แต่พยักหน้าก่อนจะเชิดหน้าพูด
"แทถ้านิโคลจะค้างที่นี่ที่ห้องแท แทจะว่านิโคลไหม"
"จะว่าได้ไงอยากจะค้างกี่วันกี่คืนก็ได้ ดีเหมือนกันอยู่กับเธอชีวิตฉันคงสุขขึ้น" แทยอนพูดจบก็หันหน้าจูบนิโคลต่อหน้าต่อตาทิฟฟานี่ที่ได้แต่ยืนใจเสียกับการกระทำของคนที่เธอรัก!
"แล้วคิดว่าฉันคิดว่าการอยู่กับเธอมันสุขงั้นหรือ" ทิฟฟานี่เริ่มตอบโตแทยอนด้วยความหึง..ใช่เธอหึง!!!!
"ไม่สุขก็ออกไปอยู่ที่อื่น" 
"คิมแทยอน" 
"ออกไปดิ๊" ทิฟฟานี่คาดไม่ถึงว่าแทยอนจะเอ่ยปากไล่เธอต่อหน้านิโคลจนเธอได้แต่น้อยใจ
"ฉันไม่ออกถ้าเธอคิดว่าการอยู่กับฉันมันน่าเบื่อมากฉันก็จะอยู่ที่นี่ต่อไปดีเหมือนกันอยู่ด้วยกันทั้งๆที่เกลียดกันแบบนี้มันก็สนุกดี" ทิฟฟานี่พูดท้าทาย
"หน้าด้าน" นิโคลพูดกระแทกทิฟฟานี่เหลืออดยกมือตบหน้านิโคล
.
.
พลั๊วววววววววววววววววววววววววววว เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นแทยอนที่ยกมือตบหน้าทิฟฟานี่อย่างแรงเขาเลือกปกป้องนิโคลจนทิฟฟานี่ได้แต่น้ำตาไหล
"แทยอน" ทิฟฟานี่พูดน้ำเสียงสั่นพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว..
"อย่ามาแตะต้องผู้หญิงที่ฉันรัก ถ้าเธอทำเขาเจ็บฉันจะทำเธอเจ็บกว่า" แทยอนพูดจบก็เดินผ่านหน้าทิฟฟานี่ไปเขาเองก็เสียใจที่ต้องทำแบบนั้นกับทิฟฟานี่ เขาทำอะไรลงไป!!
"สมน้ำหน้าสะเออะไม่เข้าเรื่อง" นิโคลพูดสะใจก่อนจะเดินตามแทยอนไป.. แทยอนขึ้นมาบนห้องเขาได้แต่หงุดหงิดกับตัวเองที่ตบหน้าทิฟฟานี่
"แทค่ะ" 
"นี่นิโคลอยู่เฉยๆได้ม่ะฉันเบื่อ"
"เบื่อเพราะฟานี่หรอ"
"นิโคล" แทยอนอึ้งไปที่นิโคลรู้ทัน
"รู้ทั้งรู้ว่าเด็กนั้นไม่ได้รักแท สู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นไม่ดีกว่าหรอ" เหมือนแทยอนโดนจี้ใจดำ มันก็จริงทิฟฟานี่ไม่เคยรักเขา..

นิโคลค่อยๆดันร่างแทยอนนอนลงบนเตียงก่อนจะก้มหน้าจูบริมฝีปากของแทยอนอย่างดูดดื่มเขาเองก็ตอบรับริมฝีปากเรียวบางคู่นั้น
ริมฝีปากของทั้งคู่ขยับเข้าหาอย่างร้อนแรง แทยอนพลิกตัวของนิโคลนอนลงก่อนที่เขาจะก้มลงไซร้ซอกคอขาวนวลนั้น ..
(ทิฟฟานี่ฉันจะทำให้เธอเสียใจที่เธอไม่เลือกฉัน..) แทยอนได้แต่นึกถึงทิฟฟานี่ตลอดเวลาที่อยู่บนเรือนร่างของนิโคล
"แททททท~" นิโคลโน้มคอแทยอนลงไปจูบอีกครั้งมือของแทยอนเริ่มไล้ไปตามเรือนร่างและอารมณ์ของทั้งคู่ก็เตลิดไปไกล
จนไม่มีอะไรมาห้ามทั้งคู่ไว้ได้ภายในคืนนี้นิโคลจึงได้มอบเรือนร่างของเธอให้กับคิมแทยอน!!
.
.
ทิฟฟานี่ได้แต่เดินผ่านห้องของแทยอนเธอไม่อยากจะคิดว่าแทยอนกับนิโคล....... แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิดแบบนั้น
"เธออย่าทำแบบนั้นได้ไหมแท อย่าทำกับคนอื่นได้ไหม" ทิฟฟานี่ได้แต่พูดเบาๆออกมาหากว่าแทยอนทำแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่
ใช่เธอ เธอยอมรับว่าเธอเสียใจและมันจะเสียใจมากกว่าเดิมหากว่าแทยอนทำแบบนั้นด้วยความรักแต่กับเธอแทยอนทำเพราะ..เกลียด!!
แต่ความสงสัยทั้งหมดก็หายไปเมื่อนิโคลเปิดประตูห้องออกมาทั้งคู่เผชิญหน้ากันอีกครั้ง..
"เธอรู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับแท"
"ช่างเธอสิฉันไม่เห็นว่ามันเป็นเรื่องที่น่าสนใจตรงไหน"
"งั้นหรอ แต่ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันกับแทมีอะไรกันแล้วและมันจะดีมากถ้าเธอเลิกอ่อยแท"
"ฟังนะฉันไม่เคยอ่อยคนของเธอฉันไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะทำอะไรกับใคร"
"แน่ใจหรอ" ทิฟฟานี่ขบฟันแน่นก่อนจะเดินผ่านหน้าไปก็ได้ยินเสียงแทยอนไล่หลัง..
"ลีลาเธอดีกว่าผู้หญิงบ้างคนตั้งเยอะนะนิโคล" ทิฟฟานี่สะดุดกึกน้ำตาไหลออกมาอีกครั้งแทยอนดูถูกเธอตั้งใจว่าเธอให้อายต่อหน้าคนอื่น แทยอนหัวใจของเธอทำด้วยอะไร!!
"ฟังนะผู้หญิงคนอื่นก็แค่ของเล่นแต่กับนิโคลเขาเป็นผู้หญิงที่ฉันรัก" ทิฟฟานี่หันมองแทยอนอีกครั้งเธอยอมรับหัวใจของเธอเจ็บปวดเหลือเกินที่ได้ยินคำว่า
รักออกจากปากของแทยอนที่บอกรักผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอ..

ทุกๆวันที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันแทยอนก็มักจะพานิโคลมานอนที่บ้านทุกวัน ซ้ำร้ายเขาก็ยังโดดเรียนไม่ไปเรียนจนเพื่อนๆได้แต่เป็นห่วง
.
.
รถคันหรูถูกจอดเข้ามายังบ้านหลังใหญ่แทยอนถึงกับเบิกตาโตด้วยความตกใจที่เห็นผู้เป็นพ่อเดินลงมาจากรถเขารีบพละออกจากนิโคลทันที!
"แกคิดว่าฉันตาบอดมองไม่เห็นหรอ"
"พ่อ.. ทำไมกลับเร็ว" พ่อของแทยอนค่อยๆพยุงร่างภรรยาผู้เป็นที่รักลงมาจากรถ แทยอนได้แต่ใจหายที่หลังจากเห็นสภาพแม่ของทิฟฟานี่
เธอซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเธอตอบและดูเหมือนคนป่วยหนัก.. เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของทิฟฟานี่
"แม่ค่ะ..." ทิฟฟานี่วิ่งมารับผู้เป็นแม่ด้วยความคิดถึงแต่แล้วน้ำตาของเธอก็ต้องไหลออกมาจากภาพตรงหน้า..
"แม่ค่ะ...แม่เป็นอะไร" ทิฟฟานี่พูดไปร้องไห้ไป ผู้เป็นแม่ได้แต่น้ำตาไหลเธอไม่มีแรงแม้จะตอบลูกด้วยซ้ำ
"เดี๋ยวพ่อจะพาแม่ไปพักผ่อนก่อนนะลูก"
"เดี๋ยวฟานี่ช่วยค่ะ" ทิฟฟานี่พยุงร่างแม่ของเธอขึ้นไปพักผ่อนด้านบนโดยมีแทยอนมองตามไปอย่างนึกสงสารทิฟฟานี่
"แกคงรู้ตัวนะว่าต้องทำอย่างไร" คุณคิมผู้พ่อหันหน้ามองแทยอนก่อนจะปรายตามองนิโคลเป็นความหมาย..
"แม่เป็นอะไรค่ะ" คุณคิมได้แต่อึกอักไม่กล้าตอบเขายังไม่อยากให้ทิฟฟานี่รับรู้ว่าแม่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน..
"ฟานี่อย่าคิดมากนะลูกสักวันเดี๋ยวพ่อจะบอกฟานี่เอง" เขาค่อยๆยกมือลูบผมเด็กผู้หญิงตรงหน้า เขาเคยทำผิดพลาดกับลูกของเขาเอง
เขาอยากจะทำดีกับลูกของเขาแต่ดูเหมือนจะเกินเยียวยาสิ่งที่ทำได้เขาก็อยากจะดูแลลูกสาวของผู้หญิงที่เขารักเพราะเขาสัญญากับเธอไว้
แล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นลูกของเธอก็คือลูกของเขาและเขาจะเลี้ยงดูเด็กผู้หญิงคนนี้ให้ดีที่สุด..
.
.

"แม่ของเธอเป็นอะไร" แทยอนถามหลังเห็นทิฟฟานี่เดินร้องไห้ออกมา
"ไม่ได้เป็นอะไร"
"โกหกดูก็รู้แม่เธอป่วยเหมือนคนใกล้ตาย"
"แทยอน" ทิฟฟานี่โกรธจัดยกมือตบหน้าแทยอน เขาเองก็ได้แต่อึ้งไปที่พูดอะไรออกไปแรงๆ
"ฟา..นี่" แทยอนอยากจะเดินเข้าไปปลอบใจแต่เธอก็ได้แต่ถอยหนี สำหรับทั้งคู่ตอนนี้มีเพียงแค่ความห่างเหินเท่านั้น!!
แทยอนพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินหันหลังให้กัน.. แทยอนเริ่มสงสัยในอาการของแม่ทิฟฟานี่และความสงสัยนั้นก็หมดไป
เมื่อเขาบังเอิญได้ยินพ่อของเขาโทรศัพท์คุยกับหมอที่ต่างประเทศเรื่องแม่ของทิฟฟานี่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายและจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 3 เดือน!!
.
.

"มะเร็งระยะสุดท้ายเธอจะมีอยู่ชีวิตอยู่ได้เพียงสามเดือน.." แทยอนได้แต่นึกสงสารทิฟฟานี่จับใจแต่เขาเองก็ไม่รู้จะปลอบยังไง เขาไม่เคยปลอบใครเขาทำไม่เป็น
.
.

"ถ้าหากแม่ฉันไม่อยู่ที่นี่ฉันก็จะไปจากเธอ" เขาพรางนึกถึงสิ่งที่ทิฟฟานี่เคยพูดไว้กับเขา... และดูเหมือนว่าคำพูดนั้นมันจะมาจริงในอีกไม่นาน
ถึงวันนั้นเขาจะรั้งทิฟฟานี่ไว้แบบไหนกันนะ..
.
.
-จบตอน- 


--------------------------------------------------------