blame me "เกลียดเธอนักจับกดซะ"

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

บรรยากาศร่มรื่นในสวนสาธารณแบบนี้จะผิดอะไรที่ร่างบางผู้มีนิสัยเรียบง่ายยิ้มเก่ง
จะชอบมานั่งสูดอากาศเย็นสบายที่นี่ยิ่งมีลูกสุนัขตัวเล็กๆมาคลอเคลียด้วยแล้วสำหรับ
เธอมันยิ่งทำให้สบายใจมากยิ่งกว่าเดิมเมื่อต้องนึกถึงเรื่องบางอย่าง..

.
.

"ฟานี่ถ้าหากว่าแม่..."
"ค่ะแม่"
"ถ้าหากว่าแม่จะมี..."
"ค่ะแม่"
"มีความรักครั้งใหม่ลูกจะ..."

.
.

ทิฟฟานี่ค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า "หากว่าแม่จะมี" คำบางคำที่ก้องอยู่ในสมอง
เธอหลับตาลงอีกครั้งพร้อมความรู้สึกที่สับใจภายในใจ

"หากว่าแม่จะมีความรักครั้งใหม่"

.
.

"และแม่อยากจะแต่งงานใหม่ฟานี่จะว่าอะไรแม่ไหมลูก"
.
.

เธอค่อยๆพ่นลมหายใจออกมาเล็กๆ... "ฟานี่จะว่ายังไงได้ล่ะค่ะสิ่งที่มีความสุขสำหรับแม่ฟานี่ยอมทุกอย่างเพื่อแม่ฟานี่ยอมได้"
ทิฟฟานี่พูดอย่างเหนื่อยแรงไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากเห็นแม่มีความสุขหากแต่ว่าในภายภาคหน้าครอบครัวใหม่ของแม่จะเป็นอย่างไร
คนรักของแม่จะรักเธอไหมและครอบครัวของคนรักของแม่จะว่ายังไงในเมื่อแม่เองก็มีลูกติดสำหรับทิฟฟานี่เธอกังวลมากจริงๆ!!!

.
.

"งื้ออออออออออ งี้ง งิ้งๆ...." ลูกสุขนัขตัวน้อยอยู่ๆก็กระโดดลงไปจากตักของเธออันที่จริงสุนัขตัวนี้ไม่มีเจ้าของ
มันถูกทิ้งไว้ในสวนสาธารณะเธอจะเอากลับไปเลี้ยงก็ทำไม่ได้ในเมื่อคอนโดที่เธออยู่ห้ามเลี้ยงสัตว์จะทำได้ก็เพียงแค่
นำอาหารมาให้มันในทุกๆวัน
.
.


"เฮ้...บ๊อก บ๊อก" คนร่างเล็กค่อยๆนั่งยองๆลงกับพื้นเขาดูน่ารักมากหน้าของเขาทั้งใสและแดงจนทำให้ฉันหวั่นไหวซินะ
.
.

"นี่อย่าตะกุยฉันได้ไหม..อ่ะ อ่ะกินซะนะเจ้าตัวน้อยจะได้โตเร็วๆ" เขาว่าก่อนจะวางกล่องที่เต็มไปด้วยอาหารให้ลูกสุนัข
มันได้แต่กระดิกหางไปมาด้วยความดีใจราวกับว่ามันคุ้นเคยกับเขาแบบนั้น..หรืออาจเป็นว่าเขาจะมาที่นี่บ่อยนะเขาดูใจดีเสียจริง >.<

.
.

"มาคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวหรอ" อยู่ๆเสียงชายร่างใหญ่ก็ดังขึ้นพร้อมกระชากแขนทิฟฟานี่เข้าหาอย่างแรง
"โอ้ยยยยยยยยยยยนี่ปล่อยฉันนะ" ทิฟฟานี่ได้แต่ร้องตกใจ
"ก็พี่ถามไงเย็นขนาดนี้แล้วไม่กลัวหรอ" พูดไม่พูดเปล่าชายคนดังกล่าวยังมองทิฟฟานี่ไม่วางตาเขาได้แต่มองไปทั้งตัวด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้วางใจ
"นายจะทำอะไร" ทิฟฟานี่ได้แต่พูดอย่างกล้าๆกลัวๆก็เพราะเขาเริ่มจะลวนลามเธอขึ้นมาแล้ว
"เดี๋ยวก็รู้..มานี่"
"นี่ปล่อยนะ..ปล่อยฉันนะ..ช่วยยยยยยยด้วยยยยยยยยย"
.
.

"บ๊อก บ๊อก บ๊อก บ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงลูกสุนัจเห่าไปตามต้นเสียงที่ทิฟฟานี่เรียกร้องให้คนช่วยแทยอนได้แต่หันไปตาม
ต้นเสียงพร้อมกับลุกวิ่งตามลูกสุนัขที่วิ่งออกนำหน้าเขาไป..
.
.
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย หยุดเดี๋ยวนี้นะแกจะทำอะไรน่ะ" แทยอนชี้หน้าชายร่างใหญ่โดยที่ไม่ดูตัวเองว่าตัวเล็กแค่ไหนบางที
เกือบจะเท่าเจ้าบ๊อกๆด้วยซ้ำ
"เสือกอะไรว่ะห๊า"
"อยากจะเสือกอะมีไรไหม" แทยอนพูดกร้าวเขาไม่กลัวชายดังกล่าวสักนิดจนทิฟฟานี่ได้แต่มองอย่างตกใจที่เห็นคนร่างเล็กเข้ามาช่วยเธอ
"ปากดีนักนะ"
"บอกให้ปล่อยไง"
"กูต้องเชื่อเมิงหรอ"
"อยากจะลองของใช้ไหมห๊าาาาาาาาาาาาาาาา" แทยอนไม่พูดป่าวหยิบสเปย์พริกไทยที่ติดตัวไปไหนมาไหนด้วยเสมอฉีดใส่ตาชายร่างใหญ่
จนเขาได้แต่ร้องครวญครางดิ้นพรวดพราดจนแทยอนได้แต่กระตุกยิ้มสะใจ..
"ทำร้ายผู้หญิงระวังเมิงจะโดนยิ่งกว่านี้" แทยอนพูดพร้อมชี้หน้าก่อนจะเดินไปเหยียบที่หน้าอกของชายร่างใหญ่โดยไม่ทันมองว่า
มันหยิบไม้ที่อยู่แถวนั้นฟาดใส่แทยอนแต่แทยอนตั้งตัวได้ทันเขาได้แต่ยกมือป้องศรีษะจนเลือดอาบแขนก่อนจะโมโหฉีดสเปย์ใส่หน้า
ชายร่างใหญ่แถบหมดกระปุก...
"คิดจะลองดีใช่ไหมว่ะ..เธอ..เธอ" ทิฟฟานี่ที่ได้แต่ยืนนิ่งมองแทยอนผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวจัดการกับชายร่างใหญ่เพื่อปกป้องเธอ
สำหรับทิฟฟานี่ไม่มีอะไรที่น่าประทับใจไปกว่านี้แล้ว..
"นี่เธอยืนบื้ออยู่ได้ช่วยหยิบไม้ส่งให้ฉันทีซิ"
"ห๊า..."
"บอกว่าให้หยิบไม้ให้ฉันไงเล่า"
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เสียงชายร่างใหญ่ยังคงร้องครวฐครางแทยอนไม่พูดพร่ำทำเพลงหยิบไม้จากทิฟฟานี่ได้ก็ฟาดใส่ชายร่างใหญ่ไม่ยั้ง
"สำหรับคนบ้ากาม หื่นกามโดนแค่นี้มันยังน้อยไป.." แทยอนล่วงกระเป๋าเขากดโทรออกหาตำรวจสุดท้ายคนเลวก็คงต้องรับกรรมซินะ
"เตรียมตัวติดคุกได้เลยไอ้สารเลว" แทยอนพูดหลังวางโทรศัพท์แต่ยังไม่วายยกไม้ทำท่าจะฟาดชายร่างใหญ่จนเขาได้แต่ยกมือไหว้เชิงขอร้อง
"โอ้ยพี่ผมกลัวแล้ว..อย่าทำผมเลยนะพี่นะปล่อยผมไปเหอะ"
"ปล่อยให้โง่หรือไงว่ะปล่อยไปคนเลวๆอย่างแกจะได้ไปทำมิดีมิร้ายใครอีกที่สำคัญแกทำฉันเลือดอาบ" แทยอนพูดหัวเสียอีกไม่นานตำรวจ
ก็มาถึงที่เกิดเหตุสุดท้ายคนเลวก็ต้องไปรับใช้กรรมซินะ...

.
.

"บ๊อก บ๊อก บ๊อก"
"โอ้โหนี่เจ้าบ๊อก บ๊อก แกไม่รอให้ฉันตายก่อนแล้วก็ค่อยร้องเรียกคนมาช่วยห๊า"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ทิฟฟานี่ได้แต่เผลอหลุดหัวเราะกับท่าทีของแทยอน
"O.O" แทยอนได้แต่เบิกตาโตก่อนจะหันมองไปทางต้นเสียงที่หัวเราะเยาะเขาซินะ
"ขำอะไรมิทราบ"
"ป่าว" แทยอนส่ายหัวกับผู้หญิงตรงหน้าบ้าชะมัดนี่ฉันช่วยเธอกลับมาหัวเราะเยาะกัน
"เธอเห็นอะไรไหมเลือดฉันไหลเพราะช่วยเธอแต่เธอกับมาหัวเราะเยาะมันตลกมากนักหรือไงรู้งี้ปล่อยให้ไอ้บ้านั้นจับเธอข่มขื่นเสียดี"
ทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปเพราะท่าทีของแทยอนอยู่ๆก็ดูก้าวร้าวและน่ากลัวเพียงแค่เพราะเธอหัวเราะเยาะเขาแบบนั้นน่ะหรอ?
"เอ่อ..ฉันขอโทษนะ"
"ทำไมต้องขอโทษ" บ้าจริงเลยคนตรงหน้าฉันดูงี่เง่าเป็นบ้าฉันหัวเราะก็ว่าฉันขอโทษก็ว่าเธอเป็นคนแบบไหนของเธอกันแน่นะสำหรับทิฟฟานี่เดาคนคนนี้ไม่ถูกเลยจริงๆ
"ฉันถามว่าทำไมต้องขอโทษแทนที่จะขอบคุณกัน"
"เอ่อ ขอบคุณนะ"
"เธอนี่บ้าหรือป่าวคิดอะไรไม่เป็น" ทิฟฟานี่เริ่มหงุดหงิดซินะไอ้คนคนนี้นี่มันเป็นอะไรของมันนะโอเคฉันรู้สึกว่าฉันชอบเธอ
ตอนที่เห็นเธอกับเจ้าหมาตัวน้อยเธอดูอบอุ่นและน่ารักและเริ่มรู้สึกดีตอนที่เธอมาปกป้องฉันแต่กลับร้ายกาจเหมือนคนล่ะคนก็
ตอนที่เธอกำลังต่อว่าฉัน ฉันอยากจะรู้ว่าฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจมากกว่านี้เธอไม่ฆ่าฉันเลยหรือไงนะไอ้คนบ้า!
"โรคจิต" ทิฟฟานี่เอยขึ้นเบาๆอย่างหมดความอดทน
"ว่าใคร" แทยอนสาวเท้าเดินเข้าหาทิฟฟานี่พร้อมบีบแขนทิฟฟานี่อย่างแรง
"โอ้ยฉันเจ็บนะเนี่ย"
"ก็ทำให้เจ็บบอกไว้ก่อนนะฉันไม่ได้โรค-จิต" แทยอนพูดกัดฟันสบตาทิฟฟานี่แน่นิ่งพักนี้แทยอนดูไม่ปกติจริงๆเขาดูหงุดหงิด
มากเป็นพิเศษหรืออาจเป็นเพราะที่เขาออกมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ก็เพราะว่าเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมาพ่อของเขาเพิ่งจะบอกว่ากำลังจะแต่งงาน!!
.
.

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"บอกไว้ก่อนนะฉันก็ต้องปกป้องตัวเองเหมือนกัน" ทิฟฟานี่พูดพร้อมมองดูแทยอนยืนห้ามเลือดที่ไหลมากขึ้นหลังโดน
ทิฟฟานี่ยกกระเป๋าฟาดไปที่แผลของแทยอน
"นี่ฉันช่วยเธอแท้ๆ"
"ช่วยแล้วต้องว่ากันแบบนี้ก็ไม่ต้องช่วย"
"เก่งนักนะห๊า" แทยอนสาวเท้าเข้าหาทิฟฟานี่อย่าโมโหแต่เขารู้สึกปวดแผลมากจริงๆ
.
.
"โอ้ยยยยยยยยยยย"
"เธอเป็นไงบ้าง" ทิฟฟานี่เริ่มรู้สึกผิดและเป็นห่วงแทยอนไม่น้อยจึงเข้ามาดูเขาอย่างน้อยๆเขาก็ช่วยเธอไว้!
"เจ็บดิถามได้"
"ไปหาหมอไหม"
"ไม่ไปมั้ง" ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กๆพรางส่ายหัวอะไรของเขานะคนคนนี้คุ้มดีคุ้มร้ายหรือไงกัน

.
.

"จอดตรงเนี่ย" แทยอนว่าก่อนจะพูดอย่างเซ็งๆก็เพราะตอนนี้รถแท๊กซี่ถูกจอดที่หน้าบ้านของแทยอน
หลังทิฟฟานี่พาไปทำแผลที่คลีนิกเขาได้แต่พรางเหล่มองทิฟฟานี่ด้วยหางตาจะพูดกับเธอสักคำก็ไม่มี
.
.
"นี่บ้านของเธอหรอ"
"ฉันสั่งให้จอดป่าช้าหรือป่าวล่ะ"
"ปากร้าย"
"พูดอะไร"
"ป่าว"
"อย่าคิดว่าฉันไม่ได้ยินนะ"

.
.

ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แทยอนปิดประตูรถอย่างแรง!!!!

.
.

"โอ้ยเบาๆซิน้องเอ่ยรถพี่จะพังเอา"
"พอไหม" แทยอนไม่พูดไม่จาหยิบแบงค์พันมาให้แท๊กซี่ก่อนจะเดินลอยหน้าเข้าบ้านไปโดยมีสายตาของทิฟฟานี่
มองอย่างระอากับนิสัยที่ดูแปลกๆของแทยอนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายบ้าชะมัด
"หวังว่าฉันคงไม่เจอเธออีกนะไอ้โรคจิต" ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้นแต่ทิฟฟานี่ก็อดใจหายไม่ได้ซินะภาพของแทยอน
ตอนเล่นกับสุนัขที่สวนสาธารณะกับภาพของแทยอนตอนช่วยเธอกับลบภาพของแทยอนตอนเกรี้ยวกราดได้อย่างไม่น่าเชื่อ
นี่อย่าบอกนะว่า...ว่าฉันแอบชอบคนโรคจิต ป่าเถื่อนคนนี้!!!

"แฟนน้องนี่ท่าจะรวยนะบ้านหลังใหญ่ยังกับวังเสียดายปากไม่ค่อยดีดูหงุดหงิดง่ายหรือว่าทะเลาะกันอย่างว่านะแฟนกันงอนกันบ้างเรื่องธรรมดา"
"O.O" ทิฟฟานี่ได้แต่อึ้งไปเป็นแฟน..เป็นแฟนกับคนคนนี้เนี่ยน่ะนะแม้กระทั่งชื่อยังไม่รู้จักด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเขาจะน่ารักก็เหอะ!
"ไม่ใช่หรอกค่ะ" ทิฟฟานี่พูดหน้าแดงถ้าเป็นแฟนกับเขา..โอ้ย..เฮ่อออฉันเป็นอะไรไปเนี่ยทำไมต้องใจเต้นแรงด้วยนะ
"น้องอย่ามาโกหกเลยคืนนี้ก็บีบีเคลียร์กันหน่อยแล้วกัน"
"เหอะๆ ค่ะ บีบีเคลียร์กัน" ทิฟฟานี่พูดเสียงอ่อยถ้ามีพินของเขาก็คงจะดีซินะ >.<

.
.


ที่บ้านหลังใหญ่ของแทยอน แทยอนได้แต่เดินเข้าบ้านด้วยอารมณ์หงุดหงิดเขาไม่แม้แต่อยากจะกลับบ้านด้วยซ้ำ
ถ้าเข้าบ้านแล้วต้องมาเจอพ่อ..พ่อของเขาที่กำลังทรยศความรักที่แม่ของเขามีให้มาตลอด

"แกไปไหนมา"
"สำคัญด้วยหรอ"
"ฉันไม่ได้ให้แกมาย้อนถามฉัน"
"ก็แล้วยังไงเล่า"
"ไอ้แท"
"พ่อจำไว้เลยนะ พ่ออยากจะแต่งงานใหม่บ้าบออะไรนั้นพ่อก็ทำไปแต่ขอให้รู้ว่าแทไม่มีวันยอมรับในสิ่งที่พ่อทำ
และครอบครัวของผู้หญิงคนนั้น ถ้ามันคิดว่าจะเข้ามาอยู่บ้านนี้แล้วล่ะก็พวกมันไม่มีความสุขแน่"
"งั้นแกก็เตรียมตัวไว้ได้เลยเพราะมะรืนนี้พ่อจะพาแกไปรู้จักกับผู้หญิงของพ่อและครอบครัวของเขา"
"มันจำเป็นหรอ"
"จำเป็น"
"ใส่ชุดดำไปก็คงจะดีไว้ทุกข์ให้ผู้หญิงแบบนั้นแล้วก็ครอบครัวของมันไง"
"ไอ้แท"
แทยอนกัดฟันพูดสบตาพ่อด้วยความท้าทายก่อนจะเดินขึ้นบ้านโดยมีผู้เป็นพ่อมองตามอย่างกังวลใจกับท่าทีของ
แทยอนลูกของเขาที่ดูไม่ออกเลยว่ากำลังจะทำอะไร

.
.

"พวกมันจะไม่มีความสุขแน่"

.
.

-จบตอน-

-----------------------------------------------------

เซอร์ : มันมาแล้ว..มันมาแล้วไอ้แทยอนไอ้โรคจิตตอนแรกก็โรคจิตล่ะ
มะรืนเจอกันแล้วซินะ...เอาเหอะฟ่ะ..ยังงี้ต้องไปเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น ฟิคนี้มีกดห้า่ๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.ถึงจะเหนื่อยล้าจากการงานการเรียนแค่ไหนยังกระเสือกกระสนเพื่อเอาตอนแรกมาลง

ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่ต้องกลัวนะอีกสามตอนจบของทุกเรื่องยังคงมีอยู่เขียนไปแล้วไม่ต้องกลัว

ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ที่่ว่าการบ้านจะเยอะแค่ไหนเท่านั้นเอง!!!!!!!!!!!!!!!

ปล.อีกครั้งเอาตอนเปิดตัวมาก่อน..จะหายไปเคลียร์สองเรื่องก่อนหน้าและเคลียร์ตัวเอง
กับการสอบ...แล้วเขาจะพบกัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!