blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10

ตอนที่ 10 

แทยอนไล้มือไปตามเส้นผมของทิฟฟานี่แผ่วเบาสายตาของเขายังคงสบตากับเธอแน่นิ่ง แทยอนเลื่อนใบหน้า
จูบทิฟฟานี่อีกครั้งเธอเองก็ปล่อยใจให้เขาอย่างง่ายดายเหลือเกิน ความต้องการของแทยอนค่อยๆมากขึ้นมือ
ของเขาไล้ต่ำลงจนทำให้ทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อย ภาพแทยอนตอนข่มเหงเธอทุกวกเข้ามาในสมองอีกครั้ง..
"แทยอน" ทิฟฟานี่เรียกสติเขาให้กลับคืนมาก่อนจะพลักตัวแทยอนอย่างหวาดกลัว!!
"ฟานี่" แทยอนตกใจกับท่าทีของทิฟฟานี่เล็กน้อยแต่เขาเข้าใจดีกับสิ่งที่ทำกับในอดีตกลับเธอ
"ฉันว่าเราอย่าทำอะไรแบบนั้นเลยนะ"
"ฉันขอโทษนะทั้งๆที่ฉันบอกว่าจะไม่แต่..."
"ช่างเหอะ" ทิฟฟานี่เบือนหน้าหนีหลบสายตาของแทยอน เขาได้แต่ยื่นมือลูบผมทิฟฟานี่แผ่วเบา
"เธอพักผ่อนนะฉันไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน" ทิฟฟานี่พยักหน้าตอบแทยอนค่อยๆเลื่อนหน้าจูบหน้าผากก่อนจะลูบผมทิฟฟานี่อีกครั้ง
ทิฟฟานี่เองยอมรับรู้สึกดีทำแทยอนที่ดูอ่อนโยนต่อเธอแตสิ่งที่ผ่านมาเขาเองก็ทำร้ายจิตใจเธอมากเหมือนกัน มันอาจจะต้องใช้เวลาพอ
สมควรที่ทำให้เธอลบฝันร้ายนั้นให้ออกไปได้จากชีวิตเธอ
ไม่นานแทยอนก็เดินออกมาจากห้องน้ำเขามาทิ้งตัวนั่งข้างทิฟฟานี่ที่ตอนนี้นอนหลับไปเสียแล้ว..
"ทิฟฟานี่ ฟานี่อาบน้ำซิ"
"หืมม"
"อาบน้ำ" ทิฟฟานี่ลืมตาตื่นสะลึมสะลือเธอพยักหน้าตอบแทยอนก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เขาเองหลังจากปลุกทิฟฟานี่
เสร็จก็เดินมาหยุดอยู่ตรงกล่องของขวัญที่พ่อเขาทิ้งไว้ให้ แทยอนถอนใจเล็กๆก่อนจะตัดสินใจเปิดกล่องของขวัญออกดู
ก็พบกล่องเล็กๆพร้อมกระดาษบางอย่าง..

"พ่อรู้ว่าสิ่งที่ผ่านมาระหว่างเราสองคนพ่อลูกมันเป็นความห่างเหิน
ความรักที่อยากจะแสดงออกมาพ่อไม่เคยแสดงเพราะมันถูกปิดกั้น
ไปตั้งแต่วันที่แม่แกเสีย พ่อทำงานหนักเพื่อที่ต้องการจะหยุดร้องไห้
และเสียใจที่แม่แกทิ้งพ่อไปจนทำให้ละเลยแก วันนี้พ่ออยากจะให้
แกเปิดใจให้กับคนอื่นก่อนที่มันจะสายเกินไป สายเหมือนเราสอง
คนที่แม้แต่คิดจะกอดกันก็ยังไม่เคย สร้อยเส้นนี้พ่อตั้งใจซื้อให้แม่
ของแกแต่ผู้หญิงที่พ่อรักมากที่สุดก็ไม่มีโอกาสได้ใส่มัน พ่อให้แก
ให้เพื่อที่จะให้แนำมันไปให้กับคนที่แกรักมากที่สุด เมื่อถึงวันนั้น
วันที่แกให้สร้อยเสร็จนี้กับใคร คนคนนั้นจะเป็นคนที่แกรักมากที่สุด
พ่อเชื่อว่าแทรักคนเป็น..." 

แทยอนพับกระดาษก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเกาอี้เขาถอนใจก่อนจะเงยหน้าเพื่อที่จะกั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
แต่มันก็คงจะยากที่จะทำ แทยอนยกมือรั้งน้ำตาที่กำลังจะไหลเขาพรางหยิบสร้อยออกดูภายในใจเขารู้ดีว่าเขาให้สร้อยเส้นนี้กับใคร!!
"ทำไมยังไม่นอน" แทยอนสะดุ้งเล็กน้อยหลังได้ยินเสียงทิฟฟานี่เขารีบเก็บกล่องของขวัญก่อนจะยิ้มเล็กๆ
แล้วเดินเข้าหาผู้หญิงตรงหน้า "ก็ยังไม่อยากนอนรอเธอออกมาแล้วนอนพร้อมกัน" 
"เกี่ยวอะไร"
"โอเคไม่เกี่ยว แต่ก็อยากให้เกี่ยว" แทยอนพูดยิ้มๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงแล้วใช้มือตบเตียงเพื่อเชื้อชวนทิฟฟานี่มานอน
"บอกแล้วไง..." 
"นี่ทิฟฟานี่ฉันบอกเธอแล้วไงจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกตอนนี้ฉันแค่ให้เธอมานอนพร้อมฉันก็แค่นั้น"
แทยอนพูดน้ำเสียงจริงจังจนทิฟฟานี่ทิ้งตัวลงนอน เขาได้แต่ยิ้มเล็กๆก่อนจะเลื่อนมือไปดึงผ้าห่มมาห่มให้ทิฟฟานี่
แล้วทิ้งตัวนอนลงข้างๆกับเธออย่างแนบชิด "ตกลงก็ยังไม่ทำเหมือนเดิมนะแผลเธอ"
"ช่างมันเหอะน่าาาาา นี่ทิฟฟานี่วันอาทิตย์เธอว่างไหม"
"ทำไมหรอ"
"เหอะน่าาา ว่างไหม"
"วันอาทิตย์วันหยุดก็ต้องว่างซิ"
"ใครจะรู้คนมีแฟนก็ต้องนัดแฟน"
"นี่อย่าประชดได้ไหม"
"ไม่ได้ประชดแต่มันคือความจริงอย่างที่สุดเพราะถ้าฉันมีแฟน ฉันก็ต้องนัดแฟนมาสวีทที่บ้านในวันหยุดสุดสัปดาห์"
ทิฟฟานี่อดใจหายไม่ได้หากว่าแทยอนมีแฟนแบบนั้นฉันคงอิจฉาแฟนของเธอที่เป็นคนที่เธอรักซินะคิมแทยอน
"ตกลงมีอะไรวันอาทิตย์"
"เธอจะอยู่ใช่ไหมล่ะ ฉันอยากได้คำตอบอยู่หรือไม่อยู่"
"อยู่" 
"ดีเธอสัญญาแล้วก็ห้ามเบี้ยวแล้วกันไม่งั้นฉันจะของขึ้นเธอรู้ใช่ไหมว่าเวลาฉันโกรธมันเป็นยังไง"
"รู้แล้วค่ะ" แทยอนหัวเราะชอบใจถึงวันอาทิตย์วันเกิดของเขาจะมีทิฟฟานี่คนที่เขารักอยู่ด้วยกัน
ความเงียบผ่านเขามาระหว่างทั้งคู่อีกครั้งแทยอนเลื่อนมือปิดไฟบนหัวเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปกอดทิฟฟานี่
"ทำอะไรน่ะ"
"เอามือพิงไม่ได้หรือไงนี่มือฉันเจ็บอยู่นะก็ต้องหาที่พิงไม่งั้นนอนทับแผลตัวเองก็เจ็บแย่ซิ"
"หาเรื่องมาพูดได้ตลอด"
"เธอจะว่าฉันเจ้าเล่ห์ แต่ฉันป่าวนะ" ยิ่งพูดแทยอนก็ยิ่งเขยิบเข้าหาทิฟฟานี่จนตัวติดกันจนทิฟฟานี่ได้แต่ใจเต้นแรง..
"นี่แทยอนเธอออกไปได้ไหมล่ะฉันอึดอัด"
"อะไรนะ"
"ออกไปได้ไหม"
"อะไรนะ"
"ออกไปนอนไกลๆได้ไหม" ทิฟฟานี่เริ่มพูดเสียงดังจนแทยอนแอบยิ้มชอบใจ
"หืมมมมมมอะไรนะเธอพูดอะไรไม่ได้ยินนอนก่อนนะ" แทยอนแสร้งส่งเสียงกรนจนในความมืดทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มบางๆก่อนจะยกมือลูบแขนแทยอน
ข้างที่เป็นแผลยอมรับว่าแพ้ใจตัวเองอีกครั้งคืนนี้เธอคงต้องยอมให้แทยอนนอนกอดไปแบบนี้ทั้งคืนจนเข้า!!!

เช้าวันใหม่อยู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น.. "คุณหนู คุณหนูค่ะมีเพื่อนมาหาค่ะ"
"อาร่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"มีเพื่อนมาหาค่ะ" แทยอนดันตัวขึ้นจากเตียงอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงยิ่งหันซ้ายแลขวาแล้วไม่พบทิฟฟานี่ก็ยิ่งหงุดหงิด
"ทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ ฟาาาาาาาาานี่" แทยอนตะโกนอย่างลืมตัวอีกครั้งทั้งๆที่ปากฉีกก็ยังจะทำ
"มีอะไรฉันอยู่ในห้องน้ำ"
"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่เรียกฉันอ่ะ"
"นี่แทยอน" 
"โอเค โอเค นี่ฉันลงไปข้างล่างก่อนนะเพื่อนฉันมาอ่ะ"
"ก็ลงไปซิ" แทยอนส่ายศรีษะเล็กน้อยไม่เข้าใจตัวเองทำไมต้องหงุดหงิดขี้โมโห เขาได้แต่เดินลงมาก็ต้องเบิกตาโตเพราะผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็คือนิโคล 
ใช่นิโคลมาที่บ้านของแทยอนเพราะเขาเป็นคนบอกเองว่าให้มาในวันเสาร์หรืออาทิตย์แต่ที่พูดไปแบบนั้นก็เพราะจะประชดทิฟฟานี่แต่นี่เธอกลับมาจริงๆ!!!
"นิโคล"
"ก็ใช่ไงแททำไมแทต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย แล้วนี่เพิ่งตื่นหรอค่ะยังไม่เปลี่ยนชุดนอนอีก"
"มีไร" แทยอนพูดสั้นๆตามนิสัยที่ไม่เคยสนใจและใส่ใจกับความรู้สึกคนอื่น
"อ้าวแทค่ะก็แทบอกให้นิโคลมาหาแทได้นิโคลก็มา" นิโคลพูดจบก็เดินไปจับแขนแทยอนก่อนจะลูบที่บริเวณมุมปากและมันก็เป็นช่วงเวลา
เดียวกันกับที่ทิฟฟานี่ลงมาพบพอดี ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเธอยังเลื่อนมือไปลูบไล้ใบหน้าแทยอนก่อนจะโน้มคอเขามาหอมแก้ม จนทิฟฟานี่ได้แต่ยื่นอึ้งไป
"นี่นิโคลอย่ามาทำอะไรแบบนี้ในบ้านฉันได้ป่ะ"
"ทำไมจะไม่ได้แต่..เอ๊ะนี่ นี่น้องฟานี่นี่ค่ะมาทำอะไรที่บ้านแทค่ะเนี่ย" แทยอนหันมองตามนิโคลก็ต้องถอนหายใจก่อนจะเบื่อนหน้าหนีอย่างเซ็งๆ
"สวัสดีค่ะคือ..." ทิฟฟานี่โค้งตัวให้นิโคลในขณะที่ทิฟฟานี่กำลังจะเอ่ยปากพูดแทยอนก็ชิงพูดขึ้นก่อน
"ฟานี่เขาเป็นน้องฉันเองอ่ะ" ทิฟฟานี่นิ่งเงียบไป ใช่เธอเป็นน้องของแทยอนแต่ไม่ให้ว่าแทยอนจะต้องรีบพูดขนาดนั้นหรือว่ากลัวว่านิโคลจะเข้าใจผิดใช่ไหม?
"เอ๊ะไม่เคยให้แทเคยบอก"
"จำเป็นด้วยหรอ" แทยอนตอบอย่างรำคาญสิ่งที่นิโคลเซ้าซี้แต่มันทำให้ทิฟฟานี่เข้าใจผิดคิดว่าเธอไม่สำคัญจนได้แต่น้อยใจ
"จำเป็นซิค่ะแทบางทีน้องฟานี่ต้องรู้จักกับพี่สะใภ้"
"เงียบไปเลยนะนิโคล" แทยอนขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ แต่นิโคลก็รู้จักนิสัยแทยอนดีเธอเองก็เริ่มแปลกใจกับท่าทีของแทยอนอยู่ไม่น้อย
"แล้ว..แล้วพี่ยุนไม่มาเยี่ยมบ้างหรือค่ะ" คำพูดของนิโคลเธอตั้งใจที่จะดูปฎิกิริยาของแทยอนแล้วมันก็จริงสิ่งที่แทยอนแสดงออกมันคือใบหน้าที่มีแต่ความโกรธ
"คือไม่หรอกค่ะ"
"แหมพี่ว่าน่าจะชวนยุนเขามาบ้างนะค่ะ ขานั้นเขาน่ารักอ่อนโยนใครอยู่ใกล้ก็อบอุ่นจริงไหมค่ะแท"
"เมื่อไหร่จะเลิกพูดน่ารำคาญถ้าอยากพูดมากนักก็ออกไปพูดที่อื่น"
"ทำไมแทต้องอารมณ์เสียด้วยล่ะค่ะแค่นิโคลพูดถึงยุนอาหรือว่า..." นิโคลถามแต่สายตาเหลือบมองที่ทิฟฟานี่อย่างรู้ทัน
"ถ้าจะถามมากเธอก็กลับไปได้แล้ว กลับไปป่ะฉันจะนอนต่อ"
"แททำไมพูดแบบนี้กับนิโคลล่ะค่ะนิโคลห่วงแทเลยอยากมาเยี่ยมแท" 
"อยากมาเยี่ยมแต่พูดจาไม่น่าฟังก็กลับไปได้แล้ว หวังว่าคงเข้าใจฉันไม่ชอบคุยกับใครนานๆ" นี่คือนิสัยของแทยอนเขาไม่ชอบอะไรเขาก็พูดออกไป
ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นว่าจะรู้สึกแย่แค่ไหน แทยอนจ้องมองนิโคลอย่างไม่พอใจก่อนจะเลื่อนศรีษะไปทางประตูบ้านเป็นความหมายให้เธอกลับไปได้แล้ว!
"ก็ได้นิโคลกลับก็ได้แต่มาวันนี้ก็ดีเหมือนกันนิโคลจะได้รู้อะไรเป็นอะไร" นิโคลหันมองทิฟฟานี่อย่างไม่ค่อยพอใจก่อนจะเดินออกจากบ้านไปอย่างเสียอารมณ์
"ไง ไม่คิดจะชวนมันมาที่นี่บ้างหรอ" แทยอนพาลเอากับทิฟฟานี่ทั้งๆที่เธอยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ
"อย่ามาหาเรื่องกันหน่อยเลย แฟนเธอมาที่บ้านแต่เธอกับมาต่อว่าฉัน"
"ใครแฟนฉัน"
"ก็พี่นิโคลไง"
"ไร้สาระนะ" แทยอนยอมรับเขาหงุดหงิดควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ทุกครั้งที่มีใครพูดถึงยุนอาโดนเฉพาะในส่วนดีเพราะเขาเองเป็นแบบยุนอาไม่ได้เลย
"ทำไมชอบพาลคนอื่น ไม่มีเหตุผล"
"ใช่ดิฉันไม่มีเหตุผล ฉันมันไม่อ่อนโยนใครอยู่ใกล้ก็รังเกลียดไม่อบอุ่น" แทยอนพูดจบก็เดินออกไปนอกบ้านอย่างเซ็งๆ
ทิฟฟานี่ได้แต่มองตามอย่างอ่อนใจนึกว่าเรื่องเมื่อวานจะทำให้แทยอนดีขึ้นแต่จริงๆแล้วไม่เลย ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของทิฟฟานี่
ก็ดังขึ้นเธอกดรับเพราะเป็นสายของยุนอาที่โทรหาเธอ
"พี่ยุน"
(ฟานี่หรอคือพอดีพี่อยากจะ..) น้ำเสียงยุนอาดูกล้าๆกลัวๆที่จะต้องพูดออกมา..
"ค่ะอยากอะไรค่ะ" ทิฟฟานี่ได้แต่ขำๆกับคนสายปลายทาง
(พรุ่งนี้วันเกิดแม่พี่ พี่อยากจะชวนฟานี่ไปน่ะ)
"เอ่อ.." ทิฟฟานี่นึกถึงเรื่องที่แทยอนชวนไว้ก็ได้แต่ลังเล
(อืมมม ไม่เป็นไรถ้าฟานี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคือแม่พี่เขาแค่อยากรู้จักฟานี่เพราะพี่เอาฟานี่ไปเผาบ่อยๆ)
"พี่ยุนเนี่ยจริงๆเลยนะค่ะแล้ว แล้วนานหรือป่าวค่ะ" 
(ไม่นานหรอกก็แค่กินข้าวตอนสายๆแค่นั้นเอง) 
"งั้นก็ได้ค่ะ"
(จริงหรองั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับฟานี่นะ)
"ค่ะ"
(ขอบคุณนะฟานี่ยังไงเดี๋ยวคืนนี้พี่โทรหาฟานี่ใหม่นะค่ะ) กำลังคุยโทรศัพท์กับยุนอาอยู่ๆแทยอนก็เดินเข้าบ้านมาพอดี..
"ค่ะงั้นแค่นี้นะค่ะพี่ยุน" แทยอนได้แต่หยุดเดินทันที.. แต่สักพักเขาก็เดินผ่านทิฟฟานี่ไปอย่างไม่สนใจโดยมีทิฟฟานี่มองตามเขาไปอย่างสับสน
.
.
แทยอนเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ภายในห้องนอนอีกครั้งคงเบื่อตัวเองที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้
เขาอยากจัดงานวันเกิด เขาอยากมีปาร์ตี้กับเพื่อนๆโดยที่มีทิฟฟานี่อยู่ด้วยแต่เขาก็ทำตัวแย่ๆอีกจนได้
.
.
"คุณหนูค่ะอาบแล้วหรอค่ะ" สุนีย์ถามหลังเห็นแทยอนเดินหน้าบึ้งลงมาจากชั้นบน 
"ฉันใส่ชุดนอนหรือป่าวล่ะ"
"ทานข้าวหรือยังค่ะ"
"เห็นฟานี่ป่ะ"
"คุณหนูฟานี่อยู่ห้องสมุดค่ะ"
"ฟานี่กินข้าวหรือยัง"
"ยังไม่เห็นทานนะค่ะ"
"เอาข้าวฉันกับฟานี่ไปให้ที่ห้องสมุดที" แทยอนเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องสมุดเขาสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มแรงก่อนจะเปิดประตู
ห้องเข้าไปก็ต้องรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นอารมณ์ดีจนร่างบางที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ได้แต่แปลกใจ..
"เลือดลมไม่ดีหรือไง"
"ขอโทษ"
"ต้องฟังแบบนี้ไปอีกกี่ร้อยรอบพันรอบ"
"คนนิสัยไม่ดีที่ไม่เคยพัฒนาเขาแค่อยากจะปรับปรุงตัวเธอก็น่าจะให้เวลาเขาสักพัก"
"อีกนานแค่ไหน วันนี้ พรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีหน้าหรือชาติหน้า"
"ทิฟฟานี่"
"เรียกทำไมฉันไม่ใช่พี่นิโคล"
"พรุ่งนี้...."
"ตกลงว่ามันสำคัญมากเลยใช่ไหมวันพรุ่งนี้"
"มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมาก" แทยอนพูดแก้เขินเขาไม่กล้าที่จะบอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดตัวเขาเองเพราะเขาไม่เคยจัดงานถึงวันเกิดเขาที่ไร
ก็จะมีแต่นมมาเรียกให้ไปตักบาตรและของขวัญจากพ่อที่ส่วนใหญ่จะเป็นเงินและเขียนว่าอยากได้อะไรก็ให้ไปซื้อเอา...
"อ่าห๊ะ" ทิฟฟานี่พยักหน้าพอเข้าใจถ้าไม่สำคัญอะไรมาอย่างนั้นช่วงเช้าเธอจะได้ออกไปพบกับครอบครัวของยุนอาก่อน
"หิวข้าวอ่ะ"
"ก็ไปกินซิใครห้าม อีกอย่างทำไมถึงรีบไล่แฟนกลับนักล่ะน่าจะให้เขามาป้อนเธอก่อน" ทิฟฟานี่พูดงอนๆอย่างลืมตัวจนแทยอนไม่เข้าใจ
"เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย"
"ไม่เป็น"
"ไม่เป็นทำไมต้องทำหน้าทำเสียงแบบนั้นด้วย"
"ก็อยากให้เธอรู้ไงว่าเวลาทำกับคนอื่นมันเป็นยังไง"
"หรอ...นึกว่าหึง"
"หลงตัวเอง" แทยอนยักไหล่ยิ้มหน้ากวน
"ใครจะรู้ก็เห็นทำหน้าแบบนั้นก็นึกว่าเธอจะหึงสามี"
"แทยอน" ทิฟฟานี่ชักสีหน้าเริ่มไม่พอใจ แล้วเสียงเคาะประตูห้องสมุดก็ดังขึ้นพร้อมกับสุนีย์ที่ยกสำรับอาหารเข้ามา
"กินข้าวกันดีกว่าเนอะ" แทยอนพูดยิ้มๆจนทิฟฟานี่เริ่มอ่อนลง
"วันนี้มีอะไรทานบ้างเนี่ย" ยิ่งพูดแทยอนก็ยิ่งดูอารมณ์ดีขี้เล่น สุนีย์รีบว่า
"อาหารน่าทานทั้งนั้นเลยค่ะคุณหนูแต่สำหรับคุณหนูก็ข้าวต้มปลาค่ะ"
"เฮ้ออออออออออ" แทยอนพูดเซ็งๆเขาพรางส่ายศรีษะจนทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มเล็กๆ
"ยิ้มไร ขำมาก ปากฉีกดีดั้งไม่หักก็บุญ"
"ก็วีนเข้าไปซิ ร้ายเข้าไป นิสัยเสียเยอะๆสักวันยิ่งกว่าดั้งหักอีก"
"จะบอกว่าแฟนเก่ง หล่อ เริ่ดว่างั้น"
"อย่าพาลกันหน่อยเลยอันที่จริงแฟนเธอก็สวย เริ่ดเหมือนกัน"
"นี่พอเหอะฟานี่เลิกประชดเสียที"
"ฉันต่างหากที่ควรจะพูดคำนั้น"
"โอเคฉันแพ้ เดี๋ยวเถียงไปเถียงมาก็ทะเลาะกันอีก"
"ก็ใครที่เริ่ม"
"ทีหลังจะไม่เริ่มแล้วคุณแม่พอใจยัง" สุนีย์ถึงกับหัวเราะจนแทยอนมองค้อนไม่พอใจ
"เมื่อไรจะไป"
"อ่อ..ขอโทษค่ะ..นีย์ไปก่อนนะค่ะ" 
"น่าเบื่อ"
"ให้ได้แบบนี้ซินะทุกที"
"กินข้าวๆ" แทยอนรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโอบร่างทิฟฟานี่มากินนั่งกินข้าวด้วยกันบางทีการพูดกันดีๆ มันก็ไม่ได้อยากสำหรับทั้งคู่ 
และเมื่อทั้งคู่คุยกันดีๆบางทีในทุกวันหยุดสุดสัปดาห์เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่กับแฟนก็ได้แค่มีคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็พอ..เช่นกับพี่หรือน้อง??
.
.
"เธอรู้ไหมฉันไม่มีวันเสาร์ที่ดีๆขนาดนี้มานานแค่ไหน" แทยอนนอนพิงไหล่ทิฟฟานี่อยู่บนเตียงใหญ่พรางพูดเสียงเศร้า
"ยังไง"
"วันเสาร์ฉันอยู่บ้านคนเดียว พ่อไปทำงานนมแล้วก็คนอื่นๆทำโน้นทำนี่ ฉันต้องเล่นคนเดียวไม่รู้ซิไม่เคยมีใครคุยกับฉันในทุกๆวันเสาร์เลย"
ทิฟฟานี่ได้แต่เงียบไปอดสงสารแทยอนไม่ได้อีกแล้วเธอเผลอลืมตัวยกมือลูบศรีษะแทยอนแผ่วเบา
"หวังว่าเธอจะอยู่เป็นเพื่อนคุยกับฉันไปทุกๆอาทิตย์"
"อาห๊ะ"
"วันเกิดฉัน ฉันก็ไม่มีใครปีไหนไม่ตรงกับวันหยุดฉันถึงได้รับของขวัญจากเพื่อนๆแต่ถ้าตรงน้อยครั้งนักที่เพื่อนจะจำได้"
แทยอนนิ่งไปเขาหวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดที่เขาอยากจะมีมากที่สุดและหวังว่าคนที่เขารักมากที่สุดจะอยู่ด้วยกัน!!
"เมื่อไหร่จะถึงวันเกิดเธอหรอ"
"เรื่องไรจะบอก"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็...ก็ฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกเธอไปแล้วเธอจะลืม...ฉันไม่อยากเป็นคนที่ถูกลืมในวันสำคัญหรอกนะ"
"แทยอน" ทิฟฟานี่พูดอึ้งๆไปเธอคงเหงามากจริงๆใช่ไหม
"หืมมมมมมมม"
"ฉันไม่ลืมหรอกนะวันเกิดเธอน่ะ"
"จริงอ่ะ" แทยอนพูดยิ้มๆ ถ้ามันจริงก็คงจะดีแต่ยังไงฉันก็จะไม่ยอมบอกเธอจนถึงวันพรุ่งนี้เธอคงจะรู้เองว่าวันเกิดฉันวันไหน..
แทยอนดันตัวลุกขึ้นเขาพรางสบตาทิฟฟานี่อย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนหน้าจูบหน้าผากทิฟฟานี่แล้วว่า "ฝันดีนะ" 



เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสแทยอนตื่นแต่เช้าไม่ต้องรอให้คุณนมหรือสุนีย์มาปลุกเขาก็จัดแจงอาบน้ำ
แต่งชุดด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสทำบุญตักบาตรกรวดน้ำให้แม่เสร็จแล้วก็เข้าไปกราบที่หน้าอกนมเช่นทุกปี
"คุณหนูของนมปีนี้ก็เรียนจบแล้วก็จะเข้ามหาวิทยาลัยแล้วซินะค่ะ" คุณนมรับไหว้ก่อนจะดึงตัวแทยอนมากอด 
"กรวดน้ำให้คุณแม่หรือยังค่ะ" นมถามต่อโดยมีแทยอนพยักหน้ายิ้มเล็กๆ
"คือถ้าเกิดว่าแทอยากทำอาหาร...คือแทหมายความว่าแทจะมีปาร์ตี้เล็กๆกับเพื่อนๆนี่แทควรจะทำอาหารอะไรดีล่ะนม"
"คุณหนูจะมีปาร์ตี้วันเกิดงหรือค่ะ"
"ทำไมล่ะนีย์ฉันจะมีบ้างไม่ได้เลยว่างั้น"
"ไม่ใช่ค่ะคุณหนู" แทยอนเริ่มหน้างอแต่เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดเขาไม่อยากหงุดหงิด..
"อืมมมมนีย์ฉันอยากทำบาร์บีคิวเขาทำกันยังไงหรอ" คุณนมกับสุนีย์รวมทั้งสาวใช้คนอื่นอดขำไม่ได้ที่เห็นท่าทีที่จริงจังของแทยอน
"มันตลกหรือไงนม..ทำไมนีย์ตลกหรอ"
"ไม่ค่ะๆเอางี้เดี๋ยวนีย์ไปซื้อของมาให้คุณหนูเองแล้วกันค่ะ"
"ไม่ ไม่ฉันอยากทำเองแล้วก็อยากไปซื้อเองด้วย" แทยอนพูดยิ้มๆเขาอยากลองทำอาหารเองเพื่อให้ทิฟฟานี่ได้กินฝีมือของเขาทั้งๆที่เขาเองก็ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเหมือนกัน
"คุณหนู" คุณนมมองแทยอนพรางยิ้มเล็กๆ อันที่จริงหลังๆมานี่แทยอนดูอ่อนโยนขึ้นมากจริงๆ
"ก็ได้ค่ะคุณหนูงั้นนีย์จดให้คุณหนูถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรมานีย์เลยนะค่ะ" แทยอนยักคิ้วเป็นรอยยิ้มแรกด้วยซ้ำที่แทยอนมีให้สุนีย์สาวใช้!
รอจนสุนีย์จดรายการของที่ต้องซื้อให้เสร็จแทยอนก็ออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี ไม่นานนักทิฟฟานี่ก็เดินลงมาจากบ้าน
ทิฟฟานี่พรางมองดูรอบบ้าน เธออดแปลกใจไม่ได้ที่เช้านี้แทยอนตื่นเร็วไม่พอยังดูเหมือนว่าเขาจะไม่อยู่บ้านอีกต่างหาก
"พี่นีย์ค่ะ"
"คะคุณหนูฟานี่"
"เห็นคุณแทหรือป่าวค่ะ"
"เธอออกไปข้างนอกน่ะคะ" ทิฟฟานี่พยักหน้าเล็กๆพรางนึกในใจ.. ก็มีเหมือนกันที่เขาไม่อยู่เพราะต้องมีปัญหาแน่ๆถ้าเขาเห็นยุนอามารับเธอที่หน้าบ้าน!!!
"งั้นฝากบอกคุณแทด้วยนะค่ะว่าฟานี่ไปธุระบ่ายๆหรือเย็นๆจะกลับน่ะค่ะ"
"อ๋อได้ค่ะ รีบๆกลับนะค่ะคุณหนูฟานี่"
"ค่ะฝากบอกคุณนมด้วยนะค่ะฟานี่กลัวคุณนมเป็นห่วง"
"ค่ะ"
"แล้วคุณนมไปไหนค่ะเนี่ย"
"ออกไปวัดนะค่ะ" ทิฟฟานี่พยักหน้ายิ้มรับอีกไม่นานรถยุนอาก็มารับเธอเพื่อที่จะออกไปพบกับครอบครัวของเขาในวันพิเศษๆอย่างวันเกิดของแม่ยุนอา
"วันนี้ฟานี่น่ารักจัง" ยุนอาอดชมแฟนสาวไม่ได้ ถ้ามันเป็นฝันเขาคงไม่อยากจะตื่นเพราะในความเป็นจริงก็คือเขาเป็นแฟนทิฟฟานี่แล้ว
"ขอบคุณนะค่ะ"
"พี่ตื่นเต้นจังเลยที่จะ..จะพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปดูตัว" ยุนอาพูดขำๆ จนทิฟฟานี่ได้แต่ก้มหน้าด้วยความเขิน
"..........."
"พูดไม่ออกเลยพี่แค่แซวเล่นน่ะหวังว่าฟานี่คงจะไม่ถือสา"
"ไม่ไปไรหรอกค่ะ"
"แล้วนี่มันยังคอยรังแกฟานี่อยู่อีกไหม" ยุนอาไม่อยากจะเอ่ยชื่อคนแทยอนคนที่ทำให้คนที่เขารักเจ็บปวด
"ไม่แล้วค่ะ" ทิฟฟานี่รีบตอบกลับไปกลัวว่ายุนอาจะไม่พอใจแล้วทั้งคู่จะทะเลาะกันอีก แต่ถ้ามองกันในความเป็นจริงแล้วแทยอนก็ไม่ไดทำร้ายทิฟฟานี่แล้วจริงๆ
"แน่ใจนะ อีกอย่างพี่คงไม่ยอมให้มันมาทำร้ายแฟนพี่อีก" ยุนอาย้ำชัดอีกครั้งตรงสถานะระหว่างเขากับเธอ
"ค่ะ"
"แล้ว...แล้วฟานี่แยกห้องนอนกับมันหรือยัง" ยุนอาถามทั้งๆที่หัวใจไม่อยากรับรู้เขาได้แต่ใจเต้นแรงรอคำตอบจากปากคนรัก
"ยังค่ะ"
"ฟานี่" ยุนอาได้แต่ผิดหวังใบหน้าเขาเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
"คือ..แต่เราไม่ได้มีอะไรกันแล้วจริงๆนะค่ะ เขาเองก็ไม่ได้มารังแกฟานี่อีกแล้วต่างคนต่างอยู่แต่ที่แยกกันไม่ได้เพราะฟานี่กลัวพ่อและแม่จะสงสัยน่ะค่ะ"
"ไม่เป็นไรฟานี่พี่เข้าใจ" ยุนอาเอื้อมมือไปบีบมือทิฟฟานี่อย่างเข้าใจทั้งคู่สบตากันและรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่มีต่อกัน...
.
.

ซุปเปอร์มาเก็ตแผนกอาหารสดแทยอนได้แต่เดินส่ายศรีษะไปมาเพราะเขาไม่รู้เลยว่ารายการอาหารที่สุนีย์จดให้อยู่ส่วนไหนหรือแม้กระทั่งของบางอย่างแทยอนก็ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ~.~
"หมู หรือ ไก่ หรือ เนื้อแล้วแต่จะชอบ..มะเขือเทศ พริกหยวก..มันคืออะไรว่ะ" แทยอนมองรายการไปงงไปเพราะเขาไม่รู้ว่ามันต้องซื้อยังไงและซื้อที่ตรงไหน
.
.
Tttttttttttttttt เจสซิก้าโทรเข้า
"ฮัลโหลเจส"
(แฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะที่รัก อ่อ..ฉันรู้ฉันช้ากว่าซันนี่เพราะว่าซันนี่เป็นคนโทรมาเตือนฉันเองว่าวันนี้วันเกิดเธอ)
"ขอบคุณนะแต่มันจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าเธอไม่เอ่ยอย่างหลัง"
(ก็ดีกว่าไม่โทร)
"ก็ทุกปีก็มีอยู่แค่นี้ ซันนี่ เธอ แค่นั้นจริงๆ" แทยอนพูดก่อนจะนึกถึงหน้าทิฟฟานี่ปีนี้เขาคงมีคนที่รักอยู่ด้วยกันในวันเกิด!
"อ่อฉันบอกซันนี่ไปแล้วนะเรื่องปาร์ตี้"
(รู้แล้วล่ะแหมปีนี้นึกอะไรขึ้นมาถึงอยากจะมีปาร์ตี้วันเกิด)
"ช่างฉัน..."เจสซิก้าได้แต่ยกมุมปากไม่หายเลยจริงๆเรื่องความกวน... "มาให้ได้นะ"
(ไม่พลาด ว่าแต่ว่าเธออยู่ไหนหรอ)
"ซุปเปอร์มาเก็ต"
(O.O เธอไปทำอะไรที่นั้นอ่ะแทยอน)
"ฉันอยากทำอาหารก็เลยมามีไรม่ะ"
(ไม่มีแต่แค่แปลกใจ)
"เรื่องของฉัน แต่เธอโทรมาก็ดีแล้วเธอเคยมาซุปเปอร์มาเก็ตที่เซ็นทรัลไหม"
(เฮ่อออออออแทที่เชียงใหม่ไม่ได้มีห้างเยอะหรอกนะมีอะไรก็ว่ามา)
"คือฉันอยากรู้ว่าไอ้พริกหยวกอะไรเนี่ยมันอยู่ตรงไหนหรอ แล้วเอ่อ..ไอ้เนื้อไก่ตกอกเนี่ยมันเป็นยังไงต่างจากปีกมากไหม"
(T.T เฮ้อออออออออใครให้คุณหนูแบบเธอมาซื้อของเนี่)
"นี่พูดมากนะตกลงมันอยู่ตรงไหนช่วยบอกหน่อย"
(ปากมีไหมก็ถามเอาซิคนแถวนั้นน่ะ)
"ฉันไม่ชอบคุยกับใคร"
(งั้นก็โง่ต่อไป............) ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"บ้าเอ้ยยยยยยยยยยยยย" แทยอนพรางส่ายหัวหงุดหงิดก่อนจะเดินหาของต่อไปแต่ด้วยความตั้งใจเขาก็ซื้อมาครบตามรายการที่สุนีย์จดมาให้จนได้!!
.
.
รถคันหรูมาจอดเทียบหน้าประตูบ้าน แทยอนเดินลงจากรถมาอย่างอารมณ์ดีโดยมีสุนีย์ตามมารับของเพราะแทยอนยังแขนเจ็บอยู่
"ขอบคุณนะลุงเพิ่ม" ชายวันกลางคนอดแปลกใจไม่ได้นี่คือคำขอบคุณแรกจากแทยอนตั้งแต่เขาเป็นคนขับรถของบ้านนี้มา
"มาค่ะนีย์ช่วย"
"ฟานี่ตื่นยัง" แทยอนถามอย่างอารมณ์ดีก่อนจะมองขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองตอนนี้เขาตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก
"คือคุณหนูฟานี่ไม่อยู่ค่ะออกไปข้างนอก"
"อะไรนะ"
"คุณหรูฟานี่ออกไปข้างนอกค่ะเธอว่าจะไปทำธุระ" แทยอนพยักหน้าเขาพรางผิดหวังเล็กน้อยที่ทิฟฟานี่ไม่อยู่..แทยอนค่อยๆล้วงกระเป๋าก่อนจะหยิบแล้วกดโทรออก!
.
.
"ทิฟฟานี่เธออยู่ไหนหรอ"
(ฉันทำธุระอยู่น่ะ) ทิฟฟานี่ตอบอึกอักเธอพรางมองยุนอาไปด้วยในระหว่างคุยกับแทยอน
"เธอจะไปนานไหมอ่ะ..คือฉันรอเธออยู่เอางี้ไหมเธอเสร็จแล้วเธอโทรหาฉันเลยนะเดี๋ยวฉันไปรับเธอเอง"
(มือเธอยังไม่หายจะขับได้หรอไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันกลับเอง) ยุนอาปรายตามองทิฟฟานี่เวลานี้รถใกล้เลี้ยวเข้าบ้านเขาเข้าไปทุกที
"งั้นก็ได้แต่ว่าเธอต้องกลับเร็วๆนะรีบๆกลับนะ"
(อืมมมม จะรีบกลับ)
.
.
วางโทรศัพท์จากแทยอน ยุนอาก็รีบถามทิฟฟานี่ทันที.. "ใครโทรมาหรอค่ะ"
"อ๋อ.. คือคนที่บ้านน่ะค่ะ" ยุนอาพยักหน้าแต่เขาไม่เชื่อ ภายในใจยอมรับอิจฉาแทยอนแต่ทิฟฟานี่เป็นแฟนเขาแล้วและเขาจะ
ไม่มีปล่อยให้เธอกลับไปโดนแทยอนรังแกอีกทางเดียวก็คือเขาจะรั้งทิฟฟานี่ไว้!!
"พี่กลัวว่าจะเป็น...."
"เอ่อ..ไม่หรอกค่ะ" ทิฟฟานี่รีบเปฏิเสธเธอเองไม่ได้อยากโกหกแต่ไม่อยากทำให้ยุนอาเป็นกังวัล
.
.
แทยอนกดวางโทรศัพท์พร้อมใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มเขาพรางจัดสถานที่โดยมีลุงเพิ่ม กับเชิดชัยคนสวนมาช่วยจัดด้วย
ดูความเรียบร้อยสถานที่เสร็จแทยอนก็รีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน คุณนมจึงแอบดุกลัวว่าจะลื่นล้มไปเสียก่อนจะมีปารตี้~.~
"ฉันจะต้องทำยังไงตอนให้เธอหรอ" แทยอนกับตัวเองมันก็จริงเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครและเขาประหม่าหลังหยิบสร้อยที่พ่อให้ขึ้นมาดู!
"ยิ้ม..เก็ก" เขายิ้มเล็กๆก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง "พ่อไม่เคยให้ของกับฉัน สร้อยเส้นนี้พ่ออยากเอาไปให้กับแม่ พ่อรักแม่
และพ่อกำลังจะหมายถึงพ่อให้หัวใจกับพ่อเพื่อที่จะให้ฉันเอาหัวใจของฉันไปให้กับเธอ...ฉันรักเธอนะทิฟฟานี่"
.
.
เวลายังคงเดินไปเรื่อยๆแทยอนได้แต่ยกมือมองนาฬิกาทีและเปิดม่านมองหารถที่มาจอดหน้าบ้านทีแต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของทิฟฟานี่
เขาได้แต่ยกมือมองดูนาฬิกาตอนนี้ก็ใกล้จะเย็นเข้าไปทุกทีสักพักเสียงรถก็มาจอดอยู่หน้าบ้านแทยอนได้แต่ตื่นเต้นก่อนจะรีบออกไปดู..
"แทย๊อนนนนนนนนนนนนนนน"
"เจส ซันนี่" แทยอนยอมรับเขาผิดหวังที่คนมาไม่ใช่คนที่เขารอ
"หน้าตาผิดหวังนะเต็มใจให้ฉันมาหรือป่าวเนี่ย"
"พูดมากชวนมาก็คือชวนมา"
"อาการดีขึ้นหรือยัง" แทยอนพยักหน้าตอบซันนี่ เจสซิก้าปรายตามองดูคุณเพื่อนอะไรกันนะยังไม่เปลี่ยนชุดอีกหรือยังไงใกล้จะได้เวลาปาร์ตี้เต็มทีแล้ว
"แททำไมยังไม่ไปเปลี่ยนชุดอีกล่ะใกล้จะปาร์ตี้แล้วนะว่าแต่ว่านี้งานปาร์ตี้อะไรมีกันแค่สามคน"
"สี่คน" แทยอนรีบเถียงอย่างมีความหวัง เขาเชื่อว่าทิฟฟานี่จะมา
"ใครอีกคนหรอแท" ซันนี่ถามแปลกใจ "คนสำคัญฉันเองอ่ะ"
"อ๊ายยยยยยส์เดี๋ยวนี้เธอมีกับเขาด้วยหรอเธอสะกดเป็นหรอคำว่ารักน่ะ"
"เจส" ซันนี่ร้องห้ามแทยอนได้แต่ย่นหน้าไม่พอใจก่อนจะว่า
"คำว่ารักกับคำว่าสำคัญมันก็สะกดไม่เหมือนกันอยู่แล้ว"
"ชริ คิมแทยอน"
"ใครหรอแท" แทยอนยิ้มเล็กๆ "เดี๋ยวก็รู้"
"ว่าเขาจะอยู่หรือไม่อยู่" เจสซิก้าพูดขึ้นอีกจนทำให้แทยอนไม่พอใจก่อนจะเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงขึ้นบ้านไป..
"เจสทำไมเธอไปพูดแบบนั้นล่ะ"
"ก็หรือไม่จริง" เจสซิก้ายักไหล่ไม่สนใจเธอก้มมองดูนาฬิกาตอนนี้ก็เย็นเสียแล้วจะผิดอะไรถ้าเธอจะเดินไปยกของทยอยออกมา
เจสซิก้าและซันนี่รวมถึงสุนีย์และสาวใช้คนอื่นๆ ยกอาหารและเครื่องดื่มออกมาพร้อมเพียงจะรอเวลาก็ให้ฟ้ามืดสำหรับการเปิดไฟ
ระยิบระยับให้งานแลดูสวยงาม แต่แล้วก็ต้องหน้าเสียไปเมื่อแทยอนเดินลงมาพร้อมใบหน้าที่บึ่งตรึง
"ใครใช้ให้หยิบออกมา"
"อะไรกันล่ะแทนี่มันก็เย็นแล้วนะ"
"ก็ทิฟฟานี่ยังไม่กลับมาเลย ฉันจะรอฟานี่ก่อน" เจสซิก้าและซันนี่เงียบไปเข้าใจแล้วคนสำคัญของแทยอนก็คือทิฟฟานี่ 
"ก็เอาออกมารอไงน้องกลับมาก็จะได้ไม่เสียเวลา"
"เดี๋ยวมันจะเย็นชื่นอ่ะ"
"คุณหนูค่ะนี่ก็เย็นแล้วนีย์ว่าเดี๋ยวคุณหนูฟานี่ก็กลับมาแล้วล่ะค่ะ" แทยอนอารมณ์เริ่มเย็นลงเขาพยักหน้าแต่ดูเหมือนว่ายิ่งเวลา
ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าทิฟฟานี่จะกลับมา แทยอนเกรงใจเพื่อนๆที่อุตสาห์มางานของเขาจึงพยักหน้าตกลงให้งานเริ่มได้
เขาได้แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นดูนึกเป็นห่วงทิฟฟานี่ในใจจะเกิดเหตุร้ายกับเธอหรือป่าว...
(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก) แทยอนยิ่งร้อนใจตอนนี้ทิฟฟานี่ปิดเครื่องไปแล้วงานวันเกิดปีนี้ของแทยอนยิ่ง
แย่กว่าเดิมเขายอมรับไม่ได้โกรธทิฟฟานี่แต่เป็นห่วงมากกว่า!!
"นี่ทำไมฟานี่ยังไม่กลับอีกนะ"
"นั่นซินี่ก็ดึกมากแล้ว จะสี่ทุมแล้วนะ"
"ฉันว่าเราเป่าเค้กกันเหอะฉันจะกลับบ้านแล้ว"
"ไม่ได้ฉันจะรอเป่ากับฟานี่แล้วถ้าเกิดเธออยากกลับไปก่อนก็เชิญแต่ว่าเค้กฉันยังไม่เป่า" เจสซิก้ากับซันนี่หน้าเสียลงแต่นี่ก็ดึกมากแล้วกลัวว่าที่บ้านจะดุเอา
ทั้งคู่จึงตัดสินใจยื่นของขวัญให้แทยอนก่อนจะขอตัวกลับบ้านไป 
"ขอบใจ" เขาว่าก่อนจะให้ลุงเพิ่มขับรถกลับไปส่งเพื่อนๆที่บ้าน ส่วนตัวแทยอนก็นั่งร้อนใจได้แต่มองที่รั้วบ้านที มองโทรศัพท์ที นาฬิกาที เขาได้แต่โทรออกหาทิฟฟานี่อยู่หลายรอบก็เหมือนเดิมคือเธอปิดเครื่อง
.
.
.
"คุณหนูค่ะ คุณหนู" สุนีย์สะกิดเรียกแทยอนที่นอนรอทิฟฟานี่อยู่ที่สวนจนหลับไป เธอกลัวว่าแทยอนจะโดนยุ่งกัดจึงเรียกให้เข้าบ้าน
"นีย์ฟานี่มาแล้วใช่ไหม"
"ยังค่ะ" คำตอบจากสุนีย์ทำให้แทยอนยิ่งร้อนใจ
"นีย์โทรแจ้งความได้ไหม"
"คุณหนูค่ะ คุณหนูฟานี่อาจจะไปไหนกับเพื่อนก็ได้"
"แต่โทรศัพท์โทรเท่าไรก็ไม่ติด นีย์ฉันเป็นห่วงฟานี่นะ"
"งั้นเดี๋ยวเรารอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนแล้วก็ค่อยโทรก็ได้ถ้าโทรตอนนี้เกรงว่าคุณนมจะห่วงนะค่ะ" แทยอนพยักหน้าแต่สีหน้าก็ยังไม่สู้ดี
"คุณหนูค่ะเข้าไปรอในบ้านเถอะนะค่ะ" แทยอนพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ใจคอไม่สู้ดี คิดไปเรื่อยว่าทิฟฟานี่จะเกิดอันตราย...
"นีย์ นีย์เข้านอนเหอะนะนี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวฉันขึ้นไปรอฟานี่ที่ห้องเอง"
"คุณหนูค่ะ...." แทยอนหันมองหนีอีกครั้งหลังเขาเดินผ่านเธอไป
"มีความสุขมากๆนะค่ะ" แทยอนยิ้มเล็กๆเขาพรางพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นห้องไป... แทยอนเลื่อนมือไปเปิดมามองไปทางรั้วบ้านเขาได้
แต่ภาวนาให้ทิฟฟานี่กลับบ้านอย่างปลอดภัย.. ไม่นานรถเก๋งสีขาวก็มาจอดหน้ารั้วบ้านแทยอนเขาเลิกคิ้วแปลกใจทิฟฟานี่กลับมาแล้วเขาเผลอ
มีรอยยิ้มแต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็ต้องหุบลงหลังเห็นยุนอาเดินลงมาจากรถ ภายตรงหน้าแทยอนคือยุนอากำลังลูบผมทิฟฟานี่ทั้งคู่ดูมีความสุขแต่กับเขา
คนที่ทิฟฟานี่สัญญาจะอยู่ด้วยกับมีแต่ความร้อนใจ ทุกข์ใจที่เป็นห่วงเธอ... แต่เธอกับมีความสุขอยู่กับคนรัก แทยอนยอมรับเขา ผิดหวัง เสียใจ และน้อยใจ!!
.
.
"เธอไปไหนมาหรอ" ทิฟฟานี่ได้แต่สะดุ้งหลังได้ยินเสียงแทยอนในความมืด
"ฉันถามว่าไปไหนมา" เสียงของเขาดูน่ากลัวและมีพลังจนทิฟฟานี่ได้แต่หวั่นใจ
"คือ....."
"ถามว่าไปไหนมา" แทยอนตะหวาดเสียงดังก่อนจะเดินไปเปิด ไฟทิฟฟานี่ก็พบแทยอนจ้องมองเธอด้วยแววตาที่แดงกร่ำไปด้วยความโกรธ
"ไปธุระ" ทิฟฟานี่ตอบกระอักกระอวกผสมกับความกลัวที่มีต่อคนตรงหน้า
"ธุระอะไรหรอ"
"ธุระก็คือธุระนะแทยอน"
"ทั้งๆที่วันนี้เธอสัญญากับฉันว่าจะอยู่กับฉัน" แทยอนขบฟันพูดเสียงแข็ง
"ก็เธอบอกเองไม่ใช่หรอว่ามันไม่สำคัญ"
"เธอก็เลยกลับเอาป่านนี้ใช่ไหม เธอกลับมายังไง" 
"ฉันมาแท๊กซี่"
"เธอกลับมายังไงหรอ" แทยอนเสียงดังขึ้นอีกครั้งเพราะเขารู้ทั้งรู้ว่าทิฟฟานี่ไม่ได้กลับแท๊กซี่เพียงแค่นี้ทิฟฟานี่ก็โกหกเขาแล้ว!!
"ก็บอกว่ากลับแท๊กซี่" ทิฟฟานี่ตอบน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ
"เธอแน่ใจนะ" แทยอนกัดฟันพูดพร้อมเดินเข้าหาทิฟฟานี่แล้วสบตาด้วยแววตาดุดัน
"ฉันจำเป็นต้องคอยตอบคำถามเธอหรอแทยอน"
"ใช่ไม่จำเป็น ฉันไม่เคยสำคัญต่อเธอ เธอคิดจะสัญญาก็สัญญาเมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้ว่าการหวังอะไรจากใครมันเป็นยังไงเพราะฉันไม่เคยสัญญากับใคร
แต่เมื่อฉันสัญญากับใครมันทำให้เราหวัง หวังว่าเขาจะต้องทำแบบนั้นแล้วพอเขาไม่ทำเธอรู้ไหมว่าฉันรู้สึกแย่แค่ไหน...โกหกกันทำไม"
ทิฟฟานี่อึ้งไปเธอไม่คิดว่าแทยอนจะรู้ว่าเธอโกหกแต่ทิฟฟานี่ก็ยังเฉไฉเพราะไม่อยากทะเลาะกับแทยอน
"ฉันไม่ได้โกหก"
"มีอะไรที่เธออยากบอกฉันฟานี่บอกฉันมาก่อนที่ฉันจะเกลียดเธอไปมากกว่านี้" ทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นอย่างน้อยใจจากคำว่าเกลียดจากแทยอน
"ไม่มี"
"ไม่มีใช่ไหม ไอ้การที่เธอกลับบ้านเวลานี้แล้วให้มันมาส่งถึงหน้าบ้านฉันเธอยังว่าไม่มี ไปนอนกับมันมาแล้วใช่ไหม"
.
.
พลั๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
.
แทยอนขบฟันกลืนน้ำลายพร้อมจ้องหน้าทิฟฟานี่หลังเธอตบหน้าเขาจนหันไปตามแรงฝ่ามือ
"ฉันเลว ฉันอยากปรังปรุงตัวเพื่ออะไรๆของเรามันจะดีขึ้นแต่เธอก็ยังไม่เห็นค่าเพราะแบบนี้ฉันก็จะเลิกทำดีและป็นคนเลวมันต่อไปก็แล้วกัน"
แทยอนพูดด้วยความโกรธก่อนจะกระชากแขนทิฟฟานี่ขึ้นห้องไปโดยเธอได้แต่ขัดขืนกับการกระทำนี้ของแทยอน
"นี่ปล่อยฉันนะ"
"ฉันมันเลวเธอมันไม่เลวคนดีๆแบบเธอมันเป็นแบบนี้นี่เองไปให้มันดูตัวถึงบ้านป่านนี้ก็คงจะถึงไหนต่อไหนกับมันแล้วล่ะซิ"
"นี่แทยอนเธอเลิกดูถูกฉันสักทีได้ไหมฉันมีสติพอแล้วรู้ว่าอะไรควรทำหรืออะไรไม่ควรทำ" 
ทิฟฟานี่พูดไปพรางแกะมือมือแทยอนไปแต่ก็สู้แรงของแทยอนไม่ได้อยู่ดีเขาได้แต่เปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะเหวี่ยงร่างของทิฟฟานี่ลงบนเตียงอย่างแรง
"ขี้โกหกแล้วยังจะมาอ้างถึงสติผู้หญิงอย่างเธอนี่ใจมันทำด้วยอะไรห๊า"
"แล้วคนอย่างเธอล่ะใจทำด้วยอะไรถึงได้คอยทำลายชีวิตคนอื่น"
"บอกมาดิว่าไม่ชอบ ดูแล้วเธอเองมันก็ชอบเหมือนกันนั้นแหละ"
"อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะเลวเหมือนเธอนะแทยอน"
"เลวหรออยากจะรู้เหมือนกันว่าคนเลวกับคนดีมันต่างกันที่ตรงไหน" แทยอนดึงร่างทิฟฟานี่พร้อมกระชากเสื้อของเธออย่างรุนแรงจนเธอได้แต่ตกใจยกมือรวบเสื้อเอาไว้ไม่ให้เห็นบราด้านใน
"ทำไมกลัวหรอ กลัวเห็นร่องรอยเมื่อครู่นักใช่ไหมห๊า มันทำอะไรเธอบ้างล่ะไหนมาดูซิ" เขากระชากเสื้อทิฟฟานี่จะขาดหวิ่นก่อนจะเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะสำรวจทิฟฟานี่ดวงสายตาไปทั้งตัว!!
เขาได้แต่รั้งข้อมือทิฟฟานี่ขึ้นสูงก่อนจะเลื่อนหน้าลงต่ำพร้อมริมฝีปากของเขาที่กำลังแนบชิดกับริมฝีปากของเธอก่อนจะบดแรงและหนักหน่วง
ฝ่ามือร้อนๆของแทยอนได้แต่ไล้ไปตามแผ่นหลังอย่างร้อนแรงก่อนจะจูบระไปตลอดจนไปฝั่งนิ่งที่ใบหู.."ฉันเกลียดคนโกหกและเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น"
.
.
Nc  
.
.


-จบตอน-